Ο νόμος του Μέρφυ, στην
εκλαϊκευμένη εκδοχή του, συμπεραίνει πως ό,τι μπορεί να πάει στραβά… θα πάει…
(αφού έχεις προετοιμάσει δια πράξεων το αποτέλεσμα)!
Ο Πρωθυπουργός προτάσσει από τώρα τον Π. Παυλόπουλο ως επόμενο ΠτΔ,
προκαλώντας τον Μητσοτάκη να πάρει θέση, ενώ «προαναγγέλλει» πρόσωπο εκ του
ΠΑΣΟΚ ως κοινό υποψήφιο ΝΔ – ΚΙΝΑΛ.
Κινδυνεύει να γίνει
περίγελως αν βάλει τους δικούς της βουλευτές να απόσχουν κατά τη δεύτερη
ψηφοφορία, δηλαδή επί της ουσίας να υπονομεύσουν την δική της πρόταση.
Στην αδήριτη νομοτέλειά
του έχουν εγκλωβιστεί ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του.
Αρχής γενομένης από τα
χθεσινά:

Έτσι πιστεύει ότι θα δυσαρεστηθούν οι
καραμανλικοί της ΝΔ με τον Μητσοτάκη και θα του δημιουργήσουν πρόβλημα.
Κουτοπονηριά ανάξια κριτικής!
Παράλληλα η κυβέρνηση
βρέθηκε εγκλωβισμένη στην παγίδα που η ίδια έστησε στη ΝΔ, και αφορούσε τον
αριθμό των ψήφων που θα χρειαστεί η νέα Βουλή για εκλογή ΠτΔ.

Δεν κατανοούν επίσης
(ακόμη και ανεξαρτήτως της ουσίας για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, γι' αυτά ας
μιλήσουν οι καθηγητές), ότι καθίσταται ανεχέγγυο να τα αποκλείουν αυτοί:
Δηλαδή
ένας πρωθυπουργός που στέλνει τα παιδιά του σε ακριβό ιδιωτικό σχολείο, και 41
κυβερνητικοί βουλευτές που σπούδασαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού - αφού οι
μπαμπάδες τους είχαν τα λεφτάκια να στείλουν τα καμάρια τους στο εξωτερικό να
σπουδάσουν.
Διά του Σκοπιανού
επεδίωξε τέσσερις στόχους.