Ο πρώτος χάρτης (εικόνα 1) είναι Φλωρεντινός παγκόσμιος χάρτης των μέσων του 15ου αιώνα μ.Χ (αντίγραφο παλαιότερου χάρτη) που βασίζεται στη «Γεωγραφία» του Κλαύδιου Πτολεμαίου (90 -168 μ.Χ), έργο το οποίο οι Λατίνοι (επανα)ανακαλύπτουν τον 13ο μ.Χ αιώνα. Στο βορειοανατολικό άκρο του χάρτη, εφόσον εστιάσει κάποιος, διαβάζει τη λέξη Serica ενώ στο νοτιοανατολικό την ονομασία Sīnae.
Serica είναι η λατινική λέξη για τις Σέρρες, Sēres (Σῆρες) των Ελλήνων.
Έτσι ονόμαζαν οι Έλληνες την Κίνα (η οποία τους είναι γνωστή τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα π.Χ). Πιο συγκεκριμένα, η πόλη-περιοχή Serica έχει αποδοθεί στο παλαιό αυτοκρατορικό Chang'an (εικόνες 2 και 3), σημερινό Xi'an. Στο Chang'an, αυτό το ηπειρωτικό αυτοκρατορικό κέντρο της κινεζικής ενδοχώρας, κατέληγαν πολλοί δρόμοι της παράκτιας Κίνας
(Sīnae). Το Chang'an αποτελούσε πρωτεύουσα πόλη, αυτοκρατορικό ηπειρωτικό κέντρο και κόμβο στο
εσωτερικό της Κίνας, και παράλληλα σημείο εκκίνησης ή απαρχής του περίφημου Δρόμου του Μεταξιού - για το ταξίδι προς τη Δύση.
Η περιοχή Sīnae (στο νοτιοανατολικό άκρο του χάρτη) θεωρείται το ναυτικό-θαλάσσιο μέτωπο της Κίνας, ενώ η περιοχή-πόλη με την ονομασία Serica (στο βορειοανατολικό άκρο του χάρτη), Sērikḗ ή Sēra Mētropolis ή/και Serica Regio των λατίνων Ρωμαίων και με την ονομασία Σέρρες, Sēres (Σῆρες) των Ελλήνων θεωρείται (ή πιο σωστά έχει θεωρηθεί από αρκετούς μελετητές) το Chang'an.
Όλες αυτές οι παραλλαγές του ονόματος παραπέμπουν στο μετάξι (η γη απ'όπου έρχεται το μετάξι, η γη του μεταξιού κ.λπ).
(Sīnae). Το Chang'an αποτελούσε πρωτεύουσα πόλη, αυτοκρατορικό ηπειρωτικό κέντρο και κόμβο στο
εσωτερικό της Κίνας, και παράλληλα σημείο εκκίνησης ή απαρχής του περίφημου Δρόμου του Μεταξιού - για το ταξίδι προς τη Δύση.
Η περιοχή Sīnae (στο νοτιοανατολικό άκρο του χάρτη) θεωρείται το ναυτικό-θαλάσσιο μέτωπο της Κίνας, ενώ η περιοχή-πόλη με την ονομασία Serica (στο βορειοανατολικό άκρο του χάρτη), Sērikḗ ή Sēra Mētropolis ή/και Serica Regio των λατίνων Ρωμαίων και με την ονομασία Σέρρες, Sēres (Σῆρες) των Ελλήνων θεωρείται (ή πιο σωστά έχει θεωρηθεί από αρκετούς μελετητές) το Chang'an.
Όλες αυτές οι παραλλαγές του ονόματος παραπέμπουν στο μετάξι (η γη απ'όπου έρχεται το μετάξι, η γη του μεταξιού κ.λπ).
Ο Κοσμάς Ινδικοπλεύστης (6ος αιώνας μ.Χ), συγγραφέας του έργου «Χριστιανική Τοπογραφία»
(που περιλαμβάνεται στην Patrologia Graeca), ο οποίος είχε ταξιδέψει μέχρι τη σημερινή Σρι Λάνκα, αναφέρεται στη «χώρα του μεταξιού».
(που περιλαμβάνεται στην Patrologia Graeca), ο οποίος είχε ταξιδέψει μέχρι τη σημερινή Σρι Λάνκα, αναφέρεται στη «χώρα του μεταξιού».
Τα προηγούμενα ήταν γνωστά στους Ρωμαίους της Ανατολής («Βυζαντινούς») και στους Άραβες μουσουλμάνους, οι οποίοι είχαν αναπτύξει σχέσεις με τους Κινέζους.
Οι Σασσανίδες επίσης είχαν
επαφές και σχέσεις με την Κίνα (σε παλαιότερο σημείωμα [IV]έχω γράψει για την ιστορία του χειροβόλου όπλου και της πυρίτιδας, για το «κινεζικό χιόνι», δηλαδή το αλατοπίπερο, για τα «κινεζικά λουλούδια» και τα «κινεζικά βέλη», δηλαδή τα πυροτεχνήματα και τις ρουκέτες).
Οι Άραβες και οι Πέρσες-Ιρανοί, από την ευρύτερη περιοχή μας (δηλαδή την κεντρική γεωγραφία της ιστορίας μας), αποτέλεσαν διαχρονικά σύνδεσμο ανάμεσα στη Μεσόγειο, την Ευρώπη και τη δυτική Ευρασία, από τη μια μεριά, και στην Κίνα, από την άλλη.
Με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετική κατεύθυνση, παρόμοιο ρόλο με νομαδικά πρόσημα διαδραμάτισαν τα τουρκικά φύλα από σχετικά νωρίς (ήδη από τον 7ο-8ο μ.Χ αιώνα) και αργότερα οι Μογγόλοι.
Ολοκληρώνοντας.
Ολοκληρώνοντας.
Οι Έλληνες, τουλάχιστον από τον 4ο π.χ αιώνα, έχουν γνώση της Κίνας (πιο συγκεκριμένα της
ηπειρωτικής κεντρικής Κίνας), την οποία ονόμαζαν Σέρρες (Sēres) ή Σῆρες, γεγονός στο οποίο αναφέρθηκε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός της Κίνας, Wen Jiabao, κατά την ομιλία που έδωσε το 2010 στην «Βουλή των Ελλήνων».
ηπειρωτικής κεντρικής Κίνας), την οποία ονόμαζαν Σέρρες (Sēres) ή Σῆρες, γεγονός στο οποίο αναφέρθηκε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός της Κίνας, Wen Jiabao, κατά την ομιλία που έδωσε το 2010 στην «Βουλή των Ελλήνων».
Καιρός είναι να εξεταστεί πιο βαθιά εκείνη η περίοδος σε σχέση με αυτή την περιοχή (σε συνδυασμό
με τα Ελληνοϊνδικά Βασίλεια της μετα-αλεξανδρινής περιόδου, τα οποία είναι πιο γνωστά), αλλά και η ρωμαϊκή («βυζαντινή») της συνέχεια.
Συμπληρωματικές παρατηρήσεις
[-] Οι Ρωμαίοι χριστιανοί (μετέπειτα Ελληνορθόδοξοι) της Ανατολής («βυζαντινοί») εμπορεύονταν με τους Κινέζους, ενώ έχουν διασωθεί κείμενα Κινέζων αξιωματούχων με - έστω γενικές και κάπως αόριστες - αναφορές σε αυτό που οι μουσουλμάνοι ονόμαζαν «Ρούμ» και οι Φράγκοι μετέπειτα «Βυζάντιο» (θα επανέλθω στις κινεζικές πηγές μελλοντικά). Υπάρχουν επίσης εκτενείς και αρκετά πιο συγκεκριμένες αναφορές σε πόλεις όπως η Βαγδάτη, η οποία ήταν πασίγνωστη.
[-] Τα (μετα)αλεξανδρινά βασίλεια της Βακτριανής βρίσκονταν στην κομβική εκείνη περιοχή της κεντρικής Ασίας, από την οποία θα διέλθουν αιώνες αργότερα τα τουρκικά φύλα και η οποία αποτελεί οργανικό μέρος και κομβικό τμήμα του Δρόμου του Μεταξιού.
με τα Ελληνοϊνδικά Βασίλεια της μετα-αλεξανδρινής περιόδου, τα οποία είναι πιο γνωστά), αλλά και η ρωμαϊκή («βυζαντινή») της συνέχεια.
Συμπληρωματικές παρατηρήσεις
[-] Οι Ρωμαίοι χριστιανοί (μετέπειτα Ελληνορθόδοξοι) της Ανατολής («βυζαντινοί») εμπορεύονταν με τους Κινέζους, ενώ έχουν διασωθεί κείμενα Κινέζων αξιωματούχων με - έστω γενικές και κάπως αόριστες - αναφορές σε αυτό που οι μουσουλμάνοι ονόμαζαν «Ρούμ» και οι Φράγκοι μετέπειτα «Βυζάντιο» (θα επανέλθω στις κινεζικές πηγές μελλοντικά). Υπάρχουν επίσης εκτενείς και αρκετά πιο συγκεκριμένες αναφορές σε πόλεις όπως η Βαγδάτη, η οποία ήταν πασίγνωστη.
[-] Τα (μετα)αλεξανδρινά βασίλεια της Βακτριανής βρίσκονταν στην κομβική εκείνη περιοχή της κεντρικής Ασίας, από την οποία θα διέλθουν αιώνες αργότερα τα τουρκικά φύλα και η οποία αποτελεί οργανικό μέρος και κομβικό τμήμα του Δρόμου του Μεταξιού.
Τα Ελληνοϊνδικά Βασίλεια, που αποτέλεσαν την ιστορική τους συνέχεια, μετέφεραν πιο νότια το κέντρο βάρος τους, προς την Κοιλάδα του Ινδού.
[-] Οι «Βυζαντινοί» χρησιμοποίησαν αρχικά (από αρκετά νωρίς μάλιστα) τούρκικα φύλα εις βάρος των Περσών, ήδη από την περίοδο των τριών (πρώτων) Τουρκό-Περσικών πολέμων (588-629 μ.Χ).
[-] Οι «Βυζαντινοί» χρησιμοποίησαν αρχικά (από αρκετά νωρίς μάλιστα) τούρκικα φύλα εις βάρος των Περσών, ήδη από την περίοδο των τριών (πρώτων) Τουρκό-Περσικών πολέμων (588-629 μ.Χ).
Ο τρίτος Τουρκο-Περσικός πόλεμος (627-629) μπορεί να ιδωθεί ως τμήμα, υπό-ενότητα ή επεισόδιο του πολέμου των Ρωμαίων (ή «Βυζαντινών») εναντίον των Σασσανιδών. Εκείνη την περίοδο τα τουρκικά φύλα (Μπλέ ή δυτικοί Τούρκοι - Göktürks) αποτέλεσαν τον στρατιωτικό σύνδεσμο των Ρωμαίων εις βάρος των Περσών και τον εμπορικό τους σύνδεσμο με το Δρόμο του Μεταξιού (τον οποίο μπλόκαραν οι Πέρσες-Ιρανοί).
Η συγκεκριμένη σύγκρουση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την Αυτοκρατορία των Σασσανιδών (Byzantine-Sasanian War) ξεκινά το 602 μ.Χ και ολοκληρώνεται το 628 μ.Χ. Μετά ή/και παράλληλα έρχονται οι Άραβες με το Ισλάμ εναντίον και των δύο.
Οι Σασσανιδες έχουν επαφές με Ευρώπη, Αφρική, Ινδία και Κίνα. Αυτές τις σχέσεις, με την κατάλυση της Αυτοκρατορίας (Ērānšahr), θα τις αναλάβει το Ισλάμ υπό τους Άραβες. Ο τελευταίος βασιλιάς των Σασσανιδών Περόζης Γ’, καταφεύγει στην Κίνα και τίθεται, ως αξιωματούχος, στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα της Κίνας
(Δυναστεία Τανγκ).
(Δυναστεία Τανγκ).
Νωρίτερα ο Περόζης-Peroz είχε ζητήσει στρατιωτική βοήθεια από την Κίνα.
Την πληροφορία αυτή τη διαθέτουμε από κινέζικες πηγές.
[-] Αρχικά, την περίοδο των πολέμων Ρωμαίων-Σασσανιδών (αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ), οι Ρωμαίοι-Βυζαντινοί χριστιανοί μονοθεϊστές δεν νιώθουν απειλή αλλά εγγύτητα προς τους Άραβες μουσουλμάνους μονοθεϊστές (την πρώτη ουσιαστική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης την έκαναν Άβαροι, Σλάβοι και Πέρσες το 626 μ.Χ, ενώ την ίδια περίοδο, οι Πέρσες-Ιρανοί υπό τον Χοσρόη Β'είχαν καταλάβει τα Ιεροσόλυμα, όπου έχουμε και το περίφημο περιστατικό της αρπαγής του Τιμίου Σταυρού).
[-] Αρχικά, την περίοδο των πολέμων Ρωμαίων-Σασσανιδών (αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ), οι Ρωμαίοι-Βυζαντινοί χριστιανοί μονοθεϊστές δεν νιώθουν απειλή αλλά εγγύτητα προς τους Άραβες μουσουλμάνους μονοθεϊστές (την πρώτη ουσιαστική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης την έκαναν Άβαροι, Σλάβοι και Πέρσες το 626 μ.Χ, ενώ την ίδια περίοδο, οι Πέρσες-Ιρανοί υπό τον Χοσρόη Β'είχαν καταλάβει τα Ιεροσόλυμα, όπου έχουμε και το περίφημο περιστατικό της αρπαγής του Τιμίου Σταυρού).
Εδώ βρίσκονται και οι ρίζες της («τιμητικής» ή «θετικής») ιδιαίτερης αναφοράς στους Ρωμαίους-Βυζαντινούς που υπάρχει στο Κοράνι (την αρχή του συγκεκριμένου κεφαλαίου την έχω παραθέσει παλαιότερακαι την παραθέτω ξανά στο τέλος: Bonus).
Οι Άραβες, και γενικότερα οι μουσουλμάνοι, όταν λένε Ρούμ-Ρωμαίοι εννοούν πάντα του «Βυζαντινούς», ποτέ τους Λατίνους (Ιταλιώτες, Φράγκους και λοιπούς).
[-] Οι περισσότεροι Τούρκοι την ίδια περίοδο (Τουρκό-Περσικοί πόλεμοι) θρησκευτικά ήταν - κάτι σαν αυτό που σήμερα αποκαλούμε - «τενγκριστές» (Tengrism).
[-] Οι περισσότεροι Τούρκοι την ίδια περίοδο (Τουρκό-Περσικοί πόλεμοι) θρησκευτικά ήταν - κάτι σαν αυτό που σήμερα αποκαλούμε - «τενγκριστές» (Tengrism).
Οι Τούρκοι που ενστερνίστηκαν ή «εθνικοποίησαν» (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με αιρέσεις, ιδιαιτερότητες κ.λπ) το Ισλάμ οικοδόμησαν Αυτοκρατορία ή έγιναν φορείς Αυτοκρατορίας.
Αντίθετα, όσοι παρέμειναν «τενγκριστές», δεν διαδραμάτισαν κεντρικό ιστορικό ρόλο. Οι Πέρσες,
εάν δεν είχαν «εθνικοποίησει» το Ισλάμ θα είχαν εξαφανιστεί από το ιστορικό προσκήνιο. Έχω αναφερθεί παλαιότερα (εδώ-iκαι εδώ-ii) στο ζήτημα της «εθνικοποίησης» του θρησκεύματος. Άραγε τι ήταν ο «Ελληνοβουδισμός» ως προσπάθεια; (μήπως θα πρέπει να δούμε και υπό νέο πρίσμα τον «προτεσταντισμό»;
Δίχως «προτεσταντισμό» θα υπήρχαν οι κατοπινές εξελίξεις στην Ευρώπη των γερμανικών φύλων;). Παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι στις μέρες μας, το ζήτημα της «θρησκείας» ή ορθότερα της πίστης - ιδιαίτερα στη σχέση του με τη γλώσσα - διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. Τέτοιες προσπάθειες έχουν υπάρξει πολλές στην ιστορία.
[-] Εικόνα 4: Ηρακλής και Vajrapāni ως προστάτες του Βούδα (σαν τους σημερινούς Αγίους Προστάτες).
[-] Από τον συνδυασμό των όρων Σέρρες και Ινδία προέκυψε ο νεώτερος όρος Serindia. Η αναφορά είναι στις δυτικές εσχατίές της Κίνας (Xinjiang, το οποίο στη κινεζική σημαίνει «Νέο Σύνορο»). Την πληροφορία την αναφέρουν οι Edward Luttwak και Peter Hopkirk. Η περιοχή Xinjiang είναι γνωστή και ως ανατολικό ή κινεζικό Τουρκεστάν.
[-] Ο ιστοριογραφικός «εκ-δυτικισμός», «εξ-ευρωπαϊσμός» ή/και «εξ-αθηναϊσμός» του ελληνικού πολιτισμού (δηλαδή η προ-αυτοκρατορική του περίοδος, πλην Μυκηναίων) σαφώς και τον συρρικνώνει (επίσης εξυπηρετεί συγκεκριμένους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς).
εάν δεν είχαν «εθνικοποίησει» το Ισλάμ θα είχαν εξαφανιστεί από το ιστορικό προσκήνιο. Έχω αναφερθεί παλαιότερα (εδώ-iκαι εδώ-ii) στο ζήτημα της «εθνικοποίησης» του θρησκεύματος. Άραγε τι ήταν ο «Ελληνοβουδισμός» ως προσπάθεια; (μήπως θα πρέπει να δούμε και υπό νέο πρίσμα τον «προτεσταντισμό»;
Δίχως «προτεσταντισμό» θα υπήρχαν οι κατοπινές εξελίξεις στην Ευρώπη των γερμανικών φύλων;). Παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι στις μέρες μας, το ζήτημα της «θρησκείας» ή ορθότερα της πίστης - ιδιαίτερα στη σχέση του με τη γλώσσα - διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. Τέτοιες προσπάθειες έχουν υπάρξει πολλές στην ιστορία.
[-] Εικόνα 4: Ηρακλής και Vajrapāni ως προστάτες του Βούδα (σαν τους σημερινούς Αγίους Προστάτες).
[-] Από τον συνδυασμό των όρων Σέρρες και Ινδία προέκυψε ο νεώτερος όρος Serindia. Η αναφορά είναι στις δυτικές εσχατίές της Κίνας (Xinjiang, το οποίο στη κινεζική σημαίνει «Νέο Σύνορο»). Την πληροφορία την αναφέρουν οι Edward Luttwak και Peter Hopkirk. Η περιοχή Xinjiang είναι γνωστή και ως ανατολικό ή κινεζικό Τουρκεστάν.
[-] Ο ιστοριογραφικός «εκ-δυτικισμός», «εξ-ευρωπαϊσμός» ή/και «εξ-αθηναϊσμός» του ελληνικού πολιτισμού (δηλαδή η προ-αυτοκρατορική του περίοδος, πλην Μυκηναίων) σαφώς και τον συρρικνώνει (επίσης εξυπηρετεί συγκεκριμένους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς).
Η «κοίλη» Συρία π.χ, αποτελεί οργανικό μέρος του ελληνικού κόσμου.
Επί αιώνες, αν όχι χιλιετίες, υπάρχει ελληνική παρουσία και επιρροή (ακόμη και την περίοδο της
επαναστάσεως ή εθνεγερσίας, υπάρχουν άνθρωποι που ξεκινούν από τη Σερβία και καταλήγουν στο σημερινό Λίβανο).
επαναστάσεως ή εθνεγερσίας, υπάρχουν άνθρωποι που ξεκινούν από τη Σερβία και καταλήγουν στο σημερινό Λίβανο).
Επίσης ο κορμός του ελληνικού πληθυσμού, τουλάχιστον από τον 12ο-15ο αιώνα μ.Χ, βρίσκεται στην
Ανατολία.
[-] Εικόνα 5: Ρωμαϊκό πιάτο ανατολικό-μεσογειακής κατασκευής που βρέθηκε στην επαρχία της κεντρικής Κίνας Gansu (η οποία βρίσκεται μεταξύ του υψιπέδου του Θιβέτ και της Εσωτερικής Μογγολίας).
Ανατολία.
[-] Εικόνα 5: Ρωμαϊκό πιάτο ανατολικό-μεσογειακής κατασκευής που βρέθηκε στην επαρχία της κεντρικής Κίνας Gansu (η οποία βρίσκεται μεταξύ του υψιπέδου του Θιβέτ και της Εσωτερικής Μογγολίας).
Χρονολογία 2ος-3ος αιώνας μ.Χ. Έξι αιώνες αργότερα, ανάμεσα στον 9ο και τον 11ο αιώνα, σε αυτή την περιοχή κάνει έντονη την παρουσία του το Ισλάμ.
[-] Εικόνα 6: Χάρτης της Παγκόσμιας Ηπείρου, της Αφρο-Ευρασίας, του 1522 μ.Χ. Εμπεριέχει την ονομασία
Serica Regio
Bonus
Το εδάφιο ή κεφάλαιο Λ'του Κορανίου με τίτλο «αρ-Ρουμ» (Sūrat ar-Rūm), ξεκινά ως εξής:
Στο όνομα του σπλαχνικού και ελεήμονα Θεού
1. Α.Λ.Μ. (Άλεφ, Λαμ, Μιμ)
2. Οι ελ ή αρ Ρουμ νικήθηκαν [*].
3. Σε μια χώρα κοντινή στη δική μας. Μετά όμως από τούτη την ήττα τους, και αυτοί θα νικήσουν,
4. μέσα σε λίγα χρονιά. Τα πράγματα, είτε του παρελθόντος είτε του μέλλοντος, εξαρτώνται από τον Θεό. Την ημέρα εκείνη που θα νικήσουν οι ελ ή αρ Ρουμ, οι πιστοί θα ανακουφιστούν,
5. για τη νίκη που θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια του Θεού...
[*] Κάποιοι μεταφράζουν το αρ-Ρουμ ως «οι Έλληνες», άλλοι ως «οι Ρωμαίοι».
[-] Εικόνα 6: Χάρτης της Παγκόσμιας Ηπείρου, της Αφρο-Ευρασίας, του 1522 μ.Χ. Εμπεριέχει την ονομασία
Serica Regio
Bonus
Το εδάφιο ή κεφάλαιο Λ'του Κορανίου με τίτλο «αρ-Ρουμ» (Sūrat ar-Rūm), ξεκινά ως εξής:
Στο όνομα του σπλαχνικού και ελεήμονα Θεού
1. Α.Λ.Μ. (Άλεφ, Λαμ, Μιμ)
2. Οι ελ ή αρ Ρουμ νικήθηκαν [*].
3. Σε μια χώρα κοντινή στη δική μας. Μετά όμως από τούτη την ήττα τους, και αυτοί θα νικήσουν,
4. μέσα σε λίγα χρονιά. Τα πράγματα, είτε του παρελθόντος είτε του μέλλοντος, εξαρτώνται από τον Θεό. Την ημέρα εκείνη που θα νικήσουν οι ελ ή αρ Ρουμ, οι πιστοί θα ανακουφιστούν,
5. για τη νίκη που θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια του Θεού...
[*] Κάποιοι μεταφράζουν το αρ-Ρουμ ως «οι Έλληνες», άλλοι ως «οι Ρωμαίοι».
Η αναφορά είναι στην ήττα των «Βυζαντινών» από τους Πέρσες-Ιρανούς περί το 614/5 μ.Χ στην ευρύτερη Συρία (από την Παλαιστίνη έχει παρθεί ως λάφυρο ο Τίμιος Σταυρός από τον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ, έχοντας μεταφερθεί στην πρωτεύουσα των νικητών: Κτησιφών, στο σημερινό Ιράκ, όπου μετά από αιώνες, επιστρέφουν στις μέρες μας δυναμικά οι Ιρανοί).
Οι πολυθεϊστές Άραβες ήταν με το μέρος των προ-Ισλαμικών ΙρανόΠερσών ενώ οι μονοθεϊστές μωαμεθανοί Άραβες στο πλευρό των χριστιανών Ρωμαίων («Βυζαντινών»).
Το εδάφιο μιλά θετικά για τους αρ-Ρουμ ως μονοθεϊστές (μονοθεϊστές Άραβες και μονοθεϊστές Ρωμαίοι).
.~`~.
Έξοδος
Επάνοδος από την Ελλάδα
Ώστε κοντεύουμε να φθάσουμ’, Έρμιππε.
Μεθαύριο, θαρρώ· έτσ’ είπε ο πλοίαρχος.
Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε·
νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Aιγύπτου,
αγαπημένα των πατρίδων μας νερά.
Γιατί έτσι σιωπηλός; Pώτησε την καρδιά σου,
όσο που απ’ την Ελλάδα μακρυνόμεθαν
δεν χαίροσουν και συ; Aξίζει να γελιούμαστε; —
αυτό δεν θα ’ταν βέβαια ελληνοπρεπές.
Aς την παραδεχθούμε την αλήθεια πια·
είμεθα Έλληνες κ’ εμείς — τι άλλο είμεθα; —
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Aσίας,
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον Ελληνισμό.
Δεν μας ταιριάζει, Έρμιππε, εμάς τους φιλοσόφους
να μοιάζουμε σαν κάτι μικροβασιλείς μας
(θυμάσαι πώς γελούσαμε με δαύτους
σαν επισκέπτονταν τα σπουδαστήριά μας)
που κάτω απ’ το εξωτερικό τους το επιδεικτικά
ελληνοποιημένο, και (τι λόγος!) μακεδονικό,
καμιά Aραβία ξεμυτίζει κάθε τόσο
καμιά Μηδία που δεν περιμαζεύεται,
και με τι κωμικά τεχνάσματα οι καημένοι
πασχίζουν να μη παρατηρηθεί.
A όχι δεν ταιριάζουνε σ’ εμάς αυτά.
Σ’ Έλληνας σαν κ’ εμάς δεν κάνουν τέτοιες μικροπρέπειες.
Το αίμα της Συρίας και της Aιγύπτου
που ρέει μες στες φλέβες μας να μη ντραπούμε,
να το τιμήσουμε και να το καυχηθούμε.
Το σχόλιο I γράφτηκε πριν αρκετές ημέρες.
.~`~.
Έξοδος
Επάνοδος από την Ελλάδα
Ώστε κοντεύουμε να φθάσουμ’, Έρμιππε.
Μεθαύριο, θαρρώ· έτσ’ είπε ο πλοίαρχος.
Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε·
νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Aιγύπτου,
αγαπημένα των πατρίδων μας νερά.
Γιατί έτσι σιωπηλός; Pώτησε την καρδιά σου,
όσο που απ’ την Ελλάδα μακρυνόμεθαν
δεν χαίροσουν και συ; Aξίζει να γελιούμαστε; —
αυτό δεν θα ’ταν βέβαια ελληνοπρεπές.
Aς την παραδεχθούμε την αλήθεια πια·
είμεθα Έλληνες κ’ εμείς — τι άλλο είμεθα; —
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Aσίας,
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον Ελληνισμό.
Δεν μας ταιριάζει, Έρμιππε, εμάς τους φιλοσόφους
να μοιάζουμε σαν κάτι μικροβασιλείς μας
(θυμάσαι πώς γελούσαμε με δαύτους
σαν επισκέπτονταν τα σπουδαστήριά μας)
που κάτω απ’ το εξωτερικό τους το επιδεικτικά
ελληνοποιημένο, και (τι λόγος!) μακεδονικό,
καμιά Aραβία ξεμυτίζει κάθε τόσο
καμιά Μηδία που δεν περιμαζεύεται,
και με τι κωμικά τεχνάσματα οι καημένοι
πασχίζουν να μη παρατηρηθεί.
A όχι δεν ταιριάζουνε σ’ εμάς αυτά.
Σ’ Έλληνας σαν κ’ εμάς δεν κάνουν τέτοιες μικροπρέπειες.
Το αίμα της Συρίας και της Aιγύπτου
που ρέει μες στες φλέβες μας να μη ντραπούμε,
να το τιμήσουμε και να το καυχηθούμε.
Το σχόλιο I γράφτηκε πριν αρκετές ημέρες.
Το σημείωμα-σχόλιο II γράφτηκε προχτές (πριν από τις δηλώσεις που παρουσιάζει σήμερα ο ελλαδικός τύπος) και το σχόλιο III γράφτηκε σήμερα.
I
Το τωρινό προεκλογικό κλίμα αποτελεί το αποκορύφωμα της κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, η οποία συνεχώς αυξάνει και ενισχύεται την τελευταία δεκαπενταετία στις Η.Π.Α.
I
Το τωρινό προεκλογικό κλίμα αποτελεί το αποκορύφωμα της κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, η οποία συνεχώς αυξάνει και ενισχύεται την τελευταία δεκαπενταετία στις Η.Π.Α.
Η επόμενη διοίκηση θα βρεθεί υπό καθεστώς συνεχούς αμφισβήτησης. Οι Η.Π.Α θα περάσουν σε περίοδο μη λειτουργικής διοίκησης (π.χ, παραγωγή αποτελεσμάτων, κατασκευή συναίνεσης, διατήρηση συνοχής, δυνατότητες νομιμοποίησης, ικανότητα ιεράρχησης, διαχείριση συμμαχιών).
Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών θα επηρεάσει λιγότερο ενεργητικά και άμεσα τον πλανήτη, την παγκόσμια πολιτική, σε σύγκριση με τα εκλογικά αποτελέσματα στα τέλη των 90ς'και στις αρχές των 00ς'.
Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών θα επηρεάσει λιγότερο ενεργητικά και άμεσα τον πλανήτη, την παγκόσμια πολιτική, σε σύγκριση με τα εκλογικά αποτελέσματα στα τέλη των 90ς'και στις αρχές των 00ς'.
Η υπέρπροβολή και η εστίαση προκύπτει λόγω αδυναμίας - και όχι δύναμης - των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η κρισιμότητα λόγω της αγωνίας για την τύχη τού ευρώ-ατλαντικού χώρου (των αδυναμιών και των
προβλημάτων του).
Οι διοικήσεις-κυβερνήσεις Κλίντον και Μπούς άλλαξαν, μετασχημάτισαν ανα(δια)μόρφωσαν ενεργητικά και άμεσα τον πλανήτη.
προβλημάτων του).
Οι διοικήσεις-κυβερνήσεις Κλίντον και Μπούς άλλαξαν, μετασχημάτισαν ανα(δια)μόρφωσαν ενεργητικά και άμεσα τον πλανήτη.
Η επόμενη αμερικανική κυβέρνηση-διοίκηση (Χίλαρι Κλίντον ή Ντόναλντ Τράμπ) είναι ανίκανη για κάτι τέτοιο, ενεργητικά και άμεσα [*]. Οι αμερικανικές εκλογές δεν αξίζουν τόσης προσοχής.
Οι Ρώσοι αναβαθμίζουν και ανανεώνουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο, ενώ το πυρηνικό οπλοστάσιο των Η.Π.Α είναι πεπαλαιωμένο, λέει ο ένας.
Οι Ρώσοι αναβαθμίζουν και ανανεώνουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο, ενώ το πυρηνικό οπλοστάσιο των Η.Π.Α είναι πεπαλαιωμένο, λέει ο ένας.
Οι Ρώσοι συνωμοτούν προκειμένου να επηρεάσουν τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών και «χακάρουν», λέει η άλλη.
Οι Ρώσοι μάλλον σκέφτονται: «Ευχαριστούμε που μας αναβαθμίζετε».
Την περίοδο πριν από την πρώτη Προεδρία Μπούς του νεώτερου (2000), «κανένας» δεν ασχολείτο με τη Ρωσία. Σήμερα, λίγο πριν από την αρχή της επόμενης Προεδρίας, η Ρωσία έχει μετατραπεί
σε - κεντρικό - θέμα των αμερικανικών εκλογών.
σε - κεντρικό - θέμα των αμερικανικών εκλογών.
Τι σας λέει αυτό;
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βγάζουν μια «κακή» εικόνα προς τα έξω. Εκτίθενται.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βγάζουν μια «κακή» εικόνα προς τα έξω. Εκτίθενται.
Θα ακούσουν πολλά περισσότερα
«Όχι» στο μέλλον. Είναι γελοίο να μιλάμε για «Πλανητάρχες».
Σημείωση
[*] Ο γίγαντας «μέθυσε», «πελαγοδρομεί» και «παλιμπαιδίζει».
«Όχι» στο μέλλον. Είναι γελοίο να μιλάμε για «Πλανητάρχες».
Σημείωση
[*] Ο γίγαντας «μέθυσε», «πελαγοδρομεί» και «παλιμπαιδίζει».
Αποπροσανατολίζεται, χάνει σε αποφασιστικότητα και διαύγεια, σε ικανότητα ιεράρχησης, καθαρής στόχευσης, επίτευξης αποτελεσμάτων.
Αναγκαστικά, οι υπόλοιποι δίνουν υπερβολική σημασία στον γίγαντα επειδή είναι άγαρμπος και ασόβαρος.
Ο φόβος είναι μήπως παραπατήσει και πλακώσει κάποιους ή μήπως αντιδράσει σπασμωδικά (γιατί τον έχουν πιάσει «τα ψυχολογικά του»).
Είναι τέτοιας υφής η «σημαντικότητα» των εκλογών.
«Σημαντικές» και «καθοριστικές» ήταν, τόσο οι
ηγεσίες της περιόδου της κρίσης του τρίτου αιώνα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσο και οι ηγεσίες της ΙουλιοΚλαυδιανής δυναστείας.
ηγεσίες της περιόδου της κρίσης του τρίτου αιώνα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσο και οι ηγεσίες της ΙουλιοΚλαυδιανής δυναστείας.
Με διαφορετικό τρόπο και για διαφορετικούς λόγους όμως.
II
Σε ομιλία του στο Ικόνιο (Konya) και αναφερόμενος σε δηλώσεις της Χίλαρι Κλίντον (χωρίς να την
κατονομάζει), στις οποίες η τελευταία υποστήριξε πως πρέπει να ενισχυθούν οι Κούρδοι της Συρίας, ο
Ερντο(γ)άν είπε τα εξής: «Ντροπή σου! Είναι εταίροι σου στο NATO το PYD/YPG ή είναι η Τουρκία; Εάν είναι η Τουρκία, τότε πρέπει να έρθεις - στο τραπέζι - μαζί μας και να κάνεις βήματα μαζί μας».
Δήλωσε επίσης πως η οργάνωση του Γκιουλέν (FETO, όπως την ονομάζουν) είναι πιο επικίνδυνη από το PKK, τοποθετήθηκε υπέρ της ενότητας του Ιράκ (αναφερόμενος σε Τουρκομάνους, Άραβες και Κούρδους «αδερφούς και αδερφές»), τόνισε πως η Τουρκία δεν είναι ''tribal state''και πως «εάν η Τουρκία είναι ασφαλής, τότε υπάρχει ελπίδα για όλους στην περιοχή.
II
Σε ομιλία του στο Ικόνιο (Konya) και αναφερόμενος σε δηλώσεις της Χίλαρι Κλίντον (χωρίς να την
κατονομάζει), στις οποίες η τελευταία υποστήριξε πως πρέπει να ενισχυθούν οι Κούρδοι της Συρίας, ο
Ερντο(γ)άν είπε τα εξής: «Ντροπή σου! Είναι εταίροι σου στο NATO το PYD/YPG ή είναι η Τουρκία; Εάν είναι η Τουρκία, τότε πρέπει να έρθεις - στο τραπέζι - μαζί μας και να κάνεις βήματα μαζί μας».
Δήλωσε επίσης πως η οργάνωση του Γκιουλέν (FETO, όπως την ονομάζουν) είναι πιο επικίνδυνη από το PKK, τοποθετήθηκε υπέρ της ενότητας του Ιράκ (αναφερόμενος σε Τουρκομάνους, Άραβες και Κούρδους «αδερφούς και αδερφές»), τόνισε πως η Τουρκία δεν είναι ''tribal state''και πως «εάν η Τουρκία είναι ασφαλής, τότε υπάρχει ελπίδα για όλους στην περιοχή.
Εάν όχι, τότε κανένας στην περιοχή δεν είναι (ασφαλής)».
Λίγες ημέρες νωρίτερα, στην Κωνσταντινούπολη, φιλοξενήθηκε το 23o Παγκόσμιο Ενεργειακό Συνέδριο.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, στην Κωνσταντινούπολη, φιλοξενήθηκε το 23o Παγκόσμιο Ενεργειακό Συνέδριο.
Στην ομιλία του, αφού αναφέρθηκε στις σχέσεις ανισότητας παγκόσμιου Βορρά-Νότου, λέγοντας πως 1.1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, μη μπορώντας να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες (την ίδια στιγμή που ο Βορράς... κ.λπ), και αφού μίλησε για «Αφρικανικές λύσεις σε Αφρικανικά προβλήματα» (η Τουρκία έχει βάλει δυναμικά «πόδι» στην Αφρική, όπως επίσης η Κίνα, οι Η.Π.Α, το Ισραήλ κ.λπ), ο Ερντο(γ)άν παρουσίασε το ενεργειακό του όραμα για την Τουρκία: Να καταστεί η τελευταία ενεργειακός κόμβος (Κασπία, Μ. Ανατολή, Α. Μεσόγειος) και να δημιουργηθεί ένας τέταρτος διάδρομος παροχής φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, μετά από αυτούς της Ρωσίας, της Αλγερίας και της Νορβηγίας, αναγνωρίζοντας βέβαια, πως η Τουρκία στην τριάδα ''supply, transportation, consumption'', δεν είναι παραγωγός χώρα αλλά καταναλωτής και μεταφορέας.
Αυτά έχουν ειπωθεί και συμβεί τον τελευταίο μόνο μήνα στην Τουρκία. Εδώ, ασχολούμαστε με τον... Ρουσσώ (συγνώμη, τον Μοντεσκιέ εννοούσα) και με τις Βρυξέλλες. Είναι ''striking'', όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες, η αντίθεση ανάμεσα στις δύο χώρες.
Ο Ερντο(γ)άν, λοιπόν, μιλά για τις σχέσεις Παγκόσμιου Βορρά-Νότου και υποδέχεται ηγέτες του Νότου (ανάμεσα στους οποίους και ο Μαδούρο της Βενεζουέλας: ο ισλαμό-εθνικιστής «τρολάρει» τους μαρξιστές... Χιούμορ).
Αυτά έχουν ειπωθεί και συμβεί τον τελευταίο μόνο μήνα στην Τουρκία. Εδώ, ασχολούμαστε με τον... Ρουσσώ (συγνώμη, τον Μοντεσκιέ εννοούσα) και με τις Βρυξέλλες. Είναι ''striking'', όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες, η αντίθεση ανάμεσα στις δύο χώρες.
Ο Ερντο(γ)άν, λοιπόν, μιλά για τις σχέσεις Παγκόσμιου Βορρά-Νότου και υποδέχεται ηγέτες του Νότου (ανάμεσα στους οποίους και ο Μαδούρο της Βενεζουέλας: ο ισλαμό-εθνικιστής «τρολάρει» τους μαρξιστές... Χιούμορ).
Σοβαρά μιλώντας, φανερώνονται σημάδια ανταγωνισμού μεταξύ Ισλάμ (δηλαδή ορισμένων φορέων
του) και Κίνας, για το ποιος από τους δύο θα είναι ο κύριος εκπρόσωπος και φορέας του παγκόσμιου «Νότου» στις αξιώσεις του έναντι του γερασμένου και παρηκμασμένου «Βορρά» (ο οποίος βυθισμένος στον σχετικισμό, την «μετα-ανθρωπότητα», την «επιθυμία», τον τεχνολογικό μεσσιανισμό, τους οικονομικούς δείκτες, τον νιχιλισμό, τον ψευδό-ορθολογισμό και τις «κατασκευές», είναι ανίκανος να αναπαραχθεί - κυρίως το ΑφροΕυρασιατικό τμήμα του).
Η εισβολή στο Κουβέιτ από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσείν (1990) και η μετέπειτα πολεμική σύρραξη, έγινε αντιληπτή από ορισμένους ως η πρώτη σύγκρουση παγκόσμιου Βορρά-Νότου. Για να γίνουν αντιληπτές όμως και οι μεταβολές ανάμεσα στο τότε και το τώρα θα επισημάνω το εξής. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν περίπου 700.000 στρατιώτες. Στον δεύτερο πόλεμο, λιγότερους από 400.000.
του) και Κίνας, για το ποιος από τους δύο θα είναι ο κύριος εκπρόσωπος και φορέας του παγκόσμιου «Νότου» στις αξιώσεις του έναντι του γερασμένου και παρηκμασμένου «Βορρά» (ο οποίος βυθισμένος στον σχετικισμό, την «μετα-ανθρωπότητα», την «επιθυμία», τον τεχνολογικό μεσσιανισμό, τους οικονομικούς δείκτες, τον νιχιλισμό, τον ψευδό-ορθολογισμό και τις «κατασκευές», είναι ανίκανος να αναπαραχθεί - κυρίως το ΑφροΕυρασιατικό τμήμα του).
Η εισβολή στο Κουβέιτ από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσείν (1990) και η μετέπειτα πολεμική σύρραξη, έγινε αντιληπτή από ορισμένους ως η πρώτη σύγκρουση παγκόσμιου Βορρά-Νότου. Για να γίνουν αντιληπτές όμως και οι μεταβολές ανάμεσα στο τότε και το τώρα θα επισημάνω το εξής. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν περίπου 700.000 στρατιώτες. Στον δεύτερο πόλεμο, λιγότερους από 400.000.
Πριν λίγες ημέρες, η Χίλαρι Κλίντον τόνισε πως οι Η.Π.Α δεν πρέπει να αποστείλουν στρατεύματα στο
έδαφος της Συρίας (δεν είναι μέρος της «στρατηγικής» τους, είπε).
έδαφος της Συρίας (δεν είναι μέρος της «στρατηγικής» τους, είπε).
Τι μεσολάβησε ανάμεσα στο 1990-1 και το 2016;
Σημειώσεις
[-] Πίσω από τον λόγο περί «παγκοσμιοποίησης» αποκρύβονται και αδυναμίες ή ανεπάρκειες δυνάμεων, και νομιμοποιήσεις πολιτικών επιλογών.
Σημειώσεις
[-] Πίσω από τον λόγο περί «παγκοσμιοποίησης» αποκρύβονται και αδυναμίες ή ανεπάρκειες δυνάμεων, και νομιμοποιήσεις πολιτικών επιλογών.
Οι Η.Π.Α δεν είχαν πυρηνικά το 1991; Σαφώς και είχαν.
Είχαν όμως και την δυνατότητα να στείλουν 700.000 στρατιώτες στο Ιράκ.
Τότε ήταν μέρος της στρατηγικής τους, τώρα δεν είναι μέρος της στρατηγικής τους.
Είδατε τι κάνει η «παγκοσμιοποίηση»; Θυμηθείτε που ήταν η Ρωσία το 1991.
Προσπαθήστε επίσης να θυμηθείτε αν ακούγατε έστω μια φορά το μήνα τη λέξη «Κίνα» στα δελτία ειδήσεων εκείνη την περίοδο.
Προσπαθήστε επίσης να θυμηθείτε αν ακούγατε έστω μια φορά το μήνα τη λέξη «Κίνα» στα δελτία ειδήσεων εκείνη την περίοδο.
Το 2003, οι Βρετανοί συμμετείχαν στον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου με κάτι λιγότερο από 200.000 άνδρες.
Τότε δεν υπήρχε «παγκοσμιοποίηση»; Σαφώς και υπήρχε.
Η αδυναμία ορισμένων δυνάμεων να
έχουν ''boots on the ground''βαδίζει παράλληλα με το υποτιθέμενο «ξεπέρασμα» ή την «απαρχαίωση» των χερσαίων δυνάμεων λόγω «παγκοσμιοποίησης».
[-] Η Τουρκία, σταδιακά, μετατρέπεται σε μια διεκδικητική χώρα-εκπρόσωπος του παγκόσμιου Νότου, στο Βορρά.
Η Ρωσία είναι μια χώρα του παγκόσμιου Βορρά, που για λόγους άμυνας και ασφάλειας απέναντι σε άλλες χώρες του Βορρά (κατά την προσωπική μου εκτίμηση ο Βορράς «αυτοκτονεί» με την πολιτική στάση που έχει απέναντι της), έχει στραφεί προς τις μεγάλες δυνάμεις του Νότου, αλλά παράλληλα προσπαθεί να αποτελεί και σύνδεσμο μεταξύ Βορρά και Νότου.
έχουν ''boots on the ground''βαδίζει παράλληλα με το υποτιθέμενο «ξεπέρασμα» ή την «απαρχαίωση» των χερσαίων δυνάμεων λόγω «παγκοσμιοποίησης».
[-] Η Τουρκία, σταδιακά, μετατρέπεται σε μια διεκδικητική χώρα-εκπρόσωπος του παγκόσμιου Νότου, στο Βορρά.
Η Ρωσία είναι μια χώρα του παγκόσμιου Βορρά, που για λόγους άμυνας και ασφάλειας απέναντι σε άλλες χώρες του Βορρά (κατά την προσωπική μου εκτίμηση ο Βορράς «αυτοκτονεί» με την πολιτική στάση που έχει απέναντι της), έχει στραφεί προς τις μεγάλες δυνάμεις του Νότου, αλλά παράλληλα προσπαθεί να αποτελεί και σύνδεσμο μεταξύ Βορρά και Νότου.
Θυμίζω πως ο Καντάφι μίλαγε συχνά για «ΝΑΤΟ του Νότου» και South-South Cooperation (είχε επίσης μια πολύ ενεργητική αφρικανική πολιτική).
Το ζήτημα είναι πως ο Ερντο(γ)αν δεν είναι Καντάφι, ούτε η Τουρκία και το Ιράν είναι Λιβύη και Ιράκ (εδώ η Συρία αποδείχθηκε πολύ «σκληρό καρύδι»).
[-] Το παραμύθι για εσωτερική κατανάλωση που πουλάει το μεγαλύτερο μέρος του «Βορρά» σε σχέση με τον «Νότο», είναι πως τον «απελευθερώνει, χειραφετεί, εκσυγχρονίζει, εκδημοκρατίζει» κ.λπ.
[-] Το παραμύθι για εσωτερική κατανάλωση που πουλάει το μεγαλύτερο μέρος του «Βορρά» σε σχέση με τον «Νότο», είναι πως τον «απελευθερώνει, χειραφετεί, εκσυγχρονίζει, εκδημοκρατίζει» κ.λπ.
Αυτό είναι το αφήγημα που πουλάνε οι ελίτ και οι διαμορφωτές «κοινής γνώμης» του Βορρά, στο εσωτερικό των κοινωνιών τους, αναμεμειγμένο με μια ιδεολογία της ευμάρειας και ενός ευρωπαϊκού παραδείσου επί της Γης.
[-] PYD (Democratic Union Party) YPG (People's Protection Units). Κόμμα και στρατιωτικό σκέλος στις κουρδικές περιοχές της Συρίας.
[-] PYD (Democratic Union Party) YPG (People's Protection Units). Κόμμα και στρατιωτικό σκέλος στις κουρδικές περιοχές της Συρίας.
Μην επεκταθούμε στις σχέσεις του με το PKK κ.λπ, όποιος επιθυμεί μπορεί να ψάξει περισσότερα. FETO (Fetullah Terrorist Organization).
Η τουρκική κυβέρνηση τοποθετεί στην ίδια κατηγορία FETO, PKK και DAESH ως «τρομοκρατικές οργανώσεις».
[-] Για κατανόηση του πλαισίου Βορράς-Νότος, δες: North-South divide, Global South, South-South cooperation etc.
III
Οι δηλώσεις του Ερντογάν (που έχουν προκαλέσει αντιδράσεις), όπως παρατίθενται από επίσημη - και όχι ειδησεογραφική - πηγή έχουν ως εξής (το επίμαχο σκέλος στο οποίο αναφέρεται η ελλαδική ειδησεογραφία):
Σημείωση
Οι κάτοικοι της Ελλάδας, του κράτους των Αθηνών ή όπως αλλιώς θέλετε, θα ξυπνήσουν πολύ άσχημα και απότομα από τον ευρωπαϊκό τους ύπνο ή λήθαργο.
[-] Για κατανόηση του πλαισίου Βορράς-Νότος, δες: North-South divide, Global South, South-South cooperation etc.
III
Οι δηλώσεις του Ερντογάν (που έχουν προκαλέσει αντιδράσεις), όπως παρατίθενται από επίσημη - και όχι ειδησεογραφική - πηγή έχουν ως εξής (το επίμαχο σκέλος στο οποίο αναφέρεται η ελλαδική ειδησεογραφία):
Σημείωση
Οι κάτοικοι της Ελλάδας, του κράτους των Αθηνών ή όπως αλλιώς θέλετε, θα ξυπνήσουν πολύ άσχημα και απότομα από τον ευρωπαϊκό τους ύπνο ή λήθαργο.
Ο «ευρωπαϊσμός» αποτελεί αναισθητικό ή υπνωτικό.
Άμεσα Σχετιζόμενο: Τρεις Σχολιασμοί (17 Οκτ 2016).
Οπωσδήποτε η αλαζονεία δεν είναι ο καλύτερος σύντροφος.
Άμεσα Σχετιζόμενο: Τρεις Σχολιασμοί (17 Οκτ 2016).
Οπωσδήποτε η αλαζονεία δεν είναι ο καλύτερος σύντροφος.
Από την άλλη μεριά όμως, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Απ'ό,τι φαίνεται, είμαι πιο αξιόπιστος από τα ελληνικά δημοσιογραφικά και ειδησεογραφικά μέσα και από το ΑΠΕ-ΜΠΕ (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων).
Αποτελεί επιλογή μου να αναζητώ πρωτογενείς πηγές και να παρακολουθώ επίσημους διαδικτυακούς χώρους (στη συγκεκριμένη περίπτωση τον ιστότοπο της τουρκικής προεδρίας).
Δεν είναι τυχαίο πως έγραψα πριν λίγο καιρό (28 Σεπ 2016) το εξής: «Το επίπεδο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα είναι τραγελαφικό.
Δεν είναι τυχαίο πως έγραψα πριν λίγο καιρό (28 Σεπ 2016) το εξής: «Το επίπεδο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα είναι τραγελαφικό.
Δεν χρειάζεται να αντιγράφεις και να αναπαράγεις δημοσίευμα της hurriyet (ή του t24 ή του sputniknews).
Τόσο δύσκολο τους είναι να βρουν τη δήλωση από τον επίσημο ιστότοπο της τουρκικής
προεδρίας - όπως έκανα εγώ, που δεν είμαι δημοσιογράφος - και να μας πουν τι γράφει;».
Είχαν αρχίσει να «ξεφεύγουν».
προεδρίας - όπως έκανα εγώ, που δεν είμαι δημοσιογράφος - και να μας πουν τι γράφει;».
Είχαν αρχίσει να «ξεφεύγουν».
Το διαπίστωνα. Βέβαια, το φαινόμενο αυτό παρατηρείται και διεθνώς, ας μείνουμε
όμως στα ελλαδικά.
όμως στα ελλαδικά.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά χρειάζεται να προσπαθήσεις υπερβολικά σε αυτό το κράτος προκειμένου να μην εκτεθείς ή γελοιοποιηθείς.
Είναι πολύ άσχημο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Είναι σχεδόν ντροπιαστικό. Ας σταματήσω εδώ.
Ακεραιότητα και αξιοπιστία. Άγνωστες λέξεις.
Σημείωση
[-] Πέρα από ακεραιότητα και αξιοπιστία, δίνοντας μια περισσότερο ηθική χροιά, μπορούμε να μιλήσουμε επίσης για εντιμότητα και εμπιστοσύνη. Άγνωστες λέξεις. Όλες.
[-] Οι δηλώσεις είναι όπως τις παρέθεσα εδώ (ΙΙΙ), τονίζοντας πως είναι από επίσημη - και όχι ειδησεογραφική -
πηγή.
.~`~.
Άμεσα Σχετιζόμενο
Τρεις Σχολιασμοί (17 Οκτ 2016).
Μελλοντικά, το πιθανότερο είναι πως οι δύο σχολιασμοί θα αφαιρεθούν και θα παραμείνουν μονάχα οι
παρατηρήσεις-επισημάνσεις.
I
Ανάρτηση ενός μηνός (14 Σεπτεμβρίου) που η θεματική της γίνεται τώρα γνωστή στην Ελλάδα.
Το περίφημο και πολυδιαφημισμένο ''Pivot to Asia'', μάλλον θα έπρεπε να ονομάζεται ''Pivot προς το Άγνωστο''.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πελαγοδρομούν (βέβαια δεν είναι οι μόνες).
Ακεραιότητα και αξιοπιστία. Άγνωστες λέξεις.
Σημείωση
[-] Πέρα από ακεραιότητα και αξιοπιστία, δίνοντας μια περισσότερο ηθική χροιά, μπορούμε να μιλήσουμε επίσης για εντιμότητα και εμπιστοσύνη. Άγνωστες λέξεις. Όλες.
[-] Οι δηλώσεις είναι όπως τις παρέθεσα εδώ (ΙΙΙ), τονίζοντας πως είναι από επίσημη - και όχι ειδησεογραφική -
πηγή.
.~`~.
Άμεσα Σχετιζόμενο
Τρεις Σχολιασμοί (17 Οκτ 2016).
Μελλοντικά, το πιθανότερο είναι πως οι δύο σχολιασμοί θα αφαιρεθούν και θα παραμείνουν μονάχα οι
παρατηρήσεις-επισημάνσεις.
I
Ανάρτηση ενός μηνός (14 Σεπτεμβρίου) που η θεματική της γίνεται τώρα γνωστή στην Ελλάδα.
Το περίφημο και πολυδιαφημισμένο ''Pivot to Asia'', μάλλον θα έπρεπε να ονομάζεται ''Pivot προς το Άγνωστο''.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πελαγοδρομούν (βέβαια δεν είναι οι μόνες).
Ήθελαν και να απομονώσουν την Κίνα.
Τρομάρα τους. Τι άλλο πέρα από απόρριψη, ανυπακοή και - προκλητική σε ορισμένες περιπτώσεις - αγνόησή βιώνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια σε πολλαπλά μέτωπα (και από παραδοσιακούς συμμάχους τους μάλιστα).
Τρομάρα τους. Τι άλλο πέρα από απόρριψη, ανυπακοή και - προκλητική σε ορισμένες περιπτώσεις - αγνόησή βιώνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια σε πολλαπλά μέτωπα (και από παραδοσιακούς συμμάχους τους μάλιστα).
Συνεχίστε να ακούτε όσες και όσους εξακολουθούν να αναπαράγουν μονοπολικούς μύθους για «αμερικάνικες παντοδυναμίες».
Σημειώσεις
[-] Σε όλους τους παραδοσιακούς σύμμαχους των Η.Π.Α (από την Τουρκία μέχρι τις Φιλιππίνες, Ισραήλ,
Σαουδική Αραβία κ.λπ) το μοτίβο είναι το ίδιο και συνεχώς επαναλαμβανόμενο: “We are not cutting our alliances,
Τα απολύτως στοιχειώδη και αυτονόητα δηλαδή. Τέρμα οι αποκλειστικότητες και οι παντρειές - και οι «μονογαμίες» - με ευρώπες και αμερικές (δεν θα γίνει αύριο, θα γίνει μεθαύριο, κάπου θα γίνει από «αριστερούς», κάπου αλλού από «δεξιούς» κ.ο.κ). Duterte Signals Shift in U.S.-
Philippine Military Alliance.
II
Γύρω στο 1860, η Αθήνα έχει περίπου 41.000 κατοίκους, η Ερμούπολη (Σύρος) και η Πάτρα περίπου 18.000, η Κέρκυρα 15.000, ενώ ο Πειραιάς λιγότερους από 10.000 κατοίκους. Η Θεσσαλονίκη, μια δεκαετία νωρίτερα, ήδη από το 1850, είχε πληθυσμό περίπου 60-70.000.
Μεταξύ 1890 και 1900 ο πληθυσμός της Αθήνας αγγίζει τις 107-111.000, ενώ της Θεσσαλονίκης τις 100-105.000.
Μέσα στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα η Αθήνα φτάνει τους 167-180.000 κατοίκους (περί το 1907) ενώ η Θεσσαλονίκη τους 135-157.000 (περί το 1913-1917).
Το 1920 ο πληθυσμός της Αθήνας είναι περίπου 300.000, της Θεσσαλονίκης 170.000, ενώ ο Πειραιάς ξεπερνά τους 100.000 κατοίκους.
Σημειώσεις
[-] Σε όλους τους παραδοσιακούς σύμμαχους των Η.Π.Α (από την Τουρκία μέχρι τις Φιλιππίνες, Ισραήλ,
Σαουδική Αραβία κ.λπ) το μοτίβο είναι το ίδιο και συνεχώς επαναλαμβανόμενο: “We are not cutting our alliances,
Τα απολύτως στοιχειώδη και αυτονόητα δηλαδή. Τέρμα οι αποκλειστικότητες και οι παντρειές - και οι «μονογαμίες» - με ευρώπες και αμερικές (δεν θα γίνει αύριο, θα γίνει μεθαύριο, κάπου θα γίνει από «αριστερούς», κάπου αλλού από «δεξιούς» κ.ο.κ). Duterte Signals Shift in U.S.-
Philippine Military Alliance.
II
Γύρω στο 1860, η Αθήνα έχει περίπου 41.000 κατοίκους, η Ερμούπολη (Σύρος) και η Πάτρα περίπου 18.000, η Κέρκυρα 15.000, ενώ ο Πειραιάς λιγότερους από 10.000 κατοίκους. Η Θεσσαλονίκη, μια δεκαετία νωρίτερα, ήδη από το 1850, είχε πληθυσμό περίπου 60-70.000.
Μεταξύ 1890 και 1900 ο πληθυσμός της Αθήνας αγγίζει τις 107-111.000, ενώ της Θεσσαλονίκης τις 100-105.000.
Μέσα στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα η Αθήνα φτάνει τους 167-180.000 κατοίκους (περί το 1907) ενώ η Θεσσαλονίκη τους 135-157.000 (περί το 1913-1917).
Το 1920 ο πληθυσμός της Αθήνας είναι περίπου 300.000, της Θεσσαλονίκης 170.000, ενώ ο Πειραιάς ξεπερνά τους 100.000 κατοίκους.
Προς τα τέλη της δεκαετίας (1928), η Αθήνα έχει περίπου 450.000 κατοίκους, η Θεσσαλονίκη πάνω από 230.000 και ο Πειραιάς πλησιάζει τους 200.000.
Σημειώσεις
[-] Ο Πειραιάς μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα είναι αρκετά πίσω. Η Εξέλιξη του Πειραιά: το 1860 έχει λιγότερους από 10.000 κατοίκους.
Σημειώσεις
[-] Ο Πειραιάς μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα είναι αρκετά πίσω. Η Εξέλιξη του Πειραιά: το 1860 έχει λιγότερους από 10.000 κατοίκους.
Το 1880 ξεπερνά τους 20.000. Το 1896 ο πληθυσμός του Πειραιά αγγίζει τις 40.000 (ακολουθεί η Πάτρα), ενώ, την ίδια περίοδο, το Ηράκλειο, τα Χανιά, τα Ιωάννινα και η Καλαμάτα έχουν πληθυσμό
από 20.000 ως 30.000 κατοίκους.
από 20.000 ως 30.000 κατοίκους.
Με το πέρασμα στον νέο αιώνα ο πληθυσμός του Πειραιά θα φτάσει τις 50.000. Από εκεί και μετά αρχίζει η άνοδος που θα έχει ως - πληθυσμιακή - κορύφωση της τα χρόνια ανάμεσα στο 1940 και το 1951 (εκείνη την περίοδο ο Πειραιάς πλησιάζει ή ξεπερνά πληθυσμιακά τη Θεσσαλονίκη).
[-] Τα στοιχεία είναι χονδροειδέστατα και σχετικά δύσκολο να βρεθούν. Δεν πάω νωρίτερα, στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, και λόγω έλλειψης στοιχείων, και γιατί δεν έχει νόημα. Τι να πούμε; Πως η Αθήνα δεν ξεπερνά τους 15.000 κατοίκους γύρω στο 1830; (μεγαλύτερο πληθυσμό έχουν οι Σέρρες από την Αθήνα τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα).
[-] Όταν αναφέρομαι σε Αθηνά, Θεσσαλονίκη και Πειραιά, αναφέρομαι σε Πόλη-Δήμο, όχι σε αυτό που ονομάζουμε Πολεοδομικό Συγκρότημα ή Περιφερειακή Ενότητα. Σήμερα, η Αθήνα έχει πληθυσμό περίπου 700.000 (πάνω από 3 εκατομμύρια το Π.Σ), η Θεσσαλονίκη 330.000 (πάνω από 700.000 το Π.Σ, πάνω από 1 εκατομμύριο η Π.Ε) και ο Πειραιάς γύρω στις 160.000 (κάτω από 500.000 η Π.Ε).
Παρατηρήσεις-επισημάνσεις σχετικά με την διχοτομία «κοσμικού-θρησκευτικού» (secular-religious) ή περί «εκκοσμίκευσης» (11 Αυγούστου).
1.Ο διαχωρισμός ή η διχοτομία «κοσμικού-θρησκευτικού» αποτέλεσε μια από τις ιδρυτικές ιδέες του λεγόμενου μοντέρνου κόσμου.
[-] Τα στοιχεία είναι χονδροειδέστατα και σχετικά δύσκολο να βρεθούν. Δεν πάω νωρίτερα, στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, και λόγω έλλειψης στοιχείων, και γιατί δεν έχει νόημα. Τι να πούμε; Πως η Αθήνα δεν ξεπερνά τους 15.000 κατοίκους γύρω στο 1830; (μεγαλύτερο πληθυσμό έχουν οι Σέρρες από την Αθήνα τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα).
[-] Όταν αναφέρομαι σε Αθηνά, Θεσσαλονίκη και Πειραιά, αναφέρομαι σε Πόλη-Δήμο, όχι σε αυτό που ονομάζουμε Πολεοδομικό Συγκρότημα ή Περιφερειακή Ενότητα. Σήμερα, η Αθήνα έχει πληθυσμό περίπου 700.000 (πάνω από 3 εκατομμύρια το Π.Σ), η Θεσσαλονίκη 330.000 (πάνω από 700.000 το Π.Σ, πάνω από 1 εκατομμύριο η Π.Ε) και ο Πειραιάς γύρω στις 160.000 (κάτω από 500.000 η Π.Ε).
Παρατηρήσεις-επισημάνσεις σχετικά με την διχοτομία «κοσμικού-θρησκευτικού» (secular-religious) ή περί «εκκοσμίκευσης» (11 Αυγούστου).
1.Ο διαχωρισμός ή η διχοτομία «κοσμικού-θρησκευτικού» αποτέλεσε μια από τις ιδρυτικές ιδέες του λεγόμενου μοντέρνου κόσμου.
Προς το συμφέρον της ειρήνης και της αστικής τάξης, η «θρησκεία» έπρεπε να απογυμνωθεί από την όποια κοσμική εξουσία και να αποκτήσει έναν καθαρά ιδιωτικό χαρακτήρα.
Η δημόσια σφαίρα έπρεπε να διέπεται από κοσμικότητα και η θρησκευτικότητα έπρεπε να περάσει στην ιδιωτική σφαίρα: δηλαδή, ιδιωτικοποίηση της θρησκείας (η «θρησκεία» ως ατομικό ζήτημα αποτελεί ένα σχήμα προτεσταντικό που πέρασε τόσο στον φιλελευθερισμό όσο και στον μαρξισμό). Αυτό το σχήμα σκέψης, όπως και η ίδια η η διχοτομία «κοσμικού-θρησκευτικού», έχει αμφισβητηθεί ριζικά τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο στο πεδίο των διεθνών σχέσεων όσο και στο πεδίο της κοινωνιολογίας, και κυρίως, στο πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας:
στα ευρωπαϊκά αστικά κέντρα.
2.Ο κοσμικισμός ή η εκκοσμίκευση στις διεθνείς σχέσεις βρέθηκε στο επίκεντρο πολλών διαφορετικών θεωριών και επιχειρημάτων: ρεαλιστική πολιτική (real politik), φιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός, δυτικός φεμινισμός, παλαιομαρξιστική ταξική πάλη κ.λπ. Αυτές οι προσεγγίσεις, και αρκετές ακόμη (που συνήθως συνδυάζουν μοντερνισμό, κοινωνιολογικά δόγματα και οικονομισμό), αντιλαμβάνονται την «θρησκεία» ως απομεινάρι του παρελθόντος, χωρίς όμως να μας δίνουν κάποιον διαυγή ορισμό για αυτήν.
2.Ο κοσμικισμός ή η εκκοσμίκευση στις διεθνείς σχέσεις βρέθηκε στο επίκεντρο πολλών διαφορετικών θεωριών και επιχειρημάτων: ρεαλιστική πολιτική (real politik), φιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός, δυτικός φεμινισμός, παλαιομαρξιστική ταξική πάλη κ.λπ. Αυτές οι προσεγγίσεις, και αρκετές ακόμη (που συνήθως συνδυάζουν μοντερνισμό, κοινωνιολογικά δόγματα και οικονομισμό), αντιλαμβάνονται την «θρησκεία» ως απομεινάρι του παρελθόντος, χωρίς όμως να μας δίνουν κάποιον διαυγή ορισμό για αυτήν.
Την αντιλαμβάνονται ως απομεινάρι του παρελθόντος με όρους αξιακούς και δογματικούς, ιδεών και πεποιθήσεων, γιατί με όρους π.χ. δημογραφίας, είναι οι φορείς των τελευταίων αυτών των αντιλήψεων που, εάν συνεχίσουν την σημερινή τους πορεία, θα καταλήξουν απομεινάρια του παρελθόντος. Μια κυρίαρχη γραμμή σκέψης πάει κάπως έτσι:
Μοντερνισμός σημαίνει κοσμικισμός (δηλαδή έμμεσα ή άμεσα «εξευρωπαϊσμός ή δυτικοποίηση») και κοσμικισμός σημαίνει «μαράζωμα» της θρησκείας (στην θέση της θρησκείας τοποθετήθηκε και το κράτος).
Ως γνωστόν όλα «μαραζώνουν» κατά το αφήγημα.
3.Αρκετοί θεωρούν πως εκκοσμίκευση σημαίνει απλά απώλεια ή απουσία -κάθε- θρησκείας (κενό, ουδετερότητα κ.λπ).
3.Αρκετοί θεωρούν πως εκκοσμίκευση σημαίνει απλά απώλεια ή απουσία -κάθε- θρησκείας (κενό, ουδετερότητα κ.λπ).
Ο κοσμικισμός (secularism) δεν αποτελεί το αντίθετο της «θρησκείας» (θέση από την οποία προκύπτει η διχοτομία κοσμικό-θρησκευτικό) ή την απουσία της «θρησκείας» (δίχως ξεκάθαρο ορισμό του όρου «θρησκεία»).
Όπως διαβάζω και στη βιβλιοκριτική ενός έργου που σκοπεύω να παρουσιάσω «Οι μελλοντικοί μελετητές θα πρέπει να αντιπαλέψουν το επιχείρημα πως ο κοσμικισμός (secularism) πρέπει να σταθεί δίπλα στον προτεσταντισμό, τον καθολικισμό και τον ιουδαϊσμό, ως η τέταρτη 'ομολογία'του δέκατου ένατου αιώνα στη Γερμανία».
Όπως διαβάζω και στη βιβλιοκριτική ενός έργου που σκοπεύω να παρουσιάσω «Οι μελλοντικοί μελετητές θα πρέπει να αντιπαλέψουν το επιχείρημα πως ο κοσμικισμός (secularism) πρέπει να σταθεί δίπλα στον προτεσταντισμό, τον καθολικισμό και τον ιουδαϊσμό, ως η τέταρτη 'ομολογία'του δέκατου ένατου αιώνα στη Γερμανία».
Ο ίδιος ο όρος ή η κατηγορία «θρησκεία», αποτελεί εφεύρεση του κοσμικισμού ή της εκκοσμίκευσης.
Η «θρησκεία» (religion) ορίζεται ως εκείνο που η εκκοσμίκευση (secularism) δεν είναι (δηλαδή, εάν δεν υπάρχει εκκοσμίκευση, υπάρχει θρησκεία;).
Η «θρησκεία» (religion) ορίζεται ως εκείνο που η εκκοσμίκευση (secularism) δεν είναι (δηλαδή, εάν δεν υπάρχει εκκοσμίκευση, υπάρχει θρησκεία;).
Ο όρος "religion", με το σημερινό του νόημα, άρχισε να χρησιμοποιείται από τον 17ο αιώνα και ύστερα, αρχικά με την Μεταρρύθμιση και έπειτα με τον Διαφωτισμό και την Αποικιοκρατία.
Οι όροι Βουδισμός, Ταοισμός, Ινδουισμός, Κομφουκιανισμός αποτελούν όλοι προϊόντα του 19ου αιώνα.
Γι'αυτό ορισμένοι αναφέρονται σε ανακάλυψη της «θρησκείας». Τα συστήματα αυτά υπήρχαν, αλλά δεν τα έβλεπαν οι άνθρωποι ως «θρησκεία».
Τα κλισέ, οι προπαγάνδες και οι λαϊκισμοί των ημερών μας αρχίζουν κάπως έτσι:
''Όλες οι «θρησκείες»...''. Η religion, η θρησκεία αποτελεί ένα μοντέρνο Concept.
4.Η «θρησκεία», ως αφηρημένη, μονολιθική και ενιαία κατηγορία κανόνων, δογμάτων, οργανισμών και θεσμών, εφευρίσκεται τους τελευταίους αιώνες.
4.Η «θρησκεία», ως αφηρημένη, μονολιθική και ενιαία κατηγορία κανόνων, δογμάτων, οργανισμών και θεσμών, εφευρίσκεται τους τελευταίους αιώνες.
Οι χριστιανοί των μέσων χρόνων δεν μιλούσαν για τον Μωάμεθ σαν να ήταν ηγέτης μιας διαφορετικής «θρησκείας», αλλά σαν αιρετικό Χριστιανό και για το Ισλάμ σαν να αποτελούσε μια αιρετική σέκτα.
Ο Βούδας είχε ιδωθεί ως άγιος της Χριστιανοσύνης (και όχι του «Χριστιανισμού») υπό παραλλαγμένο όνομα, και όχι ως ηγέτης μιας διαφορετικής «θρησκείας» (γι'αυτό συναντάμε και «ανταλλαγές» αγίων ή τον Αλέξανδρο στον μουσουλμανικό κόσμο).
Σύνολα ανθρώπων που οι μοντέρνοι μελετητές τα αντιλαμβάνονται ως μέρη διαφορετικών «θρησκειών» δεν αντιλαμβάνονταν κατά αυτόν τον τρόπο τον εαυτό τους.
Η διαφοροποίηση ανάμεσα σε «θρησκευτικό» και «κοσμικό» (με «οπσιόν» ιδιωτικότητας), εφευρίσκεται μετά την
Προτεσταντική Μεταρρύθμιση.
5.Η λατινική λέξη "religio", η -αρχαία- ελληνική ''θρησκεία''και η αραβική λέξη "din", προσεγγίζουν ως έννοιες την σημασία, όχι της σημερινής «θρησκείας», αλλά των καθηκόντων και των υποχρεώσεων (όχι μονάχα απέναντι στον Θεό αλλά και στους ανθρώπους), του νόμου, των εσωτερικών πράξεων, της αφοσίωσης, αρετής, virtue κ.λπ. «Θρησκεία», με την σημερινή σημασία, είχε παρατηρήσει προκλητικά ένας ΕβραιοΑυστραλός ακαδημαϊκός, είναι ότι προσομοιάζει στον Προτεσταντικό Χριστιανισμό.
Η διαφοροποίηση ανάμεσα σε «θρησκευτικό» και «κοσμικό» (με «οπσιόν» ιδιωτικότητας), εφευρίσκεται μετά την
Προτεσταντική Μεταρρύθμιση.
5.Η λατινική λέξη "religio", η -αρχαία- ελληνική ''θρησκεία''και η αραβική λέξη "din", προσεγγίζουν ως έννοιες την σημασία, όχι της σημερινής «θρησκείας», αλλά των καθηκόντων και των υποχρεώσεων (όχι μονάχα απέναντι στον Θεό αλλά και στους ανθρώπους), του νόμου, των εσωτερικών πράξεων, της αφοσίωσης, αρετής, virtue κ.λπ. «Θρησκεία», με την σημερινή σημασία, είχε παρατηρήσει προκλητικά ένας ΕβραιοΑυστραλός ακαδημαϊκός, είναι ότι προσομοιάζει στον Προτεσταντικό Χριστιανισμό.
Η παρατήρηση του φαίνεται ρηχή αλλά έχει ενδιαφέρον.
Οποιαδήποτε προσπάθεια να οριστεί εάν κάτι αποτελεί «θρησκεία» έχει το εξής κριτήριο στη βάση της:
Οποιαδήποτε προσπάθεια να οριστεί εάν κάτι αποτελεί «θρησκεία» έχει το εξής κριτήριο στη βάση της:
Τα περισσότερα debates για το εάν ο άλφα ή ο βήτα ''ισμός'' (Κομφουκιανισμός, Μαρξισμός κ.λπ) αποτελεί πραγματικά θρησκεία, καταλήγουν πάντα στο ερώτημα κατά πόσο προσομοιάζει στον προτεσταντισμό.
6.Φτάνοντας στην Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, αρχίζει να αναπτύσσεται μια νέα ορολογία που οδηγεί προς τη σύγχρονη κατανόηση της θρησκείας ως ιδιωτική υπόθεση.
6.Φτάνοντας στην Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, αρχίζει να αναπτύσσεται μια νέα ορολογία που οδηγεί προς τη σύγχρονη κατανόηση της θρησκείας ως ιδιωτική υπόθεση.
Παράλληλα έχουμε τις διαδικασίες ανάπτυξης των εθνών-κρατών, την διάσπαση του Χριστιανισμού σε διάφορες νέες αιρέσεις, τις εξερευνήσεις και τους αποικισμούς, την συνάντηση με μακρινές κοινωνίες και πολιτισμικά πρότυπα, την ανάπτυξη αρχών διεθνούς δικαίου και αλληλεπιδράσεις με διαφορετικές γλώσσες κ.λπ.
Όλα τα προηγούμενα διαμορφώνονται μέσα στο πλαίσιο του δυτικού προτεσταντικού χριστιανικού πρότυπου.
7.Η Γαλλική Επανάσταση δεν εγκαθίδρυσε το κοσμικό κράτος και τον περίφημο διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, καθώς αυτός εγκαθιδρύθηκε στις αρχές του 20 αιώνα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον κάποιος να αναρωτηθεί γιατί;
Το ερώτημα για την θεσμοθέτηση του «διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους» και της laïcité στη Γαλλία, είναι εξαιρετικής σημασίας, γιατί η laïcité αποτελεί τμήμα της εθνικής ταυτότητας της Γαλλίας. Η Γαλλική laïcité μπορεί να ιδωθεί ως «Catho-laïcité» και όχι ως «ουδέτερη» (έχει ενδιαφέρον η κριτική που ασκείται από Καναδούς προς Γάλλους με αφορμή τον «πολυ-πολιτισμό» στο συγκεκριμένο ζήτημα). Το συγκεκριμένο ζήτημα (Γαλλική Catholaïcité) μπορεί να τεθεί και στο πλαίσιο της εθνικοποίησης του καθολικισμού της Γαλλίας έναντι της Ρώμης και του γαλλικού αγώνα έναντι του προτεσταντισμού και της προσπάθειας υπεροχής επ'αυτού.
8.Υπάρχουν ιστορικοί που έχουν εκφράσει την άποψη πως η βεμπεριανή θεωρία περί εκκοσμίκευσης αποτελεί υποπροϊόν των φιλελεύθερων προτεσταντικών πολιτισμικών πολέμων (Kulturkampf). (κοσμικός) Φιλελευθερισμός ανάμεσα σε ρωμαιοκαθολικισμό και κοσμικιστικό σοσιαλισμό (αρχικά ο όρος secularism έφερε πληβειακό φορτίο.
7.Η Γαλλική Επανάσταση δεν εγκαθίδρυσε το κοσμικό κράτος και τον περίφημο διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, καθώς αυτός εγκαθιδρύθηκε στις αρχές του 20 αιώνα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον κάποιος να αναρωτηθεί γιατί;
Το ερώτημα για την θεσμοθέτηση του «διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους» και της laïcité στη Γαλλία, είναι εξαιρετικής σημασίας, γιατί η laïcité αποτελεί τμήμα της εθνικής ταυτότητας της Γαλλίας. Η Γαλλική laïcité μπορεί να ιδωθεί ως «Catho-laïcité» και όχι ως «ουδέτερη» (έχει ενδιαφέρον η κριτική που ασκείται από Καναδούς προς Γάλλους με αφορμή τον «πολυ-πολιτισμό» στο συγκεκριμένο ζήτημα). Το συγκεκριμένο ζήτημα (Γαλλική Catholaïcité) μπορεί να τεθεί και στο πλαίσιο της εθνικοποίησης του καθολικισμού της Γαλλίας έναντι της Ρώμης και του γαλλικού αγώνα έναντι του προτεσταντισμού και της προσπάθειας υπεροχής επ'αυτού.
8.Υπάρχουν ιστορικοί που έχουν εκφράσει την άποψη πως η βεμπεριανή θεωρία περί εκκοσμίκευσης αποτελεί υποπροϊόν των φιλελεύθερων προτεσταντικών πολιτισμικών πολέμων (Kulturkampf). (κοσμικός) Φιλελευθερισμός ανάμεσα σε ρωμαιοκαθολικισμό και κοσμικιστικό σοσιαλισμό (αρχικά ο όρος secularism έφερε πληβειακό φορτίο.
Οι όροι αυτοί -secularism, secularization- έγιναν ευρύτερα γνωστοί μόλις κατά τα τελευταία χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης).
Από το 1848 και το 1870, γερμανικά φιλελεύθερα μεσοαστικά στρώματα
χρησιμοποιούν τον αντι-καθολικισμό και στρέφονται εναντίον της εκκλησίας σε μια προσπάθεια τους να προσανατολιστούν στην νέα εποχή και να διασφαλίσουν την αυτονομία του κράτους από την καθολική εκκλησία.
Η φιλελεύθερη επίθεση ενάντιον του ρωμαιοκαθολικισμού ήταν στην πραγματικότητα μια σύνθετη προσπάθεια να διατηρηθεί η ηθική, κοινωνική, πολιτική και σεξουαλική τάξη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που χαρακτηριζόταν από δραματικές πιέσεις για αλλαγή.
χρησιμοποιούν τον αντι-καθολικισμό και στρέφονται εναντίον της εκκλησίας σε μια προσπάθεια τους να προσανατολιστούν στην νέα εποχή και να διασφαλίσουν την αυτονομία του κράτους από την καθολική εκκλησία.
Η φιλελεύθερη επίθεση ενάντιον του ρωμαιοκαθολικισμού ήταν στην πραγματικότητα μια σύνθετη προσπάθεια να διατηρηθεί η ηθική, κοινωνική, πολιτική και σεξουαλική τάξη κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που χαρακτηριζόταν από δραματικές πιέσεις για αλλαγή.
Η σύνθετη αυτή προσπάθεια, συμπεριέλαβε «καπιταλιστικά οικονομικά», βιομηχανική ανάπτυξη, εθνική ενοποίηση και κρατικά επιβαλλόμενες λύσεις θρησκευτικής αποπολιτικοποίησης μέσω ιδιωτικοποίησης (κάτι που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες σε πολλαπλούς τομείς: η αποπολιτικοποίηση μέσω της «ιδιωτικοποίησης») κ.λπ.
Αυτό που σήμερα έχει επικρατήσει να ονομάζουμε εκκοσμίκευση ή κοσμικισμό αποτελεί, καταγωγικά, προϊόν της δυτικής χριστιανοσύνης (τώρα εάν είναι καθαρά λατινικό ρωμαιοκαθολικό, προτεσταντικό γερμανίζον ή εάν απορρέει από την σχέση, επαφή και αντιπαράθεση αυτών των δύο, είναι μια μεγάλη κουβέντα).
9.Αρκετοί άνθρωποι συνήθως συγχέουν την εκκοσμίκευση με την προτεσταντοποίηση.
9.Αρκετοί άνθρωποι συνήθως συγχέουν την εκκοσμίκευση με την προτεσταντοποίηση.
Θεωρούν μια προτεταντική κοινωνία του ευρωπαϊκού βορρά ως «κοσμική» λόγω κλίματος σχέσεων, ύφους ή ηθικής:
«διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους» στην Σουηδία έγινε μόλις το 2000, ενώ στην Νορβηγία ισχύει το εξής: "the Church of Norway, an Evangelical-Lutheran church, remains Norway's people's church, and is supported by the State as such".
«διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους» στην Σουηδία έγινε μόλις το 2000, ενώ στην Νορβηγία ισχύει το εξής: "the Church of Norway, an Evangelical-Lutheran church, remains Norway's people's church, and is supported by the State as such".
Επίσης η θρησκευτικότητα των Άπω Ασιατών θεωρείται κατά κάποιον τρόπο «κοσμική»:
μέσω αυτών των απόψεων -και την αγνόησή της Ινδιας- οδηγούμαστε στις μονοθεϊστικές ως τις μόνες «θρησκείες».
Ως παράλληλες και συνδυαζόμενες διαδικασίες, ο διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, η απο-εθνικοποίηση του κράτους και ο λεγόμενος «εκδυτικισμός ή εξευρωπαϊσμός», οδηγούν χριστιανικές και μουσουλμανικές κοινωνίες κατευθείαν σε προτεσταντοποίηση.
10.Η κοσμικιστική (secularist) ιδεολογία σχετίζεται με την φαινομενική ουδετερότητα.
10.Η κοσμικιστική (secularist) ιδεολογία σχετίζεται με την φαινομενική ουδετερότητα.
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ θρησκευτικού και κοσμικού δεν «βρέθηκε», κατασκευάστηκε.
Το κοσμικό θεωρήθηκε όχι απλά ως ένας τρόπος οργάνωσης της ζωής, προκειμένου να διασφαλιστεί η ειρήνη και η αρμονία μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, αλλά ως ένα είδος «ωρίμανσης». Θεωρήθηκε «αναπτυξιακό» κατόρθωμα.
Έγινε αντιληπτό από αρκετούς ανθρώπους ως υπέρβαση των ψευδαισθήσεων που τους βοήθησε να φτάσουν στο επίπεδο ενός κοσμικού παγκόσμιου πολιτισμού που έχει υπερβεί, και αποτελεί φυγή ή απόδραση, από κατηγορίες θρησκευτικές, εθνικές, φύλου, πολιτιστικές, διαφορετικών παραδόσεων, κοινωνικών δομών, χωρών και πεποιθήσεων, προς μια αγνότητα καθαρού λόγου, παγκοσμίων δικαιωμάτων και συνδέσεων (σας κοιτώ από ψηλά μέσα από το αγνό, ηθικό, καθαρό, σχεδόν πουριτανικό, λευκό, μίνιμαλ και ρασιοναλ κοσμικο-αγγελικό πανανθρώπινο σύννεφο μου).
Πολύ ισχυρή ιδεολογική αυτο-κατανόηση.
Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια ιδεολογία φυγής (ή/και απόδρασης) και την ιδέα μιας διασυνδεδεμένης Οικουμένης.
11.Το δίπολο, η δυαδικότητα ή η διχοτομία «κοσμικό-θρησκευτικό» αποτέλεσε μια από τις πολλές αποιστορικοποιημένες ή ανιστορικές νοητικές κατασκευές (όπως π.χ. τα δίπολα «αριστερά-δεξιά», «πρόοδοςσυντήρηση», «ανάπτυξη-καθυστέρηση» κ.λπ) της νεώτερης δυτικοευρωπαϊκής σκέψης και της αξίωσης της για Οικουμενικότητα.
Σημειώσεις
[-] Δεν υπάρχει μονολιθικός secularism, ούτε διχοτομία κοσμικού-θρησκευτικού ως παγκόσμια πραγματικότητα.
Υπάρχουν πολλαπλές «secularities» που αναμειγνύονται με, ή αναδύονται από, «θρησκευτικότητες», ενώ σε αρκετές περιπτώσεις χάνονται ή θολώνουν τα όρια μεταξύ αυτών των δύο.
11.Το δίπολο, η δυαδικότητα ή η διχοτομία «κοσμικό-θρησκευτικό» αποτέλεσε μια από τις πολλές αποιστορικοποιημένες ή ανιστορικές νοητικές κατασκευές (όπως π.χ. τα δίπολα «αριστερά-δεξιά», «πρόοδοςσυντήρηση», «ανάπτυξη-καθυστέρηση» κ.λπ) της νεώτερης δυτικοευρωπαϊκής σκέψης και της αξίωσης της για Οικουμενικότητα.
Σημειώσεις
[-] Δεν υπάρχει μονολιθικός secularism, ούτε διχοτομία κοσμικού-θρησκευτικού ως παγκόσμια πραγματικότητα.
Υπάρχουν πολλαπλές «secularities» που αναμειγνύονται με, ή αναδύονται από, «θρησκευτικότητες», ενώ σε αρκετές περιπτώσεις χάνονται ή θολώνουν τα όρια μεταξύ αυτών των δύο.
Secularization is the narrative of the West.
[-] Σύγχυση προκύπτει από ένα μείγμα αστικοποίησης, τρόπου κοινωνικοποίησης της τεχνολογίας και
οργάνωσης ή λειτουργίας της παραγωγής με συγκεκριμένες «πεποιθήσεις» και ιδέες περίουδετερότητας.
[-] Σύγχυση προκύπτει από ένα μείγμα αστικοποίησης, τρόπου κοινωνικοποίησης της τεχνολογίας και
οργάνωσης ή λειτουργίας της παραγωγής με συγκεκριμένες «πεποιθήσεις» και ιδέες περίουδετερότητας.
Επίσης αναμειγνύεται ο ουνιταριανισμός και ο ουνιβερσαλισμός με τον ρασιοναλισμό και την κοσμική θρησκευτικότητα.
[-] Ο προτεσταντισμός και ο μουσουλμανισμός ουσιαστικά δεν διαθέτουν κλήρο, υπό τη μορφή της ιεραρχικής εξουσίας.
[-] Ο προτεσταντισμός και ο μουσουλμανισμός ουσιαστικά δεν διαθέτουν κλήρο, υπό τη μορφή της ιεραρχικής εξουσίας.
Κύριος στόχος της αντικληρικαλιστικής ιδεολογίας ήταν ο ρωμαιοκαθολικισμός (ο οποίος βρίσκεται σε
συνεχή κατάσταση πολέμου, υπό διάφορες μορφές και με διάφορους αντίπάλους, από τον 16ο αιώνα και ύστερα).
[-] Την επόμενη παρατήρηση την έχω διαβάσει, αλλά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου: Ίσως το πιο εκκοσμικευμένο μέρος στον πλανήτη να υπήρξε η ανατολική Γερμανία (1949-1990). Γιατί; Διότι εκεί συνέκλιναν ο προτεσταντισμός με τον κομμουνισμό (κρατικός αθεϊσμός και αντικληρικαλισμός). Στα δύο προηγούμενα θα μπορούσατε να προσθέσετε και τον «πρωσσισμό» με τον «νεο-γερμανισμό»
Αφού είδαμε όσα δεν μπορούν να ειπωθούν μέσω γραφής, ας περάσω σε αυτά που μπορούν να ειπωθούν μέσω γραφής (τα πιο αναλυτικά, τα πιο «πεζά» και «άψυχα»). Κατά την τελευταία ομιλία του, στην Προύσα (Bursa), ο Erdoğan τόνισε πως η ιστορία της Τουρκιάς αποτελείται-συντίθεται από τις ιστορίες 16 διαφορετικών κρατών που συμβολίζονται-αναπαρίστανται στην προεδρική σφραγίδα (επόμενη παράγραφος).
συνεχή κατάσταση πολέμου, υπό διάφορες μορφές και με διάφορους αντίπάλους, από τον 16ο αιώνα και ύστερα).
[-] Την επόμενη παρατήρηση την έχω διαβάσει, αλλά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου: Ίσως το πιο εκκοσμικευμένο μέρος στον πλανήτη να υπήρξε η ανατολική Γερμανία (1949-1990). Γιατί; Διότι εκεί συνέκλιναν ο προτεσταντισμός με τον κομμουνισμό (κρατικός αθεϊσμός και αντικληρικαλισμός). Στα δύο προηγούμενα θα μπορούσατε να προσθέσετε και τον «πρωσσισμό» με τον «νεο-γερμανισμό»
Αφού είδαμε όσα δεν μπορούν να ειπωθούν μέσω γραφής, ας περάσω σε αυτά που μπορούν να ειπωθούν μέσω γραφής (τα πιο αναλυτικά, τα πιο «πεζά» και «άψυχα»). Κατά την τελευταία ομιλία του, στην Προύσα (Bursa), ο Erdoğan τόνισε πως η ιστορία της Τουρκιάς αποτελείται-συντίθεται από τις ιστορίες 16 διαφορετικών κρατών που συμβολίζονται-αναπαρίστανται στην προεδρική σφραγίδα (επόμενη παράγραφος).
Πιο συγκεκριμένα δήλωσε:
«Έχουμε ιστορία 2.200 χρόνων. Ο ακρογωνιαίος λίθος της παρουσίας μας σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή είναι η μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 και το Σελτζούκικο Κράτος της Ανατολίας, το οποίο ιδρύεται το 1075.
«Έχουμε ιστορία 2.200 χρόνων. Ο ακρογωνιαίος λίθος της παρουσίας μας σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή είναι η μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 και το Σελτζούκικο Κράτος της Ανατολίας, το οποίο ιδρύεται το 1075.
Στο πλαίσιο αυτό... φέτος γιορτάζουμε την 93η επέτειο της Δημοκρατίας μας, μαζί με την 941η επέτειο του Σελτζούκικου Κράτους και την 717η επέτειο του Οθωμανικού Κράτους. Επειδή όλα αυτά τα κράτη δημιουργήθηκαν και υπήρξαν υπό τον τίτλο της Τουρκίας». Εν συνεχεία δήλωσε πως «στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, η έκφραση Τούρκος χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στους Μουσουλμάνους, ακόμα και στο ίδιο το Ισλάμ.
Αν ακούτε τη λέξη Τούρκος σε αυτές τις περιοχές, να είστε σίγουροι ότι αναφέρεται σε όλους τους Μουσουλμάνους ανεξάρτητα από την καταγωγή και την εθνικότητά τους... θα πρέπει στο εξής να διδάξουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας στη νέα γενιά, υπό το φως αυτών των αληθειών».
Ας μείνουμε στο πολύ ενδιαφέρον θέμα της προεδρικής σφραγίδας και των 16 αυτοκρατοριών. Η αναφορά είναι στο νέο προεδρικό σύμβολο (αρκετά παλαιό στην πραγματικότητα) που έχει γίνει ευρύτερα γνωστό το τελευταίο διάστημα, και του οποίου λίγοι έχουν αντιληφθεί το περιεχόμενο, τη σημασία και τον συμβολισμό.
Ας μείνουμε στο πολύ ενδιαφέρον θέμα της προεδρικής σφραγίδας και των 16 αυτοκρατοριών. Η αναφορά είναι στο νέο προεδρικό σύμβολο (αρκετά παλαιό στην πραγματικότητα) που έχει γίνει ευρύτερα γνωστό το τελευταίο διάστημα, και του οποίου λίγοι έχουν αντιληφθεί το περιεχόμενο, τη σημασία και τον συμβολισμό.
Τα 16 κράτη ή οι 16 «τουρκικές αυτοκρατορίες» που αναπαριστώνται στην προεδρική σφραγίδα με τα 16 αστέρια, τα οποία περιβάλλουν ένα κεντρικό μεγάλο αστέρι-ήλιο (που συμβολίζει την τουρκική δημοκρατία) και αναφέρεται ο Erdoğan, ξεκινούν από τις πρώτες (προ-μονοθεϊστικές) αυτοκρατορίες των Ούννων, με απαρχή την ευρωπαϊκή και ευρασιατική Αυτοκρατορία των Ούννων (Xiongnu των Κινέζων) και την αυτοκρατορία των Εφθαλιτών (ή Λευκών Ούννων), συνεχίζονται με τα Χανάτα των Γαλάζιων ή Ουράνιων Τούρκων (Göktürk), των Αβάρων (οι οποίοι μαζί με Σλάβους υπό τους Σασσανίδες Πέρσες πολιόρκησαν για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολή το 626 μ.Χ), των Χαζάρων, των Ουιγούρων και των Καραχανιδών, τους Γαζναβίδες και τη Δυναστεία των Χωρεσμίων, φτάνοντας στην αυτοκρατορία των Σελτζούκων, στην περίφημη Χρυσή Ορδή, στην αυτοκρατορία του Ταμερλάνου και την Αυτοκρατορία των Μουγκάλ (Μογγολική αυτοκρατορία της Ινδίας), καταλήγοντας φυσικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Κατά αυτόν τον τρόπο, ως πρόγονοι και ιστορικές μορφές της τουρκικής ιστορίας θεωρούνται προσωπικότητες όπως ο Αττίλας, ο Alp-Tegin, ο Batu Khan, ο Ταμερλάνος, ο Babur (ο οποίος από την πλευρά του πατέρα του είχε συγγένεια με τον Ταμερλάνο και από την πλευρά της μάνας του με τον Τζένγκις Χαν) και φυσικά ο Οσμάν Γαζής, ο οποίος αποτελεί ένα σχεδόν μυθικό πρόσωπο.
Από αυτό το δόγμα των «16 τουρκικών αυτοκρατοριών» προέκυψαν και οι ενδυμασίες που σε ορισμένες φωτογραφίες φαίνονται όταν o Erdoğan υποδέχεται ξένους ηγέτες. Ενδυμασίες, τις οποίες στην Ελλάδα προσλάβαμε ως «κιτς», δίχως όμως να αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς συμβόλιζαν ή την ακριβή σημασία τους (αντιστοίχως υπάρχουν και 16 σημαίες).
Από αυτό το δόγμα των «16 τουρκικών αυτοκρατοριών» προέκυψαν και οι ενδυμασίες που σε ορισμένες φωτογραφίες φαίνονται όταν o Erdoğan υποδέχεται ξένους ηγέτες. Ενδυμασίες, τις οποίες στην Ελλάδα προσλάβαμε ως «κιτς», δίχως όμως να αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς συμβόλιζαν ή την ακριβή σημασία τους (αντιστοίχως υπάρχουν και 16 σημαίες).
Ο συμβολισμός τους λοιπόν είναι τα 16 κράτη ή οι 16 αυτοκρατορίες που σχετίζονται με την τουρκική ιστορία.
Το δόγμα αυτό, των «16 τουρκικών αυτοκρατοριών», αποτελεί μια ανανέωση του τουρκικού εθνικισμού που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1970, και το οποίο «θεσμοποιείται» και γίνεται ευρύτερα γνωστό μετά από το πραξικόπημα του 1980. Δεν είναι ούτε ακριβώς Παν-Τουρκισμός (με ή χωρίς Ισλάμ) όπως συνήθως λέγεται, ούτε απλά Παν-Τουρανισμός.
Όλα τα προηγούμενα μεταξύ τους, δημιουργούν μερικώς αλληλεπικαλυπτόμενα επίπεδα (γλωσσικά, εθνοτικά, θρησκευτικά, γεωγραφικά, ιστορικά).
Όπου δεν φτάνει ο τουρκισμός (είδαμε νωρίτερα την αναφορά για την ταύτιση των όρων Μουσουλμάνος και Τούρκος σε συγκεκριμένες περιοχές) φτάνει ο ισλαμισμός (π.χ μέσω του σουνιτισμού στους Άραβες, τη Μαλαισία ή την Ινδονησία), όπου δεν φτάνει ο τουρκοισλαμισμός φτάνει ο τουρανισμός (Ουγγαρία, Εσθονία-Φινλανδία ή ακόμη και Ιαπωνία), ενδεχομένως με πρόσημα πολυθεϊσμού-νεο«παγανισμού», γλωσσικά ή άλλα, και ούτω καθεξής.
Σημείωση
Οι Αζέροι είναι μουσουλμάνοι αλλά δεν είναι σουνίτες (όπως η πλειοψηφία των τουρκικών φύλων), είναι σιίτες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, και σε ό,τι αφορά τους Τούρκους, έρχεται το γλωσσικό και εθνοτικό στοιχείο στην επιφάνεια (καθώς το θρησκευτικό-δογματικό και το πολιτιστικό προσεγγίζει το Ιράν). Δίχως να επεκταθώ, διότι το θέμα είναι λεπτό και επίκαιρο, να σημειώσω πως οι Κούρδοι στην πλεοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι σουνίτες, γλωσσικά όμως συγγενεύουν με τα ιρανικά φύλα (και εθνοτικά, αλλά αυτό αποτελεί μεγάλη κουβέντα στις μέρες μας - πάντως Κούρδοι και Πέρσες είναι αυτόχθονες στην περιοχή).
Σημείωση
Οι Αζέροι είναι μουσουλμάνοι αλλά δεν είναι σουνίτες (όπως η πλειοψηφία των τουρκικών φύλων), είναι σιίτες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, και σε ό,τι αφορά τους Τούρκους, έρχεται το γλωσσικό και εθνοτικό στοιχείο στην επιφάνεια (καθώς το θρησκευτικό-δογματικό και το πολιτιστικό προσεγγίζει το Ιράν). Δίχως να επεκταθώ, διότι το θέμα είναι λεπτό και επίκαιρο, να σημειώσω πως οι Κούρδοι στην πλεοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι σουνίτες, γλωσσικά όμως συγγενεύουν με τα ιρανικά φύλα (και εθνοτικά, αλλά αυτό αποτελεί μεγάλη κουβέντα στις μέρες μας - πάντως Κούρδοι και Πέρσες είναι αυτόχθονες στην περιοχή).
Άρα, στην περίπτωση των Κούρδων είναι το θρησκευτικό και το αυτοκρατορικό (οθωμανική αυτοκρατορία, σουλτανάτο, χαλιφάτο, σουνιτικό Ισλάμ) που έρχεται στην επιφάνεια από πλευράς Τούρκων.
Με αφορμή τους Κούρδους, έχει ενδιαφέρον μια σύντομη αναφορά στους Αλάνούς (που συσχετίζονται γλωσσικά με τη σημερινή Οσσετία).
Οι Κούρδοι, εν τέλει, ασπάζονται το Ισλάμ, οι Αλάνοί, εν τέλει, τον Χριστιανισμο (ιρανικά φύλα και τα δύο).
Οι Αλάνοί, έφτασαν μαζί με τους Βάνδαλους μέχρι τη Γαλατία και την Ιβηρική, και με τους Μογγόλους μέχρι το Karakorum και την Κίνα (επίσης υπήρχαν αρκετοί Αλάνοί στην Καταλανική Εταιρεία). Κάποιοι από αυτούς, στην πορεία, έγιναν χριστιανοί, κάποιοι άλλοι -λιγότεροι- μουσουλμάνοι.
Παντού απώλεσαν τη συνείδηση και την ταυτότητα τους και αφομοιώθηκαν, πλήν της Οσσετίας (η πλειοψηφία τους είναι χριστιανοί ορθόδοξοι).
Όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις-μετασχηματισμοί (ενός λαού που εθνοτικά είναι Α και γλωσσικά Β, και επιλέγει θρησκευτικά το Γ και δογματικά το Δ), αποτέλεσαν επιλογές που καθόρισαν την ετερότητα, την αυτονομία ή/και την ιστορική επιβίωση των λαών αυτών (όσο κι αν ορισμένοι επιμένουν να κλείνουν τα μάτια ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα).
Έτσι αφομοιώνονται ή/και εξαφανίζονται λαοί από το ιστορικό προσκήνιο, ή επιβιώνουν.
.~`~.
II
Γνωρίζατε πως οι Τούρκοι έχουν τη δική τους Eurovision; Turkvision την ονομάζουν.
.~`~.
II
Γνωρίζατε πως οι Τούρκοι έχουν τη δική τους Eurovision; Turkvision την ονομάζουν.
Οι συμμετέχοντες είναι από χώρες που είτε είναι τουρκόφωνες (γλωσσικά) είτε εθνοτικά σχετίζονται με τα τουρκικά φύλα.
Περίπου 21 κράτη, δημοκρατίες και ομόσπονδα κρατίδια συμμετείχαν το 2015. Ο συνολικός πληθυσμός των κρατών που συμμετείχαν (μη λαβανόντας υπόψη τη Γερμανία και τα κρατίδια της Ρωσίας) προσεγγίσε τα 300 εκατομμύρια.
Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στην Turkvision προς το παρόν (θα επανέλθω μελλοντικά). Εκείνο που θέλω να θίξω είναι το εξής: Μα πως είναι δυνατόν; Θα αναρωτηθεί κάποιος.
Οι Τούρκοι, οι έξυπνοι Τούρκοι που έχουν αυτοκρατορικό παρελθόν, αντιλαμβάνονται τον όρο «Τούρκος» ως πολιτιστική κατηγορία (και όχι απλά ως εθνική). Τούρκος όπως λέμε «Ευρωπαίος». Οι ιδεολόγοι εν Ελλάδι «ευρωπαϊστές» επιθυμούν οι Έλληνες να είναι οι Τουρκομάνοι, οι Κιργίζιοι ή οι Τάταροι των «Ευρωπαίων».
Δηλαδή να αποτελούν ό,τι όλοι οι προηγούμενοι για τους Τούρκους.
Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στην Turkvision προς το παρόν (θα επανέλθω μελλοντικά). Εκείνο που θέλω να θίξω είναι το εξής: Μα πως είναι δυνατόν; Θα αναρωτηθεί κάποιος.
Οι Τούρκοι, οι έξυπνοι Τούρκοι που έχουν αυτοκρατορικό παρελθόν, αντιλαμβάνονται τον όρο «Τούρκος» ως πολιτιστική κατηγορία (και όχι απλά ως εθνική). Τούρκος όπως λέμε «Ευρωπαίος». Οι ιδεολόγοι εν Ελλάδι «ευρωπαϊστές» επιθυμούν οι Έλληνες να είναι οι Τουρκομάνοι, οι Κιργίζιοι ή οι Τάταροι των «Ευρωπαίων».
Δηλαδή να αποτελούν ό,τι όλοι οι προηγούμενοι για τους Τούρκους.
Μια υποκατηγορία της πολιτιστικής ταυτότητας-κατηγορίας «Ευρωπαίος» (οι Κύπριοι θα είναι οι Τσουβάσοι των «Ευρωπαίων», δηλαδή ό,τι είναι οι Τσουβάσοι για τους Τούρκους, a la Europa).
Μόνο που η πολιτιστική κατηγορία «Ευρωπαίος» είναι απείρως μεγαλύτερο παραμύθι σε σχέση με την πολιτιστική κατηγορία «Τούρκος», η οποία ιστορικά είναι υπαρκτή (σε αντίθεση με τον όρο «Ευρωπαίος» που αποτελεί ένα ολοκληρωτικά νεόδμητο ιδεολόγημα το οποίο δεν συναντάμε σε καμία ιστορική περίοδο και σε κανένα ιστορικό κείμενο - όπως π.χ, συναντάμε Λατίνους, Φράγκους, Ρωμαίους κ.λπ).
Η κατηγορία «Τούρκος» είναι υπαρκτή ιστορικά κατηγορία, εθνικά, πολιτιστικά,
γλωσσικά και εθνοτικά. Αντίθετα, δεν υπάρχει «ευρωπαϊκό» έθνος ή «ευρωπαϊκή» γλώσσα. Μιλάμε ουσιαστικά για λατινικές-ρομανικές και γερμανικές γλώσσες (γι'αυτό θα μάθετε να γράφετε με λατινικούς χαρακτήρες και να μιλάτε αντίστοιχες ή γερμανικές γλώσσες).
Γνωρίζετε τον όρο ''Turkification'' (αφομοίωση, αποικιοποίηση, cultural imperialism κ.λπ); Ο αντίστοιχος όρος είναι ''Europeanisation''. Οι Τούρκοι, μέσω της Turkvision, κάνουν στους Τουρκομάνους και τους Τσουβάσους για παράδειγμα, ό,τι οι «Ευρωπαίοι» στους Έλλαδιτες και τους Κύπριους. Ο εξ«ευρωπαϊσμός» είναι το αντίστοιχο του εκτουρκισμού.
Σημείωσεις
[-] Αναφέρομαι σε Τουρκομάνους (Turkmens) και Τσουβάσους (Chuvash) γιατί είναι παρεμφερή τα πληθυσμιακά τους μεγέθη αριθμητικά με τα μεγέθη των Ελλαδιτών και των Κυπρίων.
[-] Αλήθεια, γιατί παιδιά του δημοτικού έχουν ως υποχρεωτική την εκμάθηση της γαλλικής ή της γερμανικής γλώσσας στα σχολεία, και όχι π.χ, τα ισπανικά, τα κινεζικά ή άλλες επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε;
γλωσσικά και εθνοτικά. Αντίθετα, δεν υπάρχει «ευρωπαϊκό» έθνος ή «ευρωπαϊκή» γλώσσα. Μιλάμε ουσιαστικά για λατινικές-ρομανικές και γερμανικές γλώσσες (γι'αυτό θα μάθετε να γράφετε με λατινικούς χαρακτήρες και να μιλάτε αντίστοιχες ή γερμανικές γλώσσες).
Γνωρίζετε τον όρο ''Turkification'' (αφομοίωση, αποικιοποίηση, cultural imperialism κ.λπ); Ο αντίστοιχος όρος είναι ''Europeanisation''. Οι Τούρκοι, μέσω της Turkvision, κάνουν στους Τουρκομάνους και τους Τσουβάσους για παράδειγμα, ό,τι οι «Ευρωπαίοι» στους Έλλαδιτες και τους Κύπριους. Ο εξ«ευρωπαϊσμός» είναι το αντίστοιχο του εκτουρκισμού.
Σημείωσεις
[-] Αναφέρομαι σε Τουρκομάνους (Turkmens) και Τσουβάσους (Chuvash) γιατί είναι παρεμφερή τα πληθυσμιακά τους μεγέθη αριθμητικά με τα μεγέθη των Ελλαδιτών και των Κυπρίων.
[-] Αλήθεια, γιατί παιδιά του δημοτικού έχουν ως υποχρεωτική την εκμάθηση της γαλλικής ή της γερμανικής γλώσσας στα σχολεία, και όχι π.χ, τα ισπανικά, τα κινεζικά ή άλλες επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε;
Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη γερμανική, με ποιο κριτήριο;
Η γερμανική αποτελεί απλά μια τοπική-περιφερειακή ευρωπαϊκή γλώσσα δίχως κανένα παγκόσμιο εκτόπισμα και καμία βαρύτητα ή εμβέλεια σε πλανητική κλίμακα.
Τι δουλειά έχουν τα παιδιά να μάθαίνουν γερμανικά; (εντάξτε το ερώτημα αυτό στα πλαίσια του τεράστιας σημασίας ζητήματος που έχει τεθεί τον τελευταίο καιρό, για το αν η αγγλική - η Lingua Franca της εποχής μας - θα πάψει να αποτελεί επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Οι επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε είναι έξι: η αγγλική (με περίπου 1,4 δις ομιλούντες προσεγγιστικά), η κινεζική (1,3 δις), η ισπανική (440-560 εκατομμύρια), η αραβική (420 εκατομμύρια), η ρωσική και η γαλλική (περίπου 220-270 εκατομμύρια), ενώ έχουν προταθεί επόμενες να είναι η ινδική, η βεγγαλική, η πορτογαλική και η τουρκική. Από που και ως που γερμανικά; Turkification a la Europa ή ''Europeanisation'' a la Turca.
[-] Οι Κύπριοι, οι Πόντιοι, οι Κρητικοί κ.λπ, κάτοικοι της Ουκρανίας και της Ρωσίας, απομεινάρια μουσουλμάνων ή/και χριστιανών που βρίσκονται σε εξω-ελλαδικούς χώρους και μιλάνε παραλλαγές της ελληνικής, είναι Έλληνες.
Και γιατί να μην προσεγγίσω τον όρο Έλληνας ως υπαρκτή πολιτιστική (όχι εθνο-θρησκευτική) κατηγορία την οποία οι Ελλαδίτες αντιλαμβάνονται μονάχα ως εθνική κατηγορία; Δεν είναι οι Έλληνες «Ευρωπαίοι», υπό την εξής ένοια:
[-] Οι Κύπριοι, οι Πόντιοι, οι Κρητικοί κ.λπ, κάτοικοι της Ουκρανίας και της Ρωσίας, απομεινάρια μουσουλμάνων ή/και χριστιανών που βρίσκονται σε εξω-ελλαδικούς χώρους και μιλάνε παραλλαγές της ελληνικής, είναι Έλληνες.
Και γιατί να μην προσεγγίσω τον όρο Έλληνας ως υπαρκτή πολιτιστική (όχι εθνο-θρησκευτική) κατηγορία την οποία οι Ελλαδίτες αντιλαμβάνονται μονάχα ως εθνική κατηγορία; Δεν είναι οι Έλληνες «Ευρωπαίοι», υπό την εξής ένοια:
Αν θεωρήσουμε το «Ευρωπαίος» ως πολιτιστική κατηγορία, τότε το «Έλληνας» είναι αντίστοιχη
πολιτιστική κατηγορία του νεοπαγούς όρου «Ευρωπαίος» και του πολιτιστικού όρου «Τούρκος» (μόνο που οι κατηγορίες Έλληνας και Τούρκος είναι υπαρκτές ιστορικά πολιτιστικές και γλωσσικές κατηγορίες, σε αντίθεση με το «Ευρωπαίος» - φοβούνται να πουν τις πολιτιστικές και γλωσσικές κατηγορίες Λατίνικος ή Ρομανικός και Γερμανικός ή Τευτονικός οι άνθρωποι ή/και τις αποκρύβουν πίσω από την κενή περιεχομένου αοριστολογία «Ευρωπαίος»).
πολιτιστική κατηγορία του νεοπαγούς όρου «Ευρωπαίος» και του πολιτιστικού όρου «Τούρκος» (μόνο που οι κατηγορίες Έλληνας και Τούρκος είναι υπαρκτές ιστορικά πολιτιστικές και γλωσσικές κατηγορίες, σε αντίθεση με το «Ευρωπαίος» - φοβούνται να πουν τις πολιτιστικές και γλωσσικές κατηγορίες Λατίνικος ή Ρομανικός και Γερμανικός ή Τευτονικός οι άνθρωποι ή/και τις αποκρύβουν πίσω από την κενή περιεχομένου αοριστολογία «Ευρωπαίος»).
Κατανοήστε τι είναι και τι σημαίνουν οι επόμενοι όροι: Turkification, Romanization-Latinization,
Arabization, Germanisation, Europeanisation.
Arabization, Germanisation, Europeanisation.
Στην Ελλάδα έχουμε Romanization-Latinization και Germanisation με την προβιά του ''Europeanisation''.
.~`~.
III
1.Ποιος ήταν Έλληνας πριν από περίπου έναν αιώνα -δηλαδή στις αρχές του 20ου ή στα τέλη του 19ου αιώναμε βάση το ελληνικό κράτος;
.~`~.
III
1.Ποιος ήταν Έλληνας πριν από περίπου έναν αιώνα -δηλαδή στις αρχές του 20ου ή στα τέλη του 19ου αιώναμε βάση το ελληνικό κράτος;
Ήταν τρεις, και μαζί τους είχαν και έναν κούκο. Παραδείγματος χάριν, στην Πελοπόννησο «είχαμε» Έλληνες, ενώ στην Κρήτη «δεν είχαμε» -ακόμη- Έλληνες.
Αν η Ελλάδα ασπαζόταν τον civic nationalism και το jus soli (δες παρακάτω) θα έλεγε πως Έλληνες είναι οι Πελοποννήσιοι, οι ΣτέρεοΕλλαδίτες και κάποιοι Θεσσαλοί, και τέλος. Επειδή οι Έλληνες ήταν διεσπαρμένοι σε διάφορους χώρους της αυτοκρατορίας, το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να ενστερνιστεί το δίκαιο εδάφους, αλλά το κληρονομικό δίκαιο.
Ο «αστικός ή φιλελεύθερος εθνικισμός» (πιο γνωστός ως civic nationalism), θεμελιώνεται στο «δίκαιο εδάφους» (jus soli), δηλαδή στη σύνδεση της εθνικότητας και της ιθαγένειας-υπηκοότητας με το έδαφος, ανεξάρτητα από την καταγωγή. Αποτελεί περίπτωση εδαφικού χώρου.
Ο «αστικός ή φιλελεύθερος εθνικισμός» (πιο γνωστός ως civic nationalism), θεμελιώνεται στο «δίκαιο εδάφους» (jus soli), δηλαδή στη σύνδεση της εθνικότητας και της ιθαγένειας-υπηκοότητας με το έδαφος, ανεξάρτητα από την καταγωγή. Αποτελεί περίπτωση εδαφικού χώρου.
Ο «εθνοτικός εθνικισμός» (γνωστός ως ethnic nationalism), εδραιώνεται στο -κληρονομικό- «δίκαιο αίματος» (Jus sanguinis), όπου δεν καθορίζεται η εθνικότητα και η ιθαγένεια-υπηκοότητα από το έδαφος, αλλά από την καταγωγή και κληρονομιά των γονέων (ισχύει και για ανθρώπους που βρίσκονται εκτός των ορίων του κράτους, στη διασπορά, όπως στις περιπτώσεις των Ελλήνων που ήταν διεσπαρμένοι σε διάφορα μέρη της αυτοκρατορίας, αλλά και εκτός αυτής).
Αποτελεί περίπτωση δικτυωτού -μη εδαφικού- χώρου.
Οι λαοί που είχαν διεσπαρμένους γεωγραφικά πληθυσμούς ήταν αδύνατον να ενστερνιστούν το «δίκαιο εδάφους».
Τα επόμενα (2), αν και ουσιαστικά αποτελούν διαφορετικό θέμα, κάνουν εμφανές το παράδειγμα του ασυνεχούς σποραδικού μη εδαφικού χώρου (συντεκτικά στοιχεία του οποίου αποτελούν η γλώσσα, η πίστη, η κληρονομιά κ.λπ).
2.Ο Υψηλάντης γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη (Οθωμανική Αυτοκρατορία), ο Καποδίστριας στην Κέρκυρα (Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας), η Λασκαρίνα Πινότση («Καπετάνισσα» που μετά θάνατον της αποδόθηκε τιμητικά ο τίτλος της Ναυάρχου του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού - η μόνη και η πρώτη γυναίκα σε παγκόσμια κλίμακα που κατείχε τέτοιον τίτλο) στην Κωνσταντινούπολη (Οθωμανική Αυτοκρατορία), ο Κάλβος στη Ζάκυνθο (Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας), ο Ρήγας γεννιέται στο Βελεστίνο, ο Κοραής στη Σμύρνη και ο Αθανάσιος Πάριος-Τούλιος στην Πάρο (Οθωμανική Αυτοκρατορία), ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης (σημαντική φιγούρα για τον ξεσηκωμό της Κρήτης, που φτάνει μέχρι τον Λίβανο μαζί με τον Βάσο Brajević Μαυροβουνιώτη) στο Δελβινάκι της Ηπείρου, ο Αθανάσιος Νικομηδείας και ο Θεοφύλακτος Θησεύς στην Κύπρο (ο τελευταίος από τον Στρόβολο), η Μαντώ Μαυρογένους γεννιέται στη Τεργέστη (οριακά Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Αυστριακή Αυτοκρατορία), ο Άνθιμος Γαζής στις Μηλιές Πηλίου, ο Γεώργιος Κλεόβουλος (μαθητής του Βενιαμίν Λέσβιου) στη Φιλιππούπολη (Plovdiv), η Αγγελική Πάλλη στο Livorno της Τοσκάνης, ο Κανάρης και ο Ιωάννης ΒαρβάκηςΛεόντης στα Ψαρά, ο Ιωάννης Φιλήμων, η Σαπφώ Λεοντιάς και ο Στέφανος Σκουλούδης στην Κωνσταντινούπολη, ο Γεώργιος Τερτσέτης και ο Αναστάσιος Πολυζωίδης στη Ζάκυνθο (Επτάνησος Πολιτεία) και το Μελένικο (Οθωμανική Αυτοκρατορία, Βουλγαρία) αντίστοιχα, ο Βιζυηνός στη Βιζύη (Vize) της Θράκης (Οθωμανική Αυτοκρατορία, Τουρκία), ο Γαβριήλ Μαρινάκης και ο Παντελής Πρεβελάκης στις Μαργαρίτες και στην πόλη του Ρεθύμνου, ο Παύλος Μελάς στη Μασσαλία (οριακά Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία, Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία), ο Καβάφης, η Πηνελόπη Δέλτα-Μπενάκη και ο Κωνσταντίνος Παρθένης στην Αλεξάνδρεια (οριακά Οθωμανική Αιγύπτος), ο Ανδρέας Εμπειρίκος στη Brăila της Ρουμανίας και ο Σεφέρης στη Σμύρνη, ενώ o -ξεχασμένος- Σταμάτης Κλεάνθης στο Βελβεντό Κοζάνης (Οθωμανική Αυτοκρατορία) και ο «Γέρος του Μοριά», στο Ρωμιοβούνι (ή Ραμοβούνι) Μεσσηνίας.
3.Ουδείς από τους προηγούμενους γεννήθηκε στην Αθήνα. Στην Αθήνα εγκαθιδρύεται το ΒαυαριστάνΒαρβαριστάν, το αναβιωμένο Δουκάτο-Κράτος των Αθήνών, το οποίο στις μέρες μας γνωρίζει την αποκορύφωση του, με την τωρινή ανείπωτη και άνευ ιστορικού προηγούμενου παρακμή και κατάπτωση την οποία ζούμε.
Τα επόμενα (2), αν και ουσιαστικά αποτελούν διαφορετικό θέμα, κάνουν εμφανές το παράδειγμα του ασυνεχούς σποραδικού μη εδαφικού χώρου (συντεκτικά στοιχεία του οποίου αποτελούν η γλώσσα, η πίστη, η κληρονομιά κ.λπ).
2.Ο Υψηλάντης γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη (Οθωμανική Αυτοκρατορία), ο Καποδίστριας στην Κέρκυρα (Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας), η Λασκαρίνα Πινότση («Καπετάνισσα» που μετά θάνατον της αποδόθηκε τιμητικά ο τίτλος της Ναυάρχου του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού - η μόνη και η πρώτη γυναίκα σε παγκόσμια κλίμακα που κατείχε τέτοιον τίτλο) στην Κωνσταντινούπολη (Οθωμανική Αυτοκρατορία), ο Κάλβος στη Ζάκυνθο (Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας), ο Ρήγας γεννιέται στο Βελεστίνο, ο Κοραής στη Σμύρνη και ο Αθανάσιος Πάριος-Τούλιος στην Πάρο (Οθωμανική Αυτοκρατορία), ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης (σημαντική φιγούρα για τον ξεσηκωμό της Κρήτης, που φτάνει μέχρι τον Λίβανο μαζί με τον Βάσο Brajević Μαυροβουνιώτη) στο Δελβινάκι της Ηπείρου, ο Αθανάσιος Νικομηδείας και ο Θεοφύλακτος Θησεύς στην Κύπρο (ο τελευταίος από τον Στρόβολο), η Μαντώ Μαυρογένους γεννιέται στη Τεργέστη (οριακά Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Αυστριακή Αυτοκρατορία), ο Άνθιμος Γαζής στις Μηλιές Πηλίου, ο Γεώργιος Κλεόβουλος (μαθητής του Βενιαμίν Λέσβιου) στη Φιλιππούπολη (Plovdiv), η Αγγελική Πάλλη στο Livorno της Τοσκάνης, ο Κανάρης και ο Ιωάννης ΒαρβάκηςΛεόντης στα Ψαρά, ο Ιωάννης Φιλήμων, η Σαπφώ Λεοντιάς και ο Στέφανος Σκουλούδης στην Κωνσταντινούπολη, ο Γεώργιος Τερτσέτης και ο Αναστάσιος Πολυζωίδης στη Ζάκυνθο (Επτάνησος Πολιτεία) και το Μελένικο (Οθωμανική Αυτοκρατορία, Βουλγαρία) αντίστοιχα, ο Βιζυηνός στη Βιζύη (Vize) της Θράκης (Οθωμανική Αυτοκρατορία, Τουρκία), ο Γαβριήλ Μαρινάκης και ο Παντελής Πρεβελάκης στις Μαργαρίτες και στην πόλη του Ρεθύμνου, ο Παύλος Μελάς στη Μασσαλία (οριακά Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία, Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία), ο Καβάφης, η Πηνελόπη Δέλτα-Μπενάκη και ο Κωνσταντίνος Παρθένης στην Αλεξάνδρεια (οριακά Οθωμανική Αιγύπτος), ο Ανδρέας Εμπειρίκος στη Brăila της Ρουμανίας και ο Σεφέρης στη Σμύρνη, ενώ o -ξεχασμένος- Σταμάτης Κλεάνθης στο Βελβεντό Κοζάνης (Οθωμανική Αυτοκρατορία) και ο «Γέρος του Μοριά», στο Ρωμιοβούνι (ή Ραμοβούνι) Μεσσηνίας.
3.Ουδείς από τους προηγούμενους γεννήθηκε στην Αθήνα. Στην Αθήνα εγκαθιδρύεται το ΒαυαριστάνΒαρβαριστάν, το αναβιωμένο Δουκάτο-Κράτος των Αθήνών, το οποίο στις μέρες μας γνωρίζει την αποκορύφωση του, με την τωρινή ανείπωτη και άνευ ιστορικού προηγούμενου παρακμή και κατάπτωση την οποία ζούμε.
Η έκταση και το βάθος αυτής της ιστορικής παρακμής, κατάπτωσης και κατάντιας, δεν γίνεται αντιληπτή από αρκετούς.
Πέρα από τον μικρο-κομματικό/παραταξικό χρόνο-ρυθμό που προσπαθεί να επιβάλλει το αποσυντιθέμενο σύστημα εξουσίας προκειμένου να αυτοσυντηρηθεί (μόνη επιδίωξη της εξουσιαστικής αυτής δομής και των μονάδων της -ως συστημικών και φυσικων οντοτήτων- εκτός από την «παλαιομοδίτικη» νομή του κράτους, είναι η ενσωμάτωση στην «ευρωπαϊκή-δυτική» υπερδομή ως τοπικός βραχίωνας και μηχανισμός εγχώριας επιβολής της και η αναγνώριση της ως τοπική ελίτ), ως αιτίες για την μη αναγνώριση της σημερινής παρακμής από αρκετούς, μπορούν να θεωρηθούν η (εσωτερική) αποδιοργάνωση και η απώλεια τόσο της χρονικής-ιστορικής προοπτικής όσο και της χωρικής-παγκόσμιας διάστασης, και ο αποσυντονισμός-αποσύνδεση από το διεθνές-παγκόσμιο περιβάλλον (εξωτερικό). Δηλαδή ένα υποκείμενο -που ζει στον κόσμο του- στιγμιαίου παρόντος (βλέπωντας το πολύ μέχρι ένα-δύο βήματα πέρα από τα πόδια του, στρουθοκαμηλίζοντας και
απωθώντας), που εκχυδαϊσμένο και εξευτελισμένο λειτουργεί συνεχώς μικρο-ωφελιμίστικά, ασχολείται με λογιστικές μονάδες, κοιτάζοντας τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο ή/και την Ουάσινγκτον -τα αφεντικά-, σαν σκυλάκι που κουνάει την ουρά του, περιμένωντας να του πετάξουν ένα κόκκαλο, με τρεχούμενα σάλια.
Σημείωσεις
(1)
• Περί το 1897, υπήρχαν περίπου 2.5 εκατομμύρια εντός των ορίων του ελλαδικού κράτους και ανάλογος αριθμός, εκτός.
απωθώντας), που εκχυδαϊσμένο και εξευτελισμένο λειτουργεί συνεχώς μικρο-ωφελιμίστικά, ασχολείται με λογιστικές μονάδες, κοιτάζοντας τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο ή/και την Ουάσινγκτον -τα αφεντικά-, σαν σκυλάκι που κουνάει την ουρά του, περιμένωντας να του πετάξουν ένα κόκκαλο, με τρεχούμενα σάλια.
Σημείωσεις
(1)
• Περί το 1897, υπήρχαν περίπου 2.5 εκατομμύρια εντός των ορίων του ελλαδικού κράτους και ανάλογος αριθμός, εκτός.
Έθνη που ζούσαν υπό συνθήκες διασποράς και με εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό τους εκτός από
τον πολιτικά οριοθετημένο εδαφικό χώρο («κράτος») δεν ήταν δυνατόν να αποδεχτούν τον «φιλελεύθερο εθνικισμό» και το δίκαιο εδάφους-jus soli.
τον πολιτικά οριοθετημένο εδαφικό χώρο («κράτος») δεν ήταν δυνατόν να αποδεχτούν τον «φιλελεύθερο εθνικισμό» και το δίκαιο εδάφους-jus soli.
Η επιλογή εξαρτάτο από την ιδιαιτερότητα και τις ανάγκες κάθε περίπτωσης και όχι μόνον από λόγους ιδεολογίας.
Οι Ινδοί, οι Βραζιλιάνοι και οι Ινδονήσιοι, αποτελούν έθνη που αυτο-κατανοούνται ως πολυ-εθνοτικά και πολυ-φυλετικά έθνη. Η Βραζιλία ακολουθεί το jus soli, η Ινδία το Jus sanguinis ενώ στην Ινδονησία υπάρχει συνδυασμός και σύνθεση τόσο του jus sanguinis όσο και του jus soli (βλέπουμε πόσο σύνθετο είναι το ζήτημα jus sanguinis - jus soli). (2) και (3)
• Το νεο-εγκθιδρυθέν αναβιωμένο Δουκάτο των Αθήνων, συμβολίζει το hijacking της Εθνεγερσίας, Παλιγγενεσίας ή της «Επανάστασης» και αποτελεί ταφόπλακα τους.
• Το νεο-εγκθιδρυθέν αναβιωμένο Δουκάτο των Αθήνων, συμβολίζει το hijacking της Εθνεγερσίας, Παλιγγενεσίας ή της «Επανάστασης» και αποτελεί ταφόπλακα τους.
Κολοκοτρώνης, Λασκαρίνα, Καραϊσκάκης, εάν το ελληνικό έθνος είχε το εκτόπισμα και τη βαρύτητα άλλων έθνων, μάλλον θα ήταν προσωπικότητες υπερεθνικού βεληνεκούς (ο Καραΐσκος ή Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν αξιολόγοτατος και ικανότατος πολυνίκης στρατηγός, τον οποίο φρόντισε να κατασυκοφαντίσει ο άνθρωπος του οποίου το όνομα δεν επιθυμώ να γράψω.
Ήταν Σαρακατσάνος, δηλαδή στα τούρκικα «μαύρος φυγάς».
Μαυροντυμένοι, όπως είναι οι παραδοσιακές φορεσιές τους, που έφευγαν στα βουνά κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου - χρειάζεται βέβαια λεπτομερέστερη αναφορά στους Σαρακατσάνους και την ταυτότητα τους.
Ο Καραϊσκάκης δεν σκοτώθηκε, δολοφονήθηκε).
Μόνο εφόσον Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, «Μπουμπουλίνα» και διάφοροι άλλοι περίεργοι, φύγουν απο τη μέση, γίνεται δυνατόν να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς που ισχύει μέχρι και σήμερα. Το καθεστώς «προστασίας» (και «εξάρτησης»).
Το σχήμα μέχρι τις μέρες μας έχει χονδρικά ως εξής:
Οι Τούρκοι είναι ισχυροί, νικάνε και είναι
«απειλή», προκειμένου τα κοροίδα να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους (π.χ, δάνεια, υπακοή ή άλλες
εξωτερικές υποχρεώσεις) και κυρίως να χρειάζονται και να αποδεχονται «προστασία» (το ίδιο σχήμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας και με το ευρώ: μη βγούμε από το ευρώ, μας έφαγαν οι Τούρκοι.
«απειλή», προκειμένου τα κοροίδα να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους (π.χ, δάνεια, υπακοή ή άλλες
εξωτερικές υποχρεώσεις) και κυρίως να χρειάζονται και να αποδεχονται «προστασία» (το ίδιο σχήμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας και με το ευρώ: μη βγούμε από το ευρώ, μας έφαγαν οι Τούρκοι.
Το ευρώ βέβαια στρατηγικά είναι άσχετο με αυτό το ζήτημα - αρκούσε η Ε.Ε, επίσης από το 1833 μέχρι το 1999-2002 δεν είχες ευρώ.
Οι Τούρκοι, αν είναι να σε φάνε, ή ορθότερα να σε καταπιούν, θα το κάνουν μέ ή χωρίς ευρώ, όπως το
κάνουν).
κάνουν).
Οι «σύμμαχοι και εταίροι» σώζουν και όλα τα γνωστά που ακούτε τα τελευταία χρόνια.
«Προστασία» στις μέρες μας χρειάζονται και οι Τουρκομάνοι στη Συρία -παλαιότερα οι κάτοικοι της Γιουγκοσλαβίας- και οι Κούρδοι του Ιράκ (προκειμένου να ελέγχουμε τη Μοσούλη - ελπίζω αυτοί οι άνθρωποι να είναι κάπως κυνικοί, γιατί και πριν έναν αιώνα σε Κούρδους αναφερόταν η Συνθήκη των Σεβρών αλλά Μοσούλη εννοούσε), «προστασία» όμως χρειάζονται και οι Σύριοι, «προστασία» χρειάζεται επίσης και το Ισραήλ, «προστασία» και η Ταιβάν και η Ν. Κορέα, «προστασία» και οι χώρες της Βαλτικής, «προστασία» και οι Φιλιππίνες, «προστασία» χρειάζονται και οι Τούρκοι, «προστασία» και οι Ουιγούροι, οι Νιγηριανοί ή το Θιβέτ, «προστασία» και οι κάτοικοι της Λιβύης, «προστασία» χρειάζεται γενικά και η «Ευρωπη» (από τους Ρώσους), και πάει λέγοντας. Γενικότερα, όλοι πρέπει να τίθενται υπό καθεστώς «προστασίας». Δύο αιώνες τα ίδια πράγματα.
• Το μεγάλο πανηγύρι ξεκινάει όταν δεν υπάρχουν πλέον Έλληνες σχεδόν πουθενά αλλού εκτός της Ελλάδας (αφού κλειστήκαμε εδώ μέσα - αργότερα βέβαια πάλι θα ξαναφύγουμε, θα ξαναβγούμε εκτός).
• Το μεγάλο πανηγύρι ξεκινάει όταν δεν υπάρχουν πλέον Έλληνες σχεδόν πουθενά αλλού εκτός της Ελλάδας (αφού κλειστήκαμε εδώ μέσα - αργότερα βέβαια πάλι θα ξαναφύγουμε, θα ξαναβγούμε εκτός).
Tότε αρχίζει το υλικό-πνευματικό άλεσμα, το οποίο καταλήγει στα σημερινά επίπεδα υποστάθμης. Καθεστώς «προστασίας», δολοφονίες, αιφνίδιοι θάνατοι, διχασμοί και εμφύλιοι διαφόρων μορφών (εθνικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί πολιτισμικοί), εξωθεσμικές και εξωεθνικές παρεμβάσεις και επεμβάσεις, αλλοιώσεις πολιτικών συστημάτων, «εκσυγχρονισμοί», μεταμφιεσμένοι «κεμαλισμοί» έκδοση no15, «αναπτύξεις» και «εξευρωπαϊσμοί», οικονομικές πιέσεις, απειλές και κρίσεις, πολιτικές κρίσεις και αποσταθεροποιήσεις, πολιτιστικές και ιστορικές αλλοιώσεις και χειραγωγήσεις ταυτοτήτων, παπαγαλίες, παραμυθίες, αποτελούν το θέατρο σκιών-επιχειρήσεων προκειμένου το κράτος να επιτελεί το ρόλο του.
Τα αποκιακά παραρτήματα, τα στημένα ή ασπόνδυλα κράτη και τα client-vassal states, δεν μπορούν, δεν έχουν τις προϋποθέσεις, να σταθούν στον νέο παγκόσμιο ιστορικό αιώνα.
Bonus
Μη άμεσα σχετιζόμενο, καλό είναι όμως να αναφερθεί. Αρκετές οθωμανικές προσωπικότητες ήταν, μερικώς ή ολοκληρωτικά, έλληνικής καταγωγής μουσουλμάνοι, τόσο παλαιότερα ιστορικά, όσο και τα νεώτερα χρόνια.
Bonus
Μη άμεσα σχετιζόμενο, καλό είναι όμως να αναφερθεί. Αρκετές οθωμανικές προσωπικότητες ήταν, μερικώς ή ολοκληρωτικά, έλληνικής καταγωγής μουσουλμάνοι, τόσο παλαιότερα ιστορικά, όσο και τα νεώτερα χρόνια.
Σε ό,τι αφορά τα νεώτερα χρόνια (γιατί αν πιάσουμε τα παλαιά χρόνια δεν θα τελειώνουμε), ενδεικτικά ονόματα είναι ο ποιητής Tevfik Fikret (οι πολιτικές του απόψεις αντίθετες προς τον Abdul Hamid II), ο καλλιτέχνης, ζωγράφος, διανοούμενος, αρχαιολόγος Osman Hamdi Bey, ο Hüseyin Hilmi Pasha και ο Ahmed Vefik Pasha (πολιτικοί, διπλωμάτες κ.λπ).
Μάλιστα ο τελευταίος, ο Ahmed Vefik, ήταν και πρωτεργάτης του Παν-Τουρκισμού! (απ'ό,τί
φαίνεται είναι «ανήσυχα» πνεύματα οι ελληνικής καταγωγής, είτε μονοθεϊστές, είτε πολυθεϊστές, είτε αθεϊστές).
Σχετικά παλαιότερη προσωπικότητα που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι και ο Mikhail Mishaqa. Ιστορικά, γίνεται πανικός ή της κολάσεως.
Διαβάστε, και κυρίως στοχαστείτε, παρακαλώ προσεκτικά, την επόμενη θέση-φράση: Η Ελλάδα έχει λόγο ύπαρξης ως νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Προσοχή! Η Ελλάδα δεν έχει δικό της λόγο ύπαρξης. Έχει λόγο υπάρξης ωςνοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Εάν εκλείψει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, εκλείπει και ο λόγος ύπαρξης της Ελλάδας.
Η Ελλαδα εχει λογο υπαρξης ωςνοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, λοιπόν. Παρόμοια. Η Ελλαδα εχει λογο υπαρξης ωςμέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλαδα εχει λογο υπαρξης ωςμέλος της Ευρωζώνης.
φαίνεται είναι «ανήσυχα» πνεύματα οι ελληνικής καταγωγής, είτε μονοθεϊστές, είτε πολυθεϊστές, είτε αθεϊστές).
Σχετικά παλαιότερη προσωπικότητα που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι και ο Mikhail Mishaqa. Ιστορικά, γίνεται πανικός ή της κολάσεως.
Διαβάστε, και κυρίως στοχαστείτε, παρακαλώ προσεκτικά, την επόμενη θέση-φράση: Η Ελλάδα έχει λόγο ύπαρξης ως νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Προσοχή! Η Ελλάδα δεν έχει δικό της λόγο ύπαρξης. Έχει λόγο υπάρξης ωςνοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Εάν εκλείψει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, εκλείπει και ο λόγος ύπαρξης της Ελλάδας.
Η Ελλαδα εχει λογο υπαρξης ωςνοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, λοιπόν. Παρόμοια. Η Ελλαδα εχει λογο υπαρξης ωςμέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλαδα εχει λογο υπαρξης ωςμέλος της Ευρωζώνης.
Προσοχή, σε όλες τις προηγούμενες θέσεις, η Ελλάδα δεν έχει δικό της (ενδογενή) λόγο ύπαρξης (ούτε υπήρχε, με αυτή τη λογική, πριν από το 1999-2002, πριν από το 1993 ή το 1979-1981, και πριν από το 1952).
Τα προηγούμενα θεσμικά πλαίσια, οργανισμοί, συμμαχίες δεν αποτελούν μέσον προς εξυπηρέτηση σκοπών και συμφερόντων, απότελούν σκοπό-τέλος και λόγο ύπαρξης της Ελλάδας. Οντολογία της. Η Ελλάδα έχει λόγο υπάρξης ωςνοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ωςμέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωςμέλος της Ευρωζώνης (πολύ καλά κάνουν και σε πηδάνε ή/και δεν σε υπολογίζουν οι Γερμανοί, και σε πουλάνε ή/και σε έχουν προς διαπραγμάτευση οι Αμερικανοί. Ορθότατα, άριστα πράττουν).
Εάν λοιπόν εκλείψει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή/και η Ευρωζώνη, εκλείπει και ο λόγος ύπαρξης της Ελλάδας.
Και μετά μιλάνε για «εκσυγχρονισμούς» και για «κανονικό» κράτος. Ποιο «κανονικό» (ευρωπαϊκό, δυτικό ή άλλο) κράτος γνωρίζετε που να σκεφτεται έτσι; Τα «κανονικά» κράτη δεν σκέφτονται κατά αυτόν τον τρόπο.
Εάν λοιπόν εκλείψει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή/και η Ευρωζώνη, εκλείπει και ο λόγος ύπαρξης της Ελλάδας.
Και μετά μιλάνε για «εκσυγχρονισμούς» και για «κανονικό» κράτος. Ποιο «κανονικό» (ευρωπαϊκό, δυτικό ή άλλο) κράτος γνωρίζετε που να σκεφτεται έτσι; Τα «κανονικά» κράτη δεν σκέφτονται κατά αυτόν τον τρόπο.
Ούτε έχουν λόγο ύπαρξης ωςμέλη του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και της Ευρωζώνης, ούτε λένε πως «Ανήκουν εις την Δύσιν» (ανήκουν!) και πως «η Ευρώπη είναι η ταυτότητα τους», ούτε «Πάση θυσία στο ευρώ» λένε.
Και κυρίως, δεν λένε «Τουλάχιστον, η χώρα μου (η Ελλάδα) αν καεί, να καεί για να υπάρξει μια συνοχή και μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη».
Two Steps From Hell - Blackheart
Από εκεί ξεκινήστε όσες και όσοι επιθυμείτε «κανονικό» κράτος. Από εκεί αρχίστε και για να αντιληφθείτε τις ρίζες της σαπίλας και της κατάντιας της πολιτικής ταξης του Δουκάτου-Κράτους των Αθηνών.
Σημειώσεις
[-] Ξέρω ότι τα προηγούμενα ενοχλούν. Τα επόμενα θα ενοχλήσουν ακόμη περισσοτερο: Στην αρχή μας έλεγαν πως μπήκαμε στο ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουμε την (Γ)κομμουνιστική απειλή. Με την κατάρρευση του διπολικού συστήματος, άλλαξε το τροπάριο. Άρχισαν να μας λένε πως ευτύχως που ήμασταν στο ΝΑΤΟ, γιατί η Τουρκία θα μας είχε πάρει τα νησιά! (Κύπρος;). Τελικά ήμασταν στο ΝΑΤΟ για τον (Γ)κομμουνισμό ή για την Τουρκία;
Ιστορικά, ο (Γ)κομμουνιστικός κίνδυνος βόλεψε, γιατί όποιος έθετε τέτοιας υφής ζητήματα, ήτο «Γκομμουνιστής».
Τώρα όμως που ο κίνδυνος εξαλείφθηκε, τι; Τώρα μετασχηματίστηκε η κόκκινη απειλή σε πράσινη.
Two Steps From Hell - Blackheart
Από εκεί ξεκινήστε όσες και όσοι επιθυμείτε «κανονικό» κράτος. Από εκεί αρχίστε και για να αντιληφθείτε τις ρίζες της σαπίλας και της κατάντιας της πολιτικής ταξης του Δουκάτου-Κράτους των Αθηνών.
Σημειώσεις
[-] Ξέρω ότι τα προηγούμενα ενοχλούν. Τα επόμενα θα ενοχλήσουν ακόμη περισσοτερο: Στην αρχή μας έλεγαν πως μπήκαμε στο ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουμε την (Γ)κομμουνιστική απειλή. Με την κατάρρευση του διπολικού συστήματος, άλλαξε το τροπάριο. Άρχισαν να μας λένε πως ευτύχως που ήμασταν στο ΝΑΤΟ, γιατί η Τουρκία θα μας είχε πάρει τα νησιά! (Κύπρος;). Τελικά ήμασταν στο ΝΑΤΟ για τον (Γ)κομμουνισμό ή για την Τουρκία;
Ιστορικά, ο (Γ)κομμουνιστικός κίνδυνος βόλεψε, γιατί όποιος έθετε τέτοιας υφής ζητήματα, ήτο «Γκομμουνιστής».
Τώρα όμως που ο κίνδυνος εξαλείφθηκε, τι; Τώρα μετασχηματίστηκε η κόκκινη απειλή σε πράσινη.
Η
(Γ)κομμουνιστική απειλή έγινε ισλαμιστική απειλή (όλα γίνονται προκειμένου να συνεχιστεί το καθεστώς «προστασίας»).
(Γ)κομμουνιστική απειλή έγινε ισλαμιστική απειλή (όλα γίνονται προκειμένου να συνεχιστεί το καθεστώς «προστασίας»).
Βασικά, σε κάποια στιγμή στο μέλλον, θα πρέπει να αποκάλυφθεί και το μεγάλο μυστικό:
Ποιος (ή/και τι ήταν αυτό που) οδήγησε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ;
[-] Κράτος σημαίνει, πριν απ'οτιδήποτε άλλο, κυριαρχία (και ο αυτοκράτωρ μπορεί να ερμηνευθεί ως ο
αυτοκυρίαρχος). Για να έχεις κράτος πρέπει, πριν απ'οτιδήποτε άλλο, να αξιωνείς να είσαι κυρίαρχος και να (εξ)ασκείς κυριαρχία (κυριαρχικά δικαιώματα κ.λπ). Υπό καθεστώς «προστασίας» και κρατογένεσης εν εξαρτήση, δεν οικοδομείς «κανονικό» κράτος.
II
Αποσκοπώντας ειλικρινά σε μια διεθνή ειρήνη βασισμένη στο δίκαιο και στην τάξη, ο [τάδε] λαός
αποκηρύσσει δια παντός τον πόλεμο ως κυριαρχικό δικαίωμα του έθνους, καθώς και τη βία ή την απειλή χρήσης της ως μέσου διευθέτησης διεθνών διαφορών.
Για την πραγματοποίηση του σκοπού της ανωτέρω παραγράφου, ουδέποτε εφεξής θα διατηρηθεί στρατός ξηράς, θαλάσσης ή αέρος καθώς και οποιαδήποτε άλλη πολεμική δύναμη. Δεν θα αναγνωρίζεται δε δικαίωμα κατάστασης εμπόλεμου στην πολιτεία.[1]
Ωραία λόγια. Μονο που πρώτον, αυτά τα πράγματα δεν θεσπίζονται αυτοβούλως ούτε έχουν πρακτική εφαρμογή, και δεύτερον, αποτελούν προϊόντα κατοχής και εξωεθνικής επιβολής. Σωστά διαβάσατε. Παραθέτω [2]:
Το πολιτικό σύστημα της Ιαπωνίας είναι σε σημαντικό βαθμό Αμερικανικό δημιούργημα αφού, πέραν
άλλων, τόσο το ισχύον Ιαπωνικό σύνταγμα συντάχθηκε από τους Αμερικανικούς, το 1946, όσο και το
κυρίαρχο από το 1955 μέχρι σήμερα πολιτικό κόμμα της χώρας, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα
[LDP/Jimintō], δημιουργήθηκε με μεθοδευση της Αμερικανικής CIA [η Ιαπωνία είχε κεκαλυμμένο
μονοκομματικό καθεστώς, γεγονός που δεν είναι ευρέως γνωστό, προκειμένου να λειτουργούν τα περί
«εκδυτικισμού» και «εκσυγχρονισμού» ιδεολογήματα και η Ιαπωνία να θεωρείται «δυτική» και
«δημοκράτική» κ.λπ]...
[-] Κράτος σημαίνει, πριν απ'οτιδήποτε άλλο, κυριαρχία (και ο αυτοκράτωρ μπορεί να ερμηνευθεί ως ο
αυτοκυρίαρχος). Για να έχεις κράτος πρέπει, πριν απ'οτιδήποτε άλλο, να αξιωνείς να είσαι κυρίαρχος και να (εξ)ασκείς κυριαρχία (κυριαρχικά δικαιώματα κ.λπ). Υπό καθεστώς «προστασίας» και κρατογένεσης εν εξαρτήση, δεν οικοδομείς «κανονικό» κράτος.
II
Αποσκοπώντας ειλικρινά σε μια διεθνή ειρήνη βασισμένη στο δίκαιο και στην τάξη, ο [τάδε] λαός
αποκηρύσσει δια παντός τον πόλεμο ως κυριαρχικό δικαίωμα του έθνους, καθώς και τη βία ή την απειλή χρήσης της ως μέσου διευθέτησης διεθνών διαφορών.
Για την πραγματοποίηση του σκοπού της ανωτέρω παραγράφου, ουδέποτε εφεξής θα διατηρηθεί στρατός ξηράς, θαλάσσης ή αέρος καθώς και οποιαδήποτε άλλη πολεμική δύναμη. Δεν θα αναγνωρίζεται δε δικαίωμα κατάστασης εμπόλεμου στην πολιτεία.[1]
Ωραία λόγια. Μονο που πρώτον, αυτά τα πράγματα δεν θεσπίζονται αυτοβούλως ούτε έχουν πρακτική εφαρμογή, και δεύτερον, αποτελούν προϊόντα κατοχής και εξωεθνικής επιβολής. Σωστά διαβάσατε. Παραθέτω [2]:
Το πολιτικό σύστημα της Ιαπωνίας είναι σε σημαντικό βαθμό Αμερικανικό δημιούργημα αφού, πέραν
άλλων, τόσο το ισχύον Ιαπωνικό σύνταγμα συντάχθηκε από τους Αμερικανικούς, το 1946, όσο και το
κυρίαρχο από το 1955 μέχρι σήμερα πολιτικό κόμμα της χώρας, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα
[LDP/Jimintō], δημιουργήθηκε με μεθοδευση της Αμερικανικής CIA [η Ιαπωνία είχε κεκαλυμμένο
μονοκομματικό καθεστώς, γεγονός που δεν είναι ευρέως γνωστό, προκειμένου να λειτουργούν τα περί
«εκδυτικισμού» και «εκσυγχρονισμού» ιδεολογήματα και η Ιαπωνία να θεωρείται «δυτική» και
«δημοκράτική» κ.λπ]...
Το Ιαπωνικό σύνταγμα συντάχθηκε από την Αμερικανική Αρχή κατοχής της χώρας το 1946...
Παρεμφερείς εξελίξεις είχαμε και στη Γερμανία, η οποία θυμίζω πως μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν θεωρείτο «Δύση».
Παρεμφερείς εξελίξεις είχαμε και στη Γερμανία, η οποία θυμίζω πως μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν θεωρείτο «Δύση».
Μονάχα μεταπολεμικά, και κυρίως κατά την μετα-διπολική περίοδο θεωρήθηκε η Γερμανία «Δύση» (και μετά απορείτε που επιθυμώ να μου διευκρινίζουν οι άνθρωποι τι εννοούν με τον όρο «Δύση»).
Συνεχίζω: «Από το 1955 μέχρι σήμερα, κυρίαρχο πολιτικό κόμμα στην Ιαπωνία είναι το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, κεντροδεξιό κόμμα που ιδρύθηκε το 1955 από συγχώνευση κομμάτων του παλαιού πολιτικού συστήματος, ύστερα από μεθόδευση της Αμερικανικής CIA, η οποία ολοκλήρωσε έτσι τη δομή του πολιτικού συστήματος της χώρας, που καθιερώθηκε να αποκαλείται 'σύστημα του 1955'και διήρκεσε μέχρι το 1993, όταν η μεταβολή στο παγκόσμιο περιβάλλον και η κοινωνική, οικονομική και πολιτική εξέλιξη διαφοροποίησαν ουσιωδώς την παγιωμένη κατάσταση.
Συνεχίζω: «Από το 1955 μέχρι σήμερα, κυρίαρχο πολιτικό κόμμα στην Ιαπωνία είναι το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, κεντροδεξιό κόμμα που ιδρύθηκε το 1955 από συγχώνευση κομμάτων του παλαιού πολιτικού συστήματος, ύστερα από μεθόδευση της Αμερικανικής CIA, η οποία ολοκλήρωσε έτσι τη δομή του πολιτικού συστήματος της χώρας, που καθιερώθηκε να αποκαλείται 'σύστημα του 1955'και διήρκεσε μέχρι το 1993, όταν η μεταβολή στο παγκόσμιο περιβάλλον και η κοινωνική, οικονομική και πολιτική εξέλιξη διαφοροποίησαν ουσιωδώς την παγιωμένη κατάσταση.
Το σύστημα αυτό βασιζόταν σε δύο κόμματα» [Τον Φασουλή και τον Περικλέτο.
Αυτοί οι δύο κοροιδεύαν τον κόσμο με το να «τσακώνονται»]. Από το 1955 μέχρι το 1993, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα παρέμεινε συνεχώς στην εξουσία επί 38 έτη.
Ανάλογες μεταβολές, όπως στην Ιαπωνία, συνέβησαν κατά τις δεκαετίες 1990-2000 και στη Γερμανία, την Τουρκία και αλλού. Οι απαραίτητες αλλαγές-μεταβολές έπρεπε να είναι και αυτές «ελέγξιμες» και
Ανάλογες μεταβολές, όπως στην Ιαπωνία, συνέβησαν κατά τις δεκαετίες 1990-2000 και στη Γερμανία, την Τουρκία και αλλού. Οι απαραίτητες αλλαγές-μεταβολές έπρεπε να είναι και αυτές «ελέγξιμες» και
«ευθυγραμμισμένες».
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της περιόδου «καλού Erdoğan» και «κακού Erdoğan» και Τουρκίας «υποδείγματος» (η Χίλαρυ τα έλεγε αυτά) και Τουρκίας «ατασθαλούσας».
Και ο Shinzō Abe έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς αρνητικά (καρότο-μαστίγιο).
Ενώ οι ίδιοι οι Αμερικανοί επιθυμούν, μέχρι ενός σημείου, την αναθεώρηση του Ιαπωνικού Συντάγματος, προκειμένου να μεταφερθούν βάρη σε άλλες πλάτες πέρα από τις δικές τους, δεν έχουν εντελώς διαυγείς και ξεκάθαρες θέσεις και τοποθετήσεις (κάτι το οποίο φάνηκε και στα «ντιμπέιτ» μεταξύ Κλίντον και Τράμπ, σε διάφορα ζητήματα: Ιαπωνία-πυρηνικά όπλα, Γερμανίαοικονομική συνεισφορά, ΝΑΤΟ κ.λπ).
Σημειώσεις
[1] Άρθρο 9 του Ιαπωνικού Συντάγματος.
[2] Ευστράτιος Β. Αλμπάνης, Παγκοσμιοποίηση και πολυδιάσπαση, Καλλιγράφος, 2014 [Από τα λίγα άξια λόγου βιβλία στην ελληνική τα τελευταία χρόνια]
Επισημάνσεις
[-] Για το ζήτημα «εκσυγχρονισμός-εκδυτικισμός» σε ό,τι αφορά την Ιαπωνία έχω γράψει αρκετές φορές κατά το παρελθόν.
Σημειώσεις
[1] Άρθρο 9 του Ιαπωνικού Συντάγματος.
[2] Ευστράτιος Β. Αλμπάνης, Παγκοσμιοποίηση και πολυδιάσπαση, Καλλιγράφος, 2014 [Από τα λίγα άξια λόγου βιβλία στην ελληνική τα τελευταία χρόνια]
Επισημάνσεις
[-] Για το ζήτημα «εκσυγχρονισμός-εκδυτικισμός» σε ό,τι αφορά την Ιαπωνία έχω γράψει αρκετές φορές κατά το παρελθόν.
Η Ιαπωνία ήταν αυτή που κονιορτοποίησε πρώτη τον «κεμαλισμό» ως στρατηγική μαζί με διάφορα
δυτικοευρωκεντρικά μυθολογήματα.
δυτικοευρωκεντρικά μυθολογήματα.
Ο «κεμαλισμός» δεν είναι απλά μια εθνική ιδεολογία της Τουρκίας και δεν θα πρέπει να τον βλέπουμε μόνο υπό μια εθνοκεντρική ελληνική ματιά. «Κεμαλισμός», είναι να αλλάξουν το κυριλλικό αλφάβητο (ενστερνιζόμενοι το λατινικό) οι Ρώσοι προκειμένου να «αναπτυχθούν» ή το σύστημα γραφής και το ημερολόγιο τους οι Ινδοί και οι Κινέζοι προκειμένου να «εκσυγχρονιστούν». «Κεμαλισμός» είναι το
ευρωκεντρικό αποικιοκρατικού τύπου δόγμα ταύτισης «εκδυτικισμού» και «εκσυγχρονισμού» μέσω του αφανισμού της ιθαγενούς κουλτούρας και της ανυπαρξίας αυτόχθονης πνευματικής παραγωγής («Κανένας Ρώσος Ατατούρκ δεν φαίνεται στον ορίζοντα», είχε γράψει πλημμυρισμένος από οδύνη και εν μέσω οδυρμών ο Brzezinski).
ευρωκεντρικό αποικιοκρατικού τύπου δόγμα ταύτισης «εκδυτικισμού» και «εκσυγχρονισμού» μέσω του αφανισμού της ιθαγενούς κουλτούρας και της ανυπαρξίας αυτόχθονης πνευματικής παραγωγής («Κανένας Ρώσος Ατατούρκ δεν φαίνεται στον ορίζοντα», είχε γράψει πλημμυρισμένος από οδύνη και εν μέσω οδυρμών ο Brzezinski).
Το γεγονός πως αυτή η αποικιοκρατικού τύπου ιδεολογία (η οποία αποτέλεσε προϊόν προς εξαγωγή
στον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά και ευρύτερα) ηττήθηκε -ή βρίσκεται σε φάση υποχώρησης ή αποσύνθεσηςμέσα στο ίδιο της το σπίτι, στην Τουρκία, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πολιτικές εξελίξεις στις αρχές του 21ου αιώνα.
στον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά και ευρύτερα) ηττήθηκε -ή βρίσκεται σε φάση υποχώρησης ή αποσύνθεσηςμέσα στο ίδιο της το σπίτι, στην Τουρκία, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πολιτικές εξελίξεις στις αρχές του 21ου αιώνα.
Στην Ελλάδα, η λύσσα που υπάρχει για τις εξελίξεις στην απέναντι ακτή του Αιγαίου, δεν σχετίζεται
μόνο με την απειλή σε ό,τι αφορά το εθνικό συμφέρον της χώρας. Σχετίζεται και με την απειλή που νιώθει το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης (η οντολογία και οι ιδεολογικές βάσεις της οποίας μπορούν να περιγραφούν ως «ελλαδικός κεμαλισμός»), η οποία δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά ένα υποπροϊόν και μια τοπικοποίηση, όλων των προηγούμενων.
[-] Υπόψην, αυτά γίνονταν στην Ιαπωνία (φανταστείτε τι συνέβαινε σε... άλλες χώρες) όπου η πολιτική τάξη και οι ελίτ της, χαρακτηρίζονταν από έντονα αισθήματα πατριωτισμού και που ποτέ δεν χώνεψαν την αμερικανική επιβολή (αυτό το απέδειξαν με διάφορους τρόπους κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου).
μόνο με την απειλή σε ό,τι αφορά το εθνικό συμφέρον της χώρας. Σχετίζεται και με την απειλή που νιώθει το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης (η οντολογία και οι ιδεολογικές βάσεις της οποίας μπορούν να περιγραφούν ως «ελλαδικός κεμαλισμός»), η οποία δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά ένα υποπροϊόν και μια τοπικοποίηση, όλων των προηγούμενων.
[-] Υπόψην, αυτά γίνονταν στην Ιαπωνία (φανταστείτε τι συνέβαινε σε... άλλες χώρες) όπου η πολιτική τάξη και οι ελίτ της, χαρακτηρίζονταν από έντονα αισθήματα πατριωτισμού και που ποτέ δεν χώνεψαν την αμερικανική επιβολή (αυτό το απέδειξαν με διάφορους τρόπους κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου).
Η αμερικανική διοίκηση κατοχής προσπάθησε αρχικά να στρέψει τους Ιάπωνες οικονομικά προς τη θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος και να τους επικεντρώσει σε προϊόντα εντάσεως εργασίας. Η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ιαπωνίας είχε ωστόσο πολύ διαφορετικές ιδέες και δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτό που θεωρούσε ότι ήταν μια προσπάθεια των Αμερικανών να υποβιβάσουν την Ιαπωνία στο χαμηλότερο άκρο του οικονομικού και τεχνολογικού φάσματος [Robert Gilpin, Global Political Economy: Understanding the International Economic Order].
Αντίθετα, οι Ιάπωνες αποφάσισαν να κάνουν την Ιαπωνία οικονομικά και τεχνολογικά ίση με, ίσως ακόμη και ανώτερη από, τη «Δύση».
Κάπως έτσι υπήρξαν οικονομικά μεγέθη που πέταξαν τα «μάτια έξω» ορισμένων περιξ του Ατλαντικού (είπαμε παιδια να βοηθήσουμε, αλλά μέχρι ενός σημείου).
Και κάπως έτσι άρχισαν να καταλύονται πολλά ιδεολογήματα και δόγματα. Και τελικά φτάσαμε στην αποκορύφωση της περιόδου ανησυχίας ή φόβου, όταν ο γερουσιαστής Howard Baker είχε κάνει την περίφημη δήλωση (δεκαετία 80):
«Πρώτον, είμαστε ακόμη σε πόλεμο με την Ιαπωνία. Και δεύτερον, τον χάνουμε». Και μετά ήρθε το... τέλος. Η Ιαπωνία, τον περασμένο αιώνα, ήταν σε πολλά επίπεδα η πρώτη «μη δυτική χώρα». Η Ιαπωνία ήταν επίσης η πρώτη χώρα που ζήτησε να συμπεριληφθεί στον καταστατικό χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών μια παράγραφος για την ισότητα των φυλών. Το 1919, οι φιλελεύθερες δυνάμεις απερριψαν την πρόταση της Ιαπωνίας.
[-] Λόγω ακριβώς της ιδιαίτερης θέσης τους (ηττημένες του Β'ΠΠ αλλά «σύμμαχοι»), των συνταγμάτων τους και της απο-στρατιωτικοποίησης τους, η Γερμανία και η Ιαπωνία έδωσαν μεγάλη σημασία υπερτονίζοντας την «Γεωοικονομία».
[-] Μονοκομματικό καθεστώς/κράτος είχε/ήταν και η Τουρκία κατά την εγκαθίδρυση/εμφυτευση του κεμαλικού κράτους.
[-] Λόγω ακριβώς της ιδιαίτερης θέσης τους (ηττημένες του Β'ΠΠ αλλά «σύμμαχοι»), των συνταγμάτων τους και της απο-στρατιωτικοποίησης τους, η Γερμανία και η Ιαπωνία έδωσαν μεγάλη σημασία υπερτονίζοντας την «Γεωοικονομία».
[-] Μονοκομματικό καθεστώς/κράτος είχε/ήταν και η Τουρκία κατά την εγκαθίδρυση/εμφυτευση του κεμαλικού κράτους.
Πιο συγκεκριμένα από το 1924 μέχρι το 1950. Το κεμαλικό κράτος ή η «Τουρκική Δημοκρατία» ιδρύθηκε το 1920 - η Ε.Σ.Σ.Δ το 1922, η φασιστική Ιταλία το ίδιο (1922), η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία το 1933.
Η Τουρκία μετά το 1950 και η Ιαπωνία μετά από το 1946-1955 δεν έχουν «δημοκρατία». Έχουν καθεστώτα όπως αυτά που περιγράφονται στο κείμενο (κεκαλυμμένα μονοκομματικά ή Φασουλή και Περικλέτο) που συνδυάζουν «εκδυτικισμό» ή/και «εξευρωπαϊσμό», «ανάπτυξη» και «εκσυγχρονισμό» (ένα ακόμη ιστορικό ανέκδοτο υπήρξε το «Δημοκρατία στην Κορέα» - εκεί όπου σε τακτά χρονικά διαστήματα παίζουν «ξύλο» στο Κοινοβούλιο προκειμένου να παραμένουν σε... φόρμα).
III
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ, μετά από τις συνομιλίες που είχε με τον Έλληνα ομόλογο του, και κατόπιν ερώτησης που τέθηκε από δημοσιογράφο, σχετικά με τη γενικότερη στάση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του (σε συνάφεια και με τις Ηνωμένες Πολιτείες), δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
ο Πρόεδρος της Ρωσίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία της
εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας αυστηρά στο πλαίσιο του διεθνούς Δικαίου…
III
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ, μετά από τις συνομιλίες που είχε με τον Έλληνα ομόλογο του, και κατόπιν ερώτησης που τέθηκε από δημοσιογράφο, σχετικά με τη γενικότερη στάση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του (σε συνάφεια και με τις Ηνωμένες Πολιτείες), δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
ο Πρόεδρος της Ρωσίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία της
εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας αυστηρά στο πλαίσιο του διεθνούς Δικαίου…
Δεν ευθυγραμμιζόμαστε πίσω από έναν ηγεμόνα, ο οποίος είναι απόλυτα πεπεισμένος για την ιδιαιτερότητα-μοναδικότητα του (exceptionalism)… οι ΗΠΑ είναι μεγάλη δύναμη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να παίζουν σύμφωνα με τους όρους της Ουάσιγκτον.
Εαν θυμάστε, πριν από δυο - τρείς μήνες ο Πρόεδρος Ομπάμα είπε ακριβώς αυτό: οι ΗΠΑ είναι αυτές που πρέπει να καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού στον κόσμο.
Είναι υπεροψία, αλλά ίσως και να ήταν ειλικρινής.
Εάν έτσι σκέφτονται οι Αμερικανοί εταίροι μας, πρέπει ίσως να περάσουν από κάποια στάδια επώδυνης συνειδητοποίησης ότι σ’αυτόν τον κόσμο κανένας πια δεν θα μπορεί να κάνει κάτι μόνος του, και ότι σε τελική ανάλυση θα πρέπει να καταλήγουμε σε συμφωνίες.
Όσο πιο σύντομα γίνει αυτό, τόσο καλύτερα.
Ο Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, σε συνέντευξη που έδωσε στο Sky News, δήλωσε πως «χρειαζόμαστε την Αμερική ως αστυνόμο του πλανήτη (ή παγκόσμιο χωροφύλακα).
Ο Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, σε συνέντευξη που έδωσε στο Sky News, δήλωσε πως «χρειαζόμαστε την Αμερική ως αστυνόμο του πλανήτη (ή παγκόσμιο χωροφύλακα).
Χρειαζόμαστε αποφασιστική αμερικανική παγκόσμια ηγεσία». Η Μαρία Ζαχάροβα, Εκπρόσωπος (και Διευθύντρια Τύπου και Πληροφοριών) του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ερωτώμενη από δημοσιογράφο για τη συγκεκριμένη δήλωση, ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε:
Εάν οι Η.Π.Α γίνουν παγκόσμιος χωροφύλακας (ή αστυνόμος του πλανήτη), τότε ο πλανήτης δεν θα είναι σε θέση να αποφύγει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Σημειώσεις
[-] Η δήλωση, όπως αναπάραγεται από διάφορα ειδησεογραφικά πρακτορεία, αλλά και υπό τη μορφή σύνοψης σε επίσημους λογαριασμούς του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δεν είναι απόλυτα ακριβής.
Μια πιο ακριβής απόδοση της δήλωσης έχει περίπου ως εξής: «εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτά τα (μεγάλα παγκόσμια) ζητήματα από μόνες τους [εάν επέλεγαν την στάση του παγκόσμιου χωροφύλακα], τότε αυτή η κατάσταση θα οδηγούσε σε πόλεμο».
[-] Ο Λαβρόφ παρέδωσε στην ελληνική πλευρά δύο σημαντικά αντίγραφα αρχειακών εγγράφων.
Εάν οι Η.Π.Α γίνουν παγκόσμιος χωροφύλακας (ή αστυνόμος του πλανήτη), τότε ο πλανήτης δεν θα είναι σε θέση να αποφύγει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Σημειώσεις
[-] Η δήλωση, όπως αναπάραγεται από διάφορα ειδησεογραφικά πρακτορεία, αλλά και υπό τη μορφή σύνοψης σε επίσημους λογαριασμούς του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δεν είναι απόλυτα ακριβής.
Μια πιο ακριβής απόδοση της δήλωσης έχει περίπου ως εξής: «εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτά τα (μεγάλα παγκόσμια) ζητήματα από μόνες τους [εάν επέλεγαν την στάση του παγκόσμιου χωροφύλακα], τότε αυτή η κατάσταση θα οδηγούσε σε πόλεμο».
[-] Ο Λαβρόφ παρέδωσε στην ελληνική πλευρά δύο σημαντικά αντίγραφα αρχειακών εγγράφων.
Το αντίγραφο της Διακήρυξης της Αικατερίνης Β’ προς τις διακεκριμένες θρησκευτικές και κοσμικές προσωπικότητες της Ελλάδας, «με την οποία είχε διατυπωθεί έκκληση να ξεκινήσουν αγώνα εναντίον των καταπιεστών της ελευθερίας και της πίστης του ελληνικού λαού, το 1788». Αυτο το μανιφέστο, το οποίο εμφανίστηκε στα χρόνια του ΡώσοΤουρκικού πολέμου, διαδόθηκε ενεργά ανάμεσα στους Έλληνες και είχε μεγάλη απήχηση.
Και το δεύτερο έγγραφο, του Δεκεμβρίου του 1826, είναι η επιστολή των Ελλήνων πολέμαρχων προς τον Ρώσο Αυτοκράτορα Νικόλαο Ι με την παράκληση να υποστηρίξει τον αγώνα του ελληνικού λαού και να βοηθήσει να αποκτήσει η Ελλάδα την ανεξαρτησία της.
[-] Επίσης, τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκαν δυο έντονα συμβολικές εκδηλώσεις, κατά τον Σεργκέι Λαβρόφ.
[-] Επίσης, τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκαν δυο έντονα συμβολικές εκδηλώσεις, κατά τον Σεργκέι Λαβρόφ.
Στη Σεβαστούπολη εγκαινιάστηκε το άγαλμα εις μνήμην της ελληνικής λεγεώνας του Αυτοκράτορα Νικολάου Ι, τα μέλη της οποίας συμμετείχαν στην άμυνα της Σεβαστούπολης κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο το 1853-1856.
Επίσης τον Ιούλιο, αλλά αυτή τη φορά στην Ελλάδα, στο νησί των Κυθήρων, έγιναν εκδηλώσεις στη μνήμη του Ρώσου ναυάρχου Νικολάι Φιλοσόφοφ (Admiral Illarion Filosofov), ο οποίος μετανάστευσε από τη Ρωσία στην Ελλάδα μετά από την Οκτωβριανή επανάσταση και έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προστασία του νησιού κατά την γερμανική κατοχή στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
14/12/2020 Δ`~. Κοσμ
Λες; Να έχει απομείνει «κάτι» σε αυτόν εδώ τον τόπο;
Αν (εξ)αφανιστεί και η πολιτική τάξη, τότε μπορεί «κάτι» να ανθοφορήσει... κάποτε.
14/12/2020 Δ`~. Κοσμ
Λες; Να έχει απομείνει «κάτι» σε αυτόν εδώ τον τόπο;
Αν (εξ)αφανιστεί και η πολιτική τάξη, τότε μπορεί «κάτι» να ανθοφορήσει... κάποτε.
Σε βάθος χρόνου.
Οπωσδήποτε εντυπωσιάζει, ξαφνιάζει το γεγονός πως μετά από περίπου δύο αιώνες συνεχούς, ασταμάτητου και ανελέητου πολιτισμικού πολέμου και κατοχής, αυτόχθονης πνευματικής εκχέρσωσης και ξεριζώματος, ιστορικού ευνουχισμού και διανοητικού ακρωτηριασμού, γεωπολιτικού ελέγχου και πνευματικής δυτικοευρω-ευγονικής, ευρωηθικοποίησης (προτεσταντοποίησης βασικά) και όχι απλά πλύσης, αλλά επιδίωξης μεταμόσχευσης, εγκεφάλου, βγαίνει κάτι τέτοιο (ακούστε το, αξιζει τον κόπο) από μαθητικό συγκρότητα.
Οπωσδήποτε εντυπωσιάζει, ξαφνιάζει το γεγονός πως μετά από περίπου δύο αιώνες συνεχούς, ασταμάτητου και ανελέητου πολιτισμικού πολέμου και κατοχής, αυτόχθονης πνευματικής εκχέρσωσης και ξεριζώματος, ιστορικού ευνουχισμού και διανοητικού ακρωτηριασμού, γεωπολιτικού ελέγχου και πνευματικής δυτικοευρω-ευγονικής, ευρωηθικοποίησης (προτεσταντοποίησης βασικά) και όχι απλά πλύσης, αλλά επιδίωξης μεταμόσχευσης, εγκεφάλου, βγαίνει κάτι τέτοιο (ακούστε το, αξιζει τον κόπο) από μαθητικό συγκρότητα.
Είναι κάτι που δεν επιδέχεται εύκολα μη μεταφυσικής ερμηνείας.
Προειδοποίηση: Αυστηρώς ακατάλληλο για ευρωγενίτσαρους, πνευματικούς παπαγάλους, διανοητικούς και πολιτισμικούς χιμπαντζήδες.
Προειδοποίηση: Αυστηρώς ακατάλληλο για ευρωγενίτσαρους, πνευματικούς παπαγάλους, διανοητικούς και πολιτισμικούς χιμπαντζήδες.
Οι προηγούμενοι όροι είναι αυστηρά περιγραφικοί.
[-] Συγκλονιστικός ο μικρός στα φωνητικά. Εννοειται πως τα παιδιά δεν προέρχονται από το Δουκάτο των Αθηνών.
[-] Τα προηγούμενα εκφράζονται ακριβώς επειδή έχουμε φάει πολιτισμικά, πνευματικά, μουσικά κ.λπ τη «Δύση» με το κουτάλι, είτε σε επίπεδο μαζικής κουλτούρας, είτε σε κλασικό, είτε σε πειραματικό-πρωτοποριακό επίπεδο (και όχι επειδή μας αρέσουν «τα κλαρίνα»).
[-] Οι πάσης φύσεως ευρώγενίτσαροι διεξάγουν διαρκή πολιτισμικό πόλεμο και δολοφονούν το εθνικό και πολιτισμικό δημιουργικό φαντασιακό των Ελλήνων, μεταλλάσσοντας τους σε σκουπιδοφάγους και πολιτισμικούς χιμπαντζήδες.
[-] Συγκλονιστικός ο μικρός στα φωνητικά. Εννοειται πως τα παιδιά δεν προέρχονται από το Δουκάτο των Αθηνών.
[-] Τα προηγούμενα εκφράζονται ακριβώς επειδή έχουμε φάει πολιτισμικά, πνευματικά, μουσικά κ.λπ τη «Δύση» με το κουτάλι, είτε σε επίπεδο μαζικής κουλτούρας, είτε σε κλασικό, είτε σε πειραματικό-πρωτοποριακό επίπεδο (και όχι επειδή μας αρέσουν «τα κλαρίνα»).
[-] Οι πάσης φύσεως ευρώγενίτσαροι διεξάγουν διαρκή πολιτισμικό πόλεμο και δολοφονούν το εθνικό και πολιτισμικό δημιουργικό φαντασιακό των Ελλήνων, μεταλλάσσοντας τους σε σκουπιδοφάγους και πολιτισμικούς χιμπαντζήδες.
Οι σκουπιδοφάγοι και οι πολιτισμικοί χιμπαντζήδες δεν «παράγουν», δεν δημιουργούν.
Είναι διανοητικά και πνευματικά στείροι, και πολιτισμικά κατεχόμενοι. Αποτελούν αντικείμενα «επιδιόρθωσης» (in cultural colonialism we trust).
[-] Το άσμα (ουσιαστικά ένα Πωγωνήσιο τραγούδι της ξενιτιάς) σαφέστατα και είναι επίκαιρο: μετανάστευση.
Επισήμανση
Και όχι μονάχα μετανάστευση (μιλώντας πέρα απο το τραγούδι). Πολιτισμική, εθνική και κοινωνικη γενοκτονία (ο Lemkin είχε μιλήσει για φυσική, βιολογική, πολιτισμική, ηθική και κοινωνική τέτοια. Οι άνθρωποι που έχουν μελετήσει το έργο του Lemkin γνωρίζουν πως η εξαφάνιση της οικονομικής και πολιτισμικής ανεξαρτησίας, η ηθική εξαχρείωση, η υλική αλλά κυρίως πνευματική στείρωση, αποτελεί προϋπόθεση ορισμένων πραγμάτων), συρρίκνωση και περιφερειοποίηση που συνοδεύεται από γηράς, συνεχής αποψίλωση και απίσχνανση στο εσωτερικό κ.λπ.
II
Επειδή είμαι -τάχα- πολύ «παραδοσιακός» και -τάχα- πολύ της «παράδοσης» (πόσο βαριέμαι τέτοιους
αφόρητους κοινωνιολογίζοντες-cliché ευρωκεντρισμούς), αφήνω εδώ έναν Penderecki - την επομενη φορά Ξενάκη και Varèse.
[-] Το άσμα (ουσιαστικά ένα Πωγωνήσιο τραγούδι της ξενιτιάς) σαφέστατα και είναι επίκαιρο: μετανάστευση.
Επισήμανση
Και όχι μονάχα μετανάστευση (μιλώντας πέρα απο το τραγούδι). Πολιτισμική, εθνική και κοινωνικη γενοκτονία (ο Lemkin είχε μιλήσει για φυσική, βιολογική, πολιτισμική, ηθική και κοινωνική τέτοια. Οι άνθρωποι που έχουν μελετήσει το έργο του Lemkin γνωρίζουν πως η εξαφάνιση της οικονομικής και πολιτισμικής ανεξαρτησίας, η ηθική εξαχρείωση, η υλική αλλά κυρίως πνευματική στείρωση, αποτελεί προϋπόθεση ορισμένων πραγμάτων), συρρίκνωση και περιφερειοποίηση που συνοδεύεται από γηράς, συνεχής αποψίλωση και απίσχνανση στο εσωτερικό κ.λπ.
II
Επειδή είμαι -τάχα- πολύ «παραδοσιακός» και -τάχα- πολύ της «παράδοσης» (πόσο βαριέμαι τέτοιους
αφόρητους κοινωνιολογίζοντες-cliché ευρωκεντρισμούς), αφήνω εδώ έναν Penderecki - την επομενη φορά Ξενάκη και Varèse.
€ « » ●► $
▲▼◄► € € $$ € € ◄ ►▲▼► ◄● « » €
€€ $ ●► « » ▲▼◄ $$ € $$ ◄ ▼▲ « » ●►$ €€
——— ∙
——— ∙ ——— ∙ ———
.~`~.. .~`~.
.~`~. **** .~`~..~`~...~`~.
`~. .~`~..~`~..~`~..~`~..~`~..~`~..~`~..~`~.
`~.
€€ $ ●► « » ▲▼◄ $$ € $$ ◄ ▼▲ « » ●►$ €€
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου