
Πριν ένα χρόνο, το Μέγαρο
Μαξίμου είχε εκδώσει ένα ασυνήθιστο non paper.
Η ανεπίσημη ανακοίνωση παράφραζε
τη γνωστή ρήση:
Πετάει, πετάει ο γάιδαρος, αναφέροντας: «πετάει, πετάει, ο
Τσίπρας;
Αυτή είναι η απάντηση στους συναδέλφους που αναρωτιούνται για το
σημερινό πρωινό πρόγραμμα του Πρωθυπουργού».
Με τον τρόπο αυτό ο συντάκτης του
non paper αναφερόταν στην πτήση του Αλέξη Τσίπρα με F-16.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που
ο συγγραφέας του εγγράφου, που στη διεθνή διπλωματία αποτελεί τη μετεξέλιξη του
aide - mémoire, επιδείκνυε περιπαικτική διάθεση.
Τα non paper, όμως, δεν είναι
δημιούργημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Για την ακρίβεια προϋπήρχαν στον
πολιτικό στίβο δεκαετίες και αιώνες νωρίτερα ως reminder ή memorandum.
Ενίσχυαν
δηλαδή την ατζέντα και επιχειρηματολογία της εκάστοτε εξουσίας, όταν για
διαφορετικούς κάθε φορά λόγους αυτή δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να αναλάβει
επισήμως την πατρότητα πληροφοριών και θέσεων.
Στην ιστορία της διεθνούς
διπλωματίας τα non paper έχουν καταγράψει τη δική τους σημαντική διαδρομή,
ποτέ, όμως, στην πρώτη γραμμή επικοινωνίας, στην οποία τα τοποθέτησε η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.