Ο ΤΣΙΠΡΑΣ μπορεί & χωρίς τον ΚΑΜΜΕΝΟ...

Η ΚΡΥΦΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΣΤΟ  «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ» 

Σε αναζήτηση τουλάχιστον έξι βουλευτών που θα ψηφίσουν μια συμφωνία επίλυσης του 

«Μακεδονικού» με σύνθετη ονομασία των Σκοπίων βρίσκεται η κυβέρνηση. 

Και τούτο επειδή ο Καμμένος συνεχίζει να αρνείται, τουλάχιστον προσώρας, λύση που θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγό της. 

Επίσης, στο Μαξίμου θεωρούν πως και ο φιλελεύθερος Μητσοτάκης θα αναγκαστεί, από τους ...μακεδονομάχους της ΝΔ, αλλά και για λόγους αντιπολίτευσης, να προσχωρήσει στο μέτωπο του «ΟΧΙ», το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ. 

Επίσης, ο Λεβέντης έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει την κυοφορούμενη λύση, το ίδιο και η Χρυσή Αυγή. 

Το ΚΚΕ το πιθανότερο είναι να απέχει, αν και το 1992 ήταν το μόνο κόμμα που τάχθηκε υπέρ του συμβιβασμού και της σύνθετης ονομασίας, διαφωνώντας με την αδιάλλακτη στάση που υιοθέτησε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Με αυτά ως δεδομένα απομένουν μόνο οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να ψηφίσουν εφόσον επιτευχθεί συμφωνία και έλθει προς ψήφιση στη Βουλή. 

Είναι αρκετοί εφόσον το ΚΚΕ επιλέξει την αποχή, αλλά ο πρωθυπουργός δεν θέλει μια τόσο σοβαρή απόφαση να μην έχει την έγκριση τουλάχιστον της πλειοψηφίας της Βουλής. 

Μπορεί όμως να βρει τουλάχιστον έξι βουλευτές; 

«Ναι», μας λέει υψηλόβαθμο στέλεχος της Κουμουνδούρου που είναι και μέλος του υπουργικού συμβουλίου. 

Ποιοί θα μπορούσαν να είναι αυτοί; 

Κατ' αρχήν υπάρχει ο Σπύρος DANIELλης, ο οποίος από το 1992 τάσσεται σταθερά υπέρ της σύνθετης ονομασίας με αμοιβαίες υποχωρήσεις. 

Είναι άλλοι δύο βουλευτές του Ποταμιού, οι οποίοι επίσης από το 1992 είναι στην ίδια γραμμή με τον Δανέλλη, έχουν πρωτοστατήσει στις προσπάθειες να εξευρεθεί λύση και έχουν υπογράψει το κείμενο των 374 πολιτών με τίτλο «Να μιλήσουμε τώρα» και υπέρτιτλο: 

«Η ελληνική Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, αλλά αυτή που ειναι βρίσκεται στην Ελλάδα!!!», κάτι που προ ημερών επανέλαβε και ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης προφανώς για να υπενθυμίσει στους τότε συνοδοιπόρους του τις παλαιόθεν απόψεις τους για το Μακεδονικό. 

Μάλιστα, στέλεχος της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού, που τώρα είναι εις εκ των πλέον στενών συνεργατών του πρωθυπουργού είναι κατηγορηματικός: 

«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση ο Λυκούδης, ο Δανέλλης και ο Ψαριανός, σε περίπτωση που εξευρεθεί λύση, που εμείς της ανανεωτικής αριστεράς την παλεύουμε από τις αρχές της δεκαετίας του '90, να πουν όχι. Το αποκλείω. Μπορεί να έχουμε διαφωνίες, να είμαστε σήμερα αντίπαλοι, να θέλουν να φύγουμε από την κυβέρνηση, αλλά σε θέματα αρχών, όπως το μακεδονικό, δεν μπορούν να μην ψηφίσουν» .

Σε αυτούς τους τρεις προσθέτουν και τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ τον Θανάση Θεοχαρόπουλο για τους ίδιους ακριβώς λόγους, ενώ θεωρούν πως και ο Σταύρος Θεοδωράκης θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση εάν, για λόγους κομματικής ενότητας, προτιμήσει να ευθυγραμμιστεί με το ΠΑΣΟΚ παρά με την πλειοψηφία των μελών και στελεχών του Ποταμιού, μεταξύ των οποίων και ο εκπρόσωπος Τύπου Δημήτρης Τσιόδρας, που επίσης από το 1992 ήταν υπέρ της λύσης που διαπραγματεύεται σήμερα η κυβέρνηση. 

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως το Κίνημα Αλλαγής θα έχει ισχυρές αναταράξεις σε περίπτωση που εξευρεθεί λύση (με σύνθετη ονομασία και τα άλλα χαρακτηριστικά που προωθούσε ως υπουργός εξωτερικών ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου) και οι βουλευτές της ΔΗΣΥ αρνηθούν να την ψηφίσουν. 

Από το εξαμελές πολιτικό συμβούλιο του Κινήματος Αλλαγής μόνον η Φώφη Γεννηματά και ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να επιμένουν για το «Μακεδονικό»  στην ούλτρα αντικυβερνητική γραμμή.

Επομένως στους 145 του ΣΥΡΙΖΑ -και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν διαρροές από αυτούς- θα μπορούσαν να προστεθούν τέσσερεις (Δανέλλης, Λυκούδης, Ψαριανός, Θεοχαρόπουλος) και ενδεχομένως πέντε (Θεοδωράκης). Ένας ακόμη που θα μπορούσε να προστεθεί είναι και ο ανεξάρτητος Χάρης Θεοχάρης που γενικά περιλαμβάνεται στους σύγχρονους, και πάντως αντιλαϊκιστές - αντιεθνικιστές, τεχνοκράτες πολιτικούς. 

Υπάρχει ακόμη ο βουλευτής της Ενώσεως Κεντρώων Γιώργος Κατσιαντώνης, ο οποίος με δημόσιες δηλώσεις του τάχθηκε υπέρ της λύσεως που προωθεί η κυβέρνηση, διαφωνώντας με τον αρχηγό του κόμματος Βασίλη Λεβέντη. Εάν οι ως άνω βουλευτές ψηφίσουν με βάση τις αρχές τους και τις εκπεφρασμένες κατά το παρελθόν θέσεις τους συμπληρώνεται ο αριθμός 151. 

 «Ο πρωθυπουργός, σε περίπτωση που ο Καμμένος επιμείνει στην άρνησή του, είναι λογικό να θελήσει να εξασφαλίσει τη συναίνεση τουλάχιστον των βουλευτών των ΑΝΕΛ που μετέχουν στο υπουργικό συμβούλιο» μας λέει κυβερνητικός παράγοντας. Και συμπληρώνει:

«Οι υφυπουργοί Βασίλης Κόκκαλης (Γεωργίας) και Νίκος Μαυραγάνης (Μεταφορών) καθώς και η υπουργός Τουρισμού Έλενα Κουντουρά θα μπορούσαν, εφόσον τους το ζητούσε ο πρωθυπουργός και για να μην πέσει η κυβέρνηση, να συνταχθούν με μια λύση αμοιβαία αποδεκτή από τα δύο κράτη και την οποίαν, μην ξεχνάμε για λόγους γεωπολιτικής σταθερότητας των Βαλκανίων την επιθυμούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ». 

Και φυσικά υπάρχει και ο (MKO) βουλευτής των ΑΝΕΛ Θάνος Παπαχριστόπουλος, ο οποίος σε περίπτωση που κινδύνευε με πτώση η κυβέρνηση μάλλον θα έκανε, μας λένε άνθρωποι που τον γνωρίζουν «ό,τι χρειαζόνταν για να αποτρέψει ένα τέτοιο γεγονός».

Αισίως λοιπόν φτάνουμε στους 155 βουλευτές, περισσότερους και από όσους σήμερα αθροίζει η κυβερνητική πλειοψηφία. 

Βεβαίως, είναι δύσκολο να συμφωνήσουν όλοι αυτοί, αλλά και δεν μπορεί να αποκλειστεί ειδικά στην περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσιζε να κινηθεί επιθετικά έναντι του συγκυβερνήτη του Καμμένου (με το ρίσκο ακόμη και να τα «σπάσει» ) εάν ο αρχηγός των ΑΝΕΛ συνέχιζε να μην συναινεί σε μια λύση, η οποία θα κινείται κοντά στο εθνικό πλαίσιο που ετέθη το 2008 στο Βουκουρέστι από τον Κώνστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη και το οποίο τότε, ως υφυπουργός της κυβερνήσεως, απεδέχθη ο Πάνος Καμμένος. 

Πάντως, σε περίπτωση που η κυβέρνηση έπεφτε με αφορμή το «Μακεδονικό»  κάποιοι συνεργάτες του πρωθυπουργού θεωρούν πως στις εκλογές που θα ακολουθούσαν και στις πολωτικές συνθήκες που θα επικρατούσαν η πιθανότητα να λάβει αυξημένο ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ισχυρή, ειδικά εάν η λύση στην οποίαν θα είχε συμφωνηθεί, στο πλαίσιο του ΟΗΕ, ήταν σύμφωνη με το πλαίσιο του Βουκουρεστίου «η δεύτερη καλύτερη μετά το πακέτο Πινέϊρο», που προωθούσε το 1993 ο πατέρας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστας Μητσοτάκης.

Σημειώνουμε εδώ πως πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών θεωρούν πως τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν καλά για την κυβέρνηση, όχι μόνον ως προς το περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά και στο εσωτερικό μέτωπο, στην περίπτωση που Ουάσιγκτον και Βρυξέλες ασκήσουν, όπου δει, με έντονο τρόπο την επιρροή τους, προκειμένου ΗΠΑ και ΕΕ να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους στα δυτικά Βαλκάνια, τα οποία θεωρούν ότι απειλούνται από την ρωσική και την τουρκο-ισλαμική διείσδυση. 

Σε κάθε περίπτωση τα πάντα θα εξαρτηθούν από την ποιότητα της συμφωνίας και αν αυτή μπορεί να γίνει αποδεκτή και από τα δύο μέρη. 

Όσες δυσκολίες υπάρχουν για την κυβέρνηση Τσίπρα στα καθ' ημάς εξίσου ή και μεγαλύτερες δυσκολίες αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Ζάεφ στα Σκόπια.

 Η πιθανότητα να πάρει η Ελλάδα τη σύνθετη ονομασία και μάλιστα γραμμένη στα σλάβικα ως μία λέξη (για παράδειγμα novamakedonia) και το erga omnes και τα Σκόπια τη γλώσσα και την εθνότητα, ως στοιχείο αυτοπροσδιορισμού ενδέχεται να αποτελέσει τον κοινό τόπο που θα επιχειρήσουν Τσίπρας και Ζάεφ να διερευνήσουν την ερχόμενη Τετάρτη ή Πέμπτη στο Νταβός της Ελβετίας, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ θα έχουν προλειάνει το έδαφος.

Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν πως πρόθεση του πρωθυπουργού είναι το θέμα να επιλυθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ενδεχομένως και εντός του Φεβρουαρίου. 

Δεν θέλει να περιμένει μέχρι τον Ιούλιο που είναι η σύνοδος του ΝΑΤΟ ούτε ίσως και τον Απρίλιο που είναι η έκθεση προόδου για την αίτηση ένταξης των Σκοπίων στην ΕΕ, αλλά επιθυμεί να έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο πριν αρχίσει η τέταρτη αξιολόγηση και ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση του χρέους και την έξοδο τον Αύγουστο από την ασφυκτική μνημονιακή επιτροπεία. 

Ενδεχομένως, ευελπιστεί σε βοήθεια των αμερικανών και των ευρωπαίων στα οικονομικά και ιδιαίτερα την «καθαρή έξοδο» - που κατ' αυτόν αλλά και για το κόμμα του είναι και το μείζον- ως αντάλλαγμα για την επίλυση του «Μακεδονικού» . 

Διπλωματικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει μια τέτοια 

«ανταλλακτική σχέση» της χώρας με τους δανειστές, αλλά δεν αποκλείουν, σε περίπτωση που η κυβέρνηση κατάφερνε να φέρει εις πέρας τον συμβιβασμό με τα Σκόπια, που θέλουν Τραμπ και Μέρκελ, οι δανειστές, περιλαμβανομένου και του ΔΝΤ, να ήταν περισσότερον φιλικές και υποβοηθητικές στην κυβέρνηση Τσίπρα όσον αφορά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την αντιμετώπιση του χρέους, κάτι που, σημειωτέον, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλει ο πρωθυπουργός αφού αυτό θεωρεί ότι θα είναι και το ισχυρό πολιτικό-εκλογικό του χαρτί και το οποίο θα ισοφαρίσει και τις όποιες απώλειες έχει σε περίπτωση επίλυσης του  «Μακεδονικού» .

Σε κάθε περίπτωση, όπως μας λέει υπουργός της κυβερνήσεως, όστις τυγχάνει και γνώστης των παρασκηνίων, από το χρόνο επίλυσης του «Μακεδονικού»  θα εξαρτηθεί και ο ανασχηματισμός.

Αν είναι να τρέξουν γρήγορα οι εξελίξεις και να έχουμε λύση εντός του Φεβρουαρίου ο ανασχηματισμός θα καθυστερήσει. 

Ο επιπλέον λόγος είναι ότι με δέλεαρ και τη συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα δεν θα ήθελε να υπάρξει κάποιος βουλευτής «αόμματος στη γραμμή του κόμματος». 

Εάν η λύση καθυστερήσει, όπερ και το πιθανότερο, τότε ο ανασχηματισμός θα γίνει στο επόμενο δεκαήμερο, «το αργότερο μέχρι 10 Φεβρουαρίου»  λένε ορισμένοι συνεργάτες του πρωθυπουργού και οπωσδήποτε μετά το Νταβός. 

Το σίγουρο είναι πως η λήξη της τρίτης αξιολόγησης και η έγκριση αύριο (22/1) από το Γιούρογκρουπ της δόσης καταγράφεται στα θετικά της κυβερνήσεως και ταυτοχρόνως σηματοδοτεί την είσοδο στην τελική ευθεία για την έξοδο από τη μνημονιακή επιτροπεία και την επάνοδο της χώρας στην κανονικότητα. 

Αν η νέα κυβέρνηση θα είναι περιορισμένων αλλαγών ή αν ο ανασχηματισμός θα είναι μεγάλος και εκλογικός συναρτάται άμεσα από τις εξελίξεις στο  «Μακεδονικό»  και τις επιπτώσεις που θα έχει τυχόν επίλυσή του στην κυβέρνηση. 

Αυτός είναι και ο λόγος που ο πρωθυπουργός προσπάθησε, μέσω της συμφωνίας που επέτυχε με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, να περιορίσει όσο το δυνατόν τη συμμετοχή του κόσμου στο σημερινό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. 

Αφενός για να δείξει (και στους έξω, στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ) ότι οι καιροί, σε σχέση με το 1992, έχουν αλλάξει άρδην. Ό,τι οι μη επιθυμούντες λύση είναι μειοψηφία και συγκαταλέγονται στους ακραίους. 

Και φυσικά για να μεταφέρει το πρόβλημα στη ΝΔ, της οποίας η φιλελεύθερη πτέρυγα, στην οποίαν ανήκει και ο αρχηγός της Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ παλαιόθεν ήταν υπέρ της επίλυσης του προβλήματος με σύνθετη ονομασία και αμοιβαίες υποχωρήσεις τώρα δίνει την εντύπωση ότι είναι αιχμάλωτη των υπερπατριωτών. 

Το κακό για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του είναι ότι το συλλαλητήριο, χθες στη Θεσσαλονίκη, είχε πολύ περισσότερο κόσμο απ' ότι περίμεναν ακόμη και οι διοργανωτές του. Βεβαίως, ο Αλ. Τσίπρας μπορεί να το αξιοποιήσει, λέγοντας σε όσους -Αμερικανούς και Ευρωπαίους- τον πιέζουν «βλέπετε τι αντίδραση υπάρχει, δεν μπορώ να κάνω μεγάλες υποχωρήσεις», και στη διαπραγμάτευση να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα και καλύτερα για τη χώρα. 

Σε κάθε όμως περίπτωση το «Μακεδονικό » αποδεικνύεται πολύ μεγάλο εμπόδιο και δεν είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση μπορεί να το υπερβεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τουλάχιστον της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

ΠΗΓΗ://www.matrix24.gr/2018/01/i-krifi-arithmitiki-sto-makedoniko-pou-dichni-oti-o-tsipras-bori-ke-choris-ton-kammeno/