Κράζουν & εντός του Μεγάρου πλέον τον ΝεοΔημοκράτη «Παίδαρο» του «Πολιτισμού»!

Το συνέδριο στο Μέγαρο, προχθες το πρωί, είχε τον τίτλο «Χρηματοδοτώντας τη δημιουργικότητα». Εξελίχθηκε όμως σε «εκνευρίζοντας την ανωτερότητα».
Την ανωτερότητα του μεγάλου μας Πάνου του Πολιτισμού, ο οποίος, μάλιστα, ήταν ο προσκαλών, αφού το συνέδριο ήταν εντεταγμένο στις εκδηλώσεις της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. Κάτι άτακτοι όμως στη γαλαρία (συνδικαλιστές;), άρχισαν να φωνασκούν και να κρώζουν.
Ο μέγας Πάνος του Πολιτισμού εθίγη και κάτι τους απάντησε, ότι αυτός έχει το θάρρος να εκτίθεται κ.λπ. –-λες και το αξίωμα του υπουργού Πολιτισμού είναι κάτι σαν τιμητική θέση για κουρασμένους πολιτικούς που έχουν ανάγκη από αγρανάπαυση.
Εν πάση περιπτώσει, ο υπουργός θύμωσε τόσο πολύ, ώστε απεχώρησε, χωρίς καν ένα ταρατατζούμ.  Ορισμένοι θα σκεφθείτε ότι δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Οφειλε κάπως να χειριστεί προς όφελός του την απρεπή συμπεριφορά των συνδικαλιστών και να μη χαλάσει την εκδήλωση. Στο κάτω κάτω, ήταν ο εκπρόσωπος της προεδρίας και με την αποχώρησή του έδειξε αγένεια προς τους παρισταμένους, ανάμεσα στους οποίους ήταν η γενική γραμματέας του υπουργείου, μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και υψηλόβαθμοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.


                                          
Ωραία. Τα ακούω όλα αυτά με κατανόηση. Αλλά, για μια φορά, έτσι για να μη λένε κάποιοι ότι είμαι εμπαθής, θα υπερασπισθώ τον υπουργό. Κατ’ αρχάς, από επιτρόπους, ήταν η κυρία Ανδρούλα, που δεν μετράει γιατί είναι από την Κύπρο. Οσο για τον γενικό διευθυντή Εκπαίδευσης της Κομισιόν, δεν παύει να είναι ένας υπαλληλίσκος, σαν κι αυτούς της τρόικας με κοστουμάκια από τις εκπτώσεις, ο οποίος δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στο φυσικό μεγαλείο του οποιουδήποτε Ελληνα υπουργού. Κυρίως, όμως, επικαλούμαι προς υπεράσπιση του υπουργού τον ισχυρισμό ότι τον τελευταίο καιρό έχει παρά πολύ σοβαρές έγνοιες στο κεφάλι του (εθνικής σημασίας!), εξ ου και η απώλεια της ψυχραιμίας.
Να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ. Φαντάζομαι ότι όταν επέστρεψε στο γραφείο του, ο υπουργός έκλεισε πίσω του την πόρτα και έδωσε εντολή να μην τον ενοχλήσει κανείς. Επειτα έβαλε στη σιντιέρα τα κατά Ματθαίον Πάθη του Μπαχ, που έχουν μια πολύ υποβλητική εισαγωγή. Κάθισε στην πολυθρόνα και την έστρεψε προς το παράθυρο. Στήριξε το κεφάλι με το χέρι του (στο στυλ «σκεπτόμενος», με τον δείκτη στο μηλίγγι) και η έκφραση του προσώπου του έγινε τόσο παγερή, που αν το έβλεπε ένας από μας θα τρόμαζε. Και άρχισε να σφίγγεται, για να του κατέβει καμιά ιδέα για την κίνηση ματ, με την οποία θα φέρει τα «ξενιτεμένα χωρίς τη θέλησή τους» Ελγίνεια πίσω στην Ελλάδα…

                          ΠΗΓΗ:www.kathimerini.gr