«Xρυσή Αυγή» στη «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη»!!!

Όταν η «Xρυσή Αυγή» προσχωρούσε στη νεοναζιστική Διεθνή 

«Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη» & στη «Διακήρυξη της Βαρκελώνης»

«Προ[σ]βλέπουμε σ’ έναν διακρατικό εθνικοσοσιαλισμό όλων των λευκών»:
 Μια από τις πρώτες ιδεολογικές διακηρύξεις της Χρυσής Αυγής 
                       (που πολύ θα ήθελε να ξεχάσει)

 Σημ.: Το άρθρο αναλυτικά, σε ανεπτυγμένη μορφή (με όλες τις υποσημειώσεις, τις σχετικές σελίδες από το έντυπο του 1981, όπως και το πλήρες έντυπο, σε μορφή pdf) στο ιστολόγιο της Βασιλικής Μετατρούλου, εδώ
Tου Κλέωνα Ιωαννίδη(από το ιστολόγιο της  Βασιλικής ΜεταΤρούλου)

 Είναι γνωστό πως η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί ενεργό μέλος του Ευρωπαϊκού Εθνικού Μετώπου (ENF),[1] μιας άτυπης φασιστικής Διεθνούς,[2] που εκπροσωπεί φασιστικά κόμματα και οργανώσεις από 13 ευρωπαϊκές χώρες και ιδρύθηκε  το 2004 ενόψει ευρωεκλογών. Δεν είναι γνωστό, όμως, ότι η ΧΑ είχε προσχωρήσει, από τις απαρχές της, στην ακραία ναζιστική-εθνικοσοσιαλιστική (μαύρη) Διεθνή Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη (New European Order [NEO] ή  Nouvel OrdreEuropéen).

                                     Μικρή ιστορική αναδρομή

 Η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη δημιουργήθηκε το 1951, ως διάσπαση μιας προηγούμενης πανευρωπαϊκής νεοναζιστικής συμμαχίας, του Europäische Soziale Bewegung (ESB), επειδή η τελευταία δεν ήταν αρκετά «ριζοσπαστική» στα ζητήματα της «υπεράσπισης της βιολογικής ακεραιότητας των λευκών Ευρωπαϊκών λαών και του αντικομμουνισμού».[3] 

Οι διαφωνούντες προχώρησαν στη δική τους συνδιάσκεψη, τον Σεπτέμβριο του 1951 στη Ζυρίχη, και τη δημιουργία της Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης, η οποία, στη διακήρυξή της, ήταν περισσότερο σαφής: Καλούσε για «πόλεμο ενάντια στους μπολσεβίκους Μογγόλους και τους καπιταλιστές νέγρους, στο καθήκον του λευκού ανθρώπου για την φυλετική επιβίωση και το Aufartung».[4]

 Ακολούθησαν συνδιασκέψεις της NEO στο  Παρίσι (1953), τη Ζυρίχη (1960, 1962), το Μιλάνο (1965, 1967), τη Βαρκελώνη (1969, υπό την αιγίδα του ισπανικού CEDADE), 

τη Λυών (1972, 1974), τη Βαρκελώνη (1977, 1979) κ.α. To 1979, η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη δίνει στη δημοσιότητα τη «Διακήρυξη της Βαρκελώνης», προϊόν της 14ης συνδιάσκεψής της, με συμμετοχές νεοναζιστών από όλο τον κόσμο. 
Τον Νοέμβριο του 1980 ο Νίκος Μιχαλολιάκος απολύεται από την 42μηνη περιπετειώδη στρατιωτική του θητεία[5] και ένα μήνα μετά εκδίδει το πρώτο τεύχος του περιοδικού Χρυσή Αυγή, στο οποίο αναγράφεται ως «υπεύθυνος έκδοσης». 
Ο υπότιτλός του ήταν «Εθνικοσοσιαλιστική περιοδική έκδοσις», ο αγκυλωτός σταυρός παρών, μαζί με τον Χίτλερ, και το εθνικοσοσιαλιστικό στίγμα δίνεται απολύτως σαφώς, όπως θυμάται ο ίδιος ο Φύρερ, σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα:

«Η Χρυσή Αυγή αυτοχαρακτηρίζετο μέσα από τις σελίδες του εντύπου του [sic] σαν έκδοση εθνικοσοσιαλιστική και αυτή η διαφορά όχι μόνο ορολογίας αλλά και ουσίας ήταν που σαφέστατα την διαχώριζε από το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού χώρου, που εκείνη την εποχή δραστηριοποιείτο».[6]

 Το CEDADE (Círculo Español de Amigos de Europa-Ισπανικός Κύκλος των Φίλων της Ευρώπης) ήταν μια ισπανική νεοναζιστική οργάνωση, ιδρυμένη το 1966 στη Βαρκελώνη· μεταξύ των ιδρυτικών της στελεχών ήταν ο Leon Degrelle και ο Otto Skorzeny.[7] Στην προσπάθειά της να βρει διεθνή στηρίγματα και να διαχωριστεί από τον «εθνικό χώρο» των βασιλοχουντικών και φιλομεταξικών, η ΧΑ στρέφεται στο CEDADE και στους Ευρωπαίους νεοναζί ομοϊδεάτες της.

 Ένα σπάνιο έντυπο του 1981 με την ιδεολογική διακήρυξη

        της ΧΑ υπέρ του ναζισμού - εθνικοσιαλισμού

Αυτό διαπιστώνει ο αναγνώστης από μια σπάνια έκδοση της ναζιστικής συμμορίας, των πρώτων μηνών του 1981, που παρουσιάζουμε κατ’ αποκλειστικότητα σήμερα. 

Το έγχρωμο εντυπωσιακό εξώφυλλο δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Ένας αξιωματικός των SS, δύο σβάστικες και ο τίτλος «Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη» δίνουν το μήνυμα πεντακάθαρα. Στον ελληνικό πρόλογο, γραμμένο από τη ΧΑ, διευκρινίζεται:

«Έχοντας ήδη διακηρύξει ότι προβλέπουμε [sic] σ’ έναν διακρατικό εθνικοσοσιαλισμό όλων των λευκών [...], συνεχίζουμε με τη διασαφήνιση αυτής της θέσεως και προσφέρουμε στον αναγνώστη μας, ένα βασικό κείμενο, σχετικό με τη θέσι μας αυτή: Την διακήρυξι της Βαρκελώνης». Για τη μετάφραση, Χρυσή Αυγή.

Μετά τα προλογικά, ακολουθεί ένα δισέλιδο με τα 7 σημεία της διακήρυξης, όπου τα «άχρηστα βιοψυχικώς παράσιτα» απειλούν την «τελειοποίηση που είναι η μοίρα του λευκού ανθρώπου». Η διακήρυξη κλείνει με τη θέση πως «καλό στην ανθρωπότητα» και τον εμπλουτισμό του ανθρώπινου είδους κάνουν μόνο οι «φυλετικές elite» και πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της «διοικητικής ιατρικής».

 Ο πρόλογος του εντύπου με την υπογραφή της ΧΑ

Στις υπόλοιπες σελίδες ακολουθεί η ανάλυση όλων των παραπάνω: εθνικοσοσιαλιστικές αηδίες για τη λευκή φυλή, τον λευκό άνθρωπο,  «νεγροποιήσεις», «υπανθρώπους Εβραίους», την εφαρμογή «ευγονικής πολιτικής για την σωτηρία των λευκών λαών», τις «αντιφυσικές τάσεις-ομοφυλοφιλία» (αλίμονο!), τη φυλάκιση του Rudolf Hess, κλείνοντας με μια καταγραφή διώξεων εθνικοσοσιαλιστών και κάλεσμα για τη δημιουργία μιας «Ευρώπης των λευκών λαών».

 Το έντυπο διαφημιζόταν στο περιοδικό της οργάνωσης  — βλ. τη διαφήμιση με όλα τα μέχρι τότε εκδοθέντα «ιδεολογικά» της έντυπα, τχ. 10 (Μάιος-Ιούνιος 1983). Δίπλα στην ειδική έκδοση της χρυσαβγίτικης* συμμορίας με τον «μνημειώδη λόγο του Αδόλφου Χίτλερ για την 9η επέτειο από την ανάληψη της αρχής στο Σπορπάλαστ του Βερολίνου», φιγουράρει και το εν λόγω έντυπο.

 Η Χρυσή Αυγή επίσημο μέλος της νεοναζιστικής Διεθνούς

 Μετά την έκδοση του εντύπου, αντιπροσωπεία της ΧΑ ταξίδεψε στη Βαρκελώνη, συμμετείχε στην 15η συνδιάσκεψη της Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης και υπέγραψε τη νέα επικαιροποιημένη διακήρυξη.  Εκεί γίνεται αναφορά «στον ρόλο της Ελλάδος ως φραγμού στις διεισδύσεις των Ασιατικών ορδών στην Ευρώπη. Εκφράζεται η αλληλεγγύη προς τους ανά τον κόσμο φυλακισμένους εθνικοσοσιαλιστάς και προς τους Έλληνες συναγωνιστές που αντιμετωπίζουν την κρατική τρομοκρατία».[8]

 Το ναζιστικό μόρφωμα ήταν και επίσημα, πλέον, μέλος της νεοναζιστικής διεθνούς. Κατόπιν, η ομάδα τύπωσε και δεύτερο έντυπο, με τίτλο Νέα Ευρωπαϊκή Τάξις 2, όπως βλέπουμε στην παραπάνω διαφήμιση.

«Έλληνες εθνικιστές» με την ελληνική εκδοχή του Aufartung

 Έχουμε ακούσει άπειρες φορές τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τα πρωτοπαλίκαρα της ναζιστικής οργάνωσης να  ωρύονται, όταν τους ρωτάνε εάν είναι νεοναζί, απαντώντας με το στερεότυπο: «Είμαστε Έλληνες εθνικισταί, (κύριε)!».

 Δεν γνωρίζουμε εάν έτσι είχαν συστηθεί τότε, το 1981, όταν ταξίδεψαν στη Βαρκελώνη για να προσχωρήσουν στη νεοναζιστική Διεθνή ή εάν είχαν πει, λόγου χάρη, «Ich bin ein griechischer Nationalsozialist»… Μας μοιάζει το λιγότερο παράταιρο, όταν φανταζόμαστε αυτές τις λέξεις από την τσιριχτή φωνή του φύρερ Μιχαλολιάκου,  τη βαριά πειραιώτικη μαγκιά του Γιάννη Λαγού ή  την αγρινιώτικη προφορά του Κώστα Μπαρμπαρούση. Σε κάθε περίπτωση, ούτε για «Έλληνες εθνικιστές» πρόκειται, ούτε για (απλούς) οπαδούς του εθνικοσοσιαλισμού ή θεωρητικούς θιασώτες των ναζιστικών θεωριών περί «ανώτερης ράτσας». Όπως προκύπτει από την ευθεία γραμμή που ξεκινάει το 1980  και φτάνει στα πογκρόμ του 2013, πρόκειται για ναζί εν ενεργεία, ναζί στην πράξη. Και με τη «θεωρητική» βούλα, αν θέλετε. Και αυτό δεν προκύπτει (μόνο ή τόσο) από τα εξώφυλλα με τις σβάστικες. Το γνωρίζουν καλά όλα τα θύματα των άνανδρων επιθέσεών της, την ώρα που οι χρυσαβγίτες υλοποιούν την δική τους εκδοχή του «Aufartung».