Ποια θα είναι η Ελλάδα του άμεσου μέλλοντος;

                Αποθνήσκει το των Ελλήνων Γένος!
Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να κατηγορήσει την Ελλάδα για ορθολογισμό και σωστή εκτίμηση του μέλλοντος. 

Η περίοδος μάλιστα μετά το 1974 έφερε κυριολεκτικώς τα πάνω κάτω· κάτι ο «εκσυγχρονισμός» της κοινωνίας που διέλυσε πατροπαράδοτες δομές & έθιμα· κάτι ο μίσθαρνος ολοκληρωτισμός της αριστερής «προοδευτικότητας»· κάτι η παγίδευση του περιβόητου «μέσου

Έλληνα» στην ηδονική κατανάλωση & στον ανάπηρο «εξευρωπαϊσμό» συνέβαλαν στην δημιουργία μιας τεράστιας ύπουλης βραδυφλεγούς δημογραφικής κρίσης.

Η οικονομική κατάρρευση της «ισχυρής» Ελλάδας το 2010 επιτάχυνε τον ασταμάτητο μαρασμό. Εκατομμύρια βρέθηκαν ξαφνικά στην μέγγενη της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. 
Με δήθεν «ανεξάρτητες» κυβερνήσεις δέσμιες των επάρατων μνημονίων, & με βαθύτατα διεφθαρμένη πολιτική «ελίτ», η επιτροπευόμενη Ελλάδα έχασε & τα τελευταία αναζωογονητικά στοιχεία της όποιας εθνικής ταυτότητας της είχαν απομείνει - & μαζί μ’ αυτά κατέρρευσε και η πατροπαράδοτη ελληνική οικογένεια των δύο, τριών ή και περισσοτέρων παιδιών μέσα στον ορυμαγδό του «εκσυγχρονισμού». 

Η πατροπαράδοτη αυτή οικογένεια ήδη βρισκόταν υπό διωγμό καθώς η ελληνική κοινωνία είχε προ

πολλού μεταβληθεί σε αιχμάλωτο του μονοδιάστατου «εξευρωπαϊσμού» και της δυτικότροπης «προόδου» με καρυκεύματα περί «αυτοπροσδιορισμού» του φύλου, «ανθρωπίνων ατομικών δικαιωμάτων» & όλων των άλλων βαρών που ήδη βυθίζουν δημογραφικά πολύ ισχυρότερες χώρες σε σύγκριση με την Ελλάδα.

Ως αποτέλεσμα, σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην έκτακτη κατάσταση της ακραίας υπογεννητικότητας. 

Σε πρόσφατη κατάθεσή του σε αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο ερευνητής Αναστάσιος Λαυρέντζος περιέγραψε το δημογραφικό με τα μελανώτερα χρώματα και προειδοποίησε ότι βαδίζουμε στην εξαφάνιση του ελληνικού πληθυσμού όπως τον γνωρίζουμε σήμερα αν δεν προχωρήσουμε αμέσως σε αλλαγή πολιτικής. 

Όμως τέτοιες προειδοποιήσεις πέφτουν «εις ώτα μη ακουόντων» αν κρίνει κανείς από την γενικευμένη ραθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων και των πολιτικών κομμάτων μπροστά στον εθνό-καταστροφικό αρνητισμό για τεκνογονία.
Του λόγου το αληθές αποδεικνύεται εύκολα: 

●►καμιά πρωτοβουλία π.χ. για φορολογική υποστήριξη όσων θέλουν μεγαλύτερές οικογένειες· 
●►πλήρης απουσία μέτρων για την διευκόλυνση της εργαζόμενης μητέρας και προστασίας της από εργοδότες που εκβιάζουν με απόλυση σε περιπτώσεις τεκνογονίας· 
●►καμιά κίνηση για επέκταση της αμειβόμενης άδειας ανατροφής τέκνου και για τους δύο γονείς ιδίως για τους πρώτους μήνες μετά την γέννηση· 
●►μηδέν ειδικές πρόνοιες ιατροφαρμακευτικής αρωγής ή άλλες διευκολύνσεις, όπως απόκτηση μεταφορικού μέσου χωρίς δυσβάστακτες φορολογικές επιβαρύνσεις, τέλη, χαρτόσημα κ.λπ. για πολύτεκνες οικογένειες κ.ο.κ.

Την στιγμή που η Ελλάδα χάνει το αντίστοιχο μιας πόλης 60.000 κατοίκων κάθε χρόνο· 
και την στιγμή που εθνικός μας χώρος απειλείται ευθέως από την μαζική τριτοκοσμική «παράτυπη» μετανάστευση, οι ελληνικές κυβερνήσεις, ράθυμες, αποσβολωμένες & «περί ετέρων τυρβάζουσες», απλώς παρακολουθούν τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων & την αιμορραγία του Έθνους.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό του όλου πνεύματος των δήθεν αρμοδίων το ό,τι όποτε γίνεται αναφορά στην υπογεννητικότητα η πρώτη και καλύτερη στενοχωρία που εκφράζεται είναι οικονομική: τι θα κάνουμε με το ασφαλιστικό;

Καμιά απολύτως αναφορά στην εκρηκτική εθνολογική διάσταση και, προς θεού, στην θρησκευτική ταυτότητα. 

Με μεγάλη άνεση, αν όχι πνευματική και ηθική μαλθακότητα, η σημερινή ελληνική πολιτική τάξη φαίνεται να παραδέχεται την γενικότερη ευρωπαϊκή κατάθεση των όπλων και συνθηκολόγηση μπροστά στις τεράστιες πιέσεις διαφόρων κύκλων, εντός και εκτός των κρατών, για την άνευ όρων αποδοχή της εθνοτικής αποθεμελίωσης των ευρωπαϊκών χώρων, με πολιορκητικό κριό την αφρό-ασιατική «παράτυπη» εισβολή και την δήθεν και παντελώς αστήρικτη «αδήριτη και αναπόφευκτη ανάγκη» για «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες.

Η «διάσωση» μας από την ΕΕ και η καταδίκη της χώρας σε μακρόχρονη αιχμαλωσία χρέους κατάφεραν πρόσθετα θανατηφόρα πλήγματα ακόμα και στην απλή ιδέα αποφασιστικής αλλαγής πλεύσεως στο δημογραφικό. 

Η Ελλάδα βρίσκεται χαμένη στο πέλαγος της δήθεν «μετα-μνημονιακής» εποχής, με τους δανειστές να ανταλλάσσουν αενάως εκθέσεις ιδεών για τα ελληνικά πράγματα και τις αναγκαίες «επικαιροποιήσεις» που οδήγησαν δήθεν στο βιώσιμο επίπεδο. 

Η διαβόητη «καθαρή έξοδος» απ’ τα μνημόνια προβλέπετε απολύτως ακάθαρτη, με το γιγαντιαίο χρέος άθικτο και τερατώδες, εν όψει μάλιστα και της πλήρους κατάρρευσης αυτού που επιμένουμε να αποκαλούμε «ελληνικό κράτος» ενώ στην πραγματικότητα διαπιστώνουμε καθημερινά ότι αποτελεί σκέλεθρο.

Η πολιτική τάξη μαζί με τον «κυρίαρχο λαό» βρίσκονται έτσι μπροστά σε ασφυκτικό δίλλημα επιβίωσης της Ελλάδας όπως την ξέρουμε και όπως θα πρέπει να την θέλουμε. 

Και το τελευταίο αυτό – «πρέπει να την θέλουμε»—δεν φαίνεται να απασχολεί πολλούς αλλά πρέπει να απαντηθεί πριν απ’ όλα τα άλλα. 

Ποια θα είναι η Ελλάδα του άμεσου μέλλοντος; 

Μια χώρα ρυπαρό αποθετήριο πληθυσμών ξένων προς κάθε ιδέα ελληνικότητας που θα αποτελεί σε λίγο την πλειοψηφία λόγω υψηλής γεννητικότητας των αλλογενών και θα απαιτεί κοινωνική και πολιτική εκπροσώπηση και κοινωνικά ωφελήματα; 

Ενός ελληνικού λαού - μειοψηφία που αναγκαστικά θα αναμασά τα περί «πολυπολιτισμικότητας», όπως την σερβίρει η (χρεοκοπημένη και γηρασμένη) Ευρώπη, και θα αποδέχεται την μεταβολή του σε μειοψηφία μέσα στο ίδιο του το σπίτι; 

Ή μιας χώρας ικανής να υπερασπιστεί την εθνική και κοινωνική της υπόσταση με αποφασιστική

μετατροπή της γήρανσης σε δημιουργία νεότερων γενεών ικανών να υπερασπιστούν την ενότητα και ασφάλεια του ελληνικού χώρου;

Η Ελλάδα-πειραματόζωο της «Ενωμένης Ευρώπης» αντιμετωπίζει ερωτήματα ζωής και θανάτου. Είναι ικανή να αμυνθεί όπως απαιτεί η φυσική της επιβίωση;

Ερώτημα αναπάντητο αυτή τη στιγμή, αλλά και συστηματικά παραμελημένο από τους αιωνίους περί άλλα τυρβάζοντες.

                                                                     Τάσσος Συμεωνίδης

                                                            (RIEAS Ακαδημαικός Σύμβουλος)

Copyright: Research Institute for European and American Studies (www.rieas.gr)

Publication date: 6 May 2018

Note: The article reflects the opinion of the author and not necessarily the views of the

Research Institute for European and American Studies (RIEAS).

                                                                       € $  ●► « » ▲▼