Δεν ξέρω γιατί να λυπηθώ πλέον ή γιατί να ελπίζω. Η Ελλάδα με απόφαση του λαού της βρίσκεται πια στο όριο του γκρεμού. Οι Έλληνες αποφάσισαν ότι θέλουν τη δική τους Ευρώπη.
Δυστυχώς αυτή η Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή. Ακόμα και αν αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη, δραματικές ανατροπές στο πλαίσιο δημοσιονομικής σταθερότητας δεν πρόκειται να υπάρξουν. Η Ευρώπη δεν ανασχηματίζεται από την μία ημέρα στην άλλη, επειδή το εκλογικό σώμα μιας χώρας αποφάσισε διαφορετικά.
Αν θα μπορούσα να συνοψίσω θα έλεγα ειλικρινά το παλαιό: «Η πατρίς βρίσκεται εν κινδύνω».
Με τη νηφαλιότητα των ιδεών μου, με συναίσθηση των στιγμών που διέρχεται η χώρα μου, κατανοώ το μέγεθος των κινδύνων και εύχομαι με τη σειρά μου: «Ο Θεός να βοηθήσει τη χώρα μου».
Έχω το προνόμιο αφού πιστεύω στο Θεό, ακόμα και να προσεύχομαι. Αφού προσεύχομαι, μπορώ ακόμα να εύχομαι. Στους συντρόφους μου που έχουν φύγει από τη ζωή μπορώ να πω ότι ευτυχώς εσείς φύγατε νωρίς. Η Ελλάδα στον Ευρωπαϊκό χώρο και με συνείδηση της Ευρώπης αποφάσισε πως θέλει να βρεθεί, επί της ουσίας, με το ενάμισι πόδι εκτός Ευρώπης. Οι σημερινοί «μάγκες» θα αντιληφθούν σύντομα ότι υπήρξαν «τζάμπα μάγκες» και έπαιξαν έστω και άθελά τους ζάρια στην πλάτη της.
Εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, στην Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στο ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους στην οικονομία, στην επανοικοδόμηση ενός νέου αποτελεσματικού κράτους Πρόνοιας. Χωρίς φανατισμούς, χωρίς περιττές κραυγές και χωρίς να το αποφασίσω νοιώθω να βαδίζω στον ιδιότυπο Εθνικό Ζάλογγο. Το μόνο που βλέπω ευκρινώς είναι ότι ο Αλέξης, που δεν είναι πάνω από τις λέξεις, κρατά ήδη το μαντήλι ως κορυφαίος του χορού.
Είδωμεν.
Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους με ψήφισαν. Θα πορευθώ και μαζί τους και μαζί με όλους όσους καταλαβαίνουν ότι «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου