Η Χριστιανική Αγάπη & ο Ελληνικός Έρωτας

Ας αφήσουμε τα οικονομικά και τις αγορές και ας θεολογήσουμε για λίγο, μέρες που είναι πηγαίνοντας προς τι ρίζες μας, γιατί πολύ φοβάμαι ότι ότι μας συμβαίνει, έχει να κάνει με την αποκοπή μας από αυτές 

Για την καλύτερη κατανόηση των πνευματικών βάσεων του πολιτισμού μας απαιτείται μια σύγκριση της Χριστιανικής Αγάπης με τον Ελληνικό Έρωτα. 

Αυτό θα ξεκαθάριζε πολλά επίσης για την φύση του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού. 

Οι δυο αυτές έννοιες, της αγάπης και του έρωτα, επίκαιρες όσο ποτέ, θα μας βοηθήσουν προς αυτό τον σκοπό. 

Ο Ελληνισμός αποκορυφώνεται μέσω του Έρωτα και ο Χριστιανισμός μέσω της Αγάπης. 

Βλέποντας λοιπόν τους δρόμους του Έρωτα και της Αγάπης ουσιαστικά θα κατανοήσουμε το πώς σηματοδοτούνται δυο πορείες σωτηρίας του ανθρωπινού γένους. 

Η Χριστιανική Αγάπη κατ’ αρχήν, θα πρέπει να σημειωθεί, δεν έχει καμία σχέση με τις αισθήσεις γενικά, και ειδικότερα με το σωματικό κάλλος. 

Η Αγάπη επιβάλει ευθύς εξ αρχής να αγνοήσουμε το σωματικό κάλλος γιατί κάθε προσήλωση προς αυτό, συνιστά παραστράτημα στην πορεία μας προς τον ουρανό. 

Έτσι κάθε αισθητική αξία πρέπει από την αρχή να παραμερίζεται.

Η προϋπόθεση που στηρίζεται η Χριστιανική Αγάπη ανάγεται σε ένα Ον που είναι πέραν αυτού του κόσμου, τον Θεό. Αυτός αγαπά πρωταρχικά τον άνθρωπο. 

Η αγάπη του είναι τόσο μεγάλη ώστε να φθάνει στα όρια της έσχατης ταπείνωσης και της έσχατης αυταπάρνησης. 

Ο Θεός ως τέλειο Ον αγαπά τον άνθρωπο και συνεπώς η αγάπη του δεν έχει κάποια προσωπική σκοπιμότητα. 

Έτσι η αγάπη του έχει τεράστια αξία, γιατί δεν έχει κανένα λόγο πέραν της σωτηρίας του ανθρώπου που είναι κατώτερο ον. 

Κατά συνέπεια τον Θεό ως αντίληψη, δεν μπορούμε παρά να τον συλλάβουμε μέσω της αγάπης και ποτέ χωρίς αυτή.

Γυμνή ζωή!!!

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο κορονοϊός είναι μια πολύ επικίνδυνη υπόθεση.
Όποιος την παραμελεί, υφίσταται τις συνέπειες.
Ανέδειξε όμως εξαιρετικά ενδιαφέροντα ζητήματα που βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση.
Ο συνδυασμός των κυβερνητικών μέτρων με τις ημέρες του Πάσχα αποκάλυψε ένα βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα στην ελληνική κοινωνία, που η ιδεολογική κυριαρχία του αποδομισμού το είχε περιθωριοποιήσει.
Το συναίσθημα αυτό φαίνεται να διακρίνεται από εκείνα τα μεταφυσικά χαρακτηριστικά που υποβάλλουν τον άνθρωπο σε μια υπέρβαση της αίσθησης του κινδύνου.
Σε αντίθεση με άλλες θρησκείες, όπως ο κομφουκιανισμός για παράδειγμα, ή και ο μουσουλμανισμός, ακόμη και ο καθολικισμός στο Χριστιανισμό, η Ορθοδοξία εμπεριέχει κάτι το «αναρχικό».
Δεν θεωρείται δεδομένη η υποταγή στην πολιτική εξουσία, ίσως διότι αναγνωρίζεται, κυρίως, η υπακοή στον Θεό.
Ανέδειξε, επίσης, η συγκυρία κορωνοϊού & Ανάστασης, μια ιδιόμορφη σχέση πολιτείας και Εκκλησίας, σχέση υποχρεωτικής (αλλά όχι ερωτικής) συγκατοίκησης.
Αποτέλεσμα αυτής της σχέσης ήταν οι διώξεις μητροπολιτών και ιερέων, διώξεις που θεωρήθηκαν αδικαιολόγητες ακόμη και από φιλικά προσκείμενους στις κυβερνητικές αποφάσεις.
Το εκπληκτικό όμως είναι πως και η Εκκλησία, όπως πληροφορούμαι, έχει διαμηνύσει σε ιερείς να μην ομιλούν δημοσίως σε μέσα ενημέρωσης, αν δεν πάρουν την άδεια του μητροπολίτη τους – κάτι αδιανόητο πριν από τον κορωνοϊό. 
Τα μέτρα που πήρε η ελληνική κυβέρνηση έγιναν αποδεκτά από τους πολίτες και έτυχαν αναγνώρισης, ως προς την νομιμότητα και συνταγματικότητά τους, από τους αρμόδιους επιστήμονες.
Περιέχουν όμως μια δυναμική στο περιβάλλον που έχουν αναπτυχθεί, που δεν αποκλείεται να τα καταστήσει μέρος της καθημερινής κανονικότητας, κάτι που πριν από τον κορωνοϊό θα ήταν και αυτό αδιανόητο.
Η γνωστή Ναόμι Κλάιν έγραψε πως αυτό το «σοκ» αποτελεί μια ευνοϊκή συγκυρία που επιτρέπει τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου εξουσίας.
Ο κίνδυνος είναι να κληρονομήσουμε ύπουλα τις αρχές της αστυνομικής οργάνωσης της κοινωνίας που έχει εφαρμόσει τόσο πετυχημένα, άλλωστε, η Κίνα, όπως περιέγραψε σε ένα εξαιρετικό κείμενό του ο Γερμανός (νοτιοκορεάτικης καταγωγής) φιλόσοφος Μπιουνγκ -Τσουλ Χαν.

Θάνατος & Ανάσταση κατά μόνας

Μεγάλο Σάββατο σήμερα, της πιο ιδιότυπης Μεγάλης Εβδομάδας που έχουμε ζήσει, ως άτομα και ως μέλη της ελληνικής ορθόδοξης συλλογικότητας. 

Και σε αντίθεση με τη λυτρωτική Ανάσταση, που κλείνει θριαμβευτικά την Εβδομάδα των Παθών και του θείου δράματος, για τους εγκλείστους της σημερινής εποχής, για όλους εμάς, που εφαρμόζουμε, ευλαβείς, υπάκουοι και υπομονετικοί, τον επιβληθέντα περιορισμό, δίκην ασκητικού κανόνος σε βαρύτατα αμαρτήσαντας, οι μέρες αυτές αποτελούν το αποκορύφωμα αλλά όχι το τέρμα μιας πρωτοφανούς δοκιμασίας που κρατά, σχεδόν, όσο και η Σαρακοστή. 

Και δεν αποκλείεται να παραμείνουμε, υπό αυτές τις συνθήκες, ως την Πεντηκοστή…

Στην πατρίδα μας, παραδοσιακά, για πιστούς Χριστιανούς, αδιάφορους, δηλωμένους άθεους, ευκαιριακώς ή σπανίως εκκλησιαζομένους άπαξ του ενιαυτού, το βράδυ των «Εγκωμίων» και η περιφορά του Επιταφίου και ο «Καλός Λόγος» του μεσονυκτίου της επομένης, αποτελούν το κεντρικό σημείο αναφοράς του ετήσιου κύκλου της οικογενειακής και κοινωνικής δραστηριότητας.

Αναλόγως της θρησκευτικής πίστης του καθενός, για πολλούς αυτό συνδυάζεται με την εξομολόγηση και τη θεία κοινωνία, για άλλους πιθανόν σημασία να έχει η διατήρηση μιας πολύχρονης συνήθειας, όπως το άναμμα της πασχαλινής λαμπάδας, οι φλαούνες, το έθιμο της συγχώρεσης που διατηρείται ακόμη, εις πείσμα των καιρών, σε αρκετά χωριά μας, ή τα άλλα αναστάσιμα έθη όπως παραλλαγμένα επιβιώνουν στις μέρες μας: 

οι χαρμόσυνοι ασπασμοί, τα κόκκινα αυγά, ακόμη και οι κροτίδες, τα πυροτεχνήματα και οι «λαμπρατζιές» των εφηβικών αστικών συμμοριών.

Καθολικώς, για άπαντες, «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», το επιστέγασμα αποτελεί η μεσημβρινή εορτάσιμος κραιπάλη, σε οικογενειακές ή φιλικές συνάξεις, με οβελία ή κυπριακή σούβλα, και άφθονη κατανάλωση οίνου ή ζύθου. 

Για τους πιο ευαίσθητους ή τους φυσιολάτρες, θρησκευόμενους ή όχι, αλλά όχι αρκούντως κοιλιόδουλους και οινοβαρείς, σημασία δεν έχουν τόσο τα παραπάνω αλλά η χρονική περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα: 

το ζωοποιόν έαρ, τα χρώματα, οι μυρωδιές και το κάλλος της Άνοιξης, η απόλυτη χαρά της ζωής, το μήνυμα της νίκης επί του θανάτου. 

Όλα αυτά για φέτος ακυρώθηκαν…

Ἐπιστολὴ π. Σαράντη Σαράντου πρὸς τὸν πρωθυπουργό...

Εἶναι δυνατὸν νὰ σιγήσουν καὶ οἱ δεήσεις ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων;

Ἐξοχότατε κ. Πρωθυπουργέ, Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

Εἴμαστε πλέον σίγουροι ὅτι τά μέτρα πού ἐπιβάλλετε γιά τήν πανδημία εἶναι σκληρότερα ἀπό αὐτά πού ἐπιβάλλονται στά ἄλλα εὐρωπαϊκά καί λοιπά κράτη. 
Τά ἀρχικά μέν τά ὑπακούσαμε ὅλοι μας, γιατί κατανοήσαμε ὅτι ἦσαν τά ἀπαραίτητα τόσο γιά τήν ἀτομική μας ὑγεία, ὅσο καί γιά ὅλους τούς ἀδελφούς συμπολῖτες μας. 

Τά ἐπιπρόσθετα ὅμως μέτρα, τά ὁποῖα συνεχῶς ἀνακοινώνετε, ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἄλλοι Σᾶς πίεσαν νά τά ἐπιβάλετε.

Εἶναι δυνατόν νά σκεφθήκατε Σεῖς, ὡς ἔμπειρος ἐπιστήμων καί κυβερνήτης νά ἐξευτελίσετε ἐμᾶς, τούς χαροκαμμένους συγγενεῖς τῶν κεκοιμημένων καί γιά πρώτη φορά νά μᾶς ἀπαγορεύσετε νά βάλουμε στούς τάφους τῶν δικῶν μας λίγα λουλουδάκια πού δηλώνουν μέ τήν ὀμορφιά τους καί τή φρεσκάδα τους, τήν πέραν τοῦ τάφου ζωή, στή Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; 

Ἀφοῦ θά μπεῖ λουκέτο στά χριστιανικά νεκροταφεῖα, δέν θά μπορέσουμε φέτος γιά πρώτη φορά στά χρονικά τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, νά σκύψουμε τή Μεγάλη Παρασκευή πάνω στό μνῆμα τῶν προσφιλῶν μας καί νά...

στηρίξουμε στό μαρμάρινο Σταυρό τους ἕνα ἀκάνθινο στεφάνι, δηλώνοντας ἔτσι τή βεβαιότητά μας ὅτι τελείωσαν τά δικά τους ἀγκάθια καί τούς παρακαλοῦμε νά ζητοῦν ἀπό τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριο νά μαλακώνει τό ἀκάνθινο στεφάνι τοῦ πένθους, τῆς χηρείας μας ἤ τῆς ὀρφάνιας μας.Τό Μεγάλο Σάββατο τό ἀπόγευμα στό Κοιμητήριο τοῦ Ἀμαρουσίου ἀλλά καί σέ ὅλα τά Κοιμητήρια τῆς χώρας μας, ἔξω καί μπροστά ἀπό τόν ἱερό Ναό τελοῦμε τήν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, ψάλλουμε τό Χριστός Ἀνέστη καί ἐπισκεπτόμαστε ὁ καθένας μας τόν τάφο τοῦ δικοῦ του, ζῶντος εἰς τούς οὐρανούς, νεκροῦ. 

Ἐπίσης σέ ὅλες τίς ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅλη ἡ ἀδελφότητα τῶν μοναχῶν φεύγουν ἀπό τό Καθολικό, ψέλνοντας τό Χριστός Ἀνέστη, εἰσέρχονται στό Κοιμητήριό τους καί ἐν συνεχείᾳ ψέλνοντας πηγαίνουν δίπλα στό ὀστεοφυλάκιο. Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ ἅγιες κάρες ὅλων τῶν παλαιοτέρων πατέρων τῆς μονῆς. 

Η Πολιτεία, η Εκκλησία, το ελληνικό Πάσχα

«Η υψηλότερη μορφή της Άνοιξης: μια ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα»!

Η φράση του Σεφέρη δεν είναι σχήμα λόγου. Ταυτισμένος επί αιώνες με την ορθοδοξία, ο ελληνισμός βλέπει σε αυτή την ίδια του την ύπαρξη. 

Το ελληνικό Πάσχα δεν είναι ζήτημα ατομικής πίστης, όπως το θεωρεί η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος: είναι ζήτημα συλλογικής ταυτότητας της κοινωνίας, πολύ περισσότερο και από την εορτή του Αγίου Πατρικίου για τους Ιρλανδούς.  

Αυτήν ακριβώς τη διάσταση έχει απωλέσει σήμερα ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αποψιλώνοντας τη διακυβέρνηση από οποιοδήποτε ίχνος ταυτότητας, ιστορίας, μνήμης και πολιτισμού.  

Όμως, έτσι υπονομεύουν τη δημοκρατία στην πιο θεμελιώδη προϋπόθεση που έχει: 

αν όντως ο Λαός είναι η πηγή όλων των εξουσιών, πώς μπορούν, Πολιτεία και κυβέρνηση, να αποστασιοποιούνται από το έθνος, τον πολιτισμό και την ιστορική του μνήμη;  

Αυτό, νομίζουμε, έχει συμβεί με το ζήτημα της Εκκλησίας και της Πολιτείας, επί των ημερών του κορωνοϊού. 
Για να περιγράψουμε το ζήτημα με μια μεταφορά: 

Όταν ο Καποδίστριας όντως έκλεισε τις εκκλησίες για να αντιμετωπίσει την πανώλη, παρόλο που η κοινωνία ήταν τότε απολύτως ταυτισμένη με το εκκλησιαστικό γεγονός, δεν καταγράφηκαν αντιδράσεις. 

Και αυτό γιατί ο Καποδίστριας δεν ήταν εθνομηδενιστής, αλλά βαθύτατα ορθόδοξος, σε αντίθεση με τις σημερινές πολιτικές και «πνευματικές» δυνάμεις που προκαλούν με τη συμπεριφορά τους τη συντριπτική πλειοψηφία των ορθοδόξων Ελλήνων.  

Έτσι, το κενό που αναδεικνύεται στον κυβερνητικό λόγο, τις ημέρες της καραντίνας, είναι το αξιακό κενό. 

Η σημειολογία του ορθόδοξου Πάσχα είναι έμφορτη θετικών συμβολισμών για τη συλλογική προσπάθεια ενάντια στην πανδημία. 

Το θυσιαστικό παράδειγμα, η αγάπη για το πλησίον, το νόημα της Ανάστασης, μπορούν να ενώσουν και να κινητοποιήσουν όλον τον κόσμο.  

Εμείς, όμως, καταφέραμε και το μεταβάλαμε σε στοιχείο εσωτερικής έριδας και διαμάχης. 

Και η κύρια αιτία είναι η ισχυρή εθνομηδενιστική προκατάληψη μεταξύ των πολιτικών ελίτ.  

Ωστόσο ευθύνες έχει και η ηγεσία της Εκκλησίας, διότι απέτυχε να συμπεριφερθεί ως συντεταγμένος πνευματικός θεσμός: 

Παν Μέτρον Άριστον

Από την οπτική γωνία ενός πολίτη έξω από το σύστημα υγείας, που παρακολουθεί και καταγράφει καθημερινά τα αποτελέσματα του κορωνοϊού που δηλώνονται, είχε υπολογιστεί ένα μοντέλο εξέλιξης της άγνωστης αυτής ίωσης που παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 1 με στοιχεία μέχρι την 95η ημέρα του έτους (4/4/2020). 

Τότε, 23 ημέρες από την εμφάνιση του πρώτου θύματος (12/3/2020), υπήρχε ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός θανάτων που αντιστοιχούσε στην περίοδο πριν ληφθούν τα περιοριστικά μέτρα. 

Το εμβαδόν κάτω από την μπλέ καμπύλη δείχνει τον τελικό προβλεπόμενο αριθμό 1.800 θυμάτων που στην κορύφωση θα έφθαναν και τα 30 ημηρεσίως με μέση τιμή  γύρω στα 10 κατά την διάρκεια του φαινομένου.

Στην συνέχεια, εξ αιτίας προφανώς των ληφθέντων μέτρων, ο ρυθμός των θανάτων μειώθηκε σημαντικά. 

Η επικαιροποίηση του ίδιου μοντέλου με όλα τα στοιχεία μέχρι και την 101η ημέρα (15/4/2020)  προβλέπει ένα μέγιστο αριθμό 150 θυμάτων (εμβαδόν κάτω από την μπλέ καμπύλη) και παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 2. 

Στο διάγραμμα αυτό είναι εμφανής η μείωση αλλά και η διασπορά των ημερησίων θανάτων, καθώς και η διαφορά μεταξύ των αρχικών και τελικών καταγραφών.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι η αποτελεσματικότητα των μέτρων που ελήφθησαν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας γλύτωσαν από 1.800-150=1.650 θανάτους και χωρίς αμφιβολία είναι αξιέπαινη η προσπάθεια των ανθρώπων που σχεδίασαν και έφεραν το βάρος και την ευθύνη του εγχειρήματος.

Συνοδικά παραμύθια…

...οἱ ἀφορῶσες στήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ Συνοδικές ἀποφάσεις ἦταν ἀποτέλεσμα ἐκτενοῦς προσευχῆς καί αἱματηρῆς ἀγωνίας… (Ἐκκλησία τῆς Ελλάδας) 

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Διαβάζοντας με πολύ μεγάλη προσοχή και με αμέτρητο πόνο αυτόν τον Συνοδικό Λόγο για τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, πανεύκολα μπορεί να συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος πιστός πως πρόκειται για μία επιστολή, η οποία στερείται αυτογνωσίας, αυτοκριτικής, ωριμότητας και κυρίως θεοπνευστίας. 

Αποφεύγουν επιμελώς να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους και πετούν το μπαλάκι των ευθυνών πότε στον κορωνοϊό (κατηγορώντας τον ότι αυτός έκλεισε τους Ναούς και σταμάτησε τις Ακολουθίες) και πότε στους πιστούς ή έστω μερίδα αυτών. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι τους πιστούς τους θεωρούν υπεύθυνους για την τραγικότητα που ζούμε, με κλειστές τις εκκλησιές μας, και βέβαια ότι η ηρεμία και η γαλήνη είναι καθαρά ευθύνη του ποιμνίου και οφείλει να τη διαφυλάξει. 

Οι ίδιοι λοιπόν, έκλεισαν τις εκκλησίες λόγω του φόβου τους και της απιστίας τους και μάλιστα τα ονόμασαν αγάπη και καλοσύνη προς τον συνάνθρωπο. 

Μπορούν να μας εξηγήσουν με ποιο τρόπο ανέθεσαν στον Χριστό τους φόβους τους και τους φόβους μας; 

Αφού λοιπόν, μας στέρησαν την εξομολόγηση, εμείς που θα ακουμπήσουμε τους φόβους και τις ανασφάλειές μας; 

Πώς θα κοινωνήσουμε για να δυναμώσουμε και να θεραπευτεί η ψυχή και το σώμα ;

Απευθύνονται στο ποίμνιο του Χριστού, ονομάζοντάς το εκλεκτό και λογικό, ενώ ουσιαστικά το αποκαλούν έτσι χρυσώνοντάς του το χάπι, προσπαθώντας να κάνουν τον λαό να αποδεχτεί τις απαράδεκτες αποφάσεις τους για κλείσιμο των Ιερών Ναών, παύση των Ιεροπραξιών και γενική αφωνία της εκκλησιαστικής κοινότητας. 

Αυτό ακριβώς είναι που εξοργίζει όλους τους πιστούς, αλλά ουσιαστικά αυτοί οι ίδιο έχουν κατασκανδαλίσει όλο τον ελληνικό πληθυσμό βάζοντάς τον να διαπληκτίζεται χρονιάρες μέρες. 

Μάλιστα, ισχυρίζονται ότι αυτοί δε σκανδαλίζουν, αλλά σκανδαλίζει ο πιστός λαός, ο οποίος απλώς τους ελέγχει για τη φοβερή υποτέλεια και υποταγή που έδειξαν στους άθεους κυβερνώντες. Συνεχίζουν ακάθεκτοι να θεωρούν τους εαυτούς τούς άμοιρους ευθυνών.

Μια «άλλη» Ελλάδα

Η «φοβερά του λοιμού απειλή», πανδημία του κορωνοϊού, κατακλύζει ολόκληρο τον πλανήτη μας με τρόμο και φρικώδη οδύνη.
Η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης, της φαρμακευτικής έρευνας και τεχνολογίας, των θεσμών νοσηλείας, αποδείχθηκαν αθύρματα δραματικής ανεπάρκειας για την ανάσχεση της συμφοράς.
Μέσα σε αυτόν τον εφιάλτη, η περίπτωση της Ελλάδας έμοιασε έκπληξη.
Μια καταφανέστατα παρακμιακή κοινωνία, με θεσμούς και λειτουργίες ολοκληρωτικής υποταγής στη συμφεροντολαγνεία και κομματική αντιμαχία, με πολιτικό προσωπικό ευτελέστατων επιδιώξεων, εγωλαγνείας, κλεπτομανίας, διαπλοκής – αυτή η Ελλάδα εξέπληξε.
Βγήκε στην επιφάνεια και ανέλαβε ηγετικές ευθύνες μια άλλη, διαφορετική, απρόσμενη ανθρώπινη ποιότητα.
Μια χούφτα άνθρωποι, σε θέσεις-κλειδιά, με κοινό γνώρισμα την πρωτόγνωρη στην εντόπια κοινωνία σοβαρότητα.
Καταρτισμένοι, έμπειροι, ευφυείς, διαπρεπείς ο καθένας στην επιστήμη του και στη δουλειά του – τίμιοι Ελληνες.
Μίλησαν, αυτοί οι σοβαροί άνθρωποι, «άλλη» γλώσσα.
Καμία σχέση με τη γλώσσα των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των δεσποτάδων.
Γλώσσα που υπηρετεί όχι τις εντυπώσεις, όχι τα κόλπα της έντεχνης παραπλάνησης, του διδακτισμού ή πειθαναγκασμού, αλλά τον πραγματισμό της κοινής ανάγκης.
Γλώσσα, που δεν ενδιαφέρεται να αρέσει, να εντυπωσιάσει, να παραπλανήσει ή να «σώσει» τον αποδέκτη, μεταγγίζει αξιοπιστία και γεννάει την ηρεμία της εμπιστοσύνης. Ιδρύει η γλώσσα των ανιδιοτελών ανθρώπων άλλη ποιότητα σχέσεων.
Θα θυμόμαστε τα αντιπροσωπευτικά ονόματα: Σωτήρης Τσιόδρας, Νίκος Χαρδαλιάς, Βασίλης Κοντοζαμάνης.
Φυσικά και ξεμύτισε από τους δημοσιογραφικούς υπονόμους η αποφορά της κακεντρέχειας, της προσπάθειας να μετριαστεί η έκπληξη της κοινής γνώμης.
Ο,τι φοβάται πιο πολύ η κατεστημένη στα πλοκάμια της εξουσίας φαυλότητα, είναι η σύγκριση:
το ξεγύμνωμα της μετριότητας, ανικανότητας και διαφθοράς από παρουσίες αψεγάδιαστης ποιότητας και ανιδιοτέλειας.
Ο χαρισματικός Τσιόδρας ξέρει να εμπνέει εμπιστοσύνη.

COVID-19: Ο Α΄ Μεταμοντέρνος Παγκόσμιος Πόλεμος!

Πριν μερικούς μήνες κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο ραγδαίες & κατακλυσμιαίες θα ήταν οι εξελίξεις που θα επηρέαζαν άμεσα την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων & το παγκόσμιο γεωπολιτικό & γεωοικονομικό περιβάλλον. 

Και όμως τον Δεκέμβριο του 2019 καταγράφηκε επίσημα στην πόλη Wuhan της Κίνας το πρώτο κρούσμα του νέου κορωνοϊού  SARS-CoV-2  που προκαλεί την ασθένεια COVID-19 και έκτοτε εξαπλώθηκε με ραγδαίους ρυθμούς σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη. 

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) σήμανε το συναγερμό ήδη από τα τέλη Ιανουαρίου 2020 & στις 11 Μαρτίου κήρυξε τον πλανήτη σε κατάσταση πανδημίας. 

Συνεπεία αυτού καθώς & μίας πρωτοφανούς εκστρατείας κατατρομοκράτησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ, οι περισσότερες κυβερνήσεις στον κόσμο μιμούμενες το παράδειγμα της Κίνας προέβησαν σε λιγότερο ή περισσότερο εκτεταμένα Lockdowns στις χώρες τους. 

Το αποτέλεσμα είναι να τεθεί για 1η φορά στην ιστορία σε καραντίνα ο υγιής πληθυσμός, δεδομένου ότι η καραντίνα (ιστορικά) επιβαλλόταν σε αρρώστους προκειμένου να μην μεταδώσουν την ασθένεια σε υγιείς.  

Πέραν της αμφιβόλου αποτελεσματικότητας πολιτικής της γενικής καραντίνας αναφορικά με την ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού (έχει αμφισβητηθεί από διακεκριμένους παγκοσμίου εμβέλειας ειδικούς επιστήμονες) οι συνέπειες για την οικονομία είναι καταστροφικές και αυτό το γεγονός είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. 

Με αφορμή λοιπόν την πανδημία COVID-19 έχει ξεσπάσει ένας παγκόσμιος πόλεμος, τον οποίο θα τον χαρακτήριζα ως τον Α’ Μεταμοντέρνο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ο «φόβος πανικού», οι Τάσεις 2030 & οι Εναλλακτικοί Κόσμοι

Το «Timor panicus» είναι μια λατινική έκφραση που σημαίνει «φόβος πανικού», είναι «ιερός τρόμος»  ή «θεϊκός πανικός», ταυτόχρονος φόβος για ένα πραγματικό ή υποτιθέμενο υπερφυσικό γεγονός. 

Πρέπει να συγκριθεί με την επιρροή που είχε ο θεός Παν της ελληνικής μυθολογίας στη φύση και στους ανθρώπους. 

Η προέλευση της λέξης «πανικός» ενδεχομένως να οφείλεται στον  Πάνα (αρχαία ελληνική, ιδεατή, ανθρωπόμορφη δευτερεύουσα θεότητα, που ήταν συνυφασμένη με την «πανίδα» της Φύσης, σε μια αμφίδρομη σχέση προστασίας, αλλά και προσωποποίηση της γενετικής δύναμης της ζωής) στην 

Στο βιβλίο Ο Βασιλιάς του Κόσμου ο Ρενέ Γκιόν 

σημειώνει ότι ο Saint-Yves d'Alveydre λέει στην περιγραφή του για την Αγκάρτα  

ότι «υπάρχουν στιγμές, κατά τη διάρκεια του υπόγειου εορτασμού των« Κοσμικών Μυστηρίων», στις οποίες ταξιδεύουν ταξιδιώτες που βρίσκονται στην έρημο και τα ίδια ζώα παραμένουν σιωπηλά», διευκρινίζοντας σε μια υποσημείωση την ομοιότητα με τον πανικό του Τιμόρ των αρχαίων. 

Το όνομα Πάν προέρχεται από την ελληνική paein, που σημαίνει «να βόσκουν», και στην πραγματικότητα ο Παν ήταν ο βοσκός, 

ο θεός της υπαίθρου, των δασών και των βοσκοτόπων. 

Επιπλέον, το όνομα είναι παρόμοιο με το πᾶν, που σημαίνει 

«τα πάντα» και είναι στη ρίζα του όρου «πανδημία».

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΤΑΣΕΙΣ 2030: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ, 

που δημοσιεύθηκαν το 2012 από το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών, είναι μια από τις πηγές που χρησιμοποιεί η Parag Khanna στη Συνδεσιμότητα... 

Η πανδημία του κορωνοϊού & η αποτυχία ενός αυτοματοποιημένου κόσμου

Κάθε καταστροφή είναι η αποτυχία μιας αφήγησης, η αποτυχία μιας αναπαράστασης του κόσμου ή μιας προσπάθειας εξορθολογισμού του, η αποτυχία εν τέλει μιας αισθητικής και συναισθηματικής πρόσληψης του κόσμου. 

Δύο προσεγγίσεις είναι δυνατές μπροστά σε μια καταστροφή: καταρχάς μία καθαρά τεχνική προσέγγιση (π.χ. έλλειψη μασκών, αναπνευστήρων κτλ.), η οποία θα προσπαθήσει να βρει μια όσο το δυνατόν πιο ορθολογική ερμηνεία που να μην θέτει σε αμφιβολία την κυρίαρχη αφήγηση· και μια προσέγγιση πιο κριτική, η οποία θα προσπαθήσει να φέρει στο φως την αδυναμία ή τα όρια της κυρίαρχης αφήγησης στο να κατανοήσει την εισβολή του αναπάντεχου γεγονότος. 
Ενώ π.χ. η επιδημία γρίπης του Χονγκ Κονγκ του 1969, που προκάλεσε το θάνατο σχεδόν ενός εκατομμυρίου θυμάτων, πέρασε εντελώς απαρατήρητη, αυτό που συμβαίνει σήμερα με την επιδημία του covid-19, η οποία σε μόλις λίγες εβδομάδες και εντελώς ξαφνικά οδήγησε τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό σε καραντίνα και σταμάτησε την παγκόσμια παραγωγή, εγείρει πολλά ερωτήματα.

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η γρίπη του Χονγκ Κονγκ πέρασε απαρατήρητη, γιατί ακριβώς δεν ανέτρεψε το κυρίαρχο αφήγημα εκείνης της εποχής, το οποίο είχε ήδη δεχτεί σοβαρό πλήγμα από την οικονομική κρίση της προηγούμενης χρονιάς. 

Όπως ακριβώς και η ισπανική γρίπη δεν έπληξε το κυρίαρχο αφήγημα του 20ού αιώνα, ο οποίος ανέρρωνε από την καταστροφή του Α’ Π. Π. 

Θα λέγαμε ότι αυτές οι πανδημίες κρύφτηκαν από μίαν ιστορική δυναμική που βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σήμερα. 

Η πανδημία του κορωνοϊού έκανε την εμφάνισή της εν μέσω πλήρους κρίσης του δυτικού ιστορικού αφηγήματος και πιο συγκεκριμένα αυτού της παγκοσμιοποίησης. 

Είναι ακριβώς η έλλειψη έρματος αυτού του κυρίαρχου οράματος, μαζί με την έλλειψη μιας αξιόπιστης ερμηνείας που κάνουν ορατή την κρίση της αρρώστιας. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, η παρούσα υγειονομική κρίση είναι ταυτόχρονα και μια κρίση κοινωνική, τόσο εξ αιτίας του κενού που αποκαλύπτει όσο και γιατί ήταν η ίδια η δράση του κυρίαρχου ιστορικού αφηγήματος που δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για την εξάπλωση της επιδημίας. Αντιμετωπίζουμε λοιπόν ένα διπλό πρόβλημα: την καταπολέμηση της υγειονομικής κρίσης από την μια και την αναδημιουργία ενός κοινωνικού αφηγήματος από την άλλη.

Η ανάσταση κερδίζεται, δεν χαρίζεται!

Οι απατεώνες που με το προσωπείο του πολιτικού συστήματος καταδυναστεύουν την χώρα σαράντα χρόνια τώρα με την μορφή του ενός ή του άλλου κόμματος, ή του συνασπισμού απατεώνων, 
... τρομοκρατημένοι απ' την προοπτική να αποκαλυφθούν τα εγκλήματά τους,
...εγκλήματα τα οποία οδήγησαν στο ξεχαρβάλωμα του δημόσιου τομέα Υγείας, της Παιδείας, την αποβιομηχανοποίηση της χώρας, τον κατακερματισμό της πρωτογενούς παραγωγής, την παντελή έκπτωση πνευματικών & ηθικών αρχών της κοινωνίας,      

... δεν διστάζουν να οδηγήσουν τον λαό σε μιά οικονομική καταστροφή, για δικό τους όφελος,
... γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι δεν θα θιχτούν καθόλου από αυτό, αντιθέτως θα βγούν & κερδισμένοι παρουσιάζοντας τον εαυτό τους σαν σωτήρα, σαν προασπιστή των συμφερόντων του λαού.       

Για παράδειγμα, ο ευσυγκίνητος λοιμωξιολόγος της απογευματινής «ενημέρωσης» - τρομοκρατίας, αύριο  -μεθαύριο θα εξαργυρώσει τα δάκρυά του με μιά θέση σε κάποιο ψηφοδέλτιο επικρατείας ή σε κάποιο υπουργείο. 

Στην ουσία θα έχει εξαργυρώσει την σιωπή του (ήδη την εξαργυρώνει) για όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια που έβλεπε απαθής & «επιστημονικά» αποστασιοποιημένος νοσοκομεία & κέντρα υγείας να κλείνουν, γιατρούς να λοιδωρούνται & να απολύονται, συνάδελφούς του να φεύγουν κυνηγημένοι απ' την ανεργία στο εξωτερικό. 

Ο ίδιος δεν είχε πρόβλημα. Ούτε θα έχει βέβαια στο μέλλον. 

Αλλοίμονο σε όλους εμάς τους υπόλοιπους που θα μας ζητηθούν νέες «θυσίες», νέες περικοπές μισθών & συντάξεων, νέα ροή αίματος κυριολεκτική & μεταφορική,      

...στο όνομα της ανάκαμψης από μία οιονεί απάτη, που τώρα εφαρμόζεται προκειμένου να σωθεί το τομάρι των απατεώνων-εγκληματιών. 

Σαν μια Μεγάλη Παρασκευή...

                           Για πιάσε γύφτο(Τσιόδρα) σφυρί & αμόνι 

                                & κάτσε φτιάξε μια φυλακή 

                               για να χωρέσουν οι μαύροι πόνοι 

                                  που δε χωράνε μες στην ψυχή 

                           

                           Δεν είναι νύχτα (Χαρδαλιά) για να περάσει 

                                       δεν είναι μέρα για να διαβεί 

                               ειν’ η ζωή μας σ’ αυτήν την πλάση 

                                     σαν μια Μεγάλη Παρασκευή

Για να μην μολυνθούν οι νεκροί από τον Covid -19...

Κλειστό το Δημοτικό Κοιμητήριο Αμαρουσίου 
από Μ. Παρασκευή  έως & Δευτέρα του Πάσχα! 
Ανακοίνωση για το κλείσιμο του Δημοτικού Κοιμητηρίου Αμαρουσίου από Μ. Παρασκευή 17/4 έως και Δευτέρα του Πάσχα 20/4/2020
Ανακοινώνεται πως όπως σε όλους τους Δήμους της χώρας
και σε συνέχεια των σχετικών αποφάσεων της Πολιτείας
για την αποφυγή συνωστισμού και συγχρωτισμού,
έναντι της διασποράς του κορωνοϊού covid19,
το Δημοτικό Κοιμητήριο Αμαρουσίου θα παραμείνει κλειστό
από Μ. Παρασκευή 17/04/2020 έως
και τη Δευτέρα του Πάσχα 20/04/2020.
Επιτρέπεται η κατ’ εξαίρεση τέλεση κηδειών
με παρουσία μόνο των στενών συγγενών του εκλιπόντος

T.S. Eliot: Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός

Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ 1922 A ́ 

Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας

Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας

Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας

Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.

Ο χειμώνας μας ζέσταινε, σκεπάζοντας

Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας

Λίγη ζωή μ’ απόξερους βολβούς.

Το καλοκαίρι μας ξάφνισε καθώς ήρθε πάνω απ’ το Σταρνμπέργκερζε 

Με μια μπόρα· σταματήσαμε στις κολόνες,

Και προχωρήσαμε στη λιακάδα, ως το Χόφγκαρτεν,

Κι ήπιαμε καφέ, και κουβεντιάσαμε καμιάν ώρα.

Bin gar keine Russin, stamm’ aus Litauen, echt deutsch.

Και σαν ήμασταν παιδιά, μέναμε στου αρχιδούκα,

Του ξαδέρφου μου, με πήρε με το έλκηθρο,

Και τρόμαξα. Κι έλεγε, Μαρία,

Μαρία, κρατήσου δυνατά. Και πήραμε την κατηφόρα.

Εκεί νιώθεις ελευθερία, στα βουνά.

«Και το 1958 & το 1968 η γρίπη σκότωσε εκατομμύρια, αλλά δεν σταμάτησε ο κόσμος...»!

Ψυχραιμία απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού, ώστε να μην εξελιχθεί σε επιδημία της απελπισίας, των fake news και της θυσίας θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών συνιστά ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ-Ανρί Λεβί.   

Σε άρθρο γνώμης στη γαλλική επιθεώρηση Le Point, ο Λεβί, ένας από τους διασημότερους διανοούμενους της Ευρώπης, μας καλεί να αντλήσουμε βασικά διδάγματα από δύο ανάλογες πανδημίες, που σάρωσαν την υφήλιο τις δεκαετίες του 1950 και 1960 με εκατομμύρια θυμάτων και ανάλογες σκηνές χωρίς, τότε, να επιβληθούν δρακόντεια περιοριστικά μέτρα. 

Ακολουθεί το άρθρο του μεταφρασμένο:  

«Δύο πανδημίες, το 1957 και το 1968, συγκρίσιμες στο μέγεθος τουλάχιστον με την Covid19, που προκαλεί ο νέος κορωνοϊός, έχουν διαγραφεί από τη μνήμη. 

Και τώρα ξανατροφοδοτούν τις στήλες. 

Τι μαθήματα μπορεί να αντλήσει κανείς;   

Καλοκαίρι 1968. 

Ένας άγνωστος ιός σαρώνει την υφήλιο. 

Ξεκίνησε από την Κίνα για να προκαλέσει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο νεκρούς, εκ των οποίων 50.000 στις ΗΠΑ και τουλάχιστον 30.000 στη Γαλλία. 

Από τον ιό θα μολυνθεί κι ένας αρχηγός κράτους, ο (Δυτικογερμανός) Βίλι Μπραντ. 

Ελλείψει μασκών σιδηροδρομικοί υπάλληλοι τραβούν χειρόφρενο. Εμβολιασμοί γίνονταν εντατικά στα «πεζοδρόμια», αφηγούνται γιατροί, που ζουν μέχρι σήμερα. 
Τα θύματα πέθαιναν με «κυανωμένα χείλη» από πνευμονική αιμορραγία ή ασφυξία. 

Και το κακό εξαπλωνόταν τόσο γρήγορα που δεν υπήρχε χρόνος για να απομακρυνθούν τα πτώματα, που συσσωρεύονταν στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. 

Μια ιστορία δύο ιών: Ιστορία 2η

                      Ο κορωνοϊός μπορεί να είναι «μυθιστόρημα» από ιατρική άποψη - αλλά,                 
               με τη φιλοδοξία του να μπει μέσα μας, είναι σαν ένα οικείο κακόβουλο λογισμικό.                                                                                            -----------
"Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίαςς, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκορπιού, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, όλοι κατευθυνόμασταν κατευθείαν στον Ουρανό, όλοι κατευθυνόμασταν με τον ίδιο τρόπο - εν συντομία, η περίοδος ήταν μέχρι τώρα όπως η σημερινή περίοδος, ότι μερικές από τις θορυβώδεις αρχές της επέμεναν να γίνονται δεκτές για καλό ή για κακό, μόνο στον εξαιρετικό βαθμό σύγκρισης».                                                                                            Charles Dickens, Μια ιστορία δύο πόλεων.
                                        =====================================
Γεια. Το όνομά μου είναι WannaCry Ransomware.
Αλλά από τη στιγμή που είμαστε φίλοι,
μπορείτε να με καλέσετε Ransom.
Ίσως δεν με είδατε, αλλά είμαι μέσα σας.
Δεν μπορώ να μιλήσω, αλλά
μπορείς να με ακούσεις μέσα στο μυαλό σου.






















Καταρχάς. Είμαι ιός, ένα σκουλήκι,
μερικοί θα έλεγαν, βασικά, 3,72 Megabytes κώδικα,
συσκευασμένα σε ένα και μόνο αρχείο .exe.
Το αρχείο .exe είναι πολύ σημαντικό για μένα,
μου επιτρέπει να εκτελέσω μόνος μου μέσα σου.
Γι 'αυτό δεν μου αρέσει το λογισμικό
προστασίας από ιούς και τα τείχη προστασίας.
Μπορούν να αποτρέψουν την εκτέλεση του αρχείου .exe
και ακόμη και να μην με επιτρέψουν να συνδεθώ μαζί σας.
Όμως, αμφιβάλλω, γιατί είμαι ....επίμονος!

Μια ιστορία δύο ιών : Ιστορία 1η

                       Ο κορωνοϊός μπορεί να είναι «μυθιστόρημα» από ιατρική άποψη - αλλά, 

               με τη φιλοδοξία του να μπει μέσα μας, είναι σαν ένα οικείο κακόβουλο λογισμικό.

              -----------------------------------------------------------------------------------------------------

"Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκορπιού, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, όλοι κατευθυνόμασταν κατευθείαν στον Ουρανό, όλοι κατευθυνόμασταν με τον ίδιο τρόπο - εν συντομία, η περίοδος ήταν μέχρι τώρα όπως η σημερινή περίοδος, ότι μερικές από τις θορυβώδεις αρχές της επέμεναν να γίνονται δεκτές για καλό ή για κακό, μόνο στον εξαιρετικό βαθμό σύγκρισης ».                     

                                              Charles Dickens, Μια ιστορία δύο πόλεων.

                                                       ======================

Γεια. Το όνομά μου είναι σοβαρό σύνδρομο οξέος αναπνευστικού κορωνοϊού 2. 

Αλλά επειδή είμαστε φίλοι, μπορείτε να με καλείτε Corona. 

Ίσως δεν με είδες, αλλά είμαι μέσα σου. 

Δεν μιλάω, αλλά μπορείς να με ακούσεις στο μυαλό σου. 

Καταρχάς. Είμαι ένας ιός, απλά 30-ish kilobases / 7-8 kilobytes 

γενετικών δεδομένων που κωδικοποιούνται μέσα σε ένα μόνο κλώνο του RNA, 

επικαλυμμένα με κάποια πρωτεΐνη και λίπος. 

Το λίπος είναι πραγματικά σημαντικό για μένα. 

Με κρατά ασφαλή και με βοηθά να συνδεθώ με τα κελιά σου. 

Γι 'αυτό δεν μου αρέσει αλκοόλ και το σαπούνι. 

Στην ουσία διαλύουν το δέρμα μου. 

Σύστημα παρακολούθησης κορωνοϊού, δημιουργούν Apple & Google

Την Παρασκευή, η Apple και η Google ανακοίνωσαν ένα σύστημα παρακολούθησης της εξάπλωσης του νέου coronavirus, επιτρέποντας στους χρήστες να μοιράζονται δεδομένα μέσω εκπομπών Bluetooth χαμηλής ενέργειας (BLE) και εγκεκριμένων εφαρμογών από οργανισμούς υγείας.
Το νέο σύστημα , το οποίο εκτίθεται σε μια σειρά εγγράφων και λευκών χαρτιών , θα χρησιμοποιεί επικοινωνίες Bluetooth μικρής εμβέλειας για τη δημιουργία ενός εθελοντικού δικτύου παρακολούθησης επαφών, διατηρώντας εκτεταμένα δεδομένα σε τηλέφωνα που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους.
Οι επίσημες εφαρμογές από τις αρχές δημόσιας υγείας θα έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα και οι χρήστες που τα κατεβάζουν μπορούν να αναφέρουν εάν έχουν διαγνωστεί με COVID-19.
Το σύστημα θα ειδοποιήσει επίσης τα άτομα που τα κατεβάζουν για το εάν ήταν σε στενή επαφή με ένα
μολυσμένο άτομο.
Η Apple και η Google θα παρουσιάσουν ένα ζευγάρι API iOS και Android στα μέσα Μαΐου και θα διασφαλίσουν ότι οι εφαρμογές αυτών των υγειονομικών αρχών μπορούν να τις εφαρμόσουν.
Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, οι χρήστες θα πρέπει να κατεβάσουν μια εφαρμογή για να συμμετάσχουν στην παρακολούθηση επαφών, η οποία θα μπορούσε να περιορίσει την υιοθέτηση. Όμως, κατά τους μήνες μετά την ολοκλήρωση του API, οι εταιρείες θα εργαστούν για τη δημιουργία λειτουργιών ανίχνευσης στο υποκείμενο λειτουργικό σύστημα, ως επιλογή άμεσα διαθέσιμη σε όλους τους χρήστες με τηλέφωνο iOS ή Android. 

Στις 5:00 μ.μ. µε τηλεδιάσκεψη η Τακτική συνεδρίαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου Αµαρουσίου

                            ΘΕΜΑΤΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ∆ΙΑΤΑΞΗΣ

1) Ορισµός διαχειριστή του λογαριασµού του ∆ήµου που τηρείται στην Τράπεζα Ελλάδος για τις πληρωµές των δαπανών του Προγράµµατος ∆ηµοσίων Επενδύσεων - Π∆Ε καισυγχρηµατοδοτούµενων προγραµµάτων.

2) Αποδοχή ή µη της προτεινόµενης, ως κατωτέρω, ρύθµισης & υπογραφή ή µη, Ιδιωτικού Συµφωνητικού Ρύθµισης (Σύµβασης Αναδιάρθρωσης) της οφειλής, που απορρέει από την από 28.06.2005 Σύµβαση ∆ανείου, που είχε συνάψει η ∆.Ε.Α.∆.Α. µε τη Γενική Τράπεζα τηςΕλλάδος, όπως έχει διαµορφωθεί µετά την έκδοση της υπ' αριθµόν 14.225/2010 ∆ιαταγήςΠληρωµής της κ. ∆ικαστή του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που έχει καταστεί τελεσίδικη µε την υπ' αριθµόν 1.330/2016 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, την οποίαν οφειλή έχει αναλάβειο ∆ήµος Αµαρουσίου, ως καθολικός διάδοχος της ∆.Ε.Α.∆.Α., µε την υπ' αριθµόν 175/2017 απόφαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου, µε αντισυµβαλλόµενη την ανώνυµη εταιρεία µε τηνεπωνυµία "INTRUM HELLAS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ∆ΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ∆ΑΝΕΙΑ & ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ" και διακριτικό τίτλο  "INTRUM HELLAS Α.Ε.∆.Α.∆.Π.", που εδρεύει στο ∆ήµο Αθηναίων, οδός Μεσογείων 109-111 (ΓΕΜΗ 151946501000, Κωδικό Αριθµό Καταχώρισης της σύστασης 151946501000, ΑΦΜ 801215902 - ∆ΟΥ ΦΑΕ ΑΘΗΝΩΝ)

Στις 10:00 π.μ. ∆ια Περιφοράς η συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής Αμαρουσίου

∆ια Περιφοράς θα διεξαχθεί  στις 10:00 π.μ. η συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής Αμαρουσίουτου Σώµατος (4/2020) σήμερα Τετάρτη 15 Απριλίου, σύµφωνα µε την από 11.03.2020 Πράξη Νοµοθετικού περιεχοµένου (ΠΝΠ) «Κατεπείγοντα µέτρα αντιµετώπισης των αρνητικών συνεπειών της εµφάνισης του κορωνοϊού covid-19 και της ανάγκης περιορισµού της διάδοσής του» (ΦΕΚ Α’55) και µε την αρ.πρωτ. 18318/13.03.2020 (Α∆Α 9ΛΠΧ46ΜΤΛ6-1ΑΕ) εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών

Θα συζητηθούν & θα ληφθούν αποφάσεις για τα παρακάτω θέματα:

1. Παραχώρηση αναπηρικής θέσης στάθµευσης οχήµατος σε κοινόχρηστο χώρο (οδόστρωµα), επί της οδού ∆άφνης αρ. 19, στην πολεοδοµική ενότητα Κοκκινιά - Αµαρουσίου (υπόθεση κ. Κουνή Αντώνιου)

2. Χορήγηση ή µη προέγκρισης ίδρυσης "Καταστήµατος Παροχής Υπηρεσιών Υγειονοµικού
Ενδιαφέροντος (ΣΤΕΓΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ ΠΑΙ∆ΟΤΟΠΟΣ)" της εταιρείας "VOLTAN FUN PARK A.E.", νοµίµως εκπροσωπoύµενης από τον κ. ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΕΦΕΡΙΑ∆Η, που θα βρίσκεται σε στεγασµένο χώρο του Α' ορόφου και υπαίθριους χώρους του Α' ορόφου και του ισογείου του Εµπορικού Κέντρου "AVENUE", επί της Λεωφόρου Κηφισίας αρ. 41-45, στο Ο.Τ. 1081, στο Μαρούσι.

Coronavirus: Έρχεται Μεγάλη Κατάθλιψη!!!

Τι μας επιφυλάσσει η επόμενη ημέρα; Η απόφαση είχε ληφθεί στο Νταβός!     

Αυτό που βιώνει ο κόσμος μοιάζει με μια καλά σχεδιασμένη παγκόσμια διακήρυξη και εφαρμογή του Πολεμικού Δικαίου με κοινωνικοοικονομικά καταστροφικές συνέπειες, πολύ χειρότερη από την ίδια την ασθένεια.  

Ουδείς πρέπει να  κινείται. Η οικονομία σχεδόν σταματάει εδώ.   

Αυτό προκαλεί την ερώτηση, τι είναι πίσω από αυτό, και τι θα ακολουθήσει;   

Είναι το ερώτημα που απασχολεί το μυαλό πολλών ανθρώπων. 

Πολύ πιθανόν ο κόσμος να μην είναι ποτέ πια ο ίδιος. 

Αυτό μπορεί να είναι καλό ή όχι τόσο καλό, ανάλογα με τον τρόπο που βλέπουμε αυτήν την καταστροφική "πανδημία". 

Η οποία για πολλούς σοβαρούς λογαριασμούς δεν αξίζει τον όρο "πανδημία", που   αποδόθηκε στο SARS-2 ή CoV - 2019  ή nCoV, που μετονομάστηκε από τον ΠΟΥ ως COVID-19.   

Στις 11 Μαρτίου, ο Δρ. Tedros, Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, το χαρακτήρισε πανδημία.  

Η απόφαση αυτή έχει ήδη ληφθεί από το WEF στο Νταβός, από τις 20 έως τις 24 Ιανουαρίου 2020, για τις συνολικές περιπτώσεις COVID19 εκτός Κίνας καταγράφηκαν από τον ΠΟΥ.    

Στις 30 Ιανουαρίου ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ καθορίζει ότι η εστία εκτός της ηπειρωτικής Κίνας καθιστούσε αναγκαία την κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας διεθνούς ενδιαφέροντος (PHEIC). 

Αυτή ήταν όμως και η πρώτη ένδειξη ότι δεν υπήρχε κάτι σωστό, ότι υπάρχει κάποια  άλλη ατζέντα πίσω από το "ξέσπασμα" της ασθένειας COVID-19.

Καλώς ήρθε το κορωνο-μνημόνιο...

     «Κορώνα» κερδίζουν, γράμματα χάνουμε !!!
Παραφράζοντας τον τίτλο της εξαιρετικής εκείνης ελληνικής ταινίας «Καλώς ήρθε το δολάριο»,      
... όπου η τοπική πειραϊκή (αλλά και γενικότερα) κοινωνία έπαιρνε ένεση ρευστότητας και ευημερίας μέσω των κόκκινων φαναριών της Τρούμπας,      

...βεβαιωνόμαστε πως και σήμερα στην «Ενωμένη» Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η όποια «βοήθεια» από τους «Εταίρους» έρχεται μέσα από τελείως ανήθικες διαδικασίες & μέσα,      
...καθιστώντας τον ευρωπαϊκό Νότο και ιδιαίτερα την χώρα μας, μιά απέραντη Τρούμπα για να ασελγούν ανεμπόδιστα & «με τον παρά τους» οι Βόρειοι Εταίροι - κατακτητές.      

Οι πλούσιες χώρες της «Ενωμένης» αυτής Ευρωπαϊκής ανωμαλίας εξακολουθούν να έρχονται σε όλες τις περιστάσεις, ακόμη και τις πιό κρίσιμες ανθρωπιστικά, όχι σαν εταίροι ή σύμμαχοι, αλλά σαν γ@μιάδες, σαν επικυρίαρχοι, σαν τοκογλύφοι.       

Το πρόσφατο Εurogroup των υπουργών Οικονομικών έθαψε κάθε ελπίδα ενός ομόλογου (μία σχετικά τίμια μέθοδο χρηματοδότησης των κρατών-μελών),      

...και άφησε ανοικτά μόνο τα ενδεχόμενα η όποια βοήθεια αντληθεί από τα 540 δις που εγκρίθηκαν (& που κι αυτά αποτελούν το ένα τρίτο των αναγκών που έχουν ή θα έχουν σε λίγο δημιουργηθεί λόγω της επιδημίας),      

...να αντληθεί μέσω δεσμεύσεων, με άλλα λόγια μέσω μνημονίων.       

Σε μιά παραπαίουσα οικονομία με πολίτες εξαντλημένους οικονομικά & ψυχολογικά μετά 
από μία 10ετή επέλαση Ευρωπαίων & Διεθνών τοκογλύφων, δωσιλογικών κυβερνήσεων, 
κι ενός παντελώς σάπιου & οιονεί προδοτικού πολιτικού συστήματος δεξιού & αριστερού,      

...και το οποίο ευαγγελίζεται ως «κανονικότητα» την παγιοποίηση της φτωχοποίησης του λαού και του ξεπουλήματος της Εθνικής περιουσίας...

«Ελευθερία, ίσον Θάνατος…»!

     Από το «κρυφό σχολειό», στον «κρυφό Εκκλησιασμό» !!!       

                    Θα χρειαστείς & δικηγόρο & χειρούργο!Διανύοντας μια περίοδο αυξημένης κοινωνικής σύγχυσης & αβεβαιότητας, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει με καθαρή ματιά το ποιοι λειτουργούν υπέρ & ποιοι λειτουργούν κατά των συμφερόντων του. 

Ποιοι είναι οι ήρωες της υπόθεσης και ποιοι είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται αυτήν την κρίση για να εξυπηρετήσουν σκιώδη συμφέροντα, καθώς & ποιοι είναι οι «αποδιοπομπαίοι τράγοι». 

Η σύγχυση δε αυτή, φαίνεται πως έχει προχωρήσει ακόμα πιο βαθιά, μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες ραγδαίων εξελίξεων ο περισσότερος κόσμος δείχνει να μην έχει καν την ικανότητα να διαχωρίσει:

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ συμφέρον του και τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. 

Σε ποιο πρόβλημα να δώσει προτεραιότητα και σε ποιο όχι. 

Για τους περισσότερους, προηγείται η δημόσια υγεία. 

Για άλλους, προηγείται η αποφυγή μιας οικονομικής κατάρρευσης. 

Σε αυτήν την κατηγορία βρίσκονται ακόμα και αρχηγοί κρατών. 

Για άλλους, προηγείται η διαφύλαξη & προστασία των ατομικών δικαιωμάτων & ελευθεριών. 

 Άλλοι πάλι, επικεντρώνουν τις όποιες αντιρρήσεις τους στο μότο «όταν θα βγούμε, θα λογαριαστούμε» και δεν γίνεται να μην μας θυμίσουν εκείνο το ανέκδοτο με τον «διεκδικητικό» και «δυναμικό» σύζυγο, που απαιτεί – ως νέος Τσε Γκεβάρα – από τη σύζυγό του, να υπάρχει κάθε μέρα ζεστό νερό στο σπίτι, για να πλένει (ο ίδιος) τα πιάτα. 

Είτε «λογαριαστούμε» όταν βγούμε, είτε όχι, οι διαρκείς υποχωρήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα, οι περιορισμοί των ελευθεριών, οι μεγάλες αλλαγές στις ζωές μας, συμβαίνουν ήδη. 

Μέρα με τη μέρα. 

Αν δεν αντιδράσουμε από τώρα, με όσους (νόμιμους) τρόπους μας απομένουν να το κάνουμε, τότε μπορεί & να μην έχει μείνει τίποτα που να μας επιτρέπει να «λογαριαστούμε», όταν βγούμε.