Τα 100 χρόνια λήξης του Α’ παγκοσμίου, η Τουρκία & ο Ερντογάν

Το 2018 είναι η χρονιά όπου συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. 
Ο Μεγάλος, Πόλεμος, όπως αλλιώς ονομάστηκε, σημάδεψε την ιστορία της Ευρώπης μέσα από τις αιματηρές συγκρούσεις των Ευρωπαϊκών δυνάμεων αλλά και των Αμερικανικών, και διήρκησε 4 χρόνια (Αύγουστος 1914 – Νοέμβριος 1918). 

Ήταν ο πόλεμος ο οποίος άλλαξε ριζικά τον γεωπολιτικό χάρτη της Ευρώπης, με τις Οθωμανικές, Βουλγαρικές, Γερμανικές και Αυστροουγγαρικές δυνάμεις να δέχονται την «ήττα». 

Ένας πόλεμος που άφησε πίσω του πέραν των 18 εκατομμυρίων νεκρών ανθρώπων, αλλά δυστχώς το ανθρώπινο είδος δεν δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη του αφού λίγα χρόνια μετά ακολούθησε ο Β’ Παγκόσμιος.

Δυστυχώς, οι συνεργαζόμενες οικονομίες, έφεραν χρήματα και ανάπτυξη, αλλά παράλληλα ενίσχυση των στρατιωτικών μηχανών. 

Η οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία, ήταν η αρχή του τέλους της ειρήνης.

Μιας ειρήνης την οποία μόλις πρόσφατα απηύθυνε έκκληση ο Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών προς όλα τα κράτη να την τηρήσουν και να σεβαστούν τα δικαιώματα τους οι λαοί μεταξύ τους. 

Και στην σκιά της ανακοίνωσης αυτής, η Τουρκία συνεχίζει να προβαίνει σε προκλητικές κινήσεις εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. 

Τούρκοι αναλυτές αναφέρουν πως η Τουρκία για να πετύχει στην εξωτερική της πολιτική, πρέπει πρώτα να εφαρμόση μια αξιόπιστη πολιτική καλής γειτονίας από τα Βαλκάνια μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο. 

Εκτιμώ πως αυτό δεν το πετυχαίνει μέχρι στιγμής η Τουρκία, αφού οι εμμονές του Ερντογάν δεν το επιτρέπουν. 

Η Τουρκία επιβάλλεται να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ αλλά και να προβεί σε τολμηρά βήματα και να αγκαλιάσει τους Κούρδους εντός και εκτός της Τουρκίας. 

Θα πρέπει να αποκαστήσει επίσης τις σχέσεις της με την Αίγυπτο αλλά και να αναθεωρήσει την πολιτική της στη Συρία.

Η φθίνουσα πορεία των σχέσεων Τουρκίας - Αμερικής, δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας και αυτό θα κοστίσει στον Ερντογάν αν δεν αλλάξει πλεύση και να επανατοποθετήσει τις σχέσεις των δύο χωρών σε μια νέα βάση η οποία θα είναι ξεκάθαρη με στόχο να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοιες «παρεξηγήσεις» 

τύπου βίζας.

 Πέραν της Αμερικής, σειρά έχει η Ευρώπη, και η Τουρκία το γνωρίζει πολύ καλά πως για να έχει μέλλον στην Ευρώπη θα πρέπει να χτίσει γερά θεμέλια εμπιστοσύνης με την Γερμανία και την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο. 

Ο σουλτάνος, προσπάθησε και θα συνεχίσει να προσπαθεί να μπει στην ΕΕ από την πίσω πόρτα με μια κακή λύση για εμάς, και αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπόψην μας και να σκληρήνουμε την στάση μας στις διαπραγματεύσεις. 

Το μέλλον της ασφάλειας και της σταθερότητας της Τουρκίας, περνά μέσα από την Ατλαντική αλλά και την Ευρωπαϊκή συμμαχία, κάτι που μέχρι σήμερα ο Ερντογάν έχει καταφέρει να χαλάσει γέφυρες. 

Η Τουρκία το γνωρίζει πολύ καλά, και αρκετές φορές ακούσαμε φωνές από την βιομηχανική κοινότητα της Τουρκίας αλλά και την αντιπολίτευση (όση απέμεινε μετά τον Ιούλιο του 2016) πως το μέλλον της Τουρκίας περνά μέσα από την δημοκρατία και την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πως η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας πρέπει να είναι η οδός προς το μέλλον. 

Ο Ερντογάν, έχει καταφέρει να έρθει σε ρίξη με την Ευρώπη, με την Αυστρία να κάνει την αρχή και προσπαθεί τώρα να αποκτήσει δύναμη ως ηγεμόνας των κρατών της Ισλαμικής Συνεργασίας. 

Την πρώτη προσπάθεια την έκανε προσπαθώντας να κινητοποιήσει πέραν των 50 κρατών στην Ισλαμική διάσκεψη εναντίον της απόφασης Τραμπ για την Ιερουσαλήμ προσπαθώντας να αποδείξει πως η Τουρκία είναι μεγάλη δύναμη με επιρροή, άρα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη. Δεν πέρασε όμως και τώρα βλέπουμε τον Τσαβούσογλου να στέλνει μηνύματα συνεργασίας στη Γερμανία ως δεύτερο βήμα. 

Το πρώτο ήταν η επίσκεψη στην Ελλάδα.

Τα μέτωπα που έχει ανοικτά ο σουλτάνος είναι πολλά και βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. 

Κινήσεις όπως η έξοδος στην Ερυθρά, οι βάσεις στο Κατάρ και Σομαλία, απλά ενισχύουν τη δύναμη του Ερντογάν μεσοπρόθεσμα. 

Μακροπρόθεσμα, εκτιμώ πως πιθανόν να ζημιώνουν την πορεία της Τουρκίας. 

Ας μην ξεχνάμε πως λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την επαναλάβει, και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ήταν και το τέλος την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

                                                              Ό,τι ακμάζει παρακμάζει.

www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/486634/ta-100-chronia-lixis-toy-a-paggosmioy-i-toyrkia-kai-o-erntogn

του   Κωνσταντίνου Καρεκλά  

€ « » $  ●▲▼◄►

ΠΗΓΗ://www.onisilos.gr/?p=14569