Η Μαίρη Διακολιού, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης
«ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ» έκανε δήλωση στο δια περιφοράς ΔΣ της 28-4-2020 για τα
νομοσχέδια που προωθεί η Κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας που αποδυναμώνουν την
Πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Δημοτικά Συμβούλια από αρμοδιότητες,
υπογραμμίζοντας ότι η επαινετική (και όχι διεκδικητική) προς την κυβέρνηση
στάση του κ. Αμπατζόγλου έχει ως συνέπεια, τελικά, να πληρώνουν οι Μαρουσιώτες
το κόστος είτε για τα σχολεία, είτε για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Η ΔΗΛΩΣΗ: Μέσα στην πανδημία, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας
αντιμετώπισης της θανατηφόρας διασποράς του κορωνοϊού, θα έλεγε κανείς ότι
πρώτο μέλημα της Κυβέρνησης θα ήταν η προστασία των πολιτών και η ενίσχυση των
θεσμών, με παράλληλη αναβολή «πρωτοβουλιών» οι οποίες δεν έχουν αυτή, ή ακόμη
χειρότερα, έχουν την αντίθετη
κατεύθυνση.
Με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να λειτουργούν και οι Δήμοι, οι οποίοι
θα όφειλαν να διεκδικούν επιπλέον χρηματοδοτήσεις για την αντιμετώπιση της
υγειονομικής κρίσης τοπικά, για την αποκατάσταση των αδικιών που έχουν γίνει
εις βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κατά
την τελευταία δεκαετία των μνημονίων.
Ασφαλώς οι ίδιοι οι δήμοι θα έπρεπε
εμπράκτως να απέχουν από πολιτικές που δεν έχουν κέντρο τον άνθρωπο και τη
φύση.
Δυστυχώς, όμως, η Κυβέρνηση, σε όλα τα επίπεδα,
νομοθετεί εν τω μέσω της καραντίνας, εις βάρος του περιβάλλοντος και υπέρ των
μεγαλοεπιχειρηματιών, εις βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και, εν τέλει, εις
βάρος των πολιτών, ενώ εκείνοι είναι (ορθώς) απορροφημένοι με τα «καυτά»
ζητήματα της δημόσιας υγείας.
Αντιστοίχως και ο Δήμος Αμαρουσίου, αντί να
επιδείξει την διεκδικητικότητα που οφείλει, αναλίσκεται σε διθυράμβους προς την
Κυβέρνηση, όταν πολλές φορές δεν διασφαλίζονται ούτε τα βασικά.
Εξηγούμαι:
1)Η
Κυβέρνηση, με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη,
ανοίγει το δρόμο
στους μεγαλοεπιχειρηματίες να συσσωρεύσουν και
άλλο πλούτο εις βάρος του περιβάλλοντος και, ειδικότερα των περιοχών που
έως σήμερα ήταν προστατευμένες, στις οποίες θα ιδρυθούν οχλούσες και
καταστροφικές δραστηριότητες, όπως λατομεία, υπερμεγέθη ξενοδοχεία, βιομηχανικά
πάρκα από ανεμογεννήτριες, εξόρυξη πετρελαίων, ακυρώνοντας κάθε αυτονομία των
φορέων διαχείρισης των περιοχών αυτών, που έως σήμερα μπορούσαν να αποτρέψουν
αντιπεριβαλλοντικές και αντικοινωνικές επεμβάσεις.
Με τον τρόπο αυτό
υποβιβάζεται δραματικά το τοπίο, και η ποιότητα της ζωής, πλήττονται οι τοπικές
τουριστικές και άλλες επιχειρήσεις και γενικότερα δημιουργούνται οι
προϋποθέσεις να μεταβιβαστούν οι πόροι των χωριών και των πόλεων, από τους
ντόπιους μικρομεσαίους επαγγελματίες, σε απρόσωπα μεγαλοεπιχειρηματικά
συμφέροντα ελληνικά και ξένα.
2)Στο ίδιο νομοσχέδιο, ορίζεται ότι η
Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και όχι το Δημοτικό Συμβούλιο θα έχει την αρμοδιότητα
έγκρισης του Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων, με αποτέλεσμα
α) να
αποψιλώνεται το ΔΣ από αρμοδιότητες και
β) να τίθενται ζητήματα δημοκρατικότητας,
καθώς ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, κρίνεται από μία Επιτροπή του Δήμου, στην οποία
όμως η Διοίκηση έχει πάντα πλειοψηφία.
Παράλληλα, ο Υπουργός, σε έκτακτες
συνθήκες, μπορεί να παρακάμψει με
απόφασή του τον Δήμο, λαμβάνοντας οποιοδήποτε μέτρο, ενδεχομένως ακόμη και
επιβαρύνοντας άλλους Δήμους, το οποίο εφαρμόζεται υποχρεωτικά.
3)Η
Κυβέρνηση, ιδρύει για τα Πρότυπα και τα πειραματικά Σχολεία το θεσμό του
«Συμβουλίου Στήριξης Σχολείου» το οποίο θα έχει ως αρμοδιότητες μεταξύ άλλων την διαχείριση των οικονομικών
πόρων των σχολείων, πέραν αυτών που
διαχειρίζεται η Σχολική Επιτροπή, καθώς και την αναβάθμιση της υλικοτεχνικής
υποδομής των σχολείων και την συγκέντρωση οικονομικών πόρων για αυτά.
Περιττό να υπενθυμιστεί ότι η αρμοδιότητα για τα
σχολικά κτίρια και την υλικοτεχνική υποδομή τους ανήκει στους Δήμους οι οποίοι
τώρα αποψιλώνονται από αυτήν, επιμερίζοντάς την με τα Συμβούλια αυτά, στα οποία
εκπρόσωπος του Δήμου είναι Αντιπρόεδρος.
Επίσης, ανατίθεται στα συμβούλια αυτά
και η συγκέντρωση και διαχείριση πόρων, πέραν αυτών που δίδονται στις Σχολικές
Επιτροπές.
Όμως, πέραν των πόρων που διαχειρίζονται οι Σχολικές Επιτροπές, δεν
υπάρχουν άλλοι θεσμοθετημένοι τακτικοί πόροι για τους σκοπούς αυτούς, με
προφανές αποτέλεσμα να μετακυλύεται στους ώμους και το φιλότιμο των πολιτών (πχ
γονέων και κηδεμόνων) η επίλυση των σχολικών προβλημάτων στα συγκεκριμένα
σχολεία.
4)Η
δημοτική αρχή του Δήμου Αμαρουσίου, μέσα στην πανδημία εισηγείται την λήψη
αποφάσεως δέσμευσης ακινήτου για πολιτιστικούς λόγους, έναντι αντιτίμου προς
τους δικαιούχους 150.000 ευρώ περίπου, χωρίς συνολικό σχέδιο.
Αναδιαρθρώνει
δάνεια αξίας εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να
ζητήσει λογοδοσία για το πού πήγαν τα λεφτά που θα πληρώνουν οι
Μαρουσιώτες επί δεκαετίες και πώς αυξήθηκαν τόσο οι οφειλές, καλύπτοντας τους
συνεργάτες του, κλπ.
5)Εν τω
μέσω αυτής της λαίλαπας, ο κ. Αμπατζογλου θριαμβολογεί υπέρ κάποιων ενεργειών
του Υπουργού Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκου για την αντιμετώπιση της πανδημίας,
αναφέροντας ενέργειες όπως πχ χορήγηση μέσων προστασίας των εργαζομένων.
Ανεξάρτητα από την ακρίβεια των εξαγγελιών αυτών, που έχει ήδη αμφισβητηθεί στην
πράξη, οφείλω να υπενθυμίσω στον κ. Δήμαρχο ότι όσα διθυραμβικά βιάστηκε να
περιγράψει υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής, δεν αποτελούν επιπλέον ενέργειες
από εκείνες που είναι απόλυτα αυτονόητες, ούτως ή άλλως, είτε υπάρχει πανδημία,
είτε όχι.
Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει σημαντική αύξηση (αν υπάρχει καν) μεταξύ
εκείνων που ωφελούνταν από τις κοινωνικές δομές του Δήμου τις προηγούμενες
χρονιές και εκείνων που ωφελήθηκαν φέτος, παρά την πανδημία.
Παράλληλα, οι
αναμορφώσεις των προϋπολογισμών που έγιναν για να χρηματοδοτήσουν τα μέτρα κατά
του κορωνοϊού, αποδεικνύουν ότι τα απαιτούμενα χρήματα εξοικονομήθηκαν από
αφαίρεση πόρων είτε, σε μεγάλο βαθμό, από κοινωνικές δράσεις, είτε από το
αποθεματικό του Δήμου.
Οι δε απαλλαγές από τα τέλη τροφείων παιδικών σταθμών
και κατάληψης κοινοχρήστων χώρων, την οποία ασφαλώς ψηφίσαμε, είναι η αυτονόητη
αντίδραση του Δήμου, αφού κατά τη διάρκεια της καραντίνας ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΝ
τροφεία ή χρήση σε κοινόχρηστους χώρους….
Ο κ. Δήμαρχος, αντί να σπεύδει (πριν ακόμη λυθεί το
πρόβλημα της υγειονομικής κρίσης) να «λιβανίζει τα γένια» της κομματικά
ομογάλακτής του Κυβέρνησης (και παράλληλα να «λιβανίζει τα δικά του»), του
προτείνουμε να διεκδικήσει από την Κεντρική Εξουσία, την επιστροφή των πόρων που ληστρικά
αφαιρέθηκαν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η πανδημία απέδειξε ότι οι Δήμοι είναι
ο πρώτος θεσμός, που όντας εγγύτερα στους πολίτες, μπορεί να γίνει φορέας
πολιτικών υπέρ της προστασίας τους, και εκείνοι σηκώνουν το βάρος της εξεύρεσης
και της υλοποίησης των λύσεων στο επίπεδο της καθημερινής, ασφαλούς διαβίωσης.
Φτάνει μόνο να της δοθούν οι πόροι.
Το αμέσως επόμενο διάστημα οι Δήμοι θα είναι
υποχρεωμένοι να αναλάβουν το βάρος των συνεπειών της υγειονομικής κρίσης στην
καθημερινότητα της κάθε τοπικής κοινωνίας. Αυτή η δουλειά απαιτεί σοβαρότητα
και συνέπεια, με προσήλωση και μελέτη.
Οι παλαιοκομματική συμπεριφορά και η
επιφανειακή διαχείριση τίποτε καλό δεν προμηνύουν.
Μαίρη Διακολιού
Επικεφαλής Δημοτικής παράταξης
«ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ
ΦΩΝΗ»
Δημοτική Σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου