Ο Νίκος Γκάτσος στο Χάρβαρντ!!!

Η Ελλάδα ζει πιο καλά στο Χάρβαρντ, παρά στα χώματα που χόρεψαν ο Διγενής και ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Το Χάρβαρντ απέκτησε το Αρχείο του Γκάτσου. Εύγε στο Χάρβαρντ! 

Η Ελλάδα μεταξύ Καρανίκα, Κουφοντίνα, Καμμένου και Γεωργιάδη στένεψε ακόμα πιο πολύ την πνευματική της επικράτεια.

Ο Γκάτσος, ένας μεγάλος ποιητής που η αξία του θα αναγνωρίζεται μέσα στα βάθη του χρόνου που έρχεται όλο & πιο πολύ, μετακόμισε στο Χάρβαρντ, όπως μεταναστεύουν οι νεαροί Έλληνες στην Εσπερία, αφήνοντας πίσω τους την Ελλάδα χωρίς τους θησαυρούς της.

Ο ρωμαίικος στέρεος Γκάτσος και ως εκ τούτου οικουμενικός πάει στη Βιβλιοθήκη του Χάρβαρντ (η οποία μόνο σε μεταβυζαντινά ελληνικά έργα φθάνει τα 300.000 βιβλία) να φέγγει από ’κεί στον κόσμο. 

Και μιλώντας για αυτά τα 300.000 βιβλία που κατέχει το Χάρβαρντ (ανάμεσά τους σπάνιες εκδόσεις πολύτιμες) αναφερόμαστε σε μια γραμματολογία μιας γραμματείας που κατά τους εθνοαποδομιστές (Λιάκο, Μπαλτά, Γαβρόγλου, Αναγνωστοπούλου & Σία) δεν υπήρχε, καθότι ούτε οι Έλληνες υπήρχαν κατ’ αυτούς τους αιώνες, ώσπου να τους… επινοήσει εκ νέου ο Διαφωτισμός. 

Αλλά τι ξέρει το Χάρβαρντ μπροστά στους Ιούς & την εφημερίδα των Συριζιστών;

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πιστεύω, δεν έχει πατρίδα, δεν έχει ηθική ...Έχει μόνο εαυτό !!!

                         Αντί για λαό έχει πλέον τη Γερμανία:
           Αριστεροί μετανοείτε & στη Μέρκελ τώρα προσευχηθείτε!
Ο ίδιος φιλοδοξεί να τον κρίνει η ιστορία. Αν ήξερε πόσο αμείλικτη είναι ίσως το απευχόταν. 

Γιατί η ιστορία θα γράψει ότι δεν πέρασε από τη χώρα πρωθυπουργός πιο υποκριτής, πιο ψεύτης, πιο αμοραλιστής. 

Μπροστά στον οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου ωχριά ως λαοπλάνος. 

Με τη διαφορά ότι ο Ανδρέας δεν πούλησε την πατρίδα του.

Τον Ιανουάριο του 2015 πάνω από 2,5 εκατομμύρια ψηφοφόρων τον ψήφισαν για πρωθυπουργό. 

Όχι επειδή ήταν νέος και ωραίος, αλλά επειδή υποσχόταν να ορθώσει ανάστημα στους δανειστές που ταπείνωναν τη χώρα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οι πιο αφελείς και καλοπροαίρετοι τον ψήφισαν γιατί πίστευαν στις εξαγγελίες του της Θεσσαλονίκης το 2014 για ένα οικονομικό πρόγραμμα χωρίς λιτότητα, με ανάπτυξη. 

Οι ακόμα πιο λίγοι, ονειροπόλοι της αριστεράς τον ψήφισαν για να δουν την αριστερά να κυβερνάει αντί να είναι μονίμως στην εξορία ή την αυτοεξορία και τη μουρμούρα. 

Οι πιο κουτοπόνηροι τον ψήφισαν για να μην πληρώνουν τα νόμιμα.

Δεν θα κρίνω τις απόψεις και τις προθέσεις όλων αυτών των πολιτών. 

Δικαίωμά τους και είναι δικιολογημένοι. 

Αν τα πίστευαν από αμορφωσιά και κουτοπονηριά πολλοί, ας όψονται όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που τους διαμόρφωσαν έτσι. 

Γιατί αυτές έχουν καταντήσει το λαό σ αυτό που είναι σήμερα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς έβαλε την ταφόπλακα στο πτώμα.

Βρώμικη Αριστερά(ΒρωμΑρ):Προσβάλλει τους πολίτες που αντιτίθενται στην πολιτική της

             Δεν μπορει να λειτουργήσει αλλοιώς...
      Αν δεν επιτεθεί με παραδοξολογίες, δεν υπάρχει!

Ο ήρεμος λόγος, το επιχείρημα, είναι έξω από το γνωστικό τους σύμπαν.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. 
Δε είναι κάτι καινούργιο, και δεν είναι… απαγορευμένο στο πλαίσιο της δημοκρατικής αντιπαλότητας. 

Ωστόσο τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε είχαν αποβάλει κάθε είδος λογικής.

Εξομοίωσε κατ΄ αρχάς τη ΝΔ με το… VMRO (αυτό το VMRO με το οποίο πριν αναδειχτούν κυβέρνηση, οι Συριζαίοι ταυτίζονταν μαζί του, υποστηρίζοντας το σύνθημά του για την «Μακεδονία» ως επίσημο όνομα της γειτονικής χώρας). 

Υποστήριξε ότι «ΝΔ και VMRO, όχι μόνο αγνοούν την ιστορική τους ευθύνη για τη διαιώνιση του προβλήματος, αλλά σήμερα, υπό την ηγεμονία ακροδεξιών ομάδων στο εσωτερικό τους, προσπαθούν να παίξουν το χαρτί του διχασμού ανάμεσα σε δήθεν πατριώτες και δήθεν προδότες»!

Όπερ ακολουθώντας τη λογική Τζανακόπουλου, το ακροδεξιό τμήμα της ΝΔ όχι μόνο ηγεμονεύει τον Κυριάκο, αλλά και όλους όσοι δεν έχουν μεν καμία σχέση με τη ΝΔ, αντιτίθενται όμως στην λεόντειο συμφωνία, κατά την οποία οι Σκοπιανοί με το γεωγραφικό 30% της Μακεδονίας, οικειοποιήθηκαν γλώσσα και εθνικότητα, επί όλων των Μακεδόνων - των Ελλήνων και αυτών του βουλγαρικού Πιρίν.

Δωσιλόγων «παράσταση γραβάτας» στο Ζάππειο

Υποτίθεται  ότι η απουσία γραβάτας από την πρωθυπουργική ενδυμασία, δεν ήταν ένδειξη…

πένθους  για την σκλαβιά των μνημονίων. 
Δεν ήταν ας πούμε σημειολογική ένδειξη, όπως το σαρίκι με τα κρόσσια σαν δάκρυα, στο κεφάλι  των Κρητικών, που εξέπεμπε τη θλίψη τους για τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. 

Ηταν ενδυματολογική επιλογή που σηματοδοτούσε για τον φορέα της την εικόνα της επαναστατικότητας, του ριζοσπαστισμού, της απόρριψης του συμβιβασμένου μικροαστισμού (ως ιδεολογία, τρόπο σκέψης και στάση ζωής).

Ως εκ τούτου ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της γραβάτας  που φόρεσε έστω και για λίγο, όπως είπε, και θα τη φοράει «κάθε φορά που θα έχουμε νίκες»; 

Από πότε η γραβάτα είναι βραβείο; 

Τον άλλο καιρό θα είναι αγραβάτωτος, φορώντας «τη στολή εργασίας». 

Πλήρης άγνοια. 

Δεν έχει έναν επικοινωνιολόγο να του εξηγήσει ότι για τους υψηλούς κρατικούς αξιωματούχους, η γραβάτα που συνοδεύει το ευπρεπές, σοβαρό  ντύσιμο, ακριβώς είναι στολή εργασίας, και χωρίς αυτή μοιάζει με χωρικός προπολεμικής εποχής σε πανηγύρι; 

Οι δανειστές θα μας πουλήσουν τις γραβάτες, με τις οποίες θα μας κρεμάσουν!

Το εκκρεμές της Ιστορίας

                                                      Οι αιωρήσεις των ελπίδων
                             «Ελπίς εν ανθρώποισι μόνη Θεός εσθλή ένεστιν»

            «Η ελπίδα είναι η μόνη καλή Θεά που ΄ μεινε στους ανθρώπους»

Ποια θα είναι η Ελλάδα του άμεσου μέλλοντος;

                Αποθνήσκει το των Ελλήνων Γένος!
Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να κατηγορήσει την Ελλάδα για ορθολογισμό και σωστή εκτίμηση του μέλλοντος. 

Η περίοδος μάλιστα μετά το 1974 έφερε κυριολεκτικώς τα πάνω κάτω· κάτι ο «εκσυγχρονισμός» της κοινωνίας που διέλυσε πατροπαράδοτες δομές & έθιμα· κάτι ο μίσθαρνος ολοκληρωτισμός της αριστερής «προοδευτικότητας»· κάτι η παγίδευση του περιβόητου «μέσου

Έλληνα» στην ηδονική κατανάλωση & στον ανάπηρο «εξευρωπαϊσμό» συνέβαλαν στην δημιουργία μιας τεράστιας ύπουλης βραδυφλεγούς δημογραφικής κρίσης.

Η οικονομική κατάρρευση της «ισχυρής» Ελλάδας το 2010 επιτάχυνε τον ασταμάτητο μαρασμό. Εκατομμύρια βρέθηκαν ξαφνικά στην μέγγενη της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. 
Με δήθεν «ανεξάρτητες» κυβερνήσεις δέσμιες των επάρατων μνημονίων, & με βαθύτατα διεφθαρμένη πολιτική «ελίτ», η επιτροπευόμενη Ελλάδα έχασε & τα τελευταία αναζωογονητικά στοιχεία της όποιας εθνικής ταυτότητας της είχαν απομείνει - & μαζί μ’ αυτά κατέρρευσε και η πατροπαράδοτη ελληνική οικογένεια των δύο, τριών ή και περισσοτέρων παιδιών μέσα στον ορυμαγδό του «εκσυγχρονισμού». 

Η πατροπαράδοτη αυτή οικογένεια ήδη βρισκόταν υπό διωγμό καθώς η ελληνική κοινωνία είχε προ

πολλού μεταβληθεί σε αιχμάλωτο του μονοδιάστατου «εξευρωπαϊσμού» και της δυτικότροπης «προόδου» με καρυκεύματα περί «αυτοπροσδιορισμού» του φύλου, «ανθρωπίνων ατομικών δικαιωμάτων» & όλων των άλλων βαρών που ήδη βυθίζουν δημογραφικά πολύ ισχυρότερες χώρες σε σύγκριση με την Ελλάδα.

Η αμείλικτη πορεία προς την εξουσία του σώγαμπρου των Γερμανών Mr Νίκου Κοτζιά

Ο ΣΤΑΛΙΝοαναθρεμμένος «Πράττω» & «Μεταπράττω»

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, το 2014, ρώτησε έναν στενό συνεργάτη του πώς θα του φαινόταν ο Νίκος Κοτζιάς για το χαρτοφυλάκιο των Εξωτερικών, εκείνος δεν βιάστηκε να απαντήσει. 

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα περισυλλογής είπε: 

«δεν με προβληματίζει ότι αλλάζει γνώμες και απόψεις σαν τα πουκάμισα. Περισσότερο ανησυχώ που δεν αλλάζει χαρακτήρα»! 

Ο μετέπειτα πρωθυπουργός γέλασε και η κουβέντα έμεινε εκεί.

Μερικούς μήνες αργότερα, θα ήταν αυτός που θα προκαλούσε γέλια στους συνεργάτες του. 

Λίγα λεπτά πριν από ένα προγραμματισμένο ραντεβού του με τον υπουργό του επί των Εξωτερικών πλέον, σχολίασε πως «θα προτιμούσε να βρίσκεται στην καρέκλα του οδοντιάτρου, παρά εκεί». 

Ο κατά πολλούς πληθωρικός χαρακτήρας του Νίκου Κοτζιά και οι πυρηνικού τύπου εκρήξεις οργής του αποτελούν κοινό μυστικό.

Έχει βγάλει από τα ρούχα του μέχρι και τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. 

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας δεν είχε ανταποκριθεί θετικά στο μάθημα που επιχείρησε να του δώσει ο Έλληνας ομόλογός του για το τί σημαίνει να είναι κάποιος «καλός Γερμανός»! 

Από την άλλη, ο Νίκος Κοτζιάς, με έναν εκπληκτικό τρόπο επανακάμπτει από την πολιτική άβυσσο. 

Εξάλλου, ελάχιστοι αμφισβητούν την ευφυΐα του και το ταλέντο του στην πολιτική ίντριγκα. 

«Πιο δύσκολο από το να επιλέγει κανείς φίλους είναι να επιλέγει εχθρούς. Διότι ο εχθρός είναι σημαντικό, σπουδαίο πράγμα», είχε πει ο Νίκος Κοτζιάς κατά τη διάρκεια μίας πολιτικής αψιμαχίας. 
Σε όλη την πορεία του, ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών έχει αποδείξει ότι διαθέτει και ένα άλλο μοναδικό ταλέντο, το να αποξενώνει φίλους και να δημιουργεί ορκισμένους.

Tα παιδιά του Μαρξ, της Coca Cola, του Τζ. Σόρος, του Μ. Νίμιτς & ο Μπουτάρης

Mας πληροφόρησε ο κ. Μάζης σε μία τηλεοπτική συνέντευξη ότι,

«Ο κύριος Νίμιτς είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «CDRSEE» το οποίο κέντρο χρηματοδοτείται από το γνωστό «Open Society Fund – Macedonia» του κύριου Σόρος και το οποίο έχει έδρα την Θεσσαλονίκη και ..  χρηματοδοτείται και από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης…» και όλοι αυτοί γενικώς τώρα συζητάνε για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.

Ο σκοπός του CDRSEE 
[CENTER FOR DEMOCRACY AND RECONCILIATION IN SOUTHEAST EUROPE] 

είναι με δυο λόγια, να ξαναγράψει την ιστορία στην νοτιοανατολική ευρώπη, στην περιοχή μας, για την «ειρήνη», την «δημοκρατία» και την «αγάπη» (όπως περίπου μας τα λένε και οι οικουμενιστές)

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί που εμπλέκονται σε αυτόν τον οργανισμό, είναι και πολύ άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και του υπ. εξ. της Ελλάδος, των ΗΠΑ, της Γερμανίας και άλλων χωρών, πληθώρα ΜΚΟ, εταιρειών και μεγαλοεπιχειρηματιών, στελεχών τραπεζών και πάει λέγοντας. 

Παραθέτω πιο κάτω όλη την λίστα. 

Και αυτό που θα δείτε φανταστείτε το για κάθε οργανισμό/ΜΚΟ σε κάθε γωνιά του κόσμου. 

Όλοι δικτυωμένοι αναμεταξύ τους και δικτυωμένοι επίσης με τους πρόθυμους εγχώριους γενίτσαρους της εκάστοτε χώρας. 

Αφιερωμένο στους όψιμα «αμερικανούς» της «1η φορά αριστερά»!!!

Παλιά ιστορία - νέοι διεκδικητές με «αριστερούς» υπερασπιστές
Επειδή πολλοί το έχουν ξεχάσει - αφού τους συμφέρει η κοντή μνήμη - ας τους θυμίσω πως οι Συριζαίοι της ΕΣΗΕΑ, είχαν διοργανώσει «εκδρομή» στα Σκόπια για να διαδηλώσουν έξω από την εκεί ελληνική πρεσβεία υπέρ «του δικαιώματος» στο όνομα «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς. 

Την ώρα που είχε εξαγγείλει ο Χριστόδουλος την διαδήλωση εναντίον της χρήσης του ονόματος από τους βόρειους γείτονες.

  Αναρωτιόμουν σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα www.styx.gr το Μάιο του 2014, με αφορμή εγκλήματα «προοδευτικών κύκλων» στην ελληνική γλώσσα μεταξύ άλλων:

●►Αλήθεια, πότε θα μας πουν πια είναι η θέση του κόμματος της δεσπόζουσας αντιπολίτευσης για το «Μακεδονικό»; 
(Επειδή τότε ποιούσαν τη νήσαν).

●►Ποια ιστορία μας διδάσκει ο ΣΥΡΙΖΑ του Βύρωνα 
που διέθετε ως πριν λίγα χρόνια και ιστοσελίδα στα «Μακεντόνσκι». 
(Και για λόγους που ουδέποτε εξήγησαν την έσβησαν κάποια νύχτα).

 Ο τίτλος του άρθρου ήταν:

 «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: 
Σύριζα σε εθνικά ζητήματα» (**).

Κι ύστερα ήρθε η προχτεσινή διαμάχη Κοτζιά –Μπαμπινιώτη 
για την «μακεδονική γλώσσα». 

Που έδειξε ξεκάθαρα πως κι αυτό το καυτό θέμα το έχουμε κάνει γαργάρα.

Παρά τις εξηγήσει Μπαμπινιώτη, ο υπουργός Εξωτερικών, επιμένει πως 
«ο κ. καθηγητής δεν γνωρίζει ακριβώς τι συνέβη». 

Κι ας ήταν παρών στην επίμαχη εκείνη διάσκεψη του ΟΗΕ, επί αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβίας.

Ιδού ποιοι Κομμουνισταράδες(αντίθετο του Ελληναράδες), ανέφεραν δημοσίως από το 2006 - 2008 τα Σκόπια ως Μακεδονια!

Άκης Γαβριηλίδης μεταφραστής,

Ευκλείδης Τσακαλώτος Π.Γ. ΣΥΝ,

Κώστας Γαβρόγλου πανεπιστημιακός,

Νίκος Καρανίκας Π.Κ. Κεντρου Θεσνίκης ΣΥΝ,

Τασία Χριστοδουλοπούλου Ανεξάρτητη, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ.

Ζωή Χαλιδιά Δίκτυο Αθήνας

Γιάννης Μηλιός Ανεξάρτητος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ,

Νάσος Θεοδωρίδης Τμ. Δικαιωμάτων ΣΥΝ,

Άλκης Ρήγος Ανεξάρτητος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ,

Ιωάννα Δρόσου Νέοι/ες ΑΚΟΑ,

Γιάννα Κούρτοβικ Δίκτυο Αθήνας,

Σίσυ Βωβού ΑΚΟΑ,

Παναγιώτης Βωβός Δίκτυο Αθήνας,

Γιάννης Φελέκης ΟΚΔΕ Σπάρτακος,

Νίκος Γιαννόπουλος Δίκτυο Αθήνας,

Αλεξάνδρα Χαλκιά πανεπιστημιακός, Πάντειο,

Έλμα Χαραλαμπίδου υποψήφια διδάκτωρ,

Ειρήνη Χόπλαρου εκπαιδευτικός,

Χρήστος Καραγιαννίδης ΣΥΝ Δράμας,

Αλέξης Βάκης συνθέτης,

Όλγα Μπαλαούρα Νέοι/ες ΑΚΟΑ,

Πρόδρομος Αβακουμίδης – Νέοι/ες ΑΚΟΑ,

Θεόδωρος Αγγελίδης Π.Κ. ΣΥΝ Βύρωνα,

Μάνος Αγγελίδης Π.Κ. ΕΜΠ Νεολαίας ΣΥΝ,

Η απίστευτη ιστορία με το ... «χρέος» του ΣΥΡΙΖΑ στα Σκόπια!!!

Στην αυτοαποκαλούμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» οφείλουν την ύπαρξή τους οι αναθεωρητές κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ!!!        
                       Ολα έχουν την εξήγησή τους ...

Μόνο τυχαία δεν είναι επιμονή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την ονομασία «Μακεδονία» χωρίς καν να  υπάρξει άμεση εφαρμογή των προαπαιτούμενων, δηλαδή απαλοιφή όλων των αλυτρωτικών συμβόλων και των διατάξεων του σκοπιανού Συντάγματος, που μιλάνε για κατεχόμενη από τους Ελληνες «Μακεδονία του Αιγαίου».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πολιτική συνέχεια της «Aναθεωρητικής ομάδας του ΚΚΕ», του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ & του Συνασπισμού της Αριστεράς, (όλοι οι παραπάνω είναι μία κομματική γραμμή από το 1968 & μετά) οφείλει πολλά στα Σκόπια.

Εχει ισχυρούς δεσμούς και σφυρηλατημένους σε δύσκολους καιρούς δεσμούς, όπως αναφέρει το βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη, που αποκαλύπτει τον ρόλο των Σκοπίων στην απίστευτη διαμάχη για το αρχείο του ΚΚΕ και ειδικά εκείνο το αρχείο που απέσπασε το 1968, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ (12η Ολομέλεια), ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, ο πολιτικός πρόγονος της σημερινής κυβέρνησης, η αποκαλούμενη «αναθεωρητική ομάδα» του ΚΚΕ.

Αν επιβίωσε τότε η αναθεωρητική ομάδα και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ (και όταν λέμε «επιβίωσε», κυριολεκτούμε, αφού εκείνη την εποχή στο ανατολικό παραπέτασμα η επιβίωση δεν αφορούσε πολιτική έννοια αλλά φυσική), αυτό το οφείλει γενικά στον Τίτο και ειδικά στην κυβέρνηση των Σκοπίων ή στην λεγόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Αν αυτή την στιγμή υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό οφείλεται, κυριολεκτικά στα Σκόπια!

Αναμνήσεις από το … μέλλον

«Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά.

Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνιν,

ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο & λάλον ύδωρ» 
            Ο ΣφΥΡΙΖΑ σε εθνικά ζητήματα

To 1985, ως απεσταλμένος του Α΄ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, κάλυπτα  - μαζί με συναδέλφους από όλα τα Μέσα - το ταξίδι του πρόεδρου Κωνσταντίνου Καραμανλή, (ήταν και το τελευταίο του στο Εξωτερικό), στην Ρουμανία.

Ένα από τα βράδια της παραμονής μας στο Βουκουρέστι, ο αξέχαστος φίλος και συνάδελφος Αντώνης Καλαμαράς με πήρε μαζί του στην προεδρική σουίτα, για μια  συνάντηση με τον πολιτικό άνδρα τον οποίο ουδέποτε είχα ψηφίσει.

Όπως διαβεβαίωσε τότε ο Αντώνης τον πρόεδρο η συζήτηση θα ήταν «off the record», έτσι ουδέποτε είχα την ευκαιρία να δημοσιεύσω την πλέον ενδιαφέρουσα πολιτική συνέντευξη που είχα πάρει.

Από εκείνη τη συνάντηση, το μόνο που έχω καταγράψει και θεωρώ σημαντικό να επαναφέρω αυτή τη στιγμή, ήταν η φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Εκείνο που κρίνω μεγάλο μειονέκτημα, είναι ότι η κάθε κυβέρνηση - μηδέ των δικών μου εξαιρουμένων – θεωρεί υποχρέωσή της να κάνει εκπαιδευτική μεταρρύθμιση».

Η τόσο αληθινή αυτή φράση έχει μείνει εντυπωμένη στο μυαλό μου από τότε. 

Την ανασύρω όποτε σ΄ αυτή τη χώρα δημιουργείται αναταραχή στο χώρο της Εκπαίδευσης. 

Όπου λες και σπρώχνονται ποιο από τα κόμματα θα προκαλέσει μεγαλύτερο κακό, με τις πιο πρόχειρες αποφάσεις -χωρίς ίχνος προγραμματισμού - να λαμβάνονται σε κεφαλαιώδη από εθνικής άποψης ζητήματα.

Αλλά ένα πράγμα που έχω καλά καταλάβει, είναι πως γίνονται απεγνωσμένες προσπάθειες  ώστε να ξεχάσουμε την Ιστορία. 

Τουλάχιστον όπως μας την δίδαξαν εκείνοι οι παλιοί δάσκαλοι.

Παραϊστορία σαν Παρακράτος!!!

Στο μέρος εκείνο της «Εφημερίδας των Συντακτών» που είναι «Εφημερίδα των Συριζιστών» γράφονται τις τελευταίες μέρες απίθανα πράγματα για το Σλαβομακεδονικό. 

Δεν είναι ανερμάτιστα, πεμπτοφαλαγγίτικα, εμπαθή και εμμονικά, είναι εύθυμα – μάλιστα με την έννοια της εκφυλισμένης ρωμαϊκής κωμωδίας, όταν οι ηθοποιοί, για να τονίσουν όσα παρίσταναν, επέρδοντο επί σκηνής, ρεύονταν και κορδακίζονταν. 

Αλλά, ας αφήσουμε το γκροτέσκ κι ας μείνουμε στο εύθυμο: 
ένας απ’ αυτούς τους χαρούμενους ανθρώπους με τα αρχικά «Τ. Κωστ.» έγραψε στο σέξιον των Συριζιστών της «Εφημερίδας των Συντακτών», ότι η επιλογή της Πέλλας ως τόπου διοργάνωσης της κεντρικής συγκέντρωσης των συλλαλητηρίων κατά της σύνθετης ονομασίας ήταν ατυχής. 

Διότι στην Πέλλα, εκτός απ’ τον Μεγαλέξανδρο γεννήθηκε και ο Κάρστε Πέτκοφ Μισίρκοφ με τ’ όνομα! 

Ήταν δε ο Κάρστε «ο πρώτος Μακεδόνας διανοούμενος που θεωρητικοποίησε – εν έτει 1903 – την αυτοτέλεια του σύγχρονου (σλαβο)μακεδονικού έθνους». 

Ποιος Μεγαλέξανδρος λοιπόν;! ρεύτηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί! 

Εδώ, στην Πέλλα εγεννήθη ο Κάρστε Πέτκοφ κι εσείς μου τη διαλέγετε για κέντρο των συγκεντρώσεων του «όχλου»;!

Η «Μακεδονική» γλώσσα των Σκοπίων ...

       & τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας

Είναι αληθινά άξιο περιεργείας (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα. 

Επειδή μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες στην (έξωθεν υπαγορευόμενη) πολιτική των Σκοπίων «παίζει» και το θέμα τής γλώσσας, τής (ψευδώνυμης) «μακεδονικής» γλώσσας των Σκοπίων και τής (επινοηθείσης) «μειονότητας» που μιλάει δήθεν επίσης τη «Μακεδονική» των Σκοπίων, αξίζει να πούμε τα πράγματα με το «επιστημονικό» όνομά τους, όπως το έχουμε ήδη κάνει από το 1992 με τον συλλογικό τόμο που εκδώσαμε με τίτλο «Η γλώσσα τής Μακεδονίας: 
Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων»1 

(Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν έστερξε ποτέ – μολονότι ζητήθηκε – να προβεί σε έκδοση τού βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι ελληνικές επιστημονικές θέσεις επί τού θέματος.)

Οσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η Ελληνική τής Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε – σε περιορισμένη έκταση – σε συνοριακές περιοχές τής Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν – οι μεγαλύτερες ηλικίες – και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).

Πως κατασκευάσθηκε το τεχνητό «Μακεδονικό» έθνος

Ιούλιος 1903. Οι οπαδοί της Μεγάλης Βουλγαρίας και του ρωσόφιλου Πανσλαβισμού έχουν δημιουργήσει την σχισματική Εξαρχία, δηλαδή μία εκκλησιαστική οντότητα την οποία δεν αναγνωρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και τον πολιτικό της βραχίονα, το ΒΜΡΟ. 

Στα ελληνικά μεταφράζεται ΕΜΕΟ και σημαίνει Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση. Επεδίωκαν να πείσουν δια της βίας- και με τις ένοπλες ομάδες των κομιτατζήδων- τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας ώστε να δηλώσουν Βούλγαροι και Εξαρχικοί. 

Προκαλούν επεισόδια κατά των Οθωμανών, οι οποίοι ακόμη κατέχουν τη Μακεδονία. Στις 20 Ιουλίου, την ημέρα του Προφήτη Ηλία (Ίλι-ντεν στα βουλγαρικά), ξηλώνουν μερικές σιδηροδρομικές γραμμές και λίγους τηλεγραφικούς στύλους. 

Οι Οθωμανοί στρατιώτες για αντίποινα καίνε τρεις κωμοπόλεις με Βλαχόφωνο ελληνικό πληθυσμό: 

Το Κρούσοβο, το Νυμφαίο και την Κλεισούρα.

Οι Πρόξενοι των Μεγάλων Δυνάμεων από τη Θεσσαλονίκη μεταδίδουν τα γεγονότα στις πρωτεύουσές τους. Τα κείμενα υπάρχουν. 

Μιλούν για μία διαμάχη Ελλήνων και Βουλγάρων σε τουρκοκρατούμενη περιοχή. 

Πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε «μακεδονικό» έθνος.

Ο «Μακεδονισμός» εν ετέρα πονηρή μορφή...

                                     Περί τη «Μακεδονική Εκκλησία»

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος θεωρεί κάθε τι που χτυπά κατά πρόσωπο το έργο του Χριστού «σκόλοπα», δηλαδή «αγκάθι» δαιμονικής  ενέργειας που παρεμβάλλεται τη σωστική λειτουργία της Εκκλησίας για να παρακωλύσει το έργο της ( Β΄Κορ. ιβ΄ 7).  

Ο «Αντίδικος» αυτός έχει χαρακτήρα σατανικού πειρασμού και ταυτοποιείται ως «Άγγελος Σατάν» και δοκιμάζειι  τον Ίδιο τον  Ιησού  Χριστό από το Σαραντάριο όρος μέχρι τον ελαιώνα της Γεσθημανής. 

Στην πορεία της Εκκλησίας μέσα στο κόσμο  «εμφανίζεται ως άγγελος φωτός!» (Β΄Κορ. 11:14) με διάφορα προσωπεία και συνεχώς αλλάζει μεταμφιέσεις για να αποκρύπτει τα ίχνη των πανουργιών του και να «εισενέγκη» στους ανθρώπους σε πειρασμούς υποσκάπτοντας την εσωτερική ενότητα εθνών και θεσμών.

Τον  19ο αιώνα εξ αφορμής της ανασυντάξεως των λαών της ανατολικής Ευρώπης σε έθνη 

στα άλλοτε εδάφη της παρηκμασμένης πλέον Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρχίζει με τις λεγόμενες «αυτοκέφαλες» διοικήσεις και η «φυγοκέντριση» τοπικών Εκκλησιών από τη Μητέρα Εκκλησία της Κων/πόλεως. 

Παράδειγμα η αυθαίρετη εκκλησιαστική ανεξαρτοποίηση της Παλαιάς Ελλάδος στην οποία πρωτοστάτησε τότε η ετερόδοξη Βαυαρική βασιλεία της. 

Τότε επικρατούσε στη Ευρώπη το πολιτειοκρατικό δόγμα πως: 

«Σε όποιον ανήκει η βασιλεία ανήκει και η  θρησκεία» ( Cuius region,  eius religio) και για να τεθεί η Εκκλησία των ελευθεροθέντων πριοχών υπό τον απόλυτο έλεγχο του νέου κράτους χαρκεύθηκε επαναστατική ρήξη των τοπικών Μητροπόλεων και Επισκοπών  με το θεσμικό κέντρο τους, το Οικουμενικό Πατριαρχείο  και ανενόχλητοι οι ελέγχοντες την εξουσία  για να αποδυναμώσει την ισχύ του κλήρου δήμευσαν την από αιώνων εκκλησιαστική περιουσία. 

Το ναυάγιο του έμπρακτου σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού

Ο απόηχος του Μακεδονικού Αγώνα και οι πληθυσμιακές ανατατατάξεις στην ελληνική Μακεδονία, σε συνδυασμό με τις εκτεταμένες διώξεις εναντίον σλαβόφωνων πληθυσμών στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, διευκόλυναν την ανάπτυξη αλυτρωτικών τάσεων. 

Στην διάρκεια της Κατοχής, η μερίδα των σλαβοφώνων, που ακολουθούσε την επίσημη πολιτική της Σόφιας, συνεργάσθηκε με τους Ναζί. 

Ήλπιζε ότι μετά τον πόλεμο θα παραχωρούνταν εδάφη στη σύμμαχο του Γ’ Ράϊχ Βουλγαρία.

Η πλειονότητα, όμως, ακολούθησε το ΕΑΜ, το οποίο υποσχέθηκε ισοτιμία, ισοπολιτεία, ελεύθερη επικοινωνία και δημιουργία σλαβομακεδονικών σχολείων. 

Για να τους οργανώσει, το ΕΑΜ ίδρυσε τη σλαβομακεδονική οργάνωση SNOF. 

Ο ιδεολογικοπολιτικός διχασμός στο εσωτερικό του σλαβόφωνου στοιχείου της ελληνικής Μακεδονίας επιτάχυνε την απομάκρυνση της αντιφασιστικής πλειονότητας από τον Βουλγαρισμό και κατ’ αντιδιαστολή την ανάπτυξη αυτόνομης σλαβομακεδονικής εθνικής ταυτότητας.

Η κατασκευή της ηρωικής εικόνας του «Μακεδονικού Αγώνα» από την Πηνελόπη Δέλτα ...

Με φρίκη τα διεθνή Μ.Μ.Ε. αναφέρονται στις ομαδικές εκτελέσεις αιχμαλώτων από φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ, στο Ιράκ, τις μέρες αυτές, ή στη Συρία, τους προηγούμενους μήνες. 

Ακόμη μεγαλύτερη φρίκη όταν πρόκειται για αμάχους. 

Μια παρόμοια ιστορία είναι η ακόλουθη: 
μια ομάδα ενόπλων, συναντά στο δάσος καμιά εκατοσταριά άοπλους υλοτόμους, τους συλλαμβάνει, τους δένει πισθάγκωνα, τους παίρνει μαζί της και όταν φτάνει σε μεγάλο και βαθύ ποταμό τούς ρίχνει στο νερό. 

Λίγο αργότερα, δεκάδες πτώματα ξεβράζοναι στις όχθες. 

Την ιστορία αυτή τη γνώριζε η Πηνελόπη Δέλτα και τη βρίσκουμε στο αρχείο της. 

Είναι μια καταγραμμένη συζήτηση που είχε με τον επικεφαλής της ένοπλης ομάδας, τον Σπύρο Σπυρομήλιο που συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα ως καπετάν Μπούας. 

Το ποτάμι είναι ο Αλιάκμονας. 

Ο Σπυρομήλιος δεν δικάστηκε για εγκλήματα κατά αμάχων. 

Προβιβάστηκε σε στρατηγό της Χωροφυλακής και θεωρείται ήρωας του βορειοηπειρωτικού αγώνα.

Η Δέλτα συνέλεγε μαρτυρίες για να γράψει το βιβλίο της «Τα μυστικά του βάλτου», ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε σε άπειρα αντίτυπα, καθώς πραγματοποίησε αλλεπάλληλες εκδόσεις, διαβάστηκε και διαπαιδαγώγησε πολλές γενιές Ελληνόπουλων από τον Μεσοπόλεμο έως σήμερα. 

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εθνικής διαπαιδαγώγησης και διάπλασης ηρωικών χαρακτήρων, στο οποίο εξιδανικεύτηκε ο Μακεδονικός Αγώνας, ή μάλλον συγκροτήθηκε η δημόσια εικόνα του.

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ !!!

Αναζητώντας τις ρίζες της ΣΟΒΙΕΤικής υποστήριξης προς το Ισραήλ

Στο ημερολόγιό του, στην ημερομηνία 3 Φεβρουαρίου 1941, ο Ιβάν Μάισκυ, πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης στο Λονδίνο, περιγράφει μια απροσδόκητη συνάντηση, η οποία προετοίμασε την πρόωρη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από την ΕΣΣΔ. 

Οι σημειώσεις του ρίχνουν φως στην αλλαγή στάσης της Μόσχας, η οποία, αφού είχε αρχικά υποστηρίξει την ίδρυση ανεξάρτητης Παλαιστίνης, αποδείχθηκε ότι τελικά αντιτίθετο περισσότερο στη βρετανική διοίκηση από ό,τι στο σιωνισμό.

Στη γενική του συνέλευση της 29ης Νοεμβρίου του 1947, ο ΟΗΕ έδινε την έγκρισή του στο σχέδιο διαίρεσης της Παλαιστίνης και, κατά συνέπεια, στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. 

Η ιστορική αυτή ψηφοφορία δεν θα είχε λάβει ποτέ χώρα χωρίς την υποστήριξη της ΕΣΣΔ. 

Εκείνο που εκπλήσσει είναι ότι οι εκπρόσωποι του σιωνιστικού κινήματος είχαν έρθει σε επαφή με τη ρωσική ηγεσία, ενώ το γερμανο - σοβιετικό σύμφωνο, που είχε συναφθεί το 1939, 

ήταν ακόμα σε ισχύ (1). 

Η αρχική συνάντηση είχε γίνει λίγους μήνες πριν από τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, τον Ιούνιο του 1941. 

Εκτιμώντας πως επίκειται μια ταχεία νίκη των ναζί μετά την κατάρρευση του γαλλικού στρατού, ο Ιωσήφ Στάλιν είχε θέσει ως στόχο την ενίσχυση του πολιτικού προφίλ του, εν όψει μιας διάσκεψης ειρήνης, η οποία πίστευε πως θα γινόταν το 1942 και από την οποία προσδοκούσε την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. 

Η άσκηση της διοίκησης από τη βρετανική αυτοκρατορία στην Παλαιστίνη θα ετίθετο τότε υπό αμφισβήτηση (2). 

Και η Σοβιετική Ένωση ήθελε να είναι μέρος της νέας κατάστασης πραγμάτων.

Οι «Τουρκόφιλοι» Μαρξ - Ένγκελς & η επανάσταση του 1821

Φρίντριχ Ένγκελς:«Οι Έλληνες της Τουρκίας είναι ως επί το πλείστον σλαβικής καταγωγής»!

Πώς αντιμετώπιζαν οι Κάρολος Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς το Ανατολικό Ζήτημα πριν την ελληνική επανάσταση και ποιος, κατά τους ίδιους, υποκίνησε τους Έλληνες να εξεγερθούν; 

Μια σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και ένα μέρος από την αλληλογραφία των δύο πολιτικών φιλοσόφων, είναι αρκετά ώστε να προσεγγίσουμε τις θέσεις τους, αλλά και για να αποκαλυφθεί ότι το πιο πάνω ζήτημα βασάνιζε αρκετά τον Μαρξ, ώστε να ζητάει τη βοήθεια του Ένγκελς.
«Μέχρι την Ελληνική εξέγερση, η Τουρκία ήταν από όλες τις απόψεις «terra incognita»  και οι συνήθεις ιδέες του κόσμου γι’ αυτή στηρίζονταν περισσότερο στα παραμύθια από τις «Χίλιες και μία νύχτες» παρά στα οποιαδήποτε ιστορικά γεγονότα…» έγραφε τον Απρίλιο του 1853 στη «New York Daily Tribune» ο Ένγκελς με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα.

Μερικά χρόνια νωρίτερα, αναφερόμενος και πάλι στην ελληνική επανάσταση του 1821, στην εφημερίδα «The Northern Star», έγραφε για την Ιερή Συμμαχία ότι υποστήριζε «ακόμα και το δικαίωμα του μεγάλου Τούρκου να κρεμάει και να κομματιάζει τους Έλληνες υπηκόους, αλλά η περίπτωση αυτή ήταν πολύ χτυπητή και οι Έλληνες πήραν την άδεια να ξεγλιστρήσουν από τον τουρκικό ζυγό».

40 χρόνια άρθρα για την Ελλάδα
Τα άγνωστα σε πολλούς κείμενα του Μαρξ και του Ένγκελς για την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα, γράφτηκαν σε ένα διάστημα περίπου 40 ετών. 

Πρόκειται κυρίως για δημοσιογραφικά άρθρα του Μαρξ, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε διάφορες εφημερίδες της Δύσης. Επίσης πρόκειται και για κείμενα αλληλογραφίας με τον Ένγκελς).

Οι «άγριοι Ελληνες» & οι άμωμοι «άλλοι»!!!

1994 - 2018●► Μάριου Πλωρίτη του Εθνικιστού

Γ. Πατούλης:Η Αττική χρειάζεται μια σοβαρή Διοίκηση στην Περιφέρεια

Τα 4 χρόνια της Διοίκησης Δούρου, μας πήγαν πολλά χρόνια πίσω!

Όσα ελέχθησαν στη χθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής από την Περιφερειάρχη κα Ρ. Δούρου, σε βάρος των Δημάρχων του Λεκανοπεδίου, επιβεβαιώνουν τα αδιέξοδα που δημιουργεί η απραξία της εδώ και τέσσερα χρόνια, στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Η κα Δούρου κατέφυγε για μια ακόμη φορά στην προσφιλή της τακτική, να ρίχνει σε άλλους τις δικές της ευθύνες.

Μίλησε για «Ευρωπαίους α λα καρτ Δημάρχους», όταν η ίδια αποδεικνύεται στην πράξη ανίκανη να αξιοποιήσει τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για δημιουργία υποδομών για τη διαχείριση των σκουπιδιών.

Κατηγόρησε τους Δήμους ότι δεν υλοποιούν σοβαρά προγράμματα ανακύκλωσης, όταν η ίδια γνωρίζει ότι η Περιφέρεια δεν διαθέτει ούτε ρεαλιστικό κι αξιόπιστο σχεδιασμό για την προώθηση της ανακύκλωσης, αλλά ούτε και τα κονδύλια προς τους Δήμους για να την προωθήσουν.

Ευθύνεται προσωπικά για το γεγονός ότι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της Διοίκησης της Περιφέρειας από την ίδια, η Περιφέρεια Αττικής δεν διαθέτει άλλη λύση για τα σκουπίδια του Λεκανοπεδίου, πέραν της Φυλής.

Θα μας απαντήσει επιτέλους η κα Δούρου πού σχεδιάζει να κατασκευαστεί ο νέος ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ, αφού ο ΧΥΤΑ της Φυλής έχει ήδη κορεστεί;  

Ή θα αφήσει την εκκρεμότητα αυτή στον επόμενο Περιφερειάρχη, ο οποίος δεν θα μπορεί να δώσει λύση;

Ο έξυπνος πληρώνεται, ο εξυπνάκιας πληρώνει

Αν απορείτε γιατί οι συζητήσεις για την ελληνική οικονομία κρατάνε πάντα πολύ και γιατί οι απαιτήσεις των δανειστών είναι πάντα τόσο ασφυκτικές, η απάντηση είναι απλή: 

Γιατί για τους ξένους οι ελληνικές κυβερνήσεις - και κατ' επέκταση οι Έλληνες - είναι απατεώνες. 

Αυτά τα αποδεικτικά τούς έχουν δώσει οι Έλληνες κυβερνήτες εδώ και 10 χρόνια.

Το κούρεμα του χρέους έχει απορριφθεί εδώ και πολύ καιρό εξ αιτίας αυτής της πεποίθησης. 
«Πρώτα να εφαρμόσουν μια υπεύθυνη πολιτική και μετά να ζητάνε» είναι το διαρκές μότο των δανειστών. 

Όλων των δανειστών. 

Δηλαδή όλων των ευρωπαϊκών χωρών, των ΗΠΑ & των τρίτων χωρών που μετέχουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το κακό δεν άρχισε ακριβώς το 2009 με τις απανωτές κρούσεις της ΕΚΤ προς την ελληνική κυβέρνηση και την Τράπεζα Ελλάδος για το έλλειμμα που εκτροχιαζόταν. 

Άρχισε μετά το 2011. 
Αφού οι εκπρόσωποι των δανειστών - οι τροϊκανοί - άρχισαν να εξοργίζονται από την κοροϊδία που υφίσταντο από την κυβέρνηση και τους υπουργούς.

Τα στοιχεία που ζητούσαν εμφανίζονταν λειψά. 

Όταν δεν ήταν ψεύτικα. 
Καταγραφή του δημόσιου τομέα, που ήταν η πηγή της ρεμούλας και της σπατάλης δεν υπήρχε, αλλά και δεν γινόταν! 

Υπουργοί και υπηρεσίες αρνούνταν να υπάρξουν. 

Αρνούνταν να τα καταγράψουν ή να τα εμφανίσουν.

Το τίμημα του ΣΥΡΙΖΑ - Μετά τις αποδοκιμασίες έρχεται η κάλπη

Το Μακεδονικό έχει ήδη αρχίσει να βάζει βαθιά τη σφραγίδα του στην πολιτική σκηνή 

Πριν μερικούς μήνες, τα ογκώδη συλλαλητήρια επέφεραν μία αλλαγή στο πολιτικό κλίμα και μάλιστα σε μία περίοδο που το δημοσκοπικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε να έχει σταθεροποιηθεί και να εμφανίζει μία ελαφρά ανοδική τάση και με το αντίστοιχο της ΝΔ να κινείται σαφώς σε υψηλότερα επίπεδα, αλλά να επιδεικνύει μία κόπωση.

Για λόγους που συνδέονται συνδυαστικά και ταυτοχρόνως με ασφυκτικές δυτικές πιέσεις, με υποσχέσεις για ευνοϊκότερη στάση του ευρωιερατείου στο ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους και του μεταμνημονιακού καθεστώτος, καθώς επίσης και με τις ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι Τσίπρας και Κοτζιάς προχώρησαν & ολοκλήρωσαν τη διαπραγμάτευση. 

Μπορεί η κυβερνητική και κομματική προπαγάνδα να έκανε φιλότιμες προσπάθειες για να στιγματίσει ιδεολογικά (εθνικιστές, ακροδεξιοί κλπ) τους διαμαρτυρόμενους πολίτες, αλλά το Μαξίμου έλαβε εν μέρει το δυσοίωνο μήνυμα.

Αρχικά, στο κυβερνητικό επιτελείο δεν πίστευαν πως το Μακεδονικό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή κοινωνική αντίδραση. 

Στην Αριστερά, άλλωστε, έχουν την τάση να θεωρούν πως οι λαϊκές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας είναι δικός τους προνομιακός χώρος. 

Υποτίμησαν, λοιπόν, τα υπόγεια κοινωνικά ρεύματα και κυρίως δεν υπολόγισαν ότι η κάθε είδους και αιτίας υποφώσκουσα κοινωνική οργή θα διοχετευθεί στην κοίτη του Μακεδονικού, με αποτέλεσμα να μετατρέψει την αντίδραση για τη συμφωνία σε χείμαρρο.

Κοινωνική οργή υπάρχει κυρίως λόγω των Μνημονίων, τα οποία ανέτρεψαν τις σταθερές του βίου εκατομμυρίων Ελλήνων.