Η αλάνθαστη «ροζΑΥΓΗ» & οι «Επιλεκτικές ευαισθησίες» όλων όσοι της ασκούν κριτική

                                                     Φτάνει πια! 

Όταν, στις δημοτικές εκλογές του 2014, ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος απείλησε με τη δημοσιοποίηση βίντεο του Γ. Σακελλαρίδη, υποψηφίου της Ανοιχτής Πόλης, παράταξης που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο Αθηναίων, η αντίδραση ενός σημαντικού τμήματος του πολιτικού φάσματος ματαίωσε τα σχέδια του εκβιαστή.

Δ. Χριστόπουλος, Πρόεδρος FIDH

Το όχι μακρινό 2008, τα τότε φιλαράκια, Θ. Αναστασιάδης & Μ. Τριανταφυλλόπουλος δημοσιοποίησαν στην εφημερίδα τους ερωτικές περιπτύξεις του γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού Ζαχόπουλου. 

Ως Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το διοικητικό συμβούλιο της οποίας είχα την τιμή να προεδρεύω, είχαμε εκδώσει ένα δελτίο Τύπου με τίτλο «Φτάνει πια!». 

Λέγαμε πως «σε δικαιοκρατούμενες χώρες είναι ανεπίτρεπτη η διαπόμπευση οποιουδήποτε ανθρώπου. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της προσωπικότητας, της τιμής, της αξιοπρέπειας και της προσωπικής του ζωής. 
Καμία σκοπιμότητα, κανένα «δημοσιογραφικό ενδιαφέρον' δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον δημόσιο εξευτελισμό του». 

Φτάνει πια με την εξαχρείωση του δημόσιου βίου και την εξοικείωση του κόσμου με τις ευτελέστερες και πιο νοσηρές πρακτικές διαπόμπευσης και ωμού εκβιασμού.

Όταν, στις δημοτικές εκλογές του 2014, ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος απείλησε με τη δημοσιοποίηση βίντεο του Γ. Σακελλαρίδη, υποψηφίου της «Ανοιχτής Πόλης», παράταξης που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο Αθηναίων, η αντίδραση ενός σημαντικού τμήματος του πολιτικού φάσματος ματαίωσε τα σχέδια του εκβιαστή.

Ο εκβιαστής όμως θα ξαναρχόταν, αν έβρισκε αυτιά ανοιχτά. 

Και βρήκε δυστυχώς, πριν λίγες μέρες, & στην «Αυγή».

Είναι και πάλι εδώ, δημοσιοποιώντας υποκλαπέντα σπαράγματα συνομιλιών ερωτικού περιεχομένου ανώτατου δικαστή, που, διόλου τυχαία φυσικά, ανήκει σε αυτούς που θεωρούν αντισυνταγματική τη ρύθμιση περί των τηλεοπτικών μεσούσης της δικαστικής διαδικασίας. 

Αυτή τη φορά, το θύμα του ευτελισμού δεν ήταν σύντροφος, αλλά πολιτικός αντίπαλος.

Δεν θα έπρεπε να έχει την παραμικρή σημασία. 

Και όμως, σεις, αντί να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, της ταυτότητας και της ιστορίας σας, υψώνοντας ασπίδα προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου -να δείξετε αυτό το ρημάδι το «ηθικό πλεονέκτημα», για το οποίο επαίρεστε-, δημοσιοποιήσατε το όνομά του σε αγαστή συνέργεια με τους ωμούς εκβιαστές. Ντροπή. 

Το ότι αυτό είχε ήδη δημοσιοποιηθεί από τους ελεεινολογούντες του Τύπου δεν έχει καμία σημασία. 

Το ότι διεξάγεται κρίσιμη πολιτική μάχη σχετικά με τη συνταγματικότητα της ρύθμισης για το τηλεοπτικό πεδίο, επίσης. Κάθε αντιπαράθεση έχει τους κανόνες της. Τους κανόνες αυτούς παραβιάσατε βάναυσα.

Προφανώς δεν θεωρώ την «Αυγή» (στην οποία άλλωστε έχω γράψει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια) ίδια με την «Κontra News», εξ ου και σας απευθύνομαι. 

Ακριβώς όμως γι’ αυτό και λυπάμαι και εξοργίζομαι όταν λειτουργεί έτσι. Με μεγάλη, πολύ μεγάλη λύπη μου αλλά και οργή απευθύνω και σε σας την ίδια έκκληση: Φτάνει πια!

                                         Δημήτρης Χριστόπουλος, Πρόεδρος FIDH

            (Διεθνής Ομοσπονδία Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), Πάντειο Πανεπιστήμιο)

=======================================================

                                         Απάντηση της «Αυγής»

                   Επιλεκτικές ευαισθησίες

Ειλικρινά θεωρούμε χρήσιμη την κριτική - ακόμη κι όταν είναι σκληρή- από τους ανθρώπους που ξέρουν την «Αυγή», τη διαβάζουν κι ενίοτε γράφουν σ’ αυτήν. Η ομοβροντία της κριτικής που δεχτήκαμε όλη την προηγούμενη εβδομάδα ήταν κυρίως από ανθρώπους που δεν την έχουν διαβάσει ποτέ - ούτε την επίμαχη μέρα. 

Πάντως, η δημοσίευση του ονόματος κάποιου, εναντίον του οποίου έχει κινηθεί πειθαρχική έρευνα, για τη συμπεριφορά του σε θέματα που άπτονται της λειτουργίας του ΣτΕ και όχι της προσωπικής του ζωής, είναι απόλυτα θεμιτή. 

Δεν γίνεται ποτέ μια διοικητική πράξη εις βάρος ανωνύμων. 

Εκβιασμός είναι ο δημόσιος υπαινιγμός, όπως έγινε μέρες πριν δημοσιεύσει η «Αυγή» το όνομα του δικαστή, όχι μόνο από τις Ζούγκλες, αλλά και από το έγκριτο «Βήμα της Κυριακής», γεγονός που δεν φαίνεται να έχει υποπέσει στην αντίληψη του φίλου Δ. Χριστόπουλου. 
Επιπλέον το όνομα του δικαστή έγινε μια μέρα νωρίτερα γνωστό, όχι από site, αλλά από τα ραδιόφωνα διά στόματος δύο βουλευτών, των κ. Νικολόπουλου & Τζαβάρα, της Ν.Δ. 

βεβαίως - βεβαίως, γεγονός που επίσης διαφεύγει από τον επιστολογράφο, όπως του διαφεύγει ότι και άλλες εφημερίδες αναφέρονται την ημέρα που η «Αυγή» δημοσιοποιεί το όνομα σε υπόθεση που αφορά τον «αντιπρόεδρο του ΣτΕ με τα αρχικά Α.Ε.». Δεν πειράζει, με ικανοποίηση θεωρούμε ότι ο Δ. Χριστόπουλος παρακολουθεί και ενδιαφέρεται περισσότερο για το τι γράφει η «Αυγή» παρά άλλα μέσα ενημέρωσης.

Μόνο ένα σημείο μας είναι εντελώς ακατανόητο. Γιατί χαρακτηρίζει τον δικαστή «πολιτικό αντίπαλο» της «Αυγής» και από πού ο ίδιος γνωρίζει τη θέση του περί «αντισυνταγματικότητας» του νόμου. Φοβούμαστε ότι ο πρόεδρος της FIDH υιοθετώντας τις πληροφορίες του «Βήματος» και του κ. Τζαβάρα υπεισέρχεται σε θέματα που εκ της ιδιότητάς του θα "πρεπε να διαφυλάσσει ως κόρην οφθαλμού.

                                                       Δημοσίευση: 22 Οκτωβρίου 2016 19:00 

===============================================================

Δ. Χριστόπουλος, Πρόεδρος FIDH

Dimitris Christopoulos Διαμαρτυρήθηκα εντόνως με επιστολή μου στην Αυγή για την δημοσιοποίηση του ονόματος του δικαστικού του οποίου η προσωπική ζωή και αξιοπρέπεια παραβιάστηκε βάναυσα τις τελευταίες μέρες. Η Αυγή είδε στη διαμαρτυρία μου "επιλεκτικές ευαισθησίες" γιατί αναφέρομαι σε αυτήν και όχι στους άλλους που δημοσιοποίησαν το όνομα (κάνοντας μάλιστα και μια εμφανή λαθροχειρία). 
Ομολογώ, όπως γράφω εξάλλου στην επιστολή μου, ότι το έκανα διότι τοποθετώ την ιστορική αυτή εφημερίδα με την οποία έχω εξ άλλου συνεργαστεί εντατικά τα τελευταία χρόνια, ψηλότερα από τον εθισμένο στην κλειδαρότρυπα τύπο. 
Λυπούμαι λοιπόν - αλλά δυστυχώς δεν εκπλήσσομαι πλέον - διότι αντί να παραδεχθεί το μέγα φάουλ που έκανε, αφήνει δυσάρεστα και μάλλον όχι ευφυή υπονοούμενα και για μένα, τον κατά τα λοιπά "φίλο" που "ενίοτε" έγραφα στις σελίδες της. 
Καθείς λοιπόν μπορεί να κρίνει.