Η κατ - εύθυ - νση & η διε -
εύθυ - νση εμπεριέχουν το «ευθύ ή ιθύ»:
την ευθεία πορεία στην ξηρά που είναι η
συντομότερη, και την ευθυ - πλοΐα στη θάλασσα, ώστε το καραβάνι ή το πλοίο να
φθάνουν ευθέως:
ταχέως, στον προορισμό τους.
Ευθύ - νη από το ευθύνω,
«οδηγώ κατ' ευθείαν», ονομάζεται η επιλογή από τον ιθύνοντα νου, της
προσφορότερης ευθείας.
Η επιλογή και η χάραξη
όμως της καταλληλότερης ευθείας, στο Κράτος της Ανάγκης, είναι δύσκολο
εγχείρημα.
Υπάρχουν «κακά περάσματα» στην ξηρά·
σκόπελοι, ρηχά νερά, ρεύματα,
«ρουφήχτρες» στη θάλασσα.
Η υπ - ευθυ - νότητα του
ευθυ - ντή «δι - ευθυντή» που κατ-ευθύνει την πορεία στην ξηρά, πόσο μάλλον του κυβερνήτη του πλοίου της Πόλης, προϋποθέτει πείρα, γνώσεις, σχεδιασμό, προνοητικότητα, διορατικότητα και προβλεπτικότητα.
Δηλαδή την ικανότητα να
υπολογίζει σωστά και εγκαίρως τις εξελίξεις.
Υπ - εύθυ - νος λοιπόν είναι
αυτός που μπορεί να προβλέπει και να επιλέγει την κατάλληλη ευθεία πορεία ώστε
να αποφεύγονται οι πελαγοδρομίες, και ο βαθμός της πολιτικής του ευθύ-νης
εξαρτάται από τα αποτελέσματα.
Στα άμεσα αποτελέσματα
των πράξεων της Κυβέρνησης λ.χ. ήταν η ένταξη στην ΟΝΕ.
Στα έμμεσα «μακρινά»
προστίθενται η ραγδαία υποτίμηση, κατά 300%, της δραχμής, έναντι του ευρώ, με
συνέπεια την ακρίβεια που πλήττει τους ασθενέστερους.
Το γεγονός αυτό το είχαν
προβλέψει οι ιθύνοντες;
και ποια προληπτικά μέτρα είχαν ληφθεί;
[(Είναι αυτό
που λέμε «Τι προβλέπει ο Νόμος, η τροπολογία...» που είχαν θεσπίσει τότε οι
υπεύθυνοι ευθυντήριοι].
Στο πλοίο - και στο «πλοίο
της Πόλης» - το πηδάλιο «οίαξ, «οιάκιον» ή δοιάκι», ονομάζεται «ευθυντήρ» και το
μέρος της πρύμνης όπου ήταν προσαρμοσμένο «ευθυντήρια».
Ευθυντήριος ελέγετο ο
κυβερνήτης από τις κατευθύνσεις που επέλεγε με «υψηλό αίσθημα ευθύνης».
Για
αυτές φέρει ακεραία την πολιτική ευθύνη και όχι την ποινική.
------------------------------------------------------------------------------------
Η πολιτική ευθύνη,
γράφαμε παράγεται από το ευθύ-νω, "οδηγώ κατ'
ευθείαν" το "πλοίο της Πόλης" ώστε αποφεύγοντας την άσκοπη
πελαγοδρομία, να φθάνει "ευθέως": ταχέως, στον προορισμό του.
Ευθύνη κυριολεκτικά είναι
η επιλογή της προσφορότερης ευθείας γραμμής, που είναι η συντομότερη και η
ασφαλέστερη.
Ετσι από την ευθυντήρια
του πλοίου <τη γέφυρα> ο ευθυντήριος κυβερνήτης με συνεχείς διορθώσεις
του ευθυντήρα <πηδαλίου> δι-ευθύνει το πλοίο <και τους επιβάτες:
εμάς>.
Οι χειρισμοί, οι επιλογές
- υπάρχουν "άπειρες" ευθείες στο Κράτος της Ανάγκης - και ο βαθμός
προβλέψεως, του υπεύθυνου πλοηγού, ονομάζονται συνολικά "Πολιτική
Ευθύνη".
Η έννοια αυτή είναι
προγενέστερη από την "αστική ή ποινική" ευθύνη.
Σ' αυτή την περίπτωση
της "Πολιτικής Ευθύνης", η έννοια έχει κυρίως ψυχολογική και ηθική
σημασία.
Ο ευθυντήριος κυβερνήτης,
χωρίς δόλο και απάτη, με το άριστο των γνωσεών του, με τη μέγιστη προσαρμοστική
του ικανότητα, με τις συγκεκριμένες επιλογές του, πράττει το καλύτερο δυνατόν.
Διακινδυνεύει βέβαια την
κατάκριση ή κερδίζει την εκτίμηση της πλειοψηφίας που τον ακολουθεί και τον
ψηφίζει.
Αυτήν ακριβώς την
"Πολιτική και Ηθική" Ευθύνη την απέδιδε με τη λήξη της εννεάμηνης
θητείας του -στα χρόνοια της άμεσης δημοκρατίας -στους αιρετούς άρχοντες
Ευθύνους
{Ενώ την οικονομική ευθύνη -με τη σημερινή "νομική" σημασία-
την απέδιδε στους αιρετούς άρχοντες Λογιστές}.
Οταν στην ευθυντήρια του
πλοίου της Πόλεως ανέβηκε ο... ανθύπατος <τότε που γίναμε... Ρωμιοί στα
χρόνια της Ρωμαιοκρατίας>, ο πάλαι ποτέ ευθυντήριος κυβερνήτης απώλεσε την
Πολιτική και Ηθική Ευθύνη υποχεωτικά.
Από τη γέφυρα, όπου είχε
ορατότητα, βρέθηκε στο έγκατο... στον πάγκο της Ρωμαϊκής γαλέρας, να τραβάει
κουπί.
Εκεί στο κάτεργο έγινε
κατεργάρης και υπηρέτης του... ανθυπάτου, <ερέτης κωπηλάτης -υπό τον Ρωμαίο
κελευστή> που κρατούσε το βούρδουλα.
Τότε, στα χρόνια της
Ρωμαιοκρατίας, η Πολιτική Ευθύνη έγινε αποκλειστικά "ποινική".
ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΙΑΜΠΑΣΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/02/2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου