Τζίμης Πανούσης:«Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δεν έβαλε κανέναν δωσίλογο στη φυλακή»!

Μία όχι και τόσο συνηθισμένη συνέντευξη του Τζίμη Πανούση στο «ΟΝΕΜΑΝ », 

που επιβάλλεται να την διαβάσεται ολόκληρη.

►Ο Τζίμης Πανούσης για το Νίκο Ρωμανό:

“Ο Ρωμανός είναι μια πολύ καλή αφορμή να ξεσηκωθούμε. H εξουσία έτσι φέρεται πάντα. 

Η καταστολή είναι αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά τα κομματόσκυλα όλων των κομμάτων. Το θέμα είναι ότι δεν πρέπει να θρηνήσουμε ακόμη ένα θύμα της εξουσίας”

►Για τον κόσμο που δεν είναι εφησυχασμένος:

“Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι ο κόσμος κάθεται εφησυχασμένος στον καναπέ. Αυτά είναι γελοιότητες που ακούμε χρόνια. Τα ίδια ακριβώς λέγανε πριν το Πολυτεχνείο. 

Ότι ο κόσμος είναι εφησυχασμένος, γιατί τότε τα κομματόσκυλα και η Αριστερά ετοίμαζαν μια λάιτ χούντα με τον Παπαδόπουλο και το Πολυτεχνείο τους χάλαγε τη σούπα.... 

Όταν είδαν ότι ο κόσμος μαζεύεται στο Πολυτεχνείο, έτρεξαν και τον καπελώσανε, τα γνωστά που κάνουν παντού. Στην ουσία, τα δήθεν αριστερά κόμματα δουλεύουν ως πυροσβέστες. 

Ο ρόλος τους είναι τρομακτικός!!!

Εγώ είμαι της γενιάς του Χημείου, όχι του Πολυτεχνείου. Τα ΜΑΤ δεν μπόρεσαν να μας βγάλουν από το Χημείο. Κι όταν δεν μπορούν τα ΜΑΤ και το κράτος, αναλαμβάνουν τα ΚΝΑΤ. Μας βγάλανε οι οικοδόμοι. Είχα φάει και μια γερή καδρονιά στην πλάτη. Όταν το σύστημα δεν μπορεί με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να τα βάλει με τον κόσμο, τότε έρχονται οι εκπρόσωποι της δήθεν Αριστεράς και τα φέρνουν στα ίσα για να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί παίρνουν πάρα πολλά λεφτά. Δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά, είναι βολεμένοι και υπηρέτες του συστήματος"

►Για την “κομματική χούντα που κυβερνά”

“Το 80% του κόσμου δεν έχει ψηφίσει αυτή την κυβέρνηση. Πού είναι η δημοκρατία; Δε γίνεται το 80% να μην τους θέλει και αυτοί να κυβερνάνε. Πρέπει να τελειώσει αυτή η κομματική χούντα. Πώς θα τελειώσει;

Θα βγω στην Κηφισίας με δέκα φίλους, θα πάμε στα φανάρια, θα τους πούμε σβήστε τα αυτοκίνητα, αφήστε τα εδώ και θα κλείσουμε 2-3 δρόμους μέχρι να φύγουν αυτοί. Αυτοί θα μας πεθάνουν όλους, όχι μόνο τον Ρωμανό.

 Τα παιδιά μας πεθαίνουν. Ο γιος μου έχει τελειώσει Πανεπιστήμιο, μιλάει τόσες γλώσσες και δεν μπορεί να βρει μια δουλειά κι αν βρει, θα βρει με 300 ευρώ. Τι να κάνει με 300 ευρώ;”

►Για την ύστατη λύση:

“Η ύστατη λύση για να βγούμε απ' όλο αυτό θα είναι η επαρχία. Αρκεί να τη ζωντανέψουν. Δεν θέλει κάτι δύσκολο. Θέλει αυτά που επιχείρησε το καταραμένο ΠΑΣΟΚ στην αρχή, να δώσει μερικές άδειες σε νέους επιστήμονες να ανοίξουν φαρμακεία, να κάνουν ιχθυοκαλλιέργειες. Αυτοί σήμερα έχουν αφήσει την επαρχία στο έλεος. Να μην υπάρχει ούτε καφενείο να βγεις να μιλήσεις, μόνο τηλεόραση”
►Για τους ελεύθερους δοσίλογους:

“Το 60% των οικογενειών των Ελλήνων έχει θύματα στα βουνά, στο Βίτσι, στον Γράμμο, παντού. Εγώ έχω χαμένο θείο, όλοι έχουμε δώσει το αίμα μας, δεν γίνεται να συνεχίζουν να μας παραμυθιάζουν απ' την τηλεόραση".

"Είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δεν έβαλε κανέναν δοσίλογο στη φυλακή”.

 Για το τι θα αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ:

“Η ανακεφαλαίωση των τραπεζών έστειλε άπειρα κεφάλαια στους εκδότες. Δεν έδωσε στον απλό κόσμο. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Δεν είπαμε να γίνει αύριο σοσιαλισμός, αλλά ας ακολουθήσουν μια απλή αναλογική. Να πάρει το MEGA, αλλά να πάρει κι ο ψιλικατζής. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει με το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όντως πιο συμπαθής ο Τσίπρας και όσα λέει -αν και δεν πρόκειται να κάνει τίποτα απ' αυτά-, αλλά ο κόσμος θέλει να παραμυθιαστεί λίγο, να περάσουμε και τα Χριστούγεννα. Ο κόσμος ξέρει ότι δεν θα αλλάξει τίποτα”.
►Για τον 'σοφό λαό':

“Πάντα είναι σοφός ο λαός. Κάθομαι εδώ στο σαλόνι και συζητάω με κάτι κουλτουριάρηδες και αναρχικούς φίλους και λέμε διάφορες μαλακίες. Μετά βγαίνω να πάρω τσιγάρα και η γριά στο περίπτερο, μια αγράμματη γυναίκα, μου λέει τη λύση. Πώς άλλοι πιστεύουν στο Θεό; Εγώ πιστεύω στο λαό”.

►Για τις κριτικές ότι χαϊδεύει τα αυτιά του κόσμου, κάτι που δεν έκανε παλιά:

“Κανέναν δεν χαϊδεύω. Απλά πιστεύω ότι ο κόσμος έχει περισσότερο δίκιο από μένα. Η συλλογικότητα του να αποφασίσουμε δέκα άνθρωποι κάτι είναι πάντα κάτι πιο δυνατό απ' το να το αποφασίσω μόνος. Όπου λειτουργεί συλλογικά ο κόσμος, οι αποφάσεις είναι σοφές. Αλλά γιατί να χαϊδέψω αυτιά; Το 99% της σάτιρας στις παραστάσεις μου αφορά στους Ελληνάρες. Όλη μου τη ζωή βρίζω κι όλη μου τη ζωή οι φίλοι μου λένε να τα στρογγυλέψω λίγο. Έφτασα 60 και συνεχίζω να μη στρογγυλεύω”.

►Για το πότε θα γίνει η επανάσταση:

“Το timing της επανάστασης δεν θα το καθορίσουμε εγώ κι εσύ. Δεν μπορεί να βγαίνει ένας Χατζηδάκης κι ένας Θεοδωράκης όποτε θέλουμε εμείς. Μπορεί να μη γίνει και ποτέ η επανάσταση. Όπως εύστοχα λέει ο Καστοριάδης συμπληρώνοντας τον Μαρξ, 'η επανάσταση θα γίνει κατά τα γραφάς, αλλά μπορεί και να μη γίνει'. Υπάρχει ένας αστερίσκος εκεί. Μπορεί να διαλέξουμε να μείνουμε δούλοι”.

►Για το ότι αποκλείεται το κοινό του να είναι μόνο αριστερό

“Το κοινό μου είναι όλοι, αν αναλογιστείς ότι κρατιέμαι τόσα χρόνια και ότι φέρνουν πια τα παιδιά των παιδιών τους. Αυτό σημαίνει ότι στο κοινό έχω μπάτσους, Αλβανούς, εφοπλιστές, αριστερούς, δεξιούς, τα πάντα. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν αν είσαι ψεύτης ή κανονικός. Επίσης έρχονται και γελάνε πολύ. Δεν υπάρχουν ειδικά

κοινά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο σε βαλσαμωμένες χώρες. Άμα ήταν όλο το κοινό μου αριστεροί, θα είχαμε 60% Αριστερά”

Για το τι είναι φασισμός:

“Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι νοοτροπία. Φασίστας μπορεί να είσαι και με τη γυναίκα σου. Αν δώσεις μπουνιά στη γυναίκα σου, είσαι φασίστας, δεν το συζητάμε, δεν πα' να 'σαι πρωτοπαλίκαρο του ΣΥΡΙΖΑ. Είσαι φασίστας όταν σκέφτεσαι ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από σένα”.

 ►Για τα σεξιστικά αστεία που χρησιμοποιεί κατά κόρον:

“Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος. Τα σεξιστικά αστεία που κάνω τα παρεξηγούν κάτι κότες. Θες να σου πω την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την Ελληνοφρένεια; Έβγαλε στο Bαθύ Kόκκινο το 'Πανούση άντε γαμήσου, να προσέχεις στο δρόμο και να προσέχεις τα παιδιά σου'. Καθαρή απειλή στα μούτρα. Εδώ έβγαλαν σεξιστική τη γελοιογραφία του Χατζόπουλου με τη Μακρή και την Κωνσταντοπούλου στα 'Νέα'. Θα απαγορευτούν αυτά. Σου λέω, θα είμαστε δύσκολα”.

►Για τη σάτιρα:

“Τη σάτιρα δεν την έβγαλα απ' το κεφάλι μου,. Την έχω πάρει απ' τους παππούδες των παππούδων μου. Δεν υπάρχουν όρια στη σάτιρα. Τα όρια τα βάζει ο λαός. Αν είσαι καραγκιόζης, δεν θα έρθει κανένας να σε δει. Δεν υποχρεώνεις κανέναν να σε πληρώσει για να σ' ακούσει. Όπως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να σατιρίζεις τους ομοφυλόφιλους. Πραγματικά βγαίνω από τα ρούχα μου όπως και με τις 'άσεμνες λέξεις'. Εγώ έτσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα και έτσι είμαι. Γιατί δηλαδή η λέξη 'χέρι' είναι καλύτερη απ' τη λέξη 'μουνί'; Δεν τα ξεχώρισα ποτέ αυτά”
►Για τις μηνύσεις εναντίον του:

“Ποτέ κανείς από όσους έχουν έρθει να με ακούσουν δεν μου έκανε μήνυση. Μόνο ο Ακατονόμαστος και οι Εβραίοι, οι οποίοι δηλαδή δεν δέχονται καμία κριτική. 

Έχω σατιρίσει εμένα, τη μάνα μου, τον πατέρα μου, τους αρχιμανδρίτες, τους πάντες και οι μόνοι που με μήνυσαν ήταν αυτοί. 

Το ΚΚΕ δεν πάει σε μηνύσεις, αλλά επίσης δεν δέχεται καμία κριτική, έχει το αλάθητο. Αυτό έγινε και στην Ελληνοφρένεια, εξ ου και η ένταση. 

Εγώ όταν βρίζω το ΠΑΣΟΚ, βρίζω το σοσιαλισμό δηλαδή; 

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με τον κομμουνισμό".

►Για το ΚΚΕ:

“Είναι μια άγρια καπιταλιστική επιχείρηση, που έχει πάρει κάποια συνθήματα του πατέρα μου (που μέχρι να πεθάνει ψήφιζε ΚΚΕ, όπως και η μάνα μου) και τα έκανε δικά του. Θα φύγουν αυτοί οι γέροι από τη ζωή και το κόμμα δε θα μπαίνει στη Βουλή. Έτσι τους πρέπει. Έπρεπε να πάρουν μόνοι τους την απόφαση να μην είναι δίπλα σε Χρυσαυγίτες και δοσίλογους. Δεν κυβερνάει μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση, όλο το κόλπο είναι ένα και όλοι συνεννοούνται μεταξύ τους.

Το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει 40% τώρα. Δεν έχουμε συμβάσεις εργασίας, ο μισθός κατεβαίνει πάλι στα 600 ευρώ κι αυτοί κάνουν μια απεργία το μήνα, η οποία κάνει τελικά δουλειά για την εργοδοσία.

 Έκλεισε το καλύτερο εστιατόριο στο κέντρο, το Ιντεάλ, και κανονικά πρέπει να κάνει μήνυση στο ΠΑΜΕ, γιατί στις απεργίες κλείνει μόνο το κέντρο με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι επιχειρήσεις του. Γιατί δεν κλείνουν μια φορά το Mall στο Μαρούσι;

Παρότι άγρια καπιταλιστική επιχείρηση, δεν μπόρεσε να κρατήσει έναν ραδιοφωνικό σταθμό κι ένα κανάλι, που βλέπαμε κι εμείς το τηλεμάρκετινγκ (την πιο χυδαία μορφή καπιταλισμού) και χαιρόμασταν λιγάκι”. (γέλια)

►Για τις διαφορές του με τους κνίτες

“Με τους κνίτες έχω διαφορά από τότε που γεννήθηκα. Ο κνίτης δεν αλλάζει ποτέ (όπως και ο Τσίπρας που είναι κνίτης δηλαδή), τους έχω ζήσει σε όλες τις δουλειές. Όπως δεν αλλάζω κι εγώ που είμαι χίπης. Όταν έκανα τις μεγάλες επιτυχίες και με έστελνε η εταιρία σε πολυτελή ξενοδοχεία στο εξωτερικό, πήγαινα και κοιμόμουν στα παγκάκια με τα πρεζάκια”.

 ►Για τη δουλειά στην Εθνική:

“Δούλεψα δυόμιση χρόνια στην τράπεζα. Ξέρεις τι συνδικαλισμό είχαμε; Ξέρεις ότι κάναμε 45 μέρες απεργία επί Μητσοτάκη και μας ζούσε ο σύλλογός μας; Ήμαστε η Αυτόνομη Ομάδα Αναρχικών Τραπεζοϋπαλλήλων. Κατεβαίναμε στις απεργίες με πανό 'Κάτω η μισθωτή σκλαβιά' και τρώγαμε κλωτσιές από τους κνίτες. Παρ' όλ' αυτά, τις παραστάσεις που κάνω τώρα, τις έκανα και στο μεγάλο νεοκλασικό της Τράπεζας της Ελλάδος, που έχει ένα τρομερό θεατράκι μέσα. Έκανα ό,τι κάνω σήμερα χωρίς καμία λογοκρισία. Είχαμε έναν γαμάτο συνδικαλιστικό σύλλογο. Αυτά δεν υπάρχουν σήμερα. Τα έχει καταστρέψει το ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένας συνδικαλισμός στις τράπεζες".
►Για την περίφημη παραίτηση:

“Παραιτήθηκα γιατί είχα αλλεργία στη δουλειά, δεν μπορούσα. Είχα μπει με καλή σειρά στο διαγωνισμό και με ετοιμάζανε για στέλεχος. Μου είχαν δώσει να σημειώνω κάθε ποσό που ερχόταν από την Deutsche Bank στα υποκαταστήματα της Εθνικής σε όλη την Ελλάδα.

Πόσο να αντέξω να σημειώνω ότι το Αννόβερο έστειλε 1.000 δραχμές στην Κολοπετινίτσα; Ε, δεν άντεξα κι άρχισα να σημειώνω στην τύχη. 

Μετά από δύο χρόνια τους είχα κάνει πολύ μεγάλη ζημιά, αλλά έπαθα κι εγώ ο ίδιος ζημιά. Πρήστηκαν τα χέρια μου, έβγαλα μια μπάλα στο κεφάλι. Δεν ήταν μόνο πολιτική η παραίτηση, δεν μπορούσα να συνεχίσω εκ των πραγμάτων. 

Έπιανα δουλειά 7.45, συγκεντρωνόμουν, δούλευα, έλεγα θα 'χει περάσει κάνα δίωρο, κοίταγα το ρολόι και ήταν 7.55”. (γέλια)

Για το αν έχει δει πιο σκληρή αστυνομική καταστολή από τη σημερινή:

“Όχι. Αυτό γίνεται γιατί ενώ το κράτος τους δίνει πολύ λίγα λεφτά, τους αφήνει να κάνουν ελεύθερα τσαμπουκά. Θα πάρεις λίγα λεφτά, αλλά κλώτσα το κοριτσάκι στο δρόμο, βρίσ' το, απείλησε τον κόσμο που σε κοιτάει απ' τα μπαλκόνια. Σερίφης, Χαβάη 5-0. Πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συνέχεια του κράτους είναι η καταστολή, αυτή η βία θα υπάρχει όποιος κι αν είναι υπουργός, είτε ο Κικίλιας είτε ο Μπατσινίλας. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΑΤ; Μαθήματα καλής διαγωγής; Αν θέλει να καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα ΜΑΤ, ας το κάνει. Απλά δεν το νομίζω”.
►Για το αν τα λεφτά που έβγαλε του προκάλεσαν ηθικές συγκρούσεις:

“Έχω βγάλει πολλά λεφτά και δεν υπήρχε ποτέ κόντρα μέσα μου. 

Τα έχω δουλέψει με το παραπάνω.

 Πουλάνε οι δίσκοι μου, τα cd, οι παραστάσεις και ζω κανονικά και με το παραπάνω. Αλλά αυτό δεν με αλλάζει. Θα με άλλαζε αν κληρονομούσα από τον πατέρα μου κάνα εργοστάσιο και πάταγα επί πτωμάτων. Δεν προέκυψε κάποια ηθική σύγκρουση.

Από τη στιγμή που πληρώνω τη ΔΕΗ, το νοίκι κλπ, είμαι μέσα στο σύστημα και μάλιστα προνομιούχος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω τις απόψεις μου επειδή ζω μια άνετη ζωή. Θα πέθαινα για τις απόψεις μου.
Εδώ θα πέθαινα για μια φάρσα, είμαι τέτοιος χαρακτήρας. Μικροί κάναμε διαγωνισμό με τους φίλους μου ποιος θα διασχίσει τη Μεσογείων με το σκέιτ χωρίς να βλέπει και θα μαζέψει τις περισσότερες κόρνες. Το κάναμε με κίνδυνο της ζωής μας. Το πάω μέχρι τέλους".

"Θα μπορούσα να τελειώσω την ιστορία και τα δικαστήρια με τον Ακοτονόμαστο που με έβλαψαν ηθικά, οικονομικά και στην υγεία μου, υπογράφοντας ένα 'δεν το εννοούσα'. Θα προτιμούσα να πεθάνω αντί να το κάνω”.

►Για την περσινή περιπέτεια υγείας:

“Είχα μια πέτρα μεγάλη, ένα κοράλλι στο νεφρό που με κράτησε ένα χρόνο στο νοσοκομείο. Έκανα έξι-εφτά επεμβάσεις για να σπάσει. Αν δεν είχα την κόρη μου, δεν θα ζούσα τώρα. Έζησα από πείσμα γιατί πρέπει να μεγαλώσω το παιδί μου, να μην το αφήσω ορφανό από τα 5”.

►Για το να είσαι πατέρας:

“Όταν κάνεις ένα παιδί, αλλάζει η ζωή σου. Όταν έκανα την κόρη μου στα 55, ήταν ένα θείο δώρο. Όταν είμαι στεναχωρημένος, σκέφτομαι το γιο μου και την κόρη μου και τέλος, δεν υπάρχει τίποτα, τι να με στεναχωρήσει δηλαδή. Τα λέω και σε φίλους μου που δεν έχουν κάνει παιδιά. Είναι η ζωή.
Δεν ήμουν υπέρ των παιδιών. Με την πρώτη μου γυναίκα κάναμε παιδί μετά από 13 χρόνια, γιατί ήταν κι αυτή εναντίον. Έτυχε να μας φέρει μια φίλη να φυλάξουμε το

παιδί της για 10 μέρες και πάθαμε σοκ. Ήταν τόσο καλό το παιδάκι που λέμε 'τι κάνουμε τόσα χρόνια, αυτή είναι η ζωή'. Ούτε τώρα δεν μπορώ τα παιδιά και τα σκυλιά των άλλων. Αλλά το δικό μου το παιδί και το σκυλί το γουστάρω, τον δικό μου γάμο τον γουστάρω, αν και τον σιχαίνομαι γενικότερα”.

►Για τους δύο(!) θρησκευτικούς(!!) του γάμους:

“Σιχαίνομαι τον πολιτικό γάμο. Έχω κάνει δύο θρησκευτικούς. Και αύριο να παντρευόμουν, πάλι θρησκευτικό θα έκανα. Όταν έκανα τον πρώτο βέβαια, έφτιαξα ένα δισέλιδο ονόματι 'Βουγιουκλάκη των Εξαρχείων' με φωτογραφίες του γάμου για το 'Ιδεοδρόμιο' του Χρηστάκη. Ήταν ένας λίβελος για εμένα τον ίδιο. Αλλά γουστάρω τον λαϊκό πολιτισμό".

 "Με τρελαίνει ο μητροπολίτης και θέλω να τον δαγκώσω, αλλά τον παπά τον γουστάρω γιατί ο παπάς πιστεύει. Είναι φίλος μου ο Ευδόκιμος στη Μονή Παναχράντου της Άνδρου, ο οποίος προσεύχεται για μένα. Μου λέει 'ξέρω τι λένε για σένα, αλλά αφού είσαι εδώ, σε γουστάρω'. Κι εγώ τον γουστάρω. Είναι κι αθυρόστομος όπως εγώ”.

►Για το σεβασμό στις θρησκείες και το μεταφυσικό:

“Θρησκεία δεν έχω, δεν μπορώ να έχω σχέση με αυτά. Τα χριστιανικά μυστήρια όμως τα σέβομαι, όπως σέβομαι και τα βουδιστικά κ.ο.κ. Έχω πάει σε τζαμιά με φίλους, έχω βγάλει τα παπούτσια μου. Σέβομαι τον άνθρωπο που πεθαίνει γι' αυτό.Το μεταφυσικό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Και ένα λάθος που κάνουμε πολλοί -κι εγώ το έχω κάνει- είναι ότι απομακρύνουμε τα παιδιά μας απ' αυτό.

Το μεταφυσικό πρέπει να είναι στη ζωή μας. Όχι ως το κατεστημένο του να πηγαίνεις εκκλησία, αλλά ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να ανάβεις ένα κεράκι; Εγώ δεν το κάνω γιατί έχω κόμπλεξ και γιατί μεγάλωσα σε μια αριστερή οικογένεια που έβγαζε φλύκταινες μ' αυτά.

 Μετά την απομάκρυνση απ' το μεταφυσικό ταμείο, ουδέν πάθος αναγνωρίζεται και το εννοώ. Δεν ήταν μαλάκας ο Ηράκλειτος, ο μεγαλύτερος επιστήμονας που βγήκε ποτέ, ο οποίος έκανε θυσίες στο Δία. Κάτι ήξεραν οι Αρχαίοι. Ήταν μύστες των Ελευσινίων μυστηρίων και έπαιρναν LSD πριν μπούνε μέσα. Πώς να στο πω; Θέλει μια οργάνωση το μεταφυσικό και να μπει στη ζωή μας. Και τα ναρκωτικά να μπουν όπως στην αρχαιότητα”.

►Για τα ναρκωτικά σήμερα:

“Τα ναρκωτικά είναι στη ζωή μας με τρόπο παράλογο και του συστήματος. Ειδικά αυτή η κατουρημένη φούντα, δήθεν φυσικό προϊόν με εντομοκτόνα και αμμωνίες μέσα, που μπορούν να σε σκοτώσουν, έχει αποχαυνώσει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά.
Λίγο φουντίτσα, λίγο μαλακία, 300 ευρώ μισθός, τελειώσαμε. Τα κορίτσια με τα οποία συζητάω έχουν παράπονο από τα αγόρια δεν προχωράνε. Τους έχει φάει η τσόντα και το κινητό. Ε δεν είναι ζωή αυτή. Δεν είναι τυχαίο που το ίντερνετ είναι ανακάλυψη του αμερικάνικου πενταγώνου. Είναι μια μούφα ότι τα κοινωνικά δίκτυα τάχα μου κάνουν την επανάσταση. Την είδαμε στην Αίγυπτο την επανάσταση”.

►Για τη σχέση του ίδιου με τα ναρκωτικά:

“Όλα τα ναρκωτικά τα έχω κάνει, τα πάντα. Εμείς, καλώς ή κακώς, είχαμε οράματα τότε. Δεν είχα όραμα να πάω στο πανεπιστήμιο, μπήκα γιατί ήμουν καλός μαθητής με τον ίδιο τρόπο που βρήκα δουλειά γιατί έπρεπε να δουλέψω. Είχα όραμα να γυρίσω όλο τον κόσμο. Μαλακία, γιατί πιστεύω τώρα ότι τα ταξίδια είναι ο παράδεισος των ηλιθίων. Αν δεν μείνεις σε ένα μέρος 1-2 μήνες, δεν έχει κανένα νόημα.

Καλύτερα να πας σε ένα νησί εδώ ή στη Νάξο ή στην Αντίπαρο που μπορείς να περάσεις αριστούργημα. Είμαι τυχερός που η δουλειά μου μου δίνει το περιθώριο για μεγάλα διαλείμματα. Ο γιος μου έζησε, μεγάλωσε και περπάτησε ξυπόλητος έξι χρόνια στην Αντίπαρο κι αυτό του έκανε πάρα πολύ καλό νομίζω”.

Για το πώς δεν γίνεται να ευχαριστηθείς τίποτα σ' αυτό το γενικό χάλι:

Εγώ έχω το μεγάλο προσόν να μπορώ να ζήσω τουλάχιστον δυο μήνες στις Κυκλάδες, προσόν που δεν έχει σχεδόν κανείς. Έχω γείτονες εφοπλιστές με τάνκερ και δισεκατομμύρια που κάθε τρεις μέρες πάνε πίσω για να δουλέψουν. Δε ζουν τόσο καλά όσο εγώ. 

Από την άλλη, το σημαντικό που θέλω να σου πω είναι ότι δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα μέσα σε αυτό το χάλι. Βγήκαμε τις προάλλες με την κόρη μου βόλτα στο πάρκο και ήταν ένας γεράκος ξυλιασμένος πάνω στα σκουπίδια. Τον πήραμε μαζί με άλλους και τον πήγαμε στο Υγεία που δεν τον δέχονταν κιόλας".
"Σκεφτόμουν 'ωραία, έχω βγάλει λεφτά, θα πάρω δέντρο στην κόρη μου, θα πάμε από δω, θα πάμε από κει και βλέπω αυτό και μου κόβονται τα πόδια. Ή όλοι ή κανείς. Το λέει ο Μπρεχτ και τελειώνουμε. Δεν μπορείς να ζήσεις καλά όταν ο διπλανός σου υποφέρει”

 ►Για το τι είναι αριστερός και δεξιός:

“Οι άνθρωποι ανέκαθεν χωρίζονταν σε αριστερούς και δεξιούς και δεν εννοώ με βάση αυτό που ψηφίζουν. Εννοώ ότι εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να πατήσω στο πτώμα σου για να βγάλω φράγκα. Εσύ είσαι. Εγώ είμαι αριστερός, εσύ είσαι δεξιός. Αν δεν υπολογίζεις τον άλλον και κοιτάς να την έχεις εσύ καλά και να μην υπάρχουν νοσοκομεία, είσαι δεξιός. Ο άνθρωπος που έχει ευαισθησία και σκέφτεται τον συνάνθρωπο είναι αριστερός. Αυτό πιστεύω. Αν ο γιος μου κοιτάει πώς θα τη βολέψει, είναι δεξιός. Αν σκέφτεται και τον δίπλα, είναι αριστερός. Τόσο απλό”

►Για τον 'δεξιό' Χατζηδάκι:

“Στην Ελλάδα η φιλανθρωπία είναι  η μεγαλύτερη απάτη. Καλλιτέχνες που φορτώνουν τις αμοιβές τους στα μηχανήματα και παίζουν και καλά τσάμπα. Ή οι

φιλανθρωπίες τύπου ΣΚΑΪ 'δώστε λεφτά κλπ'. Βγάλε ρε και δώσε εσύ. Αυτός που δεν έχει θα δώσει πάλι;"

"Θα σου πω κάτι που έκανε ο Χατζηδάκης και δεν το ξέρει κανένας. Ήμαστε φίλοι με τον Χατζηδάκη. Καμία σχέση με δεξιός και αυτά που λένε. Ο Χατζηδάκης ήταν πιο αναρχικός από μένα. Έπαιρνε το αυτοκίνητο, το φόρτωνε με πάρα πολλά λεφτά για την εποχή και πήγαινε σε οικογένειες που μάθαινε ότι είχαν πρόβλημα και μοίραζε. Οι περισσότεροι ούτε που ήξεραν ποιος είναι. Συντηρούσε οικογένειες έτσι”.

 ►Για το ποιον θα ήθελε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας:

“Κανέναν, δεν με απασχολεί το ζήτημα. Μια διακοσμήτρια θα διάλεγα. Απ' ότι βλέπω στις δημοσκοπήσεις, ο κόσμος θέλει γυναίκα και είναι σωστό αυτό. Εγώ θα πρότεινα και έναν γκέι που να 'χει κάνει outing όμως, που να το έχει παραδεχτεί. Ο Βαλλιανάτος ας πούμε είναι ακτιβιστής σωστός, θα ήταν καλός για πρόεδρος. Ένας τίμιος άνθρωπος. Αυτό που σιχαίνομαι είναι το πουστριλίκι το εβραιομασονικό”

►Για το αν έχει φίλους βουλευτές:

“Κανέναν. Έχω φίλους που είναι στελέχη της ΔΗΜΑΡ και τσακωνόμαστε συνέχεια. Είναι καλά παιδιά, τους αγαπάω κι εξάλλου ο καθένας έχει τα ελαττώματά του. Οι πιο τρομακτικοί είναι αυτοί που σε πλησιάζουν, αυτοί του ΚΚΕ εσωτερικού που σου λένε 'Έλα να φτιάξουμε μαζί τον πολιτισμό κλπ'. Αν δεις το πρόγραμμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πατακός μπροστά τους είναι Μπακούνιν”.

►Για το αν ψηφίζει:

“Πάντα ψηφίζω. Άκυρο, σκισμένα, λευκό ή κάθομαι στο παραβάν και δε βγαίνω. Κόμμα δεν έχω ψηφίσει ποτέ. Μια φορά, στη μνήμη του πατέρα μου, ψήφισα ΚΚΕ με σκισμένο ψηφοδέλτιο. Νομίζω ότι οι εκλογές είναι μια ευκαιρία προβοκάτσιας, να βγούμε να τα κάνουμε λίγο μπάχαλο. Είναι σαν τηλεπαιχνίδι οι εκλογές στην Ελλάδα. Πού έχει ακουστεί το 50 έδρες μπόνους;”

►Για το πόσο του αρέσουν η μπάλα και τα μπουζούκια:

“Μ' αρέσει πολύ η μπάλα και το μπάσκετ και οτιδήποτε ζωντανό. Δεν ήμουν ποτέ οπαδός. Δεν μπορώ να γίνω ούτε πατριώτης ούτε οπαδός. 

Μου άρεσε λίγο η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός μια περίοδο. 

Έχω κάνει και ταξίδια στο εξωτερικό για αγώνες. Είχα πάει στο Ρεάλ Μαδρίτης-ΑΕΚ 2-2 και από τότε ο Ντέμης με είχε για γουρλή. Έχω κάνει πολλά ταξίδια και με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Οτιδήποτε ομαδικό που εκφράζει τον κόσμο, το γουστάρω.

Και τα μπουζούκια μου αρέσουν. Λόγω δουλειάς είναι δύσκολο πια να ξενυχτήσω, αλλά μου αρέσουν υπό την έννοια ότι είναι μια αρχαιοελληνική έκφραση.

Πιστεύω ότι οι αρχαίοι έσπαγαν αμφορείς όπως σπάμε πιάτα εμείς σήμερα. Δεν τα αντέχω από πλευράς ήχου και τραγουδιών, αλλά μου αρέσει που στα μπουζούκια εκμηδενίζεται ο καλλιτέχνης. Ο μεγαλύτερος θεός να είσαι, έχεις τελειώσει. Θα βγει ο άλλος να χορέψει, να κάνει το κέφι του και δεν τον νοιάζει τίποτα.

 Επίσης μου αρέσει που ο κόσμος ξεφτιλίζει τα λεφτά. Ο άλλος μπορεί να μην έχει να φάει και θα δώσει πέντε χιλιάρικα για λουλούδια”.

►Για το πότε ξυρίστηκε τελευταία φορά:

“Γεννήθηκα με μούσι, δεν ξυρίστηκα ποτέ. Έχω φάει αποβολές, γιατί δεν ξυριζόμουν και δεν κουρευόμουν. Μια φορά μόνο είχα κάνει στην πλάκα στην πρώτη μου γυναίκα. Πήγα, ξυρίστηκα και έκατσα στο σαλόνι να την περιμένω. Μόλις μπήκε μέσα, με κοίταξε, έβαλε τα κλάματα και γύρισε μετά από δυο μέρες. Αυτή είναι η μόνη φορά που ξυρίστηκα. Ξυρισμένος δεν είμαι εγώ, μοιάζω με τον Μέσι”.

                                       Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΖΙΜΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

 Ο Δημήτρης, γνωστότερος ως Τζίμης Πανούσης (12 Φεβρουαρίου 1954) είναι σύγχρονος Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης, σατυρικός και ηθοποιός του μουσικού θεάτρου, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του. Γεννήθηκε στις 12 Φλεβάρη του 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς – τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή – στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρίσκει από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκαταλείπει το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία θα παραιτηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έχει έναν γιο τον Άρη και μια κόρη τη Φωτεινή.

 Ο Τζίμης Πανούσης στη μουσική

 Με τις Μουσικές Ταξιαρχίες

 Μουσικά δηλώνει αυτοδίδακτος και παίζει λίγο απ’ όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα “Χαρούμενη Κουδουνίστρα” όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο. Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του ’70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες από το Τζίμη Πανούση (φωνή, στίχοι, μουσική) και τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα), Γιάννη Δρόλαπα (κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα) και Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο, πιάνο). Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο “Skylab” στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος “Μουσικές Ταξιαρχίες” που κυκλοφόρησε από την MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα (το 1980) είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το “Disco Tsoutsouni”.

 Ακολούθησαν οι δίσκοι “Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμαν” (1984) και Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana’s Bridge (Γέφυρα της Αλαμάνας) και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ “Made in Greece Vol.1″, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο “Κάγκελα Παντού” (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.

 Μετά τις Μουσικές Ταξιαρχίες

 Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI “Χημεία και Τέρατα”. Οι επόμενοι δύο δίσκοι “Δουλειές του Κεφαλιού” / The Greatest Kitsch Live!” (1990) και “Ο Ρομπέν των Χαζών” (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το “Vivere Pericolosamente” από την Warner το 1993. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο “Με Λένε Πόπη” (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό “Μετρό” το 2002 το ολιγόλεπτο CD “Δείγμα Δωρεάν” με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.

 Στις 20 Γενάρη του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με ζωντανή κινηματογράφηση της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία”, που δόθηκε το 2008 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

 Άλλες δραστηριότητες

 Πέρα από τη μουσική, o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λίγο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM, City FM 99.5. Στην τηλεόραση δεν ήταν ιδιαίτερα τυχερός, αφού η εκπομπή του “Κορίτσια ο Τζίμης” που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995 τελικά «κόπηκε». Υπάρχουν όμως στιγμιότυπα από την εκπομπή αυτή που κατά καιρούς έχει παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του. Επίσης έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι “Δέκα Μικροί Μήτσοι” του Λάκη Λαζόπουλου. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία “Ο δράκουλας των Εξαρχείων” (1981) του Νίκου Ζερβού μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες και έχει εμφανιστεί ως γκεστ σταρ στις ταινίες “Ηνίοχος” (1995) του Αλέξη Δαμιανού, “Προστάτης Οικογένειας” (1997) του Νίκου Περάκη και “Safe Sex” (1999) των Μ. Ρέππα – Θ. Παπαθανασίου.

 Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής έξι βιβλία του Πανούση, κυρίως βασισμένα στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Πρώτο ήταν το “Η Ζάλη των Τάξεων” (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή “Δούρειος Ήχος” στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα “Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη” (Opera, 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον “Δούρειο Ήχο” το καλοκαίρι του 1989 και “Το Κυνήγι της Γκόμενας” (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες.

 Το 1996 κυκλοφορεί το “Υγιεινή Διαστροφή” (Opera) – για τα 20 χρόνια της παρουσίας του – που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του “Disco Tsoutsouni” και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α.

 Τον Ιανουάριο του 2002 παρουσίασε στο περιοδικό ΜΕΤΡΟ τον “εναλλακτικό Καζαμία 2002″ με τον τίτλο “Μωρόν λαβέ” ντυμένος με μαντήλα τύπου Παλαιάς Διαθήκης κρατώντας κούκλα βρέφους, τυλιγμένο με την αστερόεσσα. Στο ίδιο το αφιέρωμα φέρεται και με στολή του Άη Βασίλη με εξάρτυση Αφγανού τρομοκράτη να αναφωνεί το σύνθημα για την Καμπούλ: “Μπόμπα – τσόντα και καμπάνα” αποκαλώντας την ισλαμική μαντήλα μπούργκα “παραδοσιακό ταλιμπανιστήρι”. Το συγκεκριμένο τεύχος έγινε ανάρπαστο.

 To 2005 κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα ακόμα δύο βιβλία του από τις εκδόσεις Opera με τίτλους “Μικροαστική Καταστροφή” και “Πούστευε και Μη Ερεύνα”, ενώ ετοιμάζεται το πολύτομο έργο “Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο”. Την εποχή αυτή (2011) επιμελείται και παρουσιάζει καθημερινή ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή σατιρίζοντας πολιτικά γεγονότα με τον τίτλο “Δούρειος ήχος”, με εναρκτήρια ατάκα “Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες ήλθεν η ώραν σας” – “Αβάντι πόμολο !” (με μουσική υπόκρουση “Αβάντι Πόπολο”)

 Ο Πανούσης στα δικαστήρια

 Η ιδεολογική στάση του Πανούση και η καυστική του σάτιρα τον έχει φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο, αρχής γενομένης από το 1980, με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσας για περιύβριση αρχής. Ακολούθησαν αρκετές δίκες με κύρια κατηγορία την αθυροστομία του Τζίμη αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Είναι γεγονός ότι κατά την περίοδο πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που “προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ”. Με το δίσκο “Δουλειές του Κεφαλιού”, σύρεται στα δικαστήρια για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες. Δεν κρίθηκε ένοχος γι’ αυτές τις κατηγορίες.

 Το 1997 άρχισε νέος κύκλος δικαστικών αναμετρήσεων αυτή τη φορά για συκοφαντική δυσφήμιση, με αντίδικο τον Γιώργο Νταλάρα τον οποίο ο Τζίμης Πανούσης περιέπαιζε κατά τη διάρκεια παραστάσεών εικονίζοντας τον να βγάζει λεφτά από το στόμα του, σατιρίζοντας τις πολύ μεγάλες συναυλίες του Νταλάρα στο εξωτερικό, σχετικά με το εθνικό ζήτημα της Κύπρου. Ο Γιώργος Νταλάρας κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, που ίσχυσαν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και απαίτησε από τον Πανούση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη φωνή και την εικόνα του στις παραστάσεις του, με πρόστιμο αν το έκανε ενός εκατομμυρίου δραχμών για κάθε αναφορά. Αργότερα ζήτησε ποσό αποζημίωσης εκατό εκατομμυρίων δραχμών για ηθική βλάβη αλλά τελικά η υπόθεση έληξε με καταδίκη του Πανούση σε φυλάκιση πέντε μηνών με αναστολή από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Ο Πανούσης στις 27 Μαΐου 1999 κατέθεσε έφεση η οποία απορρίφθηκε από το εφετείο Αθηνών στις 21 Δεκέμβρη του 2000. Η απόφαση επικυρώθηκε ξανά από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών το Μάη του 2002 και τελεσίδικα τον Απρίλη του 2004 από τον Άρειο Πάγο. (Ο Πανούσης πάντως συνέχισε να αναφέρεται δημόσια στον Νταλάρα, αλλά χωρίς να τον ονομάζει – έλεγε απλώς “ο ακατονόμαστος”). Ένα εξώφυλλο στο περιοδικό Κλικ το 1999 πού έδειχνε τον Τζίμη ντυμένο αρχιεπίσκοπο να δαγκώνει ένα μήλο κρατώντας την κιθάρα του ήταν η αιτία για την κατηγορία αυτού και των εκδοτών του περιοδικού για καθύβριση θρησκεύματος. Οι κατηγορούμενοι έφυγαν ομόφωνα αθώοι από το ακροατήριο. Μια από τις πιο γνωστές κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Πανούσης και αναπαράχθηκε πολύ από τα ΜΜΕ (όπως και αυτή με τον Νταλάρα) ήταν η κατηγορία για προσβολή εθνικού συμβόλου, αιτία της οποίας αυτή τη φορά ήταν η αφίσα της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία” η οποία έδειχνε ένα περίγραμμα ελληνικής σημαίας (στη πραγματικότητα τεμάχιο πανιού με εναλλασσόμενες λευκές και μπλε λωρίδες με ένα σφυροδρέπανο στη θέση του σταυρού, που βέβαια αυτό καθ΄ αυτό δεν συνιστούσε σημαία, αντίθετα με το κατηγορητήριο). Μετά την αυτόφωρη σύλληψη του και τη δήλωση του “εγώ τον σκότωσα, εγώ!” αρχικά καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή τεσσάρων μηνών φυλάκισης αλλά τελικά αθωώθηκε δευτεροδίκως από το 5ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.

 Στις αρχές του 2005 ο Πανούσης καταδικάστηκε, ερήμην, από το πρωτοδικείο Πάτρας για εξύβριση αστυνομικού επειδή κατά τη διάρκεια παράστασής του στην πόλη έκανε τηλεφωνική φάρσα σε συνταξιούχο αστυνομικό. Ο καλλιτέχνης έχει ασκήσει έφεση η οποία εκκρεμεί. Η υπόθεση εκδικάστηκε τελικά στις 8 Γενάρη του 2008 ενώ ακόμα εκκρεμεί και αγωγή η οποία έχει καταθέσει ο συνταξιούχος.

ΠΗΓΗ:www.getgreekmusic.gr