Στα Βαλκάνια οι αιώνες κυλάνε αργά. Ισως γιατί, κατά
το γνωστό κλισέ, παράγουν περισσότερη ιστορία
από αυτή που μπορούν να καταναλώσουν.
Στη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο
για τη Μακεδονία.
Οργανώθηκε εντελώς στα
απρόσμενα μέσω Facebook, like στο like,
από το «μακάρι να γίνει», στο «ναι να το κάνουμε» και στο «ναι θα είμαι κι εγώ
εκεί».
Οργανώθηκε από άτομα εκτός
Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής, των οποίων η
οργανωτική δυνατότητα και η πολιτική εμβέλεια, δεν ξεπερνούσε το επίπεδο
συνοικίας, και αν! Παράλληλα οι ομιλητές που εκλήθησαν δεν είναι πανελλήνιας
αναγνωρισιμότητας.
Οι πιο γνωστοί ο Φραγκούλης Φραγκος, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ
και ο στρατηγικός Σύμβουλος (σαφώς όχι επιπέδου… Καρανίκα) Νίκος Λυγερός,
γνωστός ευρύτερα για την ειδίκευσή του
σε θέματα ΑΟΖ.
Οι πρώτες ενδείξεις ήταν ότι βρίσκει ανταπόκριση και όχι μόνο τη
Βόρεια Ελλάδα.
Μια εύκολη ερμηνεία αποδίδει την ανταπόκριση του κόσμου ως
αντίδρασή του και στην πιεστική επιβολή της Τρόικας.
Ότι λέει «ως εδώ», έστω
και δια αυτού του τρόπου!
Αυτή η ένδειξη ενδεχόμενης επιτυχίας ενεργοποίησε
αντανακλαστικά τις «ελαφρές ταξιαρχίες» αριστερών και φιλελεύθερων διεθνιστών
στα social media, που άρχισαν σκληρή και χλευαστική επίθεση, χρίζοντας τον απλό
κόσμο που θα παραβρεθεί από εθνική ευαισθησία, ως εθνικιστές και φασίστες.
Και όμως αυτή η εκδήλωση, που ξεκίνησε περιθωριακά
χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο, ενδέχεται να διαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό.