Από τον 12ο αιώνα έως τις αρχές του 14ου, το Τάγμα
των Ναϊτών Ιπποτών, παρόν σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, μετατράπηκε σε τραπεζίτη
των ισχυρών και συμμετείχε στη χρηματοδότηση ορισμένων σταυροφοριών.
Στις αρχές του 14 ου αιώνα, έγινε ο μεγαλύτερος
πιστωτής του βασιλιά της Γαλλίας, Φιλίππου Δ’ του Ωραίου (Philippe le Bel).
Αντιμέτωπος με το βάρος ενός χρέους που επιβάρυνε τα
οικονομικά του, ο Φίλλιπος ο Ωραίος ξεφορτώθηκε τους πιστωτές και το χρέος του δαιμονοποιώντας το
Τάγμα των Ναΐτών Ιπποτών, κατηγορώντας το για πολλαπλά εγκλήματα[2] .
Το Τάγμα
απαγορεύτηκε, δημεύτηκε η περιουσία του και οι ηγέτες του εκτελεστήκαν.
Έλειπε ένα κράτος & μια γη στο Τάγμα των Ναΐτών
Ιπποτών για να αντιμετωπίσει τον βασιλιά της Γαλλίας.
Ο στρατός (δεκαπέντε
χιλιάδες άνδρες εκ των οποίων 1.500
Ιππότες), η περιουσία και οι πιστώσεις
που είχε χορηγήσει το Τάγμα δεν το προστάτεψαν από την ισχύ ενός Κράτους που είχε αποφασίσει να αφανίσει τον κυριότερο
πιστωτή του.
Την ίδια εποχή (11 ος - 14 ος αιώνας), οι Ενετοί
τραπεζίτες χρηματοδοτούν επίσης τις Σταυροφορίες και δανείζουν χρήματα στους
ισχυρούς της Ευρώπης, αλλά ελίσσονται πολύ πιο επιδέξια από το Τάγμα των Ναΐτών
Ιπποτών. Στη Βενετία, παίρνουν το κεφάλι του κράτους, δίνοντάς του τη μορφή
μιας δημοκρατίας. Χρηματοδοτούν το μετασχηματισμό της Βενετίας, μια
πόλη-κράτος, σε μια αληθινή αυτοκρατορία που περιλαμβάνει τη Κύπρο, την Εύβοια
( Νεγκροπόντε) και την Κρήτη.
Υιοθετούν μια ακαταμάχητη στρατηγική για να
πλουτίσουν σταθερά και να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των πιστώσεων τους: