Διόνυσος: η αιώνια επιστροφή της ζωής

Στο έργο του το Λυκόφως των ειδώλων  –κεφ.: ρήσεις και αιχμές 8– ο Νίτσε γράφει: 

ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό. 

Τι είναι αυτό που δεν τον σκοτώνει; 

Είναι ο αρχαίος θεός Διόνυσος, ο οποίος για τον φιλόσοφο συμβολίζει τη μεθυστική απελευθέρωση της ανθρώπινης ατομικότητας από τη συρρίκνωσή της σε μια άβουλη ύπαρξη και κατ’ επέκταση  στην πιο ανήμπορη και καταφρονεμένη μέσα στο σύμπαν. 

Ως απομονωμένο, ταπεινωμένο και ευτελισμένο πλάσμα, το ανθρώπινο άτομο λησμονεί τον εαυτό του μέσα στην αυστηρά ιεραρχημένη ζωή  της πολιτικο-κοινωνικής και πολιτισμικής του συνθήκης. 

Ετούτη η συνθήκη είναι ο επιτάφιος θρήνος των ανθρώπινων ατόμων· υπό τον μανδύα ωστόσο της εφήμερης πολυλογίας εκλαμβάνεται από αυτά τα ίδια ως λυτρωτική έλευση της ελευθερίας τους. 

Τι θέλει να μας πει στα αλήθεια ο Νίτσε εδώ;  

Πώς ο σημερινός τύπος του ανθρώπου, του λεγόμενου Ευρωπαίου εκμαυλίζεται από ψευδείς ιδέες, όπως αυτή της «προόδου» και όλων των –ισμών· ιδέες, που όσο περισσότερο ψευδείς είναι τόσο πιο πολύ αλυσοδένουν την εντός του κόσμου ζωτικότητά του και τον υποβιβάζουν σε μια αδύναμη, φοβισμένη, αρρωστημένη ύπαρξη. 

Τότε συμβαίνει το εξής παράδοξο: η αδυναμία τούτη, η πλήρης εξουθένωση κάθε ίχνους βούλησης για δύναμη, κάθε αίσθησης της ζωής, εξελίσσεται ποικιλοτρόπως σε ιδεολογία των μαζών και επιβάλλεται αξιωματικά από τις ποικίλες ιεραρχήσεις της κοινωνικοπολιτικής του συνθήκης ως αντισταθμιστικός παράγοντας στην εν λόγω εξουθένωση. 

Αυτή η αξιωματική επιβολή αναπαράγεται παράλληλα και από τις ίδιες τις μάζες, καθώς αυτές-εδώ επιχειρούν να ενεργοποιήσουν επιφανειακά τη βούλησή τους. 

Έτσι μετατρέπονται σε υπόδουλες συνειδήσεις που χύνουν το αίμα τους για αλλότριες δυνάμεις.     

§2  Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δουλόφρονος συνείδησης είναι να προβάλλει ως αρετή ζωής ένα ατελέσφορο συμπάσχειν, μια παρακμιακή συμπόνια που λειτουργεί κατασταλτικά και αδρανοποιεί κάθε ρηξικέλευθη ενεργοποίηση του αισθήματος της ζωής. 

Μέσα σε μια τέτοια θρυμματισμένη μορφή ζωής παρεμβάλει ο Νίτσε τον δικό του θεό, τον θεό της μέθης, τον Διόνυσο, που με τον τρόπο της έκστασης αγγέλλει δύναμη και φως. 

Με τον Διόνυσο προελαύνει ο κόσμος του ανθρώπινου ενστίκτου και διασπά την σιδερόφρακτη πραγματικότητα ενός άκαρδου και ψυχρού ορθολογισμού, πίσω από τον οποίο κρύβονται ασφαλείς όλες  οι εξουσιαστικές και εξουσιαζόμενες εν ταυτώ εξατομικεύσεις της νεωτερικής, ήτοι μετανεωτερικής εποχής. 

Ο κόσμος του Διόνυσου είναι ένας κόσμος της μουσικής, της χοϊκής λατρείας και της μεθυστικής αγαλλίασης, που οδηγεί την ανθρώπινη ουσία πέρα από την άπνοη εξατομίκευση, προς μια εκ νέου συμφιλίωσή της με τη φύση. 

Εύθυμος... κορωνοϊός!!!

Το Μέλλον Είναι Εδώ!

Οι δραματικές συνέπειες σε πλανητικό επίπεδο του κορωνοϊού είναι αισθητές στο σύνολο σχεδόν του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην πρώτη φάση αυτής της τεκτονικής αλλαγής είναι φυσικό να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στη διάσωση και την επιβίωση μας. Αλλά κάποια δείγματα της “επόμενης μέρας” θα πρέπει επίσης να μας απασχολήσουν καθώς φαίνεται ότι αυτού του τύπου οι ιοί ήρθαν για να μείνουν. Είναι μία από τις τραγικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της βάναυσης μεταβολής των ισορροπιών στο παγκόσμιο οικοσύστημα. Η ανθρωπότητα, ακόμη και αν έπαιρνε σήμερα τα μέτρα που απαιτούνται για να μειώσει τις συνέπειες της διάρρηξης των ισορροπιών αυτών, δεν θα ήταν σε θέση να δώσει αποτελεσματική απάντηση – πόσο μάλλον που καμμία από τις μεγάλες χώρες δεν φαίνεται διατεθειμένη να το κάνει.

Η μελλοντολογία σε όλες της τις μορφές, λογοτεχνία, κινηματογράφος, επιστημονική ανάλυση, είχε επικεντρωθεί τα προηγούμενα χρόνια σε καταστροφικά σενάρια που θυμίζουν τα όσα βιώνουμε σήμερα. Κανείς ωστόσο δεν μπόρεσε να προβλέψει την έκταση και τις συνέπειες του φαινομένου, με κυριότερη, πέρα φυσικά από τον πολύ μεγάλο αριθμό θυμάτων, την καθολική ανατροπή του τρόπου ζωής των προηγούμενων δεκαετιών. Ας σταθούμε λοιπόν σε αυτή τη διάσταση επιχειρώντας να ιχνηλατήσουμε πως μπορεί να είναι η ζωή μας από ‘δω και πέρα.

Ο κορωνοϊός ως πρόβα ολοκληρωτισμού και βιαιότητας!

Ψωμί ελιά, Κούλη, Τσιόδρα & Νίκο Χαρδαλιά!

Θέλει η χουντάρα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει...       

Βέβαια η παροιμία δεν λέει για χουντάρα. 

Για π@@τάνα λέει. Αλλά το ίδιο είναι.      

Τώρα. 

Για να δούμε...ποιά είναι η χαρά που δεν την αφήνει να κρυφτεί;    Μα τί άλλο από την πεποίθηση-ψευδαίσθηση πως ο οικειοθελής εγκλεισμός των πολιτών και η οικειοθελής αποδοχή της στέρησης βασικών τους ελευθεριών...

δεν είναι παρά επιτυχία της ίδιας, της εξυπνάδας της, της δύναμης της εξουσίας της.       

Νομίζει η χουντάρα (παγκόσμια, ευρωπαϊκή, και το ντόπιο παράρτημα) πως η πρόβα ολοκληρωτισμού που γίνεται με αφορμή την τόσο βολική γι αυτήν επιδημία που η φύση 

(ή η επιστήμη) έστειλε, είναι τόσο επιτυχημένη,
...που μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάνει ό,τι θέλει και να κατευθύνει τις μάζες προς όποια κατεύθυνση θέλει, υπέρ ή εναντίον όποιου θέλει.       

Το έδειξε αυτό περίτρανα χθες με την συμπεριφορά της εναντίον των νοσοκομειακών γιατρών, 
οι οποίοι με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για τις φοβερές ελλείψεις του συστήματος της Δημόσιας Υγείας, να ζητήσουν για την προστασία των ίδιων και των ασθενών τους μέσα προστασίας και υλικά,      

...και να κριτικάρουν (όπως άλλωστε δικαιούνται όχι μόνον ως πολίτες αλλά και ως πρόμαχοι της υγείας όλων μας) τις πράξεις μιάς (οποιασδήποτε) κυβέρνησης,ενός (οποιουδήποτε) πολιτικού συστήματος.    Σου λέει η χουντάρα (παγκόσμια, ευρωπαϊκή & το ντόπιο παράρτημα): 

Πολύ τους χειροκροτήσαμε. Ας τους ρίξουμε και κανά χέρι ξύλο μην πάρει ο κ@λος τους αέρα, και γίνουν και το κακό παράδειγμα για άλλους κλάδους.      

Καταλάβαμε;  

Από την μιά βάζουν το πόπολο να χειροκροτεί τους γιατρούς τα βράδια απ' τα μπαλκόνια ...

Ίδρυμα Rockefeller:«Οραματίζεται» τα ανανεωτικά & θρεπτικά μελλοντικά τρόφιμα για το 2050!

Το Βραβείο Όραμα για το Σύστημα Τροφίμων είναι μια πρόσκληση για οργανισμούς ανά τον κόσμο να αναπτύξουν ένα όραμα για το ανανεωτικό και θρεπτικό σύστημα τροφίμων που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν μέχρι το έτος 2050.  

Με τον όρο "οργανώσεις" νοούνται νομικά καταχωρημένες και οργανωμένες οντότητες, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών, κυβερνήσεων, συνεταιρισμών, κοινοτήτων, εταιρικών σχέσεων, ΜΚΟ και πανεπιστημίων.  

Τι ελπίζει να επιτύχει;   

Το Ίδρυμα Rockefeller έχει συνεργαστεί με το SecondMuse και το OpenIDEO για να ενισχύσει το λόγο για την κατάσταση και το μέλλον των πολυάριθμων συστημάτων τροφίμων στον κόσμο. 

Και για να ενδυναμώσει τις κοινότητες

παγκοσμίως να αναπτύξουν λύσεις δυνάμενες να επιβληθούν και να γίνουν πρωταγωνιστές στο δικό τους μέλλον για τρόφιμα. 

Η δημιουργία ενός συναρπαστικού και προοδευτικού Οραματος για το μέλλον του συστήματος τροφίμων απαιτεί μια κουλτούρα συνεργασίας που συσπειρώνει τη βιομηχανία, την πολιτική, τον ακαδημαϊκό κόσμο και την κοινωνία να ενεργεί ως μία. 

Όταν συναντηθούμε,τονίζει, μπορούμε να παραδώσουμε βιώσιμες, θρεπτικές διατροφές για τους ανθρώπους και τον πλανήτη μέχρι το 2050.  

Η Λύση:  Το Βραβείο Όραμα Τροφίμων 

Οι προκλήσεις φαίνεται δυσοίωνες: ο παγκόσμιος πληθυσμός που προσεγγίζει τα 10 δισεκατομμύρια, τα αέρια του θερμοκηπίου αλλάζουν το κλίμα μας, η δηλητηρίαση από τη ρύπανση του εδάφους, του αέρα και του νερού. 

Eνέκρινε τα έντομα ως ανθρώπινη τροφή, η Γερμανική Ε.Ε!!!

 Η Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενέκρινε την πώληση των εντόμων ως «νέα τρόφιμα», που σημαίνει ότι είναι πιθανό να παραχθούν μαζικά για ανθρώπινη κατανάλωση σε όλη την ήπειρο έως το τέλος του έτους.  

"Γι αυτό υπάρχουν πολλές πιθανότητες να δοθεί το πράσινο φως τις ερχόμενες εβδομάδες", δήλωσε στο The Guardian ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς επιτροπής για τα έντομα για τα τρόφιμα και τις ζωοτροφές Christophe Derrien.   

Από το 1997, η ΕΕ έχει απαιτήσει μια ταξινόμηση «νέων τροφίμων» για να επιτρέψει την πώληση προϊόντων που δεν είχαν ιστορικό κατανάλωσης από τον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι η πώληση εντόμων είχε απαγορευτεί σε χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία για πάνω από δύο δεκαετίες . 

Ωστόσο, με τη νέα έγκριση, η μαζική παραγωγή τροφίμων με βάση τα ζωύφια θα αυξηθεί αργότερα φέτος.  

Αυτό σημαίνει ότι μέχρι το φθινόπωρο,σε όλα τα ράφια των σούπερ μάρκετ μπορούν να εμφανιστούν γρύλοι, ακρίδες και άλλα για φαγητά. 
Ο Christophe Derrien προσβλέπει την πώληση εντόμων τόσο ως αυτόνομο φαγητό όσο και ενσωματωμένο στα υπάρχοντα προϊόντα, υποστηρίζοντας ότι είναι μια μεγάλη πηγή πρωτεΐνης και η παραγωγή τροφής από έντομα δεν βλάπτει τον πλανήτη.

Από τις 2:00 μ.μ. η Εθελοντική Αιμοδοσία στον Δήμο Πεντέλης

Από πού έρχονται οι κορωνοϊοί;

 Ακόμα και τον 21ο αιώνα οι παλιές «θεραπείες» θεωρούνται από τις αρχές ως το καλύτερο μέσο για να καταπολεμηθεί η επιδημία που οφείλεται στον κορωνοϊό: 
εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα υφίστανται περιορισμούς στις μετακινήσεις τους. 

Μήπως όμως έχει φθάσει η στιγμή να αναρωτηθούμε γιατί πανδημίες διαδέχονται η μια την άλλη με ολοένα ταχύτερο ρυθμό;   

Ήταν άραγε ένας παγκολίνος; Μια νυχτερίδα; 

Ή μήπως ένα φίδι, όπως ακούστηκε αρχικά, για να διαψευστεί στη συνέχεια η είδηση; 

Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν αγώνα δρόμου για να ενοχοποιηθεί το άγριο ζώο που ευθύνεται για αυτόν τον κορωνοϊό, ο οποίος επισήμως αποκαλείται SARS – Cov-2 και έχει πιάσει στην παγίδα του Covid-19, της ασθένειας που προκαλεί, αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα σε καραντίνα ή πίσω από ζώνες υγειονομικού περιορισμού. 

Όσο κι αν η διαλεύκανση αυτού του μυστηρίου αποτελεί ζήτημα πρωταρχικής σημασίας, παρόμοιες υποθέσεις μας εμποδίζουν να δούμε ότι η ολοένα πιο ευάλωτη θέση μας απέναντι στις πανδημίες έχει μια πολύ βαθύτερη αιτία: την εντεινόμενη καταστροφή των ενδιαιτημάτων της άγριας ζωής.  

Από το 1940 εκατοντάδες παθογόνα μικρόβια έχουν κάνει την εμφάνιση ή την επανεμφάνισή τους σε περιοχές όπου, μερικές φορές, δεν είχαν ποτέ παρατηρηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. 

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Ιού της Ανθρώπινης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (HIV), του Έμπολα στη Δυτική Αφρική ή του Ζίκα στην αφρικανική ήπειρο. 

Η πλειονότητά τους (60%) είναι ζωικής προέλευσης. 

Ορισμένοι ιοί προέρχονται από οικόσιτα ή εκτρεφόμενα ζώα, αλλά οι περισσότεροι (πάνω από τα δύο τρίτα) μεταδόθηκαν από άγρια ζώα.  

Ωστόσο τα ζώα δεν φέρουν την παραμικρή ευθύνη. 

Παρ’ όλα τα άρθρα που, με τη βοήθεια πλήθους φωτογραφιών, υποδεικνύουν ως αφετηρία των καταστροφικών επιδημιών την άγρια πανίδα, (1) είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τα ζώα είναι σε μεγάλο βαθμό προσβεβλημένα από θανατηφόρους παθογόνους οργανισμούς έτοιμους να μας μολύνουν. 

Στην πραγματικότητα η πλειονότητα των μικροβίων ζει μέσα στον οργανισμό των ζώων χωρίς να τους προξενούν το παραμικρό κακό. 

Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού: με την ξέφρενη αποδάσωση, αστικοποίηση και εκβιομηχάνιση προσφέραμε στα μικρόβια τον τρόπο να φτάσουν μέχρι το ανθρώπινο σώμα και να προσαρμοστούν σε αυτό.

Τουρκία, κορωνοϊός & παράνομη μετανάστευση

Είναι γνωστό πως οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις των Τούρκων ισλαμιστών δεν υποχώρησαν ούτε μπροστά στο παγκόσμιο πρόβλημα του κορονοιού.

Όταν η Ελλάδα ανακοίνωνε το πρώτο κρούσμα (26 Φεβρουαρίου 2020) και η Περσία υπέφερε από την εξάπλωση του κορονοιού, η Ερντογανική Τουρκία έβλεπε τον ιό σαν ευκαιρία που θα ωφελούσε την οικονομία της και θα αντιμετωπιζόταν με «υπομονή» και «προσευχές»!

Όταν η Ελλάδα ανακοίνωνε τον πρώτο νεκρό (12 Μαρτίου 2020) και η Περσία είχε ξεπεράσει τους χίλιους, στην Τουρκία γινόταν συλλήψεις όσων διατύπωναν την ανησυχία τους για την εξάπλωση του ιού με την κατηγορία «διασποράς ψευδών ειδήσεων»!

Στο τέλος Μαρτίου που οι νεκροί στην Ελλάδα έφθασαν τους 49 και τα επιβεβαιωμένα κρούσματα τα 1.314, στην Περσία τους 2.757 νεκρούς και 41.495 κρούσματα, η Τουρκία ανακοίνωσε επίσημα πως είχε 214 νεκρούς και 13.541 κρούσματα. 

Σύμφωνα όμως με την διαρκώς τροφοδοτούμενη βάση δεδομένων του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς της Αμερικής, στις 31 Μαρτίου 2020 η Τουρκία ήταν πρωταθλητής νέων κρουσμάτων για την περίοδο 20 έως 30 Μαρτίου 2020!

Πάντως στις 31 Μαρτίου 2020 δεν υπήρχε ακόμα απαγόρευση κυκλοφορίας μέσα στις πόλεις της Τουρκίας αλλά ο Ρ. Τ. Ερντογάν με διάγγελμά του έκανε έκκληση για «Καμπάνια Εθνικής Αλληλεγγύης», δηλαδή δωρεές προς το κράτος από πολίτες, επιχειρηματίες, κόμματα, δήμους, μειονοτικά ιδρύματα κ.α.,  προσφέροντας ο ίδιος μεγαλόψυχα «τους μισθούς επτά μηνών».

Βέβαια η έκκληση αυτή αντιμετωπίστηκε με μεγάλη δυσπιστία από όλους όσους δεν ανήκουν στον προεδρικό «κύκλο».
Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση του Abdulkadir Karaduman, επικεφαλής της νεολαίας του ισλαμιστικού κόμματος Saadet, το οποίο ίδρυσε το 2001 ο Ν. Ερμπακάν και από το οποίο ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ο Ρ.Τ. Ερντογάν: 

H Ελλάς «παραβίασε το διεθνές δίκαιο στον Έβρο», ισχυρίζονται οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί!

Η επιστημονική υπηρεσία της γερμανικής σε γνωμοδότηση της υποστηρίζει ότι “η στάση των ελληνικών αρχών στον Έβρο δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί συμβατή με το διεθνές δίκαιο”! 

Οι Γερμανοί που κατά καιρούς μας έχουν…επιπλήξει μιλώντας για «καλύτερη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», πως ακριβώς φαντάζονται ότι ένα κράτος περιφρουρεί τα σύνορα του; 

Η «Επιστημονική Υπηρεσία της Γερμανικής Βουλής δεν το εξηγεί».  

Το θέμα φέρνει στη δημοσιοότητα η Deutsce Welle.  Primis Player Placeholder    

Τι δεν θεωρεί «Συμβατό με το Διεθνές Δίκαιο»;   

Τη χρήση εκτοξευτήρων νερού, δακρυγόνων και του «ανεμιστήρα» που έστελνε το νέφος των τουρκικών χημικών προς το έδαφος της γειτονικής χώρας! 

Τα τουρκικά δακρυγόνα και χημικά ήταν «συμβατά με το διεθνές δίκαιο»; 

Πως η Γερμανία εξόντωσε την μισή Ευρώπη σε μόλις 15 χρόνια ...

με τη «Συνθήκη σταθερότητας» & το σκληρό ΕΥΡΩ 
Η «κατάκτηση της Ευρώπης» από την Γερμανία επετεύχθη σε τρία στάδια. 
Στο πρώτο στάδιο, η Γερμανία επέτυχε την ενοποίηση της Δυτικής με Ανατολική Γερμανία, κάνοντας καραμπόλα εκμετάλλευσης. 
Αφενός έκλεισε Ανατολικογερμανικές παραγωγικές εταιρίες και φτωχοποίησε 15 εκατομμύρια εργατικό δυναμικό, της Ανατολικής πλευράς (οι μισθοί των δυο περιοχ
ών ακόμη και τώρα δεν έχουν εξισωθεί) ρίχνοντας το δικό της κόστος, και διευρύνοντας την αγορά της σε βάρος άλλων Γερμανων!  Ανάπτυξη με απλήρωτες υποχρεώσεις πάνω από 1 τρις! 
Δεύτερον  η Γερμανία αθέτησε την πληρωμή των πολεμικών της υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες που αποφασίστηκαν στην «Potsdam Conference»  που έγινε τον Αύγουστο του 1945, ενώ αντίθετα οι άλλες χώρες  που έχασαν τον πόλεμο, όπως για παράδειγμα η Βουλγαρία και Ιταλία πλήρωσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις που όφειλαν. 
Εκτιμάται ότι μόνο προς την Ελλάδα οι αποζημιώσεις που η Γερμανία αθέτησε να πληρώσει ανέρχονται περίπου σε 300 δις ΕΥΡΩ, δηλαδή 150% του Ελληνικού ΑΕΠ. 
Οι υποχρεώσεις αυτές έπρεπε να γίνουν άμεσα πληρωτέες από τη Γερμανία προς Ελλάδα και άλλες χώρες με την ενοποίηση (1990). 
Να σημειώσουμε εδώ ότι η Γερμανία δεν είχε πληρώσει ούτε τις πολεμικές αποζημιώσεις  που όφειλε από τον… πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τις οποίες η πτωχή πλην τίμια Ελλάς «κούρεψε» κατά 50% από την Δυτική Γερμανία το 1952, ώστε να προικοδοτήσει τους χρεοκοπημένους Γερμανούς! Το μεγάλο κόλπο όμως της Γερμανίας ήταν το ΕΥΡΩ και η συνθήκη Νομισματικής Σταθερότητας!  Το τρίτο κόλπο: ΕΥΡΩ και η συνθήκη Νομισματικής Σταθερότητας! 

«Αναγκαία η Ευρωπαϊκή συνεργασία για τους Μετανάστες», λέει ο Ααρών Αβουρί!

 Τα πρόσφατα γεγονότα στα ελληνοτουρκικά σύνορα έχουν προκαλέσει την απορία, αν υπάρχει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση.  

Το ερώτημα είναι γιατί δεν συμμετέχουν και άλλες χώρες στην ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος.  

Το πρόβλημα των μεταναστών, που αναζητούν στην Ευρώπη καλύτερες συνθήκες ζωής, έχει απασχολήσει επανειλημμένα την Ευρωπαϊκή Ένωση.   

Αν άλλοτε οι χώρες μέλη θεωρούσαν ότι θα πρέπει να εξεύρουν λύσεις με γνώμονα την αποδοχή της παραμονής των μεταναστών στην Ένωση, διστάζουν σήμερα.  

Σε πολλές χώρες κυριαρχεί φόβος, θυμός και άρνηση στην ανεύρεση λύσεων. 

Η αιτία είναι τόσο ο αυξανόμενος αριθμός όσων αναζητούν νέα πατρίδα, σε σημείο ώστε να αρμόζει η λέξη πλημμυρίδα, όσο και η προσπάθεια της Τουρκίας να εξαναγκάσει τις ευρωπαϊκές χώρες σε λύσεις που αυτή επιθυμεί.  

Ο μεγάλος αριθμός των μεταναστών, όπως δείχνει το παράδειγμα της Ελλάδας, ξεπερνά τις δυνατότητες πολλών χωρών για παροχή ικανοποιητικής φροντίδας.  

Ταυτόχρονα προκαλεί αρνητικά αντανακλαστικά στις χώρες που καλούνται ή θα κληθούν να συνεισφέρουν στη λύση του προβλήματος. 

Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους. 

Ακροδεξιά και συντηρητικά κόμματα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη απήχηση επικαλούμενα την παρουσία των μεταναστών.  

Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί μια λύση αλλά οι δυσκολίες του προβλήματος την καθιστούν εξαιρετικά προσεκτική.  Κατά το σουηδικό τύπο, στη Σουηδία, μια χώρα που δεχόταν άλλοτε χωρίς πρόβλημα μετανάστες «η κοινή γνώμη έχει αλλάξει στάση».  

Το γερμανικό περιοδικό DER SPIEGEL αναφέρει ότι όλο και περισσότεροι διερωτώνται και επισημαίνουν τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να έχει η παρουσία προσφύγων.  

Τούτο λόγω της αυξανόμενης απήχησης ακραίων συντηρητικών απόψεων που αφορούν τόσο το δημοκρατικό πολίτευμα όσο και την ομαλή λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.   

Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι γι’ αυτό αναγκαία.  

COVID-19, ESM, χρέος:Οι προβλέψεις του ΕλΙΑμΕΠ

              Αβεβαιότητα, ετοιμότητα, επιπτώσεις 

Οι προβλέψεις του Ελληνικοι Ιδρύματος Αμερικανικής & Ευρωπαϊκής Πολιτικήςσχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας και τις (ύφεσης) συνέπειες των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας είναι, στην πραγματικότητα, αναξιόπιστες. 

Ωστόσο, οι κεντρικές τράπεζες και οι εθνικές κυβερνήσεις έχουν εφαρμόσει ταχέως μαζικά προγράμματα νομισματικής χαλάρωσης και δημοσιονομικής επέκτασης. 

Ειδικότερα, στην Ευρωζώνη, 

η ΕΚΤ υιοθετεί ένα ρόλο που, κατά μία έννοια, τείνει να βρίσκεται στο περιθώριο της νομισματικής χρηματοδότησης των δημόσιων ελλειμμάτων, 

ενώ ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας - ο οποίος, ωστόσο, δεν υποκαθιστά ένα εργαλείο αμοιβαιότητας του χρέους - είναι πιθανό να συμβάλει στη χρηματοδότηση  των  δημοσίων οικονομικών των εθνικών κυβερνήσεων, κυρίως για την ενίσχυση των υπηρεσιών υγείας. 

Ο οικονομικός εθνικισμός ενθαρρύνεται - και στην ΕΕ η εσωτερική αγορά κατακερματίζεται σε κάποιο βαθμό. 

Η αναμενόμενη ανάκαμψη (όποτε συμβαίνει) πιθανώς θα συνοδεύεται από αύξηση των ποσοστών πληθωρισμού, κάτι που πιθανώς θα ανεχθεί από τις κεντρικές τράπεζες - μεταξύ άλλων με στόχο τη μείωση της πραγματικής αξίας του χρέους. 

Η νέα πραγματικότητα, οι προκλήσεις & οι κίνδυνοι με το τέλος της Πανδημίας

Μπορεί να συναγάγει κανείς ότι, σε μία τέτοια κρίση με πολυσήμαντες διαστάσεις, όπως αυτή που έφερε η επιδημία την οποία επικαλείται η πολιτική ηγεσία -και βεβαίως πολύ σωστά- για να ζητήσει τη συλλογική μας ευθύνη και συστράτευση, αντιφάσκει με τα μηνύματα που μας εξέπεμψε με την αφορμή της 25ης Μαρτίου που ήταν πολύ διχαστικά. 

Και αυτό μου προκαλεί μία σημαντική απορία. 

Πρώτα πρώτα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν διχαστικό πολιτικό λόγο που εστιάζεται σε αυτό που θα έπρεπε ναα ενώνει τους Έλληνες (όπως και οποιονδήποτε άλλο λαό), δηλαδή στην πολιτισμική του συνοχή και στην ιστορικότητά της. 
Επιπλέον δεν έχουμε να κάνουμε με έναν μόνο από τους πολιτειακούς παράγοντες. 

Πρόκειται για μία ομοβροντία διχαστικών λόγων από την πολιτειακή ηγεσία, την κυβέρνηση, την προεδρία και την αντιπολίτευση. 

Η κυρία Σακελαροπούλου ως πρόεδρος, στον πρώτο της δημόσιο λόγο, μας μίλησε για έναν «νέο πατριωτισμό». 

Πώς τον αντιλαμβάνεται; 

Τι ενοχλεί άραγε από τον «παλαιό πατριωτισμό» και τι περιέχει άραγε ο νέος; 

Να υποθέσω ότι στον «νέο πατριωτισμό» περιλαμβάνεται και η ψήφο της που απάλλαξε τον κύριο Παπακωνσταντίνου για μία καίριας σημασίας υπόθεση που αφορούσε το δημόσιο συμφέρον; Και ποιο ρώτησε αλήθεια για να εξαγγείλει την αναθεώρηση του πατριωτικού προτάγματος της κοινωνίας; 

Είναι υπεράνω του νόμου κατά το Σύνταγμα. 

Να υποθέσω ότι είναι και υπεράνω του λαού;  

Ο κορωνοϊός ξετινάζει τα κηρύγματα!!!

Πρέπει να είναι ψυχοφθόρος μαζοχισμός να είσαι αρχιτέκτονας με συνείδηση εργολάβου οικοδομών, γιατρός με συνείδηση κομψού χρηματολάγνου, δάσκαλος αργυρώνητος με καλοστημένα «ιδιαίτερα», πολιτικός υποταγμένος στον υπόκοσμο του άνομου πλούτου και του δημοσιογραφικού αμοραλισμού. 

Και η δυστυχέστερη από όλες τις άλλες περίπτωση: 

να είσαι επίσκοπος με συνείδηση κορυφαίου στην υπαλληλία εξυπηρέτησης των «θρησκευτικών αναγκών του λαού».

Να το ξαναπούμε, κι ας είναι χιλιοειπωμένο ή σκόπιμα στρεβλωμένο: 

Η Εκκλησία βρίσκεται στους αντίποδες της θρησκείας, πρόκειται για αλληλοαναιρούμενες έννοιες. 

Η θρησκεία είναι ατομοκεντρικό γεγονός, θωρακίζει το εγώ με μεταφυσικές πεποιθήσεις, ναρκισσιστική πειθαρχία σε νομικές διατάξεις, παρέχει ψυχολογική ευεξία προσδοκίας ότι το εγώ θα επιβιώσει σε ατέρμονα γραμμικό χρόνο. 

Η Εκκλησία είναι αυτό που δηλώνει καταγωγικά η ελληνική της ονομασία: 

Μια κλήση-σε-σχέση (εκ-καλώ) αγαπητικής ελευθερίας. 

Οχι να υπάρχεις και επιπλέον να αγαπάς, αλλά να υπάρχεις επειδή αγαπάς, ελεύθερος από τις αναγκαιότητες της ιδιοτέλειας.

Να υπάρχεις με τον τρόπο της Τριαδικής Αιτιώδους Αρχής τού υπάρχειν, η οποία «αγάπη εστί». 

Τα ονόματα «Πατήρ», «Υιός», «Παράκλητος» δηλώνουν την ύπαρξη ως σχέση, ως ελευθερία αγάπης.

Για την «εκκλησία των πολιτών» στην Αρχαία Ελλάδα «κριτήριον αληθείας», δηλαδή αθανασίας της ύπαρξης, ήταν ο «τρόπος της του παντός διοικήσεως» (Ηράκλειτος): η λογική αρμονία των σχέσεων, η συμπαντική ευταξία και κοσμιότητα. 

Για τους Χριστιανούς είναι η ελευθερία της αγάπης, το άθλημα αυθυπέρβασης & αυτοπροσφοράς.

Πανδημία & αναστοχασμός: επιστροφή στα θεμελιώδη

Ο Πουριτανός Τζον Μίλτον, μετά το τέλος της Αγγλικής Επανάστασης και λόγω της έντονης απογοήτευσής του – όπως ισχυρίζεται ο Καναδός αναλυτής Northrop Frye (2005)[1] – αναφορικά με την αποτυχία του Αγγλικού λαού να εγκαθιδρύσει μια ρεπουμπλικανική Κοινοπολιτεία, απελευθερωμένη από το ζυγό του απολυταρχισμού, αναζητά την «πραγματική επανάσταση» μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. 

Έχοντας αποσυρθεί από τα εγκόσμια για τουλάχιστον επτά έτη, ο Μίλτον θα στρέψει το ενδιαφέρον του στο χριστιανικό σχολαστικισμό[2]. 

 Βίνσεντ βαν Γκογκ – Οι πατατοφάγοι, 1885

Αποτέλεσμα αυτού του αυτο-εγκλεισμού ήταν η συγγραφή του Paradise Lost, ενός από τα πιο σημαντικά λογοτεχνικά έργα 17ου αιώνα. 

Σε αυτό το έργο ο Μίλτον δεν αναζητά την ανατροπή της μοναρχίας ως πολιτικό θεσμό· αναπλάθοντας την αρχετυπική ιστορία της πτώσης του ανθρώπου, της εξόδου από τον Κήπο της Εδέμ, τονίζει την σημασία της ανατροπής των πιο ενδόμυχων και σκοτεινών εσωτερικών «μοναρχιών»· μιλά για τη σημασία της εκθρόνισης του εσωτερικού «βασιλείου», του φθόνου και του εγωκεντρισμού, για την νέα επανάσταση ενάντια σε ό,τι ωθεί τον άνθρωπο να καταδυναστεύει και να εκμεταλλεύεται άλλους καταφεύγοντας ακόμα και στην πιο ωμή βία δίχως ηθικό φραγμό. 

Έτσι, αν η νίκη του Oliver Cromwell έναντι του βασιλιά Charles I κατέληξε σε δικτατορία, αυτό για τον Μίλτον δεν είναι αποτελεί παρά μια ανακύκλωση των ανθρώπινων παθών· κάθε εναντίωση σε οποιαδήποτε μορφή δεσποτισμού δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται αρχικά από την κάθαρση της ψυχής – από την ανατροπή των «εσωτερικών σκοτεινών βασιλείων». 

Σε κάθε άλλη περίπτωση, αντί να επικρατήσει η λογική, η σύνεση, η ευκοσμία και το δίκαιο, είναι πολύ πιθανό η επανάσταση να επιφέρει την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος εξίσου δεσποτικού με τη μοναρχία, εφόσον παραμένουν άθικτα τα εσωτερικά αίτια που καθιστούν τον άνθρωπο ικανό να καταδυναστεύει.

                           Για μια Νέα Μεγάλη Αφύπνιση

Δέκα μαθήματα περί επιστήμης στην εποχή του κορωνοϊού

Η καθηγήτρια της Φιλοσοφίας της Επιστήμης Βάσω Κιντή γράφει 
για την σημασία της επιστήμης την εποχή του κορωνοϊού.

Η επιδημία με τον κορωνοϊό ανέδειξε πολλά θέματα που αφορούν την επιστήμη. Ας δούμε εν συντομία κάποια από αυτά:

Συνέχεια, διεθνής συνεργασία και «βασική» έρευνα. 

Οι σημερινές στοχευμένες έρευνες για να βρεθεί εμβόλιο για τον κορωνοϊό και τα κατάλληλα φάρμακα για τη θεραπεία στηρίζονται σε προηγούμενες μελέτες που αφορούσαν τους κορωνοϊούς εν γένει, τη συμπεριφορά τους, τη χημική δομή τους, το γονιδίωμά τους, κλπ. 

Αυτό δείχνει αφενός τη συνέχεια στην επιστημονική δουλειά σε ένα καλά εδραιωμένο πλαίσιο έρευνας, με συγκεκριμένες αρχές, πρωτόκολλα και στόχους, ένα πλαίσιο που αφορά ολόκληρη τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. 

Οι επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο επικοινωνούν σε πραγματικό χρόνο, ενημερώνονται και συνεργάζονται αξιοποιώντας ο ένας τη δουλειά του άλλου. 

Έχουμε μια παγκόσμια κοινότητα με πολλές επιμέρους εξειδικεύσεις που αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοϋποστηρίζονται. 

Αφετέρου γίνεται φανερό ότι η καθιερωμένη διάκριση βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας έχει περισσότερο ιδεολογικό χαρακτήρα καθώς βλέπουμε να συντονίζεται και να συνυπάρχει έρευνα με συγκεκριμένους στόχους άμεσουςκαι απώτερους,με έρευνα που έχει γίνει από καθαρήαγάπη για τη γνώση, από διανοητική περιέργεια, από τη χαρά και την ικανοποίηση που δίνει το άνοιγμα νέων δρόμων στην επιστημονική δουλειά. 

Γι’ αυτό και πρέπει να στηρίζουμε κάθε μορφή σοβαρής έρευνας είτε έχει άμεση εφαρμογή είτε όχι και να ενισχύουμε την εξωστρέφεια και τη διεθνή συνεργασία.

Στην αναζήτηση του «κοινωνικού antivirus»

Το παρόν κείμενο ως αρχική τοποθέτηση του, έχει την απόλυτη άρνηση του γράφοντος ότι ο κορωναϊός, ο οποίος τους τελευταίους μήνες είναι ο κύριος εχθρός της ανθρωπότητας αποτελεί «ειδικό προϊόν, κάποιου εργαστηρίου…». 

Με βάση τα παραπάνω, καλό θα ήταν κάθε τέτοιου τύπου συνωμοσιολογία να τερματιστεί με ευθύνη και των ΜΜΕ. Άλλωστε, ίσως είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό, ότι μόνο σε επτά χρόνια, από το έτος 2011 έως το έτος 2018 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αντιμετώπισε 1.483 επιδημίες.  
Άξιο αναφοράς είναι δε ότι στο πλαίσιο μιας συνωμοσιολογίας γίνεται συζήτηση γι´αυτά που διατύπωσε ο Bill Gates, μια αναμφισβήτητη διάνοια του καιρού μας και συνιδρυτή της τεχνολογικής εταιρείας Microsoft.  
Eξ´ού λόγου και η «προδιάθεση»  ότι «κάτι»  μπορεί να γνωρίζει ,άγνωστο στο μέσο άνθρωπο του καιρού μας!   

•  Η τοποθέτηση του Bill Gates   

Ποια είναι λοιπόν η τοποθέτηση του Bill Gates για την απειλή της παγκόσμιας καταστροφής, την οποία διατύπωσε σε ομιλία του το 2015; 

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που μπορεί η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει κατά τον Bill Gates, δεν είναι  «ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά αντιθέτως ο κίνδυνος να προσβληθεί από έναν  μολυσματικό ιό».  

Με την εκδοχή του αυτή, ο Bill Gates αποδοκιμάζει τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για την ενδεχόμενη διεξαγωγή ενός πυρηνικού πολέμου, τονίζοντας ότι εκείνο που πρέπει να προκριματίζει την επιμέλεια της ανθρωπότητας είναι η δημόσια υγεία. 

Τη θέση αυτή πήρε ένα άτομο ιδιοφυές μεν, αλλά και ευνοημένο από το «όλον σύστημα».
Διατύπωσε όμως το αληθές: 
ότι δηλαδή υπάρχει έλλειψη επενδύσεων στο σύστημα που μπορεί και πρέπει να αποτρέψει τις πανδημίες. 

Άλλωστε: 
«Οι ιοί δεν γνωρίζουν σύνορα και κράτη. 

Ή θα υπάρξει παγκόσμιος μηχανισμός ή δεν θα υπάρξει πραγματική αποτροπή».   

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Bill Gates διατύπωσε την προαναφερόμενη θέση του χωρίς να συμμετέχει σε κάποια «παγκόσμια συνωμοσία». 

«Robocop» για τον έλεγχο κυκλοφορίας των πολιτών!!!

 Σε όλες τις χώρες του κόσμου, η κρίση του ιού έφερε σε δύσκολη κατάσταση τις κυβερνήσεις για την επιτήρηση της απαγόρευσης κυκλοφορίας των πολιτών.  

Το τελευταίο παράδειγμα αυτού του δυστοπικού μέλλοντος που μάλλον έρχεται στην πραγματικότητα πολύ πιο γρήγορα από ό, τι μπορεί να προβλέψει κάποιος είναι στην Τυνησία, όπως ανέφερε η AFP.  

Το υπουργείο Εσωτερικών της Τυνησίας έφτιαξε ένα τετρακύλινδρο ρομπότ που ακινητοποιεί τους ανθρώπους οι οποίοι παραβιάζουν τις αυστηρές διατάξεις δημόσιας υγείας και της καραντίνας στο σπίτι.   

Το ρομπότ είναι γνωστό ως PGuard, χρησιμοποιεί υπέρυθρες και θερμικές κάμερες απεικόνισης για να εντοπίσει ανθρώπους που παραβιάζουν τη δημόσια τάξη. Εάν κάποιος εντοπιστεί, το ρομπότ θα τα κυνηγάει και θα ρωτάει:  

"Τι κάνεις;" 

"Δείξε μου την ταυτότητά σου, δεν ξέρεις ότι υπάρχει καραντίνα;" 

Την περασμένη εβδομάδα, ένας ανυποψίαστος άνδρας συνελήφθη από ένα ρομπότ PGuard.   

Από το Σάββατο το πρωί, η Τυνησία έχει επιβεβαιώσει 495 περιπτώσεις COVID-19 και 18 θανάτους που σχετίζονται με ιούς.   

Η Enova Robotics, ο κατασκευαστής της PGuard, με έδρα το Sousse της Τυνησίας, δήλωσε στην AFP ότι το ρομπότ είναι ικανό να περιπολεί με ασφάλεια μέσω απομακρυσμένου χειριστή ή αυτόνομα μέσω τεχνητής νοημοσύνης. 

Το καθεστώς έκτακτης υγειονομικής ανάγκης έχει & άλλη όψη

Ποτέ, απ’ ό,τι γνωρίζουμε ως σήμερα, τόσο ολοκληρωτικά μέτρα έκτακτης ανάγκης δεν ελήφθησαν τόσο σπασμωδικά και με τόσο περιορισμένη βάση γνωστοποιημένων δεδομένων όσον αφορά υποτιθέμενη δημόσια απειλή. 

Ποτέ δεν θυμόμαστε τόσο ολοκληρωτική ενεργοποίηση των μηχανισμών πολιτικής προστασίας για τόσο κυριολεκτικώς ασύμμετρη, αλλά και εξαπίνης απειλή. 

Επιπλέον, επειδή ακόμα υποτίθεται ότι διατελούμε υπό καθεστώς δημοκρατίας, πολιτικές αποφάσεις χωρίς κανένα προηγούμενο δημόσιο διάλογο προϋποθέτουν πειστική αιτιολόγηση.  

Οπωσδήποτε, όλες οι πολιτικές αναστολές της καθημερινότητας, τα καθεστώτα δηλαδή έκτακτης ανάγκης που συνεπάγονται περιορισμό των ελευθεριών και καταναγκαστικά μέτρα, ενεργοποιούνται πάντοτε εν όψει υποτιθέμενης απειλής μείζονος κοινωνικοπολιτικού αγαθού. 

Το αναμφισβήτητο μείζον αγαθό στην περίπτωσή μας είναι σαφέστατα η δημόσια υγεία, αξία οπωσδήποτε παραλυτικής βαρύτητας.  

Εν ονόματι, λοιπόν, της προστασίας της δημόσιας υγείας βρισκόμαστε σήμερα, στην συνήθως επιμηθεϊκή Ελλάδα, μπροστά σε ένα εντυπωσιακό, παγκόσμια, υπόδειγμα ενεργού βιοπολιτικής κινητοποίησης προληπτικού χαρακτήρα, όσο όμως και ασυνήθιστα πειθήνιας λαϊκής αποδοχής. 

Και τα δύο συνιστούν εθνικά αξιοπερίεργα. Πώς όμως ακριβώς περιγράφεται διαφορικά σήμερα η συγκεκριμένη υγειονομική απειλή; 

Σε τι δηλαδή ακριβώς συνίσταται; 

Και ποια είναι τα εχέγγυα αυθεντίας που στηρίζουν τις συγκεκριμένες τόσο αστραπιαίες, αλλά και πολύπλευρα επαχθέστατες πολιτικές αποφάσεις που ελήφθησαν αυθωρεί στην Ελλάδα και με σημαντική υστέρηση σε άλλες βαρύτερα πληττόμενες χώρες;  

Σημασία δεν έχει πώς πέφτεις, αλλά πώς προσγειώνεσαι!

Την επομένη της ανακοίνωσης περί παύσης λειτουργίας των μαγαζιών, των καφέ, των μπαρ και των εστιατορίων, μαζευτήκαμε μια παρέα σε ένα φιλικό σπίτι. 

Βρισκόμασταν κατά κάποιον τρόπο στην αρχή αυτής της «κρίσης της πανδημίας»· 

μόλις είχαμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε, με «σοβαρούς» όρους, τη σημασία της, πριν καν η απαγόρευση κυκλοφορίας εισαχθεί στις ζωές μας και το μάζεμα αυτό ήταν μια πρώτη ευκαιρία να μοιραστούμε με κάποιον, οποιονδήποτε, τα ερωτήματα που αυθόρμητα μας είχαν γεννηθεί˙ τι σκατά συμβαίνει, κινδυνεύουμε όντως, πόσο θα αλλάξουν οι ζωές μας από εδώ και πέρα κ.ο.κ. 

Το σημαντικότερο όμως ερώτημα της βραδιάς ήταν ένα που τέθηκε σε πιο χαλαρό κλίμα, μεταξύ σοβαρού και αστείου (ή και όχι), και εξυπηρέτησε έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: 

«Λέτε να το έχει τώρα κάποιος από μας και να την γαμήσαμε όλοι;». 

Κάπου εκεί ο φόβος συνάντησε την ενοχή, για να εκτονωθούν μερικώς μέσω του αμήχανου γέλιου που προσέφεραν και να συνεχίσουν, γυρνώντας αργότερα στα σπίτια μας, να στροβιλίζονται στα κεφάλια όλων μας.  

Πολύ εύστοχα κάποιος στο Ίντερνετ, τον κατεξοχήν τόπο των συμβόλων, μίλησε για κορωνοϊό του Σρέντιγκερ˙ τον έχεις και δεν τον έχεις ταυτόχρονα. 

Η πανδημία, νέμεσις των ισχυρών του πλανήτη

Οι ΗΠΑ είχαν το παράδειγμα από την Ασιατική γρίπη 100 χρόνια πριν, αλλά η ιστορική μνήμη παραμένει μουσειακό είδος ή στείρα εγκυκλοπαιδική γνώση στις πανεπιστημιακές έδρες. 

Εκατό χρόνια πριν κατά τη επέλαση της ισπανικής γρίπης, όσες Πολιτείες πήραν περιοριστικά μέτρα, τελικώς χτυπήθηκαν λιγότερο στην οικονομία τους από εκείνες που δεν έλαβαν κανένα μέτρο, είτε γιατί υποτίμησαν τον κίνδυνο και αμέλησαν, είτε γιατί προέταξαν ως προτεραιότητα την αδιατάρακτη πορεία της οικονομίας τους.  

Τελικώς κερδισμένες βγήκαν αυτές που είχαν πάρει μέτρα. 

Μετά τη λήξη συναγερμού οι οικονομίες όσων επέβαλαν μέτρα, είχαν λιγότερες ανθρώπινε απώλειες, μεγαλύτερη ανάπτυξη και μικρότερη ανεργία!  

Οι καιροί φυσικά έχουν αλλάξει, η οικονομία έχει αλλάξει, αλλά αποδεικνύεται ως βασική αρχή ότι η έκθεση του λαού στον κίνδυνο μιας επιδημίας χάριν της οικονομίας, πληγώνει την κοινωνία χωρίς τελικώς να βοηθάει ούτε την οικονομία!  

To αποδεικνύουν τα στοιχεία που έρχονται από τις ΗΠΑ, όπου ο κορονοϊός εκτός από ζωές θερίζει θέσεις εργασίας. 6,6 εκατομμύρια εργαζόμενοι υπέβαλαν αίτηση για επίδομα εργασίας, αριθμός που αποτελεί αριθμό ιστορικό ρεκόρ. 

Το προηγούμενο ρεκόρ σημειώθηκε μόλις μία εβδομάδα πριν καθώς 3,3 εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν υποβάλει παρόμοιο αίτημα.  

Συνολικά μέσα τον Μάρτιο 10,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι υπέβαλαν αίτηση για επίδομα ανεργίας ενώ σύμφωνα με τους οικονομολόγους η πραγματική ανεργία είναι υψηλότερη, και την συγκρίνουν με την εποχή της μεγάλης ύφεσης. 

Και όλα αυτά γιατί; 

Για ένα πουκάμισο αδειανό, για την αδιατάρακτη πορεία της οικονομίας, την οποία όμως ο κορονοϊός θερίζει «σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά», ενώ υπάρχουν φόβοι για ύφεση που θα φτάσει ακόμη και στο 30% ! 

 Και η σοκαριστική είδηση της τελευταίας στιγμής: 

Το πεντάγωνο έλαβε εντολή να στείλει στα νοσοκομεία της χώρας… εκατό χιλιάδες σάκους για πώματα! 

Το τέλος του κόσμου: ήρωες σε εποχές πανδημίας

Δεν κοιτάμε τον ήλιο κατάματα γιατί γνωρίζουμε ότι θα μας τυφλώσει, δεν βλέπουμε το θάνατο κατάματα γιατί μας δίνει την επίγνωση της προσωρινότητας και αυτή η συνειδητοποίηση ακυρώνει κάθε ζωτική επιθυμία, κάθε τέχνη, κάθε πρόοδο, μηδενίζει την ιδέα της δράσης, μας οδηγεί στη θλιβερή αναμονή του αναπόφευκτου. (Pietro Geranzani*)  

Δεν είναι η υγεία, είναι ο φόβος της απώλειας. Είναι αυτό το ταραχώδες κύμα συναισθημάτων. Έχουμε δει πάρα πολλές ταινίες «Αποκάλυψης» και κακής ποιότητας. 

Στην αρχαιότητα, υπήρχε ο φόβος για το τέλος του κόσμου, υπό τον διαπεραστικό ήχο της σάλπιγγας, όπως κατά τη στιγμή της τελικής κρίσεως. 

Οι χιλιαστές ήταν ενωμένοι υπό ένα διττό καθεστώς: αυτό του τρόμου αναμεμειγμένου με την ελπίδα της χιλιετούς βασιλείας του Θεού και της Επουράνιας Ιερουσαλήμ. 

Η επιστήμη σήμερα μας πληροφορεί ότι το πιθανό φυσικό τέλος του πλανήτη μας θα επέλθει σε δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα -μέσω ενός υποθετικού Big Crunch- που θα φέρει την κατάπαυση ολόκληρου του σύμπαντος, δίνει έτσι μια επιστημονική εξήγηση που στην πραγματικότητα εξαλείφει κάθε είδους φολκλοριστική πρόβλεψη που θέλει περήφανους ιππότες με τρομπέτες, αγγέλους και κήπους με ανέμελες παρθένες, πηγές φρέσκου νερού και πνευματική γαλήνη.  

Ασφαλώς, υπάρχουν αμέτρητες και συναρπαστικές επιστημονικές θεωρίες σχετικά με το πεπρωμένο του σύμπαντος, όλες τους σε αναμονή πειραματικών αποδείξεων, από την ιδέα ενός εκπυρωτικού σύμπαντος μέχρι την αέναη διαστολή, το μοντέλο του σύμπαντος-φυσαλίδα (θεωρία Λίντε) και από το σύμπαν των χορδών μέχρι τον θερμικό θάνατο, τα παράλληλα σύμπαντα (multiverse) και πόσες ακόμη.

Ο κορωνοϊός θα μπορούσε να αλλάξει την παγκόσμια τάξη!

Η Κίνα ελίσσεται για την διεθνή ηγεσία καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες παραπαίουν 

Είναι ξεκάθαρο για όλους ότι η Ουάσινγκτον έχει κακοτεχνήσει την αρχική της αντίδραση στον COVID-19. 

Σφάλματα από βασικούς θεσμούς, από τον Λευκό Οίκο και το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας μέχρι τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη στην αντίληψη και στην ικανότητα της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

                                         ------------------------------------------------------------

 Με εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων τώρα να αυτο-απομονώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο, η νέα πανδημία των κορωνοϊών έχει γίνει ένα πραγματικά παγκόσμιο γεγονός. 
Και ενώ οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της πρέπει να θεωρηθούν δευτερεύουσες έναντι των θεμάτων υγείας και ασφάλειας, οι επιπτώσεις αυτές μπορεί, μακροπρόθεσμα, να αποδειχθούν εξίσου σοβαρές -ειδικά όταν πρόκειται για την παγκόσμια θέση των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Οι παγκόσμιες τάξεις έχουν την τάση να αλλάζουν σταδιακά στην αρχή και στην συνέχεια δια μιάς. 

Το 1956, μια κακοφτιαγμένη επέμβαση στο Suez αποκάλυψε την παρακμή της βρετανικής ισχύος και σήμανε το τέλος της βασιλείας του Ηνωμένου Βασιλείου ως παγκόσμια δύναμη. 

Σήμερα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εγερθούν για να αντιμετωπίσουν την εποχή, η πανδημία του κορωνοϊού θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια άλλη «στιγμή Suez».  

Τώρα είναι ξεκάθαρο για όλους, εκτός από τους πιο παρωπιδικούς κομματικούς, ότι η Ουάσινγκτον έχει κακοτεχνήσει την αρχική της αντίδραση. 

Σφάλματα από βασικούς θεσμούς, από τον Λευκό Οίκο και το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας μέχρι τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention, CDC), υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη στην αντίληψη και στην ικανότητα της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Οι δημόσιες δηλώσεις του προέδρου Donald Trump, είτε ως ανακοινώσεις του Οβάλ Γραφείου είτε ως πρωινά tweets, χρησίμευσαν σε μεγάλο βαθμό για να σπείρουν την σύγχυση και να εξαπλώσουν την αβεβαιότητα. 

Τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας αποδείχθηκαν φτωχά προετοιμασμένοι για να παράγουν και να διανείμουν τα απαραίτητα εργαλεία για [ιατρικά] τεστ και απαντήσεις. 

Στην μπανανία των λεφτόδεντρων...

Τα ερωτήματα που προκύπτουν απ' όλο τούτο που περνάμε πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς ταχύτερους και από την διάδοση τού επίμαχου κορονοϊού.      

Ας μην περιμένουμε απαντήσεις απ' την "δημοκρατία" της λογοκρισίας όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ' την μονοφωνική ΕΡΤ και τα λοιπά συστημικά-εμπορικά-κερδοσκοπικά κανάλια.      

Τις απαντήσεις θα τις βρει ο καθένας μας σε ανεξάρτητες πηγές πληροφόρησης, εκεί που οι φιμωμένες απ' την καθεστωτική προπαγάνδα γνώμες μπορούν να ακουστούν και να προσφέρουν μία όαση λογικής, ψυχραιμίας, και γενικότερου προβληματισμού.       

Εμείς εδώ βάζουμε τα ερωτήματα σκόρπια, όχι με σειρά προτεραιότητας και βαρύτητας, γιατί είναι τόσα πολλά και τόσο ανεξάρτητα αλλά και επικαλυπτόμενα μεταξύ τους που ένα φτωχό blog δεν είναι αρμόδιο να τα κατατάξει, παρά μόνο να τα σκεφτεί και να τα θέσει:       

Είναι άραγε σωστό ή λογικό να περιορίζεις την κυκλοφορία υγιών πολιτών επειδή είσαι ανίκανος να ανιχνεύσεις τους πραγματικά νοσούντες και αυτούς να περιορίσεις,      

...επειδή τα λεφτόδεντρα δεν έχουν λεφτά για τεστ,      

...αλλά μόνο για καναλάρχες, κλινικάρχες, και για τα κόμματα βεβαίως-βεβαίως;       

Δηλαδή μόνον τα τηλεοπτικά προεκλογικά σποτ των κομμάτων είναι δωρεάν,     

...και το τζάμπα πεθαίνει οταν πρόκειται για σποτάκια που αφορούν την υγεία (που τόσο πια θέλουν να προστατεύσουν) εν μέσω επιδημίας;       

Οι επιχειρήσεις στην μπανανία των λεφτόδεντρων είναι συνεταιρικές με τους εργαζόμενους;      

Πώς; Όχι; 

Τότε γιατί τώρα που μειώνονται τα κέρδη τους θα μπορούν να κάνουν περικοπές μισθών των εργαζομένων μέχρι 50%; 

Δηλαδή τότε που αύξαινε η κερδοφορία τους διπλασίαζαν τους μισθούς; 

Αυτό που ακολουθεί να φοβάσαι…

«Μας μάντρωσαν για να μας ελέγξουν»: Μια μεγάλη ανοησία! 

Ένας από τους μεγάλους φόβους μιας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων πολιτών αυτές τις ζοφερές μέρες είναι ότι «μας έχουν μαντρώσει» ώστε να μας καθυποτάξουν. 

Ότι οι ηγετικές πολιτικές ελίτ εργαλειοποίησαν τον κορονοϊό για να αδρανοποιήσουν τις αντιστάσεις του ελληνικού λαού και να επιβάλουν μια αντεθνική ατζέντα. 

Αν πράγματι ίσχυε κάτι τέτοιο θα ήταν ένα εξαιρετικά ανόητο σχέδιο. 

Γιατί η επόμενη του κορονοϊού μέρα θα είναι μια μέρα σε έναν νέο κόσμο.    

Σε έναν κόσμο όπου η εθνική ταυτότητα, η εθνική ανεξαρτησία, η εθνική πολιτική, η προστασία των συνόρων και η τοποθέτηση των εθνικών δικαιωμάτων πάνω από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των εισβολέων θα είναι κοινός τόπος τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικότερα. 

Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες πολίτες είναι στα σπίτια τους αλλά δεν θα μείνουν για πάντα εκεί και δεν είναι «μαντρωμένοι».  

Η πολιτική ζωή δεν έχει σταματήσει. 

Αντιθέτως, έχει ενταθεί. 

Η δικτυοποιημένη σημερινή κοινωνία προσφέρει τρομακτικά μεγαλύτερες δυνατότητες αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων από ότι τα πηγαδάκια στην Ομόνοια της δεκαετίας του 70.  

Τεράστιες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες και ζυμώσεις βρίσκονται σήμερα εν εξελίξει μέσα στην ελληνική κοινωνία, μέσα στα κλειστά αλλά δικτυωμένα σπίτια μας, πολύ περισσότερες από ότι αν συνεχίζαμε τη «φυσιολογική» μας ζωή χωρίς τον κορονοϊό.  

Και αυτές οι ζυμώσεις στα επόμενα χρόνια, αν όχι τους επόμενους μήνες, θα διαμορφώσουν μια νέα πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, η οποία πολύ δύσκολα ταυτίζεται με τις επιλογές των α – εθνικών ελίτ της χώρας.  

Πηγαίνουμε δηλαδή προς μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών και των αποεθνοποιημένων ελίτ και των συμμάχων τους, συμπεριλαμβανομένου και του ένοπλου παρακράτους των «αναρχικών». 

Και μετά τον κορωναϊό Τι;

Πρόσφατα ο Πρόεδρος Τράμπ «έκοψε» τρία τρις δολάρια για την αντιμετώπιση του ιού. 

Πίστωσε λογαριασμούς, μέσω της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED), στις εμπορικές τράπεζες, σε λογαριασμούς εταιρειών, οργανισμών και πολιτών για να «αγοράσει» από αυτούς, τον ιδιωτικό τομέα, ότι θέλει το Αμερικάνικο Δημόσιο στη μάχη κατά του ιού και για να προστατεύσει την ζήτηση.  

Το χρήμα αυτό δεν προήλθε από την φορολογία, ούτε από αποθεματικά του Αμερικανικού Κράτους, που δεν έχει, ούτε από δανεισμό. 

Είναι έκδοση νέου χρήματος.  

Συνεπώς κάνεις από τους αποδέκτες του δεν θα χρωστάει τίποτα. 

Αντίθετα ο ιδιωτικός τομέας θα βρεθεί με περίσσευμα χρηματικού πλούτου.  

To Αμερικανικό Δημόσιο θα βρεθεί με «έλλειμμα» τριών τρις επί πλέον στο ήδη υπάρχον έλλειμμα των ΗΠΑ.   

Συμπέρασμα πρώτο: 

Το έλλειμμα του δημόσιου τομέα είναι το περίσσευμα ή ο καθαρός χρηματικός πλούτος του ιδιωτικού τομέα. 

Με άλλα λόγια καθώς θα τελειώσει η κρίση, πρώτα ο Θεός, η Επιστήμη και το «μείνε σπίτι», οι Αμερικανοί πολίτες θα βρεθούν με αυξημένο χρηματικό πλούτο.  

Συμπέρασμα δεύτερο:

 Όταν το χρήμα το εκδίδει το Κράτος μπορεί να εκδώσει όσο θέλει μέχρι να πετύχει τους στόχους που επιθυμεί χωρίς να επιβαρύνει τους πολίτες του αντίθετα δε, να τους δημιουργεί καθαρό χρηματικό πλούτο.  

Συμπέρασμα τρίτο: