213 νύχτες αριστερών φαντασιώσεων...

Από το σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ στο σύμφωνο Τσακαλώτου - Ντάισελμπλουμ

Επί Στάλιν, την εξόντωση των θυμάτων ακολουθούσε η εξαφάνισή τους
από τις ομαδικές φωτογραφίες στις οποίες κάποτε εμφανίζονταν. 

Ο έλεγχος της Ιστορίας από τον Στάλιν με την επιβολή του πάνω στο κόμμα που εκπροσωπούσε την «ιστορική αναγκαιότητα» ήταν απόλυτη. 

Τα θύματά του πίστευαν σε κάποια ιδεολογικά προτάγματα, ενώ ο Στάλιν τα χρησιμοποιούσε για την προσωπική επιβολή του. 

Η Ιστορία άφησε πίσω της τις «ομολογίες» των Ζηνόβιεφ,
Κάμενεφ, συντρόφων του Στάλιν που εκτελέστηκαν το 1936
γιατί δήθεν συνωμοτούσαν εναντίον της Επανάστασης. 

Στον ματωμένο κατάλογο: 

Μπουχάριν, Τρότσκι, Τουχατσέφσκι, Ρίκοφ…[1]

Τα επώνυμα αυτά θύματα εκπροσωπούσαν τα εκατομμύρια πιστών που θυσιάστηκαν & αυτών που συνεχίζουν ακόμη & σήμερα να αφιερώνουν τη ζωή τους στο όραμα του Σκότους. 

Το πλεονέκτημα του Αφεντικού ήταν ότι δεν είχε ούτε πίστη ούτε όραμα & κυνικά χειραγωγούσε την ευπιστία των θυμάτων του.

Οι καρικατούρες του Στάλιν, του Λένιν και των μπολσεβίκων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, αυτό το τριτοκοσμικό τσίρκο αντιευρωπαϊστών και αντιδυτικών τσαρλατάνων, ιδεοληπτικών ή και παραφρόνων (χωρίς όμως το ελαφρυντικό του ακαταλόγιστου) που κυβέρνησε - τρόπος του λέγειν - τη χώρα επί 213 μερόνυχτα...
αυτές οι μαυροκόκκινες σκιές σταλινικών φαντασμάτων, αναμίξ με τυχοδιώκτες και επαγγελματίες συνδικαλιστές του αιώνιου και πανταχού παρόντος Πασόκ και την δεξιά της ακροδεξιάς, κινούνταν και κινούνται σε έναν άγνωστο χώρο, ενώ ο οιακιζόμενος από την παχυλή του απαιδευσία Τιμονιέρης θέλει να ελέγχει το σκάφος παρ’ όλο που δεν ξέρει μήτε ο ίδιος ούτε πώς λειτουργεί ούτε πού πηγαίνει.

Ο πολιτικά καθυστερημένος που βγαίνει από το ιστορικό σκοτάδι των αρχών του περασμένου αιώνα και μέσα από τις φαντασιώσεις του νομίζει πως είδε το φως, αυτά τα 213 μερόνυχτα συγκυβέρνησε με την ψεκασμένη ακροδεξιά (και δηλώνει πως θα συγκυβερνήσει μόνο με τους ΑΝΕΛ και κανέναν άλλο!). 

Όπως εξήγησε σε συνέντευξή του (30.7.2015), το σύμφωνο Τσακαλώτου - Ντάισελμπλουμ είναι κάτι σαν το σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ:

«Κατ’ αρχάς, θεωρώ ότι - το είπα και στη Βουλή - είναι μία πύρρειος νίκη των εταίρων και δανειστών, μία μεγάλη ηθική νίκη της Ελλάδας και της κυβέρνησης της Αριστεράς & ένας συμβιβασμός επώδυνος σε ό,τι αφορά το οικονομικό σκέλος και το πολιτικό σκέλος. 

Ξέρετε, οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο της πολιτικής πραγματικότητας και στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. 

Για τους συμβιβασμούς πρώτος[2] μίλησε ο Λένιν στο βιβλίο του Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του Κομμουνισμού και αφιέρωσε πολλές σελίδες για να εξηγήσει ότι οι συμβιβασμοί είναι μέρος της επαναστατικής τακτικής. 

Και μάλιστα, χαρακτηριστικά, λέει σε ένα σημείο, ότι όταν ένας ληστής έρχεται και σου ζητάει με το όπλο παρατεταμένο [sic] “τα λεφτά σου ή τη ζωή σου”, εσύ ως επαναστάτης τι πρέπει να κάνεις; 

Να του δώσεις τη ζωή σου; 

Να του δώσεις τα λεφτά σου, ώστε να διεκδικήσεις τη δυνατότητα να ζήσεις για να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι. 

Και αν του δώσεις τα λεφτά σου, αυτός είναι ένας άθλιος συμβιβασμός και γίνεσαι συνένοχος και συνυπεύθυνος με τον ληστή; 

Τα έλεγε ο Λένιν αυτά, τότε. Αντιμετωπίσαμε, λοιπόν, ένα εκβιαστικό δίλημμα. (…)»[3]

Παρά ταύτα, ήδη «δημιουργήσαμε τις πρώτες ρωγμές[4], εμείς ένας μικρός λαός με μια αριστερή κυβέρνηση, στην νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στην Ευρώπη». 

Πάλι μέσω των μπολσεβίκικων φαντασμάτων βλέπει τον σύγχρονο κόσμο: φαντασία δεν διαθέτει, μόνο φαντασιώσεις. Ζει το δικό του Μπρεστ-Λιτόφσκ, τη δική του ΝΕΠ, δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτόν τον κόσμο, ζει με τα φαντασιοκοπήματα μεταξύ 1918 και 1921.

Όπως είπε την ίδια μέρα (30.7.2015) ο μετά συγχωρήσεως υπουργός Παιδείας της κυβέρνησής του: «Ο πόλεμος είναι παρατεταμένος, ανοίξαμε ρήγμα ανεπούλωτο στην Ευρωζώνη».[5] 

Κι ένα μήνα αργότερα ο Αρ. Μπαλτάς μιλούσε για «σταθερό προσανατολισμό, τακτική υποχώρηση, στρατηγική αντεπίθεση».[6]

Οι μπολσεβίκοι, ελέγχοντας την αχανή Ρωσία, είχαν όραμα να αλλάξουν τον κόσμο. 

Ο τιμονιέρης του ρυμουλκούμενου ναυαγίου, που ήθελε με ιδεολογικό εξοπλισμό των αρχών του 20ού αιώνα να το κατευθύνει σε άγνωστο προορισμό, με συνεργούς τον πειρατή Βαρουφάκη και τον γεω-στρατάρχη Κοτζιά, απειλούσε και εξακολουθεί να απειλεί την Ευρώπη. 

Θα «αλλάξει την Ευρώπη»!… 

Γι’ αυτό και έστειλε μήνυμα στους Ευρωπαίους από τη Μόσχα, παρουσία του Πούτιν, ότι «ως λαός της θάλασσας ξέρουμε να βγαίνουμε από φουρτούνες. 

Είμαστε ένας λαός που δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη» (Τσίπρας, 18.6.2015).

Αυτές λοιπόν οι καρικατούρες των μπολσεβίκων, ή για την ακρίβεια το τσούρμο των πειρατών και εκβιαστών που παίζουν τους επαναστάτες, βρέθηκε προ οδυνηράς εκπλήξεως: 

«Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση»[7].

Το τωρινό προεκλογικό τους σλόγκαν είναι «Μόνο μπροστά», δηλαδή στο παρελθόν! 

Τώρα όμως αντί να εκβιάζουν την Ευρώπη εκβιάζουν την Ελλάδα:

 «ή με ψηφίζετε ή διαλύω τη χώρα»[8]. 

Ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία των εκλογών για να απαλλάξουμε τη χώρα από αυτούς τους επικίνδυνους εχθρούς της Ευρώπης και της δημοκρατίας.

                                           The Athens Review of Books

[1] Ο Στάλιν δεν απάντησε σε καμιά από τις δεκάδες επιστολές του Μπουχάριν, με τις παρακλήσεις του να προσέξουν τη γυναίκα και το παιδί του, και εκτελέστηκε το 1938. Ο Τουχατσέφσκι μαζί με δεκάδες στρατηγούς πέρασε στο σκοτάδι το 1937. Ο Τρότσκι, ως «αρχισατανάς», δολοφονήθηκε το 1940 στο Μεξικό. Ο Γιάγκοντα, υπεύθυνος της NKVD, εκτελέστηκε ως προδότης το 1938, από τον Γιέζοφ, που τον αντικατέστησε για να εξαφανιστεί κι αυτός το 1940. 

Ο Αλεξέι Ρίκοφ, πρωθυπουργός της ΕΣΣΔ από το 1924-1930, εκτελέστηκε ως συνωμότης τον Μάρτιο του 1938. Ο Μπέλα Κουν, ιδρυτής του ΚΚ Ουγγαρίας και πρόεδρος της ουγγρικής σοβιετικής δημοκρατίας των 133 ημερών το 1919, εκτελέστηκε το 1939. Την ίδια τύχη είχαν και ο Φ. Φιλίπποβιτς, πρώτος γραμματέας του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας που εκτελέστηκε το 1938, ο γραμματέας της Κομιντέρν σέρβος Β. Βούγιοβιτς που είχε την ίδια τύχη το 1939 και ο Μίλαν Γκόρκιτς, γραμματέας του παράνομου ΚΚ Γιουγκοσλαβίας που εκτελέστηκε σαν πράκτορας της Γκεστάπο το 1937.

[2] Στην «παιδεία» του Τσίπρα η Ιστορία αρχίζει με τον Λένιν και τελειώνει με τον Μάο.

[3] Διαθέσιμη στο http://goo.gl/o3WYcr

[4] Με τις επιλογές του προκάλεσε κι άλλα ρήγματα στο δικό του κομματικό ναυάγιο.

[5] Βλ. http://goo.gl/kUbVcv

[6] Βλ. https://goo.gl/UItP2h Αλλά αυτά θα τα σχολιάσουμε στην ιστοσελίδα της ARB.

[7] Γ. Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, 13.8.2015. Βλ. https://youtu.be/-jZWFUPoSg4

[8] Βλ. Πέτρος Μαρτινίδης, «Το καταγέλαστο παιδί», Η Καθημερινή, 23.8.2015. http://goo.gl/YkfG4Y