Τα Αγια Βρέφη: ο κεχρισμένος με μύρο Χριστός [από το χρίω: ρίζας *χρι- απ' όπου «χρως» (επιδερμίς) «εν χρω», χροιά χρώμα, κ.ά. πρβ. την Αραμαϊκή «Μεσσίας», αραβ. «Μεσίχ»=κεχρισμένος].
Ακόμα ο Ιακχος (Διόνυσος) της Ελευσίνας, ο Λικνίτης (Διόνυσος) των Δελφών, ο Αιών (Ηλιος) της Αλεξάνδρειας...
Ολα τα Αγια Βρέφη, γεννιούνται τη σημερινή νύχτα «που είναι η μεγαλύτερη και ιερότερη της χρονιάς, επειδή είναι κοντά στις χειμερινές τροπές του Ηλίου».
Μετά τη γέννηση «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον»
[η κατά πώς λένε «Χριστός γεννάται... σαν γήλιος φέγγει»].
Στην ιερότητα της Νύχτας αναφέρει η Μυθολογία:
«Η Νύχτα ήταν ένα πουλί με μαύρα φτερά.
Γονιμοποιημένη από τον Ανεμο, γέννησε το πρώτο Αυγό,
στον απέραντο κόλπο της σκοτεινιάς.
Απ' το Αυγό βγήκε ο φτερωτός γιος του ανέμου:
ο Ερως...
Στο πάνω μέρος του Αυγού πρόβαλε ο Ουρανός.
(Κ. Κερένϋι «Μυθολογία» Εστία σ. 30-32).
Το ιερό της Ιερότατης Νύχτας και οι νεότερες ιερόω (καθιερώ, αφιερώ), ιερεύω (θυσιάζω), ιερέας, ιέρεια, ιερατείο, κ.ά. παράγονται από τη ρίζα *ι- -με δασεία- ή *ισ- με ψιλή - Σανσκριτικά *ιsh-ίτας ;*ισ-χυρόςκαι *ιsh-ατάς ιερός.
Σύμφωνα με αυτή την παραγωγή από την *ισ- το ιερό είναι το γερό, ισχυρό.
Αυτή την έννοια έχει το πιο γερό, το πιο ισχυρό από όλα τα οστά του ανθρώπου -που δεν σπάει- το λεγόμενον ιερόν οστούν (γερό κόκαλο).
Σε αυτό στηρίζεται η σπονδυλική στήλη, που περιέχει του... Αιώνα/ Μυελό, όπως τον ονόμαζαν...
Αυτά λοιπόν για την πιο ιερή νύχτα των... Χριστουγέννων & της Ελευσίνας
που την ανάγγειλε με βροντερή φωνή ο ιεροφάντης.
«Ιερόν έτεκε πότνια κούρον»
«Ιερόν έτεκε πότνια κούρον»
(Η Δέσποινα γέννησε το ισχυρό αγόρι) δείχνοντας τον ιερό καρπό...
το ολόχρυσο στάχυ της Ελευσίνας.
Τότε που... έκανε στάρι (!).
ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΙΑΜΠΑΣΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/12/2003
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/12/2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου