Ο Κικέρωνας λοιπόν,
αποκαλούσε κάποιους έλληνες της εποχής του, που γνώριζε ο ίδιος ή μάθαινε για
αυτούς, graeculi (γραικύλους) μικρούς έλληνες,
προσπαθώντας πιθανότατα να τους ξεχωρίσει από τους μεγάλους
Έλληνες, αυτούς που αιώνες πριν από
αυτόν δημιούργησαν τον μεγάλο ελληνικό κλασσικό πολιτισμό, και τους οποίους
θαύμαζε ως ινδάλματά του και προσπαθούσε να μιμηθεί.
Για τον Κικέρωνα η λέξη
Graecus-Έλληνας είχε ιδιαίτερη σημασία,
επειδή έκρυβε μέσα της το μεγαλείο του ελληνικού κλασσικού πολιτισμού, γι’ αυτό
και δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει ως Graecus τον έλληνα εκείνο (της εποχής του)
που με την ανάρμοστη συμπεριφορά και τα ελαττώματά του, την σοβαροφάνειά του,
την κομπορρημοσύνη του, την πνευματική
ψευδοκαλλιέργειά του προσέβαλε την ιστορική μνήμη των μεγάλων ελλήνων προγόνων
του.
Σήμερα, στην κατοχική
Ελλάδα των μνημονίων, και μάλιστα τώρα, αυτές τις μέρες που τα μνημόνια μέσω
της συμφωνίας των Πρεσπών πρόκειται να λάβουν εκτός από μορφή οικονομικής και
κοινωνικής καταστροφής, και μορφή εθνικής μειοδοσίας, πολλοί προστρέχουν,
ή επιθυμούν, ή παρακινούν όλους μας να προστρέξουμε στα πατριωτικά-ελληνικά
αισθήματα τού «ανωτάτου άρχοντος», του Προέδρου της Δημοκρατίας, σαν ύστατο
ανάχωμα του κυβερνητικού πραξικοπήματος απέναντι στην θέληση και τα πιστεύω της
συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.