Καθηγητές:Δεν μας βλέπατε, γιατί σας τύφλωνε η εμπάθεια κ. Καμπουράκη!

Αγαπητέ κ. Καμπουράκη, Είναι απορίας άξιον  πως ένα έμπειρος δημοσιογράφος, όπως εσείς, αντιμετωπίζετε  με τόση ελαφρότητα ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η βιντεοσκόπηση μαθημάτων σε μια σχολική τάξη δημόσιου σχολείου παρουσία μάλιστα μαθητών.

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, όντας απόλυτα σίγουρος ότι όσοι διαβάζουν την παραπάνω παράγραφο καταλαβαίνουν απόλυτα τι εννοώ. 

Επιτρέψτε μου όμως να σας πω δυο λόγια παραπάνω. 

Μόνο δύο, για να μη βαρεθείτε κι εσείς διαβάζοντάς με, όπως βαριούνται, καθώς λέτε, οι καθηγητές να κάνουν μάθημα. 

Και θα σας στα πω απλά. 
Τόσο απλά που & να θέλατε, δεν θα μπορούσατε να μην τα κατανοήσετε .

Η τάξη & το μάθημα κ. Καμπουράκη, είναι μια δυναμική διαδικασία που εξελίσσεται εντελώς διαφορετικά από 45λεπτο σε 45λεπτο. 

Στη διαδικασία αυτή μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα ο καθηγητής που κάνει με τον καλύτερο τρόπο το μάθημα του, αλλά μπορεί να υπάρχει & ο μαθητής που για διάφορους λόγους δεν τον ακούει. 
Μπορεί να υπάρχει ο εξαίρετος μαθητής που θα σηκώσει το χέρι του, αλλά και ο αδύναμος που θα διστάσει. 

Μπορεί να υπάρχει ο μαθητής που θα διαβάσει άνετα το μάθημά του, αλλά κι αυτός που έχει μαθησιακές δυσκολίες & θα κομπιάσει στη μία ή στην άλλη, απλή για εμάς, βουνό για εκείνον,  λέξη. 

Μπορεί ένα μάθημα να εξελιχθεί άψογα, αλλά μπορεί να έχει & μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις τις οποίες καλείται  να χειριστεί επιδέξια ο κάθε καθηγητής, έτσι ώστε να διαφυλάξει τόσο το παιδαγωγικό κλίμα και την εκπαιδευτική διαδικασία,  όσο και τις σχέσεις των μαθητών του.

Όλα αυτά και πολλά ακόμα (είπα θα πω δύο λόγια), συμβαίνουν καθημερινά σε μια τάξη και που όπως διαπιστώνετε δεν είναι μια καλοκουρδισμένη θεατρική παράσταση προς τέρψιν ακροατών ή θεατών, καλοπροαίρετων αλλά & κακοπροαίρετων.  

Την παραπάνω  παιδαγωγική διαδικασία ένας εκπαιδευτικός που σέβεται το ρόλο του είναι υποχρεωμένος  να την προφυλάξει με κάθε τρόπο από τη δημοσιότητα.

Εμμονική η εχθροπάθεια του γλοιώδους σαλτιμπάγκου Δημήτρη Καμπουράκη, με τους καθηγητές Μέσης εκπαίδευσης

«Το Σύνταγμα ως εκπαιδευτικό φρένο»... εις τας φρένας του «Dealer» μασκών!

Απο την εποχή του MEGA(προ Κορωνοϊού) όπου μαζί με τον ΟικονοΜΑΙΑ & την  MEGA Κοινωνία των Μνημονίων έστρεφαν τον ένα κλάδο εργαζομένων εναντίων του άλλου, 

δεν υπήρχε μέρα που να μην περιποιηθεί δεόντως τους εκπαιδευτικούς με εκλεπτυσμένους δηλητηριώδεις χαρακτηρισμούς με σκοπό να τους σπιλώσει, στιγματίσει & να τους αφανίσει ηθικά & επαγγελματικά!

Η Γερμανοφροσύνη  & η λαιμαργία του ευαίσθητου αυτού & συναισθηματικού σαλτιμπάγκου, να θρέψει τον λαό με κάθε λογής μνημόνια & όχι με ουσιαστική & σε βάθος γνώση, ήταν πρωτοφανής!

Παλαιότερα στο MEGA & τώρα στο SKAI εξακολουθεί & παραμένει ένα εμπαθές σαρκοφάγο παχύδερμο ερπετό, που σε διατεταγμένη ΥπηρεCIA αγωνιά (& δεν το κρύβει), αδημονεί στην κυριολεξία  να ποδοπατήσει, να πνίξει με οιονδήποτε τρόπο κάθε διαφορετική φωνή & άποψη, εκπέμποντας ένα βαθύτατο μίσος ιδιαίτερα σε όλους όσοι δεν συμβιβάζονται & επιλέγουν έναν άλλο τρόπο ζωής ή εκπαίδευσης, από εκείνον που προωθούν τα κατά συνθήκη αφεντικά του...

Το τελευταίο του πόνημα είναι ενδεικτικό, του ποιος είναι τελικά ο πνευματικός & συναισθηματικός κόσμος αυτού του «διαταραγμένου» Μανδαρίνου, προς τέρψιν βεβαίως - βεβαίως του Κούλη & των Εργολάβων της Ενημέρωσης!!! Απολαύστε τον φορώντας μάσκα(για να βγάλει κατι τις παραπάνω από την προμήθεια που λαμβάνει  από τον Αχιλλέα Νταβέλη)

                                     --------------------------------------------------------

Ας πούμε ότι ένας καθηγητής κάνει μάθημα βιολογίας σε μια τάξη της β’ γυμνασίου. 

Μέσα στην αίθουσα είναι 10 παιδιά, άλλα 5 έχουν χαρτί ότι πρέπει να μείνουν σπίτι λόγω κορονοϊού. 

Το μάθημα βιντεοσκοπείται, ώστε τα παιδιά που απουσιάζουν να μπορέσουν να το παρακολουθήσουν από τον Η/Υ στο σπίτι τους. 

Βλέπετε κάτι κακό σ’ αυτό; 

Και γιατί η ΟΛΜΕ έχει φάει τα λυσσακά της να μην γίνει; 

Αμ ο Σύριζα; Τι του συμβαίνει;

Επειδή σέβομαι το λειτούργημα του δασκάλου (όλων των βαθμίδων!!!) διάβασα με προσοχή τις ανακοινώσεις της ΟΛΜΕ. 

Λέω δεν μπορεί, κάποιο αξιοπρόσεκτο επιχείρημα θα επικαλούνται για να έχουν σηκώσει τέτοια επανάσταση. 

Ψηλά-ψηλά στην ανακοίνωση στέκει περήφανος ο ισχυρισμός ότι το μέτρο είναι αντισυνταγματικό. 

Υπερασπιστής της Υγειονομικής Χούντας του Κούλη Μητσοτάκη & «Dealer» μασκών o Δ. Καμπουράκης!

Μασκοφόροι & Νταβέληδες με «διαφημιστή» τον Κρητικό λαγό των Μνημονίων! 

Η αποκάλυψη που έκανε στις 29 Απριλίου το «Documentonews. gr» πως τα μέτρα για αναγκαστική χρήση μάσκας συνέπεσαν όλως τυχαίως με την κατασκευή προστατευτικών μασκών από φίλο της πρωθυπουργικής οικογένειας δεν αποδεικνύει την αδέξια συμπεριφορά ενός δεξιού πρωθυπουργοί».

Οπως προκύπτει από τη δημοσιογραφική έρευνα του «Documento», προκειμένου να ευοδωθεί το εγχείρημα της «φιλικής» μπίζνας δημιουργήθηκαν προκλητικά οι προϋποθέσεις ανάγκης αλλά και ένα αφήγημα πατριωτικής αυταπάρνησης. 

Και φυσικά η κυβέρνηση κατέστησε το κράτος σίγουρο πελάτη του φίλου της οικογένειας Μητσοτάκη, ώστε να έχει σίγουρη απόδοση η επιχειρηματική «αριστεία».

Ενας ορθοδοντικός από τη Λάρισα, ο Αχιλλέας Νταβέλης, ο οποίος δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον χώρο της ιδιωτικής νοσηλείας, πριν από έναν μήνα εμφανίστηκε στα μέσα ενημέρωσης ως ο επιχειρηματίας που είχε ένα ελπιδοφόρο όνειρο: 
να σώσει την Ελλάδα με παραγωγή ελληνικών μασκών.

Το θέμα πήρε πρωτοφανή και ανεξήγητη τότε δημοσιότητα, σαν να επρόκειτο να παρασκευάσει το εμβόλιο για τον επάρατο κορονοΐό. Δεν υπήρχε συστημικό Μέσο που σέβεται την προσκόλλησή του στην κυβέρνηση & στον Μωυσή της που να μην έκανε ρεπορτάζ για τον ονειροπόλο επιχειρηματία από τη Λάρισα.

Πρώτος & καλύτερος προωθητής ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κάμπουράκης, ο οποίος στις εκπομπές του παρουσίαζε πολύ συχνά τον Αχ. Νταβέλη να περιγράφει το σωτήριο όνειρο. 

Μόνο που, όπως αποδεικνύεται, ο γνωστός δημοσιογράφος έχει επαγγελματική σχέση με τις επιχειρήσεις του Νταβέλη και των συνεταίρων του.

Στα ρεπορτάζ-φασόν ο Νταβέλης εμφανίζεται με ένα ρομαντικό αλλά μη επιβεβαιωμένο αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο όταν είδε ποια ήταν η κατάσταση με τον κορονοϊό έψαξε για μηχανήματα κατασκευής μασκών και, αφού τα βρήκε σε μια δημοπρασία στην Κίνα, τα έφερε στην Ελλάδα για να μας σώσει. 

Το «τι Εκπαίδευση θες;» σημαίνει «σε ποιον κόσμο θες να ζήσεις;»...

                Και πάλι για τις κάμερες στην τάξη

●►Είναι ο πειραματισμός του παιδιού συστατικό του μαθήματος στην τάξη; 

●►Είναι η ελεύθερη -χωρίς φόβο- περιδιάβασή του στις έννοιες του μαθήματος; 

●►Είναι το δικαίωμα στην κουταμάρα ή την αφηρημάδα; 

●►Είναι ο χρόνος που απαιτείται για να καταλαγιάσει η νέα έννοια στο μυαλό; 

●►Είναι η δυνατότητα του δασκάλου να ρισκάρει την ενστικτώδη γρήγορη εκτίμηση για τη γενική κατανόηση; είναι η ντρίπλα του να ακούσεις μια τόσο λαθεμένη απάντηση και, αντί να γκρινιάξεις, να πεις «ωραία! σ’ευχαριστώ για την απάντηση, και πάμε να τη δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα»; 

Μήπως είναι εκείνο το σημείο που το μάθημα σπάει για ένα κρύο αστείο; 

Οι αστείες εκφράσεις της δασκάλας, το περίεργο περπάτημα του δασκάλου, αυτά που σχολιάζονται από τα παιδιά, μα συνήθως με αγάπη; 

▲Το να σταματήσεις το μάθημα για να σκύψεις πάνω από το παιδί που δεν κατάλαβε; 

▲Το να κάνεις το κορόιδο που δεν απάντησε η … γιατί έχει το νου της στον …; 

Μια συζήτηση με αφορμή το μάθημα, αλλά πολύ πιο πέρα απ’αυτό; 

Ένα σχόλιο στα όρια της ευπρέπειας από κάποιο παιδί; 

Ένας τσακωμός ακόμη; 

Είναι όλα αυτά συστατικά του μαθήματος; 

Τα θέλουμε;

Θυμήσου -διάολε!- ποια μαθήματα σε είχαν συγκινήσει, ποια σε είχαν κινητοποιήσει. 

▲Ποια στάση ποιου εκπαιδευτικού σε είχε συνεπάρει, σε έκανε να δεις νέους κερατένιους δρόμους στη ζωή σου. 

Τα θέλουμε όλα αυτά; 

Τα θέλουμε για όλα τα παιδιά και όχι για την κοινωνική ελίτ; 

Αν ναι, τότε το καθετί που προτείνουμε για τη ρημάδα την Εκπαίδευση πρέπει να τα περιλαμβάνει.

Πάμε στο ερώτημα των ημερών τώρα: 

Τι απ’όλα αυτά διατηρείται με το σπάσιμο της έννοιας της τάξης, τη ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος στον ανθηρό κήπο του www;  

Τίποτα! 

Γιατί ρε δε θέλετε κάμερες μέσα στην τάξη σας;

Οι εκπαιδευτικοί ανταποκρίθηκαν & πάλι στις ανάγκες  των μαθητών τους κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω του κορονοϊού  & συμμετείχαν μαζικά στις τηλεσυναντήσεις των τάξεων ή τις άλλες μορφές τηλεκπαίδευσης, επικεντρώνοντας στον κοινωνικοποιητικό ρόλο του σχολείου. 

Άλλο όμως αυτό & άλλο κάμερες στο κανονικό μάθημα.

Όταν ο εμπειρισμός & ο ετσιθελισμός επιτίθενται στην πραγματικότητα & σε κάθε παιδαγωγική ή άλλη επιστημονική προσέγγιση, τότε το ερώτημα είναι απλό: 

«Γιατί ρε δεν θέλετε κάμερες μέσα στην τάξη σας;». 

Οι καλοπληρωμένοι διαμορφωτές κοινής γνώμης συμβουλεύουν βεβαίως ότι μια έκτακτη κρίση που δημιουργεί μεγάλες ανάγκες μπορεί να σε διευκολύνει  να ανατρέψεις  τα πάντα. 

Το γνωστό δόγμα του σοκ (1). 

Βασική ανάγκη είναι αυτή των μαθητών που έχουν αποξενωθεί από το αναζωογονητικό κοινωνικό περιβάλλον του σχολείου & των γονέων που αντιλαμβάνονται αυτήν την ανάγκη των παιδιών τους & όχι βεβαίως η κάλυψη της ύλης. 

Οι εκπαιδευτικοί αντιλήφθηκαν έγκαιρα την ανάγκη & για αυτό ανταποκρίθηκαν μαζικά στην εξ αποστάσεως διδασκαλία, παρότι απροετοίμαστοι από την Πολιτεία, δείχνοντας το ενδιαφέρον τους για τους μαθητές... 

Δημιούργησαν κοινότητες αλληλοϋποστήριξης, πήραν πρωτοβουλίες «από τα κάτω» (2) και εισέπραξαν εύγε & αγάπη από τους μαθητές τους και τους γονείς,  ιδιαιτέρως όταν κατάφεραν να λειτουργήσουν τη σύγχρονη διδασκαλία & να  «τηλεσυναντηθεί» η τάξη. 

Ναι δεν ήταν όπως στην πραγματική τάξη, αλλά βοήθησε αποτελεσματικά στις κρίσιμες συνθήκες. 

Όχι για να προχωρήσουν τα μαθήματα, αλλά για να ανοίξει  «το παράθυρο της κοινωνικοποίησης»  απέναντι στην απομόνωση του κορονοϊού, η οποία βιώνεται πολύ πιο έντονα από τα παιδιά & τους εφήβους. 

Και βεβαίως αυτή η ανάγκη, όπως πάντα, ήταν μεγαλύτερη για τους μαθητές  που δεν ζουν σε σαλόνια με  θέα, ούτε διαθέτουν μεγάλες ειδυλλιακές αυλές για να «απολαύσουν» την απομόνωση. Για τους μαθητές που είναι στριμωγμένοι σε ένα μικρό διαμέρισμα με θέα το απέναντι μπαλκόνι, αυτούς που οι γονείς τους έχασαν τη δουλειά τους, αυτούς που έχουν περισσότερο την ανάγκη του σχολείου, έστω και αν δεν μπορούν πάντα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του…

«Πράσινο φως» για την βιντεοσκόπηση σχολικών μαθημάτων σε περίοδο πανδημίας, από το Ίδρυμα Θ & Δ Τσάτσου!

Συνταγματολόγοι «καταργούν» στην πράξη το Σύνταγμα 
αλλά εξακολουθούν να διατηρούν την ιδιότητά τους!!!

Το «Πράσινο φως» & τα απαραίτητα Νομιμοποιητικά εφόδια στη μασκοφόρο εκτελεστή της Παιδείας & εκλεκτή της «Λέσχης Μπίλντερμπεργκ» κ. Νίκη Κεραμέως,  παρέσχε το  «Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - Ίδρυμα Θεμιστοκλή & Δημήτρη Τσάτσου», προκειμένου εκείνη την επόμενη κι ολας ημέρα να προχωρήσει με συνοπτικές διαδικασίες & με ταχύτητα αθλήτριας σπρίντερ στίβου 100 μέτρων, στις αντιδημοκρατικές & κατάπτυστες (Ν)τροπολογίες της χωρίς αιδώ, σε άσχετο ν/σ του υπουργείου Μετανάστευσης & Ασύλου που έφερε τον τίτλο:

«Βελτίωση της μεταναστευτικής νομοθεσίας, τροποποίηση διατάξεων των νόμων 4636/2019 (Α΄ 169), 4375/2016 (Α΄ 51), 4251/2014 (Α΄ 80) & άλλες διατάξεις»!!!

Συγκεκριμμένα  με ανάρτησή του την οποία υπογράφει  η κ. Φερενίκη Παναγοπούλου - Κουτνατζή, Επίκουρη Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δικηγόρος & το σημαντικότερο επί μία 8ετία Νομική Ελεγκτής στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, απεφάνθη ότι:

Κατά την περίοδο της πανδημίας η παροχή εκπαιδεύσεως μέσω σύγχρονης τηλ-εκπαιδεύσεως είναι μια επιλογή που υπό προϋποθέσεις(;;;) λήψεως τεχνικών και οργανωτικών μέτρων ασφαλείας για την προστασία των δεδομένων των μαθητών & εκπαιδευτικών μπορεί να φέρει σε πρακτική αρμονία τα αγαθά της εκπαιδεύσεως, της προστασίας της δημόσιας υγείας και των προσωπικών δεδομένων!!!

                                                                         Ι. Εισαγωγή

Την κρίσιμη περίοδο της πανδημίας το σχολείο έμεινε ζωντανό.

Χάρις στην τεχνολογία το συνταγματικό αγαθό της παιδείας παρέχεται με τη μέθοδο της σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις η διδασκαλία διεξάγεται από τον εκπαιδευτικό, ο οποίος είναι συνδεδεμένος διαδικτυακά με τους μαθητές, που παρακολουθούν το μάθημα μέσω ήχου ή/και εικόνας. 

Αντίστοιχα, ο εκπαιδευτικός παρακολουθεί όλους τους μαθητές είτε μέσω εικόνας και ήχου είτε μόνο μέσω ήχου. 

Ερώτημα ανακύπτει εάν η εν λόγω διδασκαλία παραβιάζει το δικαίωμα προστασίας προσωπικών δεδομένων των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Είπε & «ελάλησε» η Μπιλντερμπεργκιάς:Σε πραγματικό χρόνο η μετάδοση μαθήματος!

Aπτόητη & ασυγκράτητη η Παγκομιο-ποιήτρια «δολοφόνος» της Παιδείας

Εφερε (Ν)τροπολογία για τη μετάδοση μαθήματος σε πραγματικό χρόνο 

& νέα ρύθμιση σχετικά με την άδεια ειδικού σκοπού για εκπαιδευτικούς

Τροπολογία με δύο ρυθμίσεις κατέθεσε η υπουργός Νίκη Κεραμέως στο νομοσχέδιο του υπουργείου Μετανάστευσης & Ασύλου «Βελτίωση της μεταναστευτικής νομοθεσίας, τροποποίηση διατάξεων των νόμων 4636/2019 (Α΄ 169), 4375/2016 (Α΄ 51), 4251/2014 (Α΄ 80) & άλλες διατάξεις».

Η 1η ρύθμιση προβλέπει τη δυνατότητα της απευθείας μετάδοσης διδασκαλίας που πραγματοποιείται δια ζώσης &
με τη 2η ρύθμιση προβλέπεται πως η άδεια ειδικού σκοπού ισχύει & για το εκπαιδευτικό προσωπικό που απασχολείται με οποιαδήποτε μορφή εργασίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Ειδικότερα με τη ρύθμιση για την εξ αποστάσεως εκπαίδευσης προβλέπεται η δυνατότητα ταυτόχρονης διδασκαλίας σε μαθητές που συμμετέχουν στο μάθημα με φυσική παρουσία & σε μαθητές που συμμετέχουν εξ αποστάσεως, σε περίπτωση επιδημικής νόσου!!!

Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, η ρύθμιση  προβλέπει πως σε περίπτωση έκτακτου ή απρόβλεπτου γεγονότος, δύναται η δυνατότητα συνολικής σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, για όσο διαρκεί η έκτακτη ή απρόβλεπτη συνθήκη (π.χ. σε περίπτωση φυσικών καταστροφών). Επισημαίνεται ότι η διάταξη συντάχθηκε μετά από διαβούλευση με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

«BIG BROTHER», το νέο δόγμα της Νίκης Κεραμέως

Οι Έλληνες είναι γενναίοι, παίρνουν το ρίσκο & βγαίνουν νικητές!

        Πάνω απ’ όλα η «εθνική» υπερηφάνεια !!! 

Με αυτό το σκεπτικό πάρθηκε & η απόφαση να επαναλειτουργήσουν τα σχολεία  μόνο για 10 μέρες (!). 

Με ευθύνη του πολυχρονεμένου πρωθυπουργού & της υπουργού «Κατηχητικού» της ... Παγκοσμιοποιήσεως, Νίκης (το λέει & τ’ όνομά της) Κεραμέως, αποφασίσαμε να ρισκάρουμε όσα πετύχαμε ως κοινωνία τους τελευταίους δύο μήνες, μένοντας σπίτι και επιδιδόμενοι στο επικίνδυνο σπορ να παρακολουθούμε ειδήσεις στα κανάλια.

Ήρθε η ώρα ο γενναίος ελληνικός λαός (που όταν οι άλλοι τρώγανε βελανίδια…) να αποδείξει ότι δεν μοιάζει στα «γατάκια» τους Γερμανούς που σκιάχτηκαν από τον κορωνοϊό και ανέβαλαν το προγραμματισμένο άνοιγμα των σχολείων. 

Ίδιοι δειλοί και στην Ιταλία, την Ισπανία και αλλού, όπου τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Η επιστροφή στην «κανονικότητα» (τη συνοδευόμενη από βαρβαρότητα για να μην πλήξει ο κόσμος της εργασίας από την κλεισούρα) θέλει «παίχτες» που ξέρουν να διακινδυνεύουν ακόμα κι αν ένα θέμα αφορά 1.300.000 μαθητές, αντίστοιχο αριθμών γονέων και 150.000 περίπου εκπαιδευτικούς. Εδώ δεν έχουν ανοίξει τα κατηχητικά, με αυτά θα πονοκεφαλιάζει τώρα η κυρία Κεραμέως; Σημασία έχει να πιάσουν τόπο οι απειλές περί «ατομικής ευθύνης» και να πετύχει η επικοινωνιακή διαχείριση (τόσα λεφτά σπαταλώνται στα ΜΜΕ, για να τρώνε και να μη μιλάνε…).

Δεν λείπουν, βέβαια, οι γκρίνιες από τους  τεμπελχανάδες εκπαιδευτικούς, τους λιπόψυχους συριζομαδούρους και τις λοιπές αναρχοάπλυτες δυνάμεις. Δεν φτάνει που οι μεν δεν θέλουν να εργαστούν και οι δε τους στηρίζουν, βρήκαν και νέο ψεγάδι στην καθ’ όλα αψεγάδιαστη κυβερνητική τακτική.

                                   Καλωσορίστε το «Big Brother»!!!

Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος

Επί 23 χρόνια που ήμουν διευθυντής γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη αντιστάθηκα πολύ έντονα στις φωτογραφήσεις και τις μαγνητοσκοπήσεις κάθε είδους, με εξαίρεση για τις σχολικές γιορτές και τις θεατρικές παραστάσεις και πάντα με αυστηρές προδιαγραφές.

Είχα ακούσει πολλές φορές αιτήματα γονέων για παρακολούθηση των κοινόχρηστων χώρων του Σχολείου με κάμερα για λόγους ασφάλειας. 

Μου είχε ζητηθεί να τοποθετηθεί κάμερα ακόμη και στα αποδυτήρια και στους προθάλαμους των τουαλετών, αλλά, παρά τα τόσο παράλογα αιτήματα από μια πολύ μικρή μερίδα γονέων ευτυχώς, κανείς δεν μου ζήτησε να μπει κάμερα και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. 

Και όταν η γενική διεύθυνση του Σχολείου μου ζήτησε να μπαίνω στις τάξεις, για να παρακολουθώ την ποιότητα του μαθήματος αρνήθηκα κατηγορηματικά σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας. 

Η αίθουσα διδασκαλίας και το μάθημα δεν πρέπει να παραβιάζονται από κανένα μάτι, κανένα αυτί, καμιά παρουσία τρίτου προσώπου. 

Και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι τα μάτια και τα αυτιά των τρίτων είναι στην πλειοψηφία τους κακόβουλα.

Μου είχε τύχει να κυκλοφορούν μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από κινητά μαθητών σε ώρα αντικατάστασης απόντος καθηγητή ή ακόμη και κατά την ώρα του διαλείμματος, που τα χρησιμοποιούσαν γονείς, για να ισχυριστούν ότι ο εικονιζόμενος καθηγητής δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη και να κάνει μάθημα. 

SEXουαλική αγωγή ή βάρβαρη επίθεση κατά… «νηπίων»;

«Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ το ανάποδο βαφτίζει & το λέει σωστό»

                                     Οδ. Ελύτης, «ο Ήλιος ο Ηλιάτορας»

«Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί λαβείν επί πίνακι». 

Θέλω να ρωτήσω; 

Ποτέ στα τριάντα χρόνια που είμαι δάσκαλος, κυρίως Ε’ και Στ’ δημοτικού, δεν άκουσα γονέα να αναφέρει κάτι, να διαμαρτύρεται, για απουσία της σεξουαλικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο. 

Ποτέ! 

Μάλιστα, όταν στις ενημερώσεις γονέων γινόταν συζήτηση γι’ αυτό το τόσο λεπτό θέμα, όλοι οι γονείς συμφωνούσαν ότι οι μόνοι αρμόδιοι να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους είναι οι ίδιοι και δεν έχει καμμιά δουλειά το υπουργείο να εμπλέκεται σ’ αυτήν την κρίσιμη  διαδικασία. 

Γιατί λοιπόν και πάλιν «η Ηρωδιάδα», ή καλύτερα ο Ηρώδης, ταράσσεται; 

Το 2008, η απόπειρα εισαγωγής του μαγαρισμού αγνών ψυχών που ονομάζεται «Σεξουαλική Αγωγή» απέτυχε, χάρις στην σθεναρή αντίσταση Συλλόγων Γονέων, της Ομοσπονδίας Πολυτέκνων, της Εκκλησίας. 

Τώρα τι άλλαξε; 

Μας ταλαιπώρησαν οι προηγούμενοι, οι εθνομηδενιστές, πολέμιοι της οικογένειας με τις «θεματικές-(εμετικές)- «εβδομάδες» τους, με τις «διαφορετικότητες» και όλες τις διαστροφές της οικουμένης, τώρα γιατί «οι νοικοκυραίοι της Νέας Δημοκρατίας» επανέρχονται;

Το 2008 είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο με τίτλο; 

«Τα τσίσα του Ασκητή στο δημοτικό σχολείο». 

Τα τότε βιβλία για την Σεξουαλική Αγωγή  τα είχε γράψει ο γνωστός τηλεσεξολόγος Θ. Ασκητής και από κάποιες φράσεις των βιβλίων του είχα «εμπνευστεί» τον τίτλο. (Δεν γνωρίζω αν θα χρησιμοποιηθούν τα δύο βιβλία του Ασκητή. 

Αν ισχύει θα δημοσιεύσουμε αποσπάσματα για να γνωρίζουμε τα μέσα καταμόλυνσης αθώων, αγνών και ανύποπτων παιδικών ψυχών).

Είμαι η Υπουργός η φίνα, η ΜΠΙΛΝΕΡΜΠΕΡΓΚισσα ...

που τους εκπαιδευτικούς για πλάκα τους διέλυσα!!!

Η «Αναβάθμιση του Σχολείου» &… η περιπέτεια της Κοινωνιολογίας

Κάθε κυβέρνηση (αν όχι κάθε υπουργός) που έρχεται στην εξουσία, έχει τη φιλοδοξία (ή την ματαιοδοξία) να κάνει τη δική της/του μεταρρύθμιση. 

Οι εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» διαδέχονται η μία την άλλη (Τρίτσης, Κακλαμάνης, Σουφλιάς, Αρσένης, Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου, Γαβρόγλου) έως την Κεραμέως και «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις».

Ταχύτατες κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές, η γρήγορη απαξίωση της γνώσης, τα νέα επιστημονικά δεδομένα, οι νέες παιδαγωγικές αντιλήψεις απαιτούν δραστικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση ατελειών, διόρθωση λαθών, εξάλειψη μειονεκτημάτων ή αναδιοργάνωση βασικών ή επικουρικών δομών της εκπαίδευσης, αλλά σε κάθε περίπτωση έπειτα από μελέτη και έρευνα των κοινωνικών και εκπαιδευτικών συνθηκών από ειδικούς επιστημονικούς φορείς.

Το υπουργείο, εν μέσω πανδημίας, που έχουν «παγώσει» δημοκρατικά δικαιώματα & η δυνατότητα συλλογικής αντίδρασης, οργάνωσε μια επικοινωνιακού χαρακτήρα τηλεδιάσκεψη όπου παρουσίασε τις αποφάσεις της, περιφρονώντας τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές & την κοινωνία. 

Αυτό καταστρατηγεί κάθε έννοια κοινωνικού διαλόγου, που αποτελεί προϋπόθεση και λειτουργία κάθε σύγχρονης δημοκρατικής πολιτείας.

Με το νέο νομοσχέδιο, με τον γενικό και αόριστο τίτλο η «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις», γίνεται μια συντηρητική παιδαγωγική στροφή (εξετάσεις, ποινές, αριστεία, σχολεία δύο ταχυτήτων).

Βασικός άξονας και το μεγάλο στοίχημα, είναι η αξιολόγηση (εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικών).

Ένα θέμα με αρνητικό πρόσημο είναι η αντικατάσταση της Κοινωνιολογίας ως εξεταζόμενου μαθήματος από τα Λατινικά.

Στο πλαίσιο μια στερεοτυπικής και απλουστευμένης αντίληψης για το ρόλο των επιστημών, τα Λατινικά ταυτίστηκαν με το «Καλό» & η Κοινωνιολογία το «Κακό». 

Επόμενη πρόκληση: η Παιδεία

Υπήρξε η απόπειρα εισβολής ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών στην περιοχή του Εβρου. 

Και αμέσως μετά η απειλή πανδημίας του κορωνοϊού. 

Λειτούργησαν και οι δυο προκλήσεις σαν καταλύτης για μιαν ανεπαίσθητη μετάλλαξη των παγιωμένων στην Ελλάδα πολιτικών αντανακλαστικών μας. 

Ισως αθέλητη, ίσως ελάχιστη, πάντως μετάλλαξη.

Αμφισβητήθηκε, για πρώτη φορά, σιωπηρά αλλά έμπρακτα, η διαχειριστική παντογνωσία των επαγγελματιών της εξουσίας. 

Κλονίστηκε η κατεστημένη βεβαιότητα ότι τα ξεφτέρια της ψηφοθηρίας ή τα έκγονα επαγγελματιών της πολιτικής μπορούν (δυνητικά) να είναι «υπουργοί πάσης χρήσεως», ικανοί να διαχειριστούν τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες οποιουδήποτε υπουργείου. 

Οι δυο απειλές, μεταναστευτικό και κορωνοϊός, κατέστησαν φαιδρή τη βεβαιότητα ότι μπορούν (είναι εφικτό) να υπάρχουν και υπουργοί «παντός καιρού» – ειρήνης, πολέμου, πανδημίας.

Δεν ξηλώθηκε άκομψα κανένας υπουργός, μόνο κάποιοι παραμερίστηκαν διακριτικά. 

Τους αφέθηκε να κρατήσουν την υπουργία σαν προικιό για την επόμενη σταυροθηρία. 

Και οι ευθύνες και δυνατότητες της εξουσίας πέρασαν σε προσωπικότητες καταξιωμένες στον επιστημονικό και επαγγελματικό στίβο. 

Ηταν, ώς τώρα, παγιωμένη η βεβαιότητα ότι, στην Ελλάδα, το ατολμότερο είδος ανθρώπου είναι οι εκάστοτε πρωθυπουργοί.

Ισως όμως η απειλή να γεννάει κάποτε τόλμη, έστω την ελάχιστη που απαιτεί η αυτοάμυνα.

Χειρίστηκαν την απειλή στον Εβρο και την επέλαση του κορωνοϊού πρόσωπα εξωκοινοβουλευτικά. Ετσι γεννήθηκε η ισχνή ελπίδα να φιλοδοξήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης μια διεύρυνση της έκπληξης. 

Να κατεδαφίσει, προγραμματικά και με συνέπεια, το τείχος του φραγμού που χωρίζει την ελλαδική κοινωνία από τους ψηφισμένους για τη διαχείριση των προβλημάτων της επαγγελματίες πολιτικούς. 

Αποκόβει, το τείχος, τους δοτήρες της εξουσίας ψηφοφόρους από τους λήπτες της εξουσίας «πολιτικούς», τη λαϊκή ανάγκη από τους κατ’ επάγγελμα εξουσιαστές.

Δεν επιτρέπεται να αξιοποιηθεί εις βάρος των πολιτών, η υγειονομική κρίση

Η Μαίρη Διακολιού, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ» έκανε δήλωση στο δια περιφοράς ΔΣ της 28-4-2020 για τα νομοσχέδια που προωθεί η Κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας που αποδυναμώνουν την Πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Δημοτικά Συμβούλια από αρμοδιότητες, υπογραμμίζοντας ότι η επαινετική (και όχι διεκδικητική) προς την κυβέρνηση στάση του κ. Αμπατζόγλου έχει ως συνέπεια, τελικά, να πληρώνουν οι Μαρουσιώτες το κόστος είτε για τα σχολεία, είτε για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. 

Η ΔΗΛΩΣΗ: Μέσα στην πανδημία, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας αντιμετώπισης της θανατηφόρας διασποράς του κορωνοϊού, θα έλεγε κανείς ότι πρώτο μέλημα της Κυβέρνησης θα ήταν η προστασία των πολιτών και η ενίσχυση των θεσμών, με παράλληλη αναβολή «πρωτοβουλιών» οι οποίες δεν έχουν αυτή, ή ακόμη χειρότερα, έχουν  την αντίθετη κατεύθυνση. 

Με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να λειτουργούν και οι Δήμοι, οι οποίοι θα όφειλαν να διεκδικούν επιπλέον χρηματοδοτήσεις για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης τοπικά, για την αποκατάσταση των αδικιών που έχουν γίνει εις βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  κατά την τελευταία δεκαετία των μνημονίων. 

Ασφαλώς οι ίδιοι οι δήμοι θα έπρεπε εμπράκτως να απέχουν από πολιτικές που δεν έχουν κέντρο τον άνθρωπο και τη φύση.

Δυστυχώς, όμως, η Κυβέρνηση, σε όλα τα επίπεδα, νομοθετεί εν τω μέσω της καραντίνας, εις βάρος του περιβάλλοντος και υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, εις βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και, εν τέλει, εις βάρος των πολιτών, ενώ εκείνοι είναι (ορθώς) απορροφημένοι με τα «καυτά» ζητήματα της δημόσιας υγείας. 

Αντιστοίχως και ο Δήμος Αμαρουσίου, αντί να επιδείξει την διεκδικητικότητα που οφείλει, αναλίσκεται σε διθυράμβους προς την Κυβέρνηση, όταν πολλές φορές δεν διασφαλίζονται ούτε τα βασικά.

Συνέλεξε 315 Μονάδες Αίματος ο Δήμος Αμαρουσίου!

Με συλλογή 315 Μονάδων Αίματος, ο Δήμος Αμαρουσίου πρωταγωνίστησε στον περιορισμό του covid19 και την προστασία των αιμοδοτών  
Θ. Αμπατζόγλου: «Δήμος & Εθελοντές Αιμοδότες έστειλαν ηχηρό μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης»     
Από την 31η Μαρτίου έως την 30η Απριλίου του 2020, ο Δήμος Αμαρουσίου παραχώρησε κατάλληλα διαμορφωμένη αίθουσα στο Δημαρχείο, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Υπουργείου Υγείας για τον περιορισμό διάδοσης του covid19 και τη διεξαγωγή με ασφάλεια των αιμοληψιών από τους εθελοντές αιμοδότες και το συγγενικό περιβάλλον ασθενών.
Στο διάστημα αυτό, πραγματοποιήθηκε συλλογή 315 Μονάδων Αίματος  από κινητό συνεργείο του νοσοκομείου Αμαλία Φλέμινγκ και προσέλευση 450 συμπολιτών μας για εθελοντική συμμετοχή στην πανελλαδική προσπάθεια. 
Ο Δήμαρχος Αμαρουσίου Θεόδωρος Αμπατζόγλου μετά το πέρας της διαδικασίας δήλωσε:
«Ο Δήμος μας για μία ακόμη φορά έδειξε το ισχυρό κοινωνικό του πρόσωπο και την οργανωτική του επάρκεια και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για τη δημιουργία εκείνης της ομπρέλας προστασίας προκειμένου κρίσιμες ώρες για την πατρίδα μας να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι διαδικασίες των αιμοληψιών.
Ταυτόχρονα, πολλοί συμπολίτες μας προσέτρεξαν εθελοντικά να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια και χάρισαν το μοναδικό δώρο ζωής ως ένα ηχηρό μήνυμα πως με ατομική και συλλογική ευθύνη, μπορούμε να είμαστε πραγματικά κοινωνικά αλληλέγγυοι και να υπερβαίνουμε οποιοδήποτε εμπόδιο».

Ο έναστρος ουρανός πάνω μου & ο ηθικός νόμος μέσα μου

Δύο πράγματα γεμίζουν την ψυχή με πάντοτε καινούργιο & αυξανόμενο σεβασμό και θαυμασμό, όσο συχνότερα & σταθερότερα ασχολείται μαζί τους ο στοχασμός: 

ο έναστρος ουρανός πάνω μου και ο ηθικός νόμος μέσα μου. 

Και τα δύο δεν χρειάζεται να τα αναζητώ & απλώς να τα υποθέτω έξω από το οπτικό πεδίο μου, σαν να ήταν κρυμμένα μέσα στα σκοτάδια ή στο υπερπέραν· 
τα βλέπω εμπρός μου και τα συνδέω αμέσως με τη συνείδηση της ύπαρξης μου.

Προάγγελμα μέλλοντος...

        Το παρελθόν, το μέχρι πρότινος παρόν, δεν υπάρχει πια... 
Η περίοδος στην οποία έχουμε εισέλθει δεν αποτελεί μια επιστροφή σε κάποια παλαιά ή νέα

κανονικότητα αλλά την αρχική φάση διαμόρφωσης & οικοδόμησης ενός νέου συστήματος.

Ομόνοιες & διχόνοιες, συσπειρώσεις & αντισυσπειρώσεις, συμφωνίες & ασυμφωνίες, φιλίες & έχθρες, συγκρούσεις & συμμαχίες, που θα λάβουν χώρα στο εσωτερικό & μεταξύ ανθρώπινων κοινωνιών, πολιτικών κοινοτήτων & οντοτήτων, από εδώ & στο εξής, θα συμβούν για τις παραμέτρους & τις μεταβλητές, τα κέντρα & τους κόμβους ελέγχου, τις ιεραρχήσεις & τις ευνοϊκές τοποθετήσεις, την κυριαρχία, στα πλαίσιά ενός υπό διαμόρφωση νέου συστήματος.               

                                            Όχι για το εάν θα υπάρξει ένα νέο σύστημα.

                                                                 .~`~.

Χρονολόγιο μελετητή & ερευνητή ενός πιθανού μέλλοντος Μερος Α

                                               Έτος 152 π.Κ | CLII BQ

Ο πρώτος φωτεινός σηματοδότης, σε παγκόσμια κλίμακα, τοποθετείται στην κοσμόπολη της εποχής. Οικοδομείται το θεμέλιο, έστω συμβολικά, της προσπάθειας μηχανικής ρύθμισης της ελεύθερης κυκλοφορίας ανθρώπων που κάνουν χρήση ενός τεχνολογικού μέσου - & σταδιακήςυποκατάστασης, για πρώτη φορά, του ανθρώπου ως ρυθμιστή των μετακινήσεων άλλων ανθρώπων.

( َس ِ نة ھ ْجریّة 1285 | Χ.μ 1868(

                          Έτος 111 π.Κ | CXI BQ

Κυκλοφορεί το διήγημα επιστημονικής φαντασίας του Edward Morgan Forster με τίτλο The Machine Stops (1909 μ.Χ | 1327 ةّجری ْھ ِ سنة .

( َΔεκαετίες αργότερα κάποιες από τις ιδέες και τις εξαιρετικά ακριβείς περιγραφές του θα αποτελέσουν πραγματικότητα.

Τι είναι ο άνθρωπος;

Περιπλανιόμαστε στο σκοτάδι...

| In Ανθρωποποίηση, Σπουδαία αποσπάσματα
Πού έγινε η αρχή των πραγμάτων;

Στο παρελθόν; 

Στο μέλλον;

Ποιος ξέρει πού έγινε η αρχή;

Θα έχουμε ποτέ τη δυνατότητα να μάθουμε ποια είναι η απαρχή των πάντων; 

Ή υπάρχει και μια πρότερη αρχή; 

Κι άλλη μία πιο πριν. 

Κι άλλη μία πιο πριν.

Υπάρχουν, άραγε, αρχή και τέλος; 

Ή μήπως όλα συνδέονται μέσω μιας

διαρκούς επανάληψης; 

Και μήπως η αρχή και το τέλος είναι μονάχα διαφορετικές λέξεις για την ίδια ακριβώς στιγμή;

Σκαρίφημα αρχιτεκτονικής Δικτύωσης & σχεδίασης της (μ.Κ. - ΑQ) της Κοσμοϊδιογλωσσίας

Στις γραμμές που ακολουθούν επιχειρώ μια σύντομη σκιαγράφηση των περιεχομένων και της λειτουργίας της Κοσμοϊδιογλωσσίας το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα καθώς & του ρόλου του κειμένου που την εισήγαγε σε έναν νέο κύκλο ζωής.

Πρώτα, όμως, δύο λόγια για εσάς, τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες. 

Οι παλαιοί γνωρίζετε εκ πείρας με τι έχετε να κάνετε. 

Για έναν νέο αναγνώστη ή μια νέα αναγνώστρια, όμως, που γνώρισε την Κοσμοϊδιογλωσσία για 1η φορά μέσα από τα Προλεγόμενα, το συγκεκριμένο κείμενο πιθανώς αποτέλεσε ένα μικρό σοκ, καθώς κατά τη συνάντηση με το γνώριμο υπερισχύει το πολύ πολύ η έκπληξη, εκ των υστέρων, ενώ κατά την πρώτη επαφή με το μη γνώριμο ― & αρχικά μη υπολογίσιμο ―, δηλαδή το ακατανόητο ή το ξένο, επικρατεί κυρίως το ξάφνιασμα και η ένταση της αρχής.

Σχεδόν βέβαιο είναι πως δεν υπάρχει ούτε ένας και μια από όσες και όσους διαβάζουν αυτές εδώ τις γραμμές που να μην έχει, κατά καιρούς, δυσαρεστηθεί ή διαφωνήσει ριζικά με ιδέες, εκτιμήσεις και αναλύσεις στο πέρασμα του χρόνου.