Και η Αριστέα «φεύγει» ... Μένει όμως το τσαγανό της !!!

Φεντερίκο Φελίνι «Και το πλοίο φεύγει»

Μια μεγάλη κυρία της Δημοσιογραφίας,

 η Αριστέα Μπουγάτσου, δεν είναι πια εδώ.

 Εφυγε το βράδυ του Σαββάτου έχοντας δώσει για μεγάλο διάστημα μια μεγάλη μάχη ζωής παλικαρίσια και θαρρετά, όπως άλλωστε πάντα συνήθιζε.

 Η ατρόμητη Αριστέα δεν δίστασε στιγμή να ρίξει γροθιά στο μαχαίρι του επιχειρηματικού και πολιτικού κατεστημένου, αποτελώντας το απόλυτο πρότυπο για αρκετούς συναδέλφους και αναγνώστες που την παρακολουθούσαν και θαύμαζαν τα «κότσια», την πυγμή και τη διορατικότητά της.

 Για άλλους αποτέλεσε το «μαύρο πρόβατο», γιατί ενοχλούσε και χάλαγε τη μανέστρα της πολιτικο-δημοσιογραφικής διαπλοκής. Κάποιοι τη χτύπησαν ανελέητα ακόμη κι όταν πάλευε για τη ζωή της.

 Είχε στο DNA της την αποκάλυψη, θεωρώντας την καθήκον και μέρος της δουλειάς. Με κάθε ρεπορτάζ απασφάλιζε «βόμβες» προς τους ισχυρούς. Πολλούς απ' αυτούς τους διέλυσε, γκρεμίζοντας αυτοκρατορίες και πολιτικές καριέρες στημένες στην άμμο. Την έτρεμαν, την «έψαχναν», προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να την εμποδίσουν. Πολλοί προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να την προσεγγίσουν. «Βαριά» ονόματα...

 Εκείνη δεν «μάσησε» ποτέ. Εβλεπε, ανεπηρέαστη, την αλήθεια κατάματα. Και την αποκάλυπτε.

 Ταυτόσημη με την αλήθεια

 Η αλήθεια ήταν ταυτόσημη με την Αριστέα. Η ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία, το ίδιο. Και εκείνη, χωρίς δεύτερες σκέψεις, σ' αυτήν έταξε τη ζωή της, αγνοώντας το ακριβό πολλές φορές τίμημα. Οπως είχε πει σε μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της στη «Lifo» στις 20.11.2008, «εγώ, εκτός των άλλων μειονεκτημάτων μου, δεν έχω το αίσθημα του φόβου. Μου είναι άγνωστο. Μόνο όταν τράκαρα φοβήθηκα».

Αν αθροιστούν οι αγωγές που της έκαναν μεγαλόσχημοι κοντεύουν το ΑΕΠ της χώρας. «Είναι μια μέθοδος που έχει γίνει, πλέον, βιομηχανία για να συνετίζεται κάποιος. Η δεύτερη μέθοδος πίεσης είναι η κρατική διαφήμιση. Κλείνω στο μέσο σου την κάνουλα για να δουν τα αφεντικά σου ότι τους χαλάς το ταμείο. Αυτά έχουν συμβεί. Στραγγαλισμός οικονομικός και μάλιστα από μεγάλους φορείς», είχε πει.

 Στάθηκε απέναντι σε κάθε είδους συμφέροντα και εξαρτήσεις. Και ποιους δεν στόχευσε το δημοσιογραφικό της ακόντιο: Κόκκαλης, Λαυρεντιάδης, Γερμανός, Μυτιληναίος, Μπόμπολας, Τσοχατζόπουλος. Πολιτικά, στόχευσε τους Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Λιάπη, Μαντέλη, οικογένεια Μητσοτάκη, Βενιζέλο, Δούκα, Τσιτουρίδη, όλους τους πολιτικούς που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, της Siemens κ. ά. Η λίστα είναι ατελείωτη. Το σίγουρο είναι ότι κανένας «τύπος» δεν άλωσε τον τύπο της Αριστέας Μπουγάτσου. Ενα πρόσωπο ακέραιο και ευθύ, που πλήρωσε ακριβά το θάρρος της γνώμης της, δεχόμενη μέχρι και απειλές για τη ζωή της.

 Αυτή η Ελληνίδα δημοσιογράφος δεν πήρε ποτέ κανένα βραβείο για την προσφορά της στην αλήθεια. Οχι ότι το χρειαζόταν. Σε ένα χώρο όπου καλές κουβέντες για συνάδελφο δεν χωρούν, ήταν κοινά αποδεκτό ότι ήταν η άριστη. Η πρώτη. «Το έγραψε η Αριστέα, άρα είναι έτσι» έλεγαν όλοι έπειτα από κάθε αποκάλυψη, την οποία ελάχιστα ΜΜΕ αναμετέδιδαν -εκτός αν απ' αυτή θα έβγαζαν μερικές δεκάδες εκατομμύρια.

 Το ευρύ κοινό δεν τη γνώριζε. Ισως γιατί δεν πήγε ποτέ σε τηλεοπτικά πάνελ, δεν φωτογραφήθηκε σε κοσμικές εκδηλώσεις, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις. Το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα της επιφανειακής δημοσιογραφίας τής ήταν αποκρουστικό της ψηλόλιγνης όμορφης Αριστέας.

 Είχε προτάσεις να δουλέψει στην τηλεόραση. Θεωρούσε όμως ότι σε μεγάλο βαθμό θυσιάζεται η δημοσιογραφική δουλειά. «Στην τηλεόραση πρέπει να δώσεις κάτι εύπεπτο. Δεν ξέρω αν είμαι καλή σε αυτό. Δεν θα μπορούσα να είμαι σε ένα θίασο και να σχολιάζω τα πάντα, από το Αγιον Ορος μέχρι το τραπεζικό σύστημα, την παγκόσμια κρίση, το διαμελισμό της γυναίκας στη Σαντορίνη, τον Ομπάμα» είχε δηλώσει.

 «Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος». Αυτό ήταν το μότο της. Το στιλ της. Είχε πει ότι το γράψιμο τη βασανίζει. «Δεν γράφω εύκολα και δεν μου αρέσει να γράφω και πολλά. Οργανώνω όμως τη γραφή μου. Θέλω να δίνω τις πληροφορίες και να έπεται το συμπέρασμά μου. Εκτίθεμαι και εκθέτω τις πληροφορίες μου και πολλές φορές και τα έγγραφα. Πρέπει να υπάρχει αυτό που λέγεται ντοκουμέντο και η εξήγησή του: γιατί το αποκαλείς ντοκουμέντο».

 Πάντα έβρισκε τον τρόπο να «καρφώνει». Εμπαινε στο λαβύρινθο της διαφθοράς βρίσκοντας το μίτο της Αριάδνης.

 Δεν άντεχε την ησυχία

 Της άρεσαν οι ανατροπές. Δεν άντεχε την ησυχία. Τη βαριόταν. Ποια να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις ανατροπές που έφερε η Μπουγάτσου; Και μόνο η απαρίθμηση των υποθέσεων που φέρουν τη σφραγίδα της, η βαρύτητά τους, προκαλεί ίλιγγο:

 * Το μαύρο χρήμα της Siemens προς ανώτατα στελέχη του ΟΤΕ, κομματικά ταμεία, πολιτικά τζάκια και ανώτατους κρατικούς λειτουργούς. Η εμπλοκή γαλαζοπράσινων υπουργών στο γαϊτανάκι της διαπλοκής. Ονοματίζει και «κεντάει» όλους τους εμπλεκόμενους για όλο το 2008.

 * Οι μίζες πίσω από τη σύμβαση του πολυθρύλητου C4Ι του συστήματος ασφάλειας των εν εξελίξει Ολυμπιακών Αγώνων, που δρομολόγησε η Siemens.

 * Το ξεπούλημα του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom.

 * Η σκανδαλώδης εξαγορά της ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ από την COSMOTE (θυγατρική του ημικρατικού τότε -Μάιος 2006- ΟΤΕ) με το αστρονομικό τίμημα των 1,3 δισ. ευρώ. Χαρακτηρίστηκε ως ιδιότυπη κρατικοποίηση της ΓΕΡΜΑΝΟΣ με καταφανώς ωφελημένο τον βασικό της μέτοχο Π. Γερμανό.

 * Η δυνατότητα υποκλοπών από τους 4 προμηθευτές του ΟΤΕ (INTRACOM, SIEMENS, ERICSSON, ΑΝΚΟ) και μάλιστα μέσω παχυλών συμβάσεων (ασχολήθηκε το 2008).

 * Οι εκτροχιασμένες συμβάσεις του ΟΣΕ.

 * Την ίδια χρονιά (2008) απασφαλίζει κι άλλες βόμβες. Αυτή τη φορά για το Βατοπέδι και τα ιερά συμβόλαια.

 * Στο στόχαστρο μπαίνει η πώληση της Ολυμπιακής και ο «αρραβώνας» ΟΠΑΠ-INTRALOT.

 * Το 2009 διερευνά εμπλοκή Siemens με TOR-Μ1και διαπιστώνει μίζες στις ράγες του ΟΣΕ και των ΗΣΑΠ.

 Καταδεικνύει μεθόδευση για αποκλειστική συνεργασία ΟΠΑΠ - Κόκκαλη, με στόχο το λανσάρισμα του βιντεολόττο.

 * Φέρνει στο φως το παρασκήνιο της σύμβασης 994 του ΟΣΕ για τον προαστιακό σιδηρόδρομο με την εργοληπτική Siemens-ΑΚΤΩΡ-ΤΕΡΝΑ, καθώς και την αγοραπωλησία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά με τριτεγγυητή το ελληνικό Δημόσιο.

 * Σειρά έχουν οι ευνοϊκές ρυθμίσεις του ΥΠΕΚΑ προς χάριν της Αλουμίνιον, συμφερόντων Μυτιληναίου. Η μονάδα συμπαραγωγής ηλεκτρισμού - θερμότητας εξομοιωνόταν με τις μονάδες ΑΠΕ, έχοντας προτεραιότητα ένταξης στο δίκτυο αλλά και επιδοτούμενο τιμολόγιο αγοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας.

 * Το 2011 αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα του σκανδάλου Λαυρεντιάδη και της Proton Bank, που καταλήγει στη φυλάκιση του επιχειρηματία.

 Οι υποθέσεις που αναφέραμε δημοσιεύτηκαν στην «Ελευθεροτυπία». Είχε προηγηθεί για μία δεκαετία, όσο δούλευε στην «Καθημερινή», στενό μαρκάρισμα στους προμηθευτές του ΟΤΕ (βλέπε Κόκκαλη), τις απευθείας αναθέσεις, τη χασούρα του Δημοσίου.

 «Γιατί δεν φωτογραφίζεσαι ποτέ;» την είχαν ρωτήσει. «Δεν με ενδιαφέρει να μπαίνω κάπου και να με αναγνωρίζουν. Αυτό θα μου έκανε και κακό, να σου πω την αλήθεια. Τώρα, ως αφανής, μπορώ και κάθομαι δίπλα σε κανέναν επώνυμο και κρυφακούω και λίγο. Είναι στεγανές οι σχέσεις μου και η ζωή μου, κατ' επιλογήν».

Επιλογή η «Ε»

Για την Αριστέα η «Ελευθεροτυπία» ήταν επιλογή. «Και με διάλεξε και εγώ τη διάλεξα. Θα μπορούσα να πάω και αλλού, αν έβαζα πολύ νερό στο κρασί μου». Πάλεψε με νύχια και με δόντια για την εφημερίδα και την επανέκδοσή της. Προηγουμένως είχε αναδείξει το ρόλο που έπαιξαν οι τράπεζες στο κλείσιμο της στρόφιγγας συμφωνημένων δανείων, δεχόμενη τα πυρά των τραπεζιτών αλλά και πολλών συναδέλφων της.

 Τι λέξεις να βρει κανείς για να περιγράψει ένα φαινόμενο της ελευθεροτυπίας, ένα φαινόμενο της παγκόσμιας Δημοσιογραφίας; Ολες οι έννοιες, όλες οι λέξεις μοιάζουν φτωχές και λίγες για να περιγράψουν το Ανάστημα, το τσαγανό της Αριστέας. Εμείς οι συνάδελφοί της αποχαιρετώντας την απλώς σκεφτόμαστε ότι αν δίναμε μορφή στον ακοντιστή της «Ελευθεροτυπίας», αυτή θα ήταν της Αριστέας Μπουγάτσου.

Αριστέα Μπουγάτσου

Η επανέκδοση της εφημερίδας που κρατάτε οφείλεται, σε κρίσιμο βαθμό, στην Αριστέα. Η «Ελευθεροτυπία» έχασε τη σύμβουλό της, την τολμηρή και ασυμβίβαστη ρεπόρτερ. Εκείνη στην οποία εγώ, ένας «μη αριστερός», είχα βρει τον πιο έντιμο και συνεπή συνοδοιπόρο. Δεν έχασε, όμως, μόνο η «Ελευθεροτυπία», αλλά η δημοσιογραφία στο σύνολό της. Και η δημόσια ζωή, γενικότερα.

 Η αποκαλυπτική έρευνα στην Ελλάδα είχε την Αριστέα μπροστάρη. Μαχητική. Χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Με μόνη πυξίδα τη συνείδησή της και το πάθος για την αλήθεια. Η έρευνα δεν τελειώνει με το φευγιό της. Η Αριστέα δεν ευτύχησε να ζήσει, όπως έγραψε, το θρίαμβο μιας κοινωνικής Αριστεράς. Η Αριστέα, όμως, θα μνημονεύεται με κάθε αδικία ή κλεψιά που δημοσιογραφικά θα ξεσκεπάζεται. Θα μνημονεύεται μέσα και έξω από κάθε δικαστική αίθουσα όπου θα επιβεβαιώνονται η βασιμότητα και το βάθος της έρευνάς της. Θα δικαιώνεται, ξανά και ξανά, κάθε φορά που αθύρματα που λήστεψαν και ληστεύουν τις ζωές της Ελλάδας θα λογοδοτούν στην κοινωνία και στο φυσικό τους δικαστή.

 Θα δικαιώνεται από ερευνητές που, όπως η ίδια, δεν ζύγισαν και δεν θα ζυγίσουν ποτέ τις αρχές και τη συνείδησή τους με ανταλλάγματα.

 Θα δικαιωθεί, τελικά, όταν δεν θα χρειάζεται να κοιτάμε πίσω και, ελεύθεροι πια, θα μπορέσουμε να χτίσουμε το μέλλον.

 Η εφημερίδα αυτή, τελευταίος εργασιακός παράδεισος, όπως η ίδια έγραφε το 2009, αξίζει να υπάρχει μόνο εφόσον και για όσο υπηρετεί τις αρχές που κατέστησαν την Αριστέα πρότυπο δημοσιογράφου. Αλλωστε, μόνη έγνοια της ήταν μια εφημερίδα που, πέρα και πάνω από παρατάξεις, «να παίζει καθαρά και στα ίσα» κάθε πρόταση, κάθε πολιτικό, κάθε θέμα, κάθε πρόβλημα της χώρας και των ανθρώπων γύρω μας.

Οσοι συστρατευτήκαμε στις ίδιες αρχές και αξίες έχουμε χρέος να συνεχίσουμε με την ίδια πυξίδα. Πέρα και πάνω από ιδεολογικές ταμπέλες και διαχωρισμούς. Χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Χέρι χέρι. Παρέα με τη δική της ασυμβίβαστη συνείδηση. Και με το δίκαιο. Αυτή τη δέσμευση επαναλαμβάνουμε στη μνήμη της.

 Χάρης Οικονομόπουλος ikonomopoulos@eleftherotypia.net

Το πρότυπο

Δεν χρειάζονται κλαυθμοί και οδυρμοί.

Μόνο ένα δυνατό χειροκρότημα και μία προσπάθεια μίμησης αυτού του προτύπου.

 Β. Π.

Το τρίπτυχο της Αριστέας

Αν υποθέσουμε ότι τούτη την ώρα τα λόγια έχουν κάποια αξία, θα ήθελα να πω τρία πράγματα για την αγαπημένη που χάσαμε:

Πρώτον, η ακεραιότητα του χαρακτήρα της αφόπλιζε.

 Δεύτερον, το πάθος και η αφοσίωσή της στη δημοσιογραφία συγκλόνιζαν.

 Και τρίτον, το θάρρος της μπροστά στα χτυπήματα της μοίρας και, εντέλει, στον ίδιο το θάνατο ήταν ένα μάθημα για όλους μας.

 Καλό ταξίδι, Αριστέα.

 Φ. Σ.

Και ως είθισται...

Για την απώλεια της Αριστέας Μπουγάτσου συλλυπητήρια τηλεγραφήματα έστειλαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου, το ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης Τσίπρας και η ΕΣΗΕΑ.

* Από το γραφείο του κυβερνητικού εκπροσώπου εστάλη η ακόλουθη δήλωση:

 «Η Αριστέα Μπουγάτσου, που δυστυχώς έφυγε πρόωρα από τη ζωή, μετά από άνιση και σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο, υπήρξε υπόδειγμα μαχητικής, έντιμης και ασυμβίβαστης ερευνητικής δημοσιογραφίας.

 Εδωσε σκληρές δημοσιογραφικές μάχες με μοναδικά της «όπλα» τη διεισδυτική και αιχμηρή πένα της και τον ακέραιο και ασυμβίβαστο χαρακτήρα της. Εκφράζουμε στους οικείους της τη βαθιά μας θλίψη και τα θερμά μας συλλυπητήρια».

 * Το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

 «Η απώλεια της Αριστέας Μπουγάτσου φτωχαίνει όχι μόνο τον κόσμο της δημοσιογραφίας αλλά τον ευρύτερο δημόσιο λόγο. Η συνέπεια στις αρχές της, η μαχητικότητα και η αντικειμενικότητα της ματιάς της, η ψυχραιμία αλλά και το πάθος του λόγου της, συνέθεσαν τη δική της δημοσιογραφική ταυτότητα. Μια ταυτότητα που χαρακτήριζε ο δυναμισμός και μαζί η ευαισθησία. Καλό της ταξίδι».

 * Με δήλωσή του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται στη θαρραλέα διαδρομή της Αριστέας Μπουγάτσου στη δημοσιογραφία και στους σκληρούς αγώνες της κατά της διαπλοκής, εκφράζοντας την οδύνη του για τον πρόωρο θάνατό της.

 «Με βαθιά οδύνη πληροφορήθηκα σήμερα την απώλεια της Αριστέας Μπουγάτσου. Θαρραλέα και ανυποχώρητη, υπήρξε δημοσιογράφος με όλη τη σημασία της λέξης. Η διαφθορά και κάθε μορφή εξουσίας είχαν βρει στο πρόσωπο της Αριστέας το μάστορά τους. Ασυμβίβαστη σε όλη της την πορεία, συνέδεσε το όνομά της με μεγάλες αποκαλύψεις και έρευνα, κόντρα στα ισχυρά συμφέροντα της διαπλοκής. Ανυποχώρητη παρά τις συχνές απειλές, διεισδυτική και εύστοχη, πραγματική ερευνήτρια και ρεπόρτερ. Χωρίς την Αριστέα το σκάνδαλο της SIEMENS θα ήταν ένα ακόμα ανεξερεύνητο και ανομολόγητο έγκλημα, δίχως αυτουργούς. Η έρευνά της, όμως, φώτισε σκοτεινές και ανεξιχνίαστες πτυχές και παρότι παραμένει αδικαίωτη, αποτελεί μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη δημοσιογραφία της αλήθειας και του δικαίου. Θέλω να εκφράσω την οδύνη και τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους της».

 * Την οδύνη του για την απώλειά της εξέφρασε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με ανακοίνωσή του, όπου αναφέρει:

 «Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με οδύνη ανακοινώνει την απώλεια της δημοσιογράφου, ρεπόρτερ και ερευνήτριας Αριστέας Μπουγάτσου, η οποία χάθηκε πρόωρα χθες, έπειτα από σκληρή μάχη με την επάρατο νόσο, σε ηλικία 49 ετών και ενώ είχε πολλά ακόμη να προσφέρει στην ελληνική δημοσιογραφία.

 Θα μείνει γνωστή για τις μεγάλες και αποκαλυπτικές δημοσιογραφικές επιτυχίες της (SIEMENS, PROTON ΒΑΝΚ κ.ά.) και τον ασυμβίβαστο και χαλύβδινο χαρακτήρα της.

 Η Αριστέα Μπουγάτσου ήταν, όπως λένε οι φίλοι και συνάδελφοί της, από την πάστα του αληθινού και ασυμβίβαστου ρεπόρτερ που αναζητά την αλήθεια με πείσμα και δεν διστάζει μπροστά σε καμία δυσκολία για να τη δώσει στους αναγνώστες της.

 Ευγενική, δυναμική, αγαπητή και άψογη συνάδελφος, διακρίθηκε για το ήθος, τη συνέπεια και την ευσυνειδησία της.

 Στη σύντομη ζωή της άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις σε όλους όσοι τη γνώρισαν. Είχε πολλά προσόντα και μεγάλες προοπτικές. Η μοίρα, όμως, φαίνεται, είχε άλλα σχέδια. Επαιξε ένα άσχημο παιχνίδι και στέρησε τη δημοσιογράφο από την εφημερίδα της και τους συναδέλφους της, την καλή φίλη από τους φίλους της.

 Κατά την επιθυμία της δεν ανακοινώνεται η κηδεία της».

 Ηταν...

** Ηταν ευφυής.

Ηταν ασυμβίβαστη.

Ηταν περήφανη.

Ηταν γενναία.

Η Αριστέα Μπουγάτσου.

ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Η Αριστέα...

Οπως μια περσίδα που σκίζει το σκοτεινό στερέωμα το καλοκαίρι. Οπως ένα κύμα ορμητικό και επίμονο που χτυπά το βράχο.

Ξανά και ξανά. Ενα σπάνιο δημοσιογραφικό κύτταρο δεν είναι πια εδώ. Μια γενναία Μεσσήνια, από τη γενιά των παιδιών που λίγο-πολύ ήταν στο Δημοτικό τα χρόνια της χούντας, μας ξεγέλασε κι έφυγε. Μα το κύμα ορμητικό και επίμονο θα χτυπά στο βράχο, ξανά και ξανά.

 Γ.Ι.Μ.

Η κορυφαία

- Εχουμε θέμα πάλι, έτσι;

- Ναι, ετοιμάσου. Ξέρεις εσύ. Θα έρθεις να επιλέξουμε τα έγγραφα, θα πας στο ατελιέ και θα μου φέρεις τα πρωτότυπα. Πρόσεχε, μη χαθεί κάτι!

 - Γιατί, χάθηκε ποτέ;

 - Οχι, ρε, ξέρω ότι με προσέχεις...

 ΟΠΑΠ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, Ολυμπιακή, Ενέργεια, υποκλοπές, Βατοπέδιο, CDS, Proton Bank. Διαπλοκή, διαφθορά, προμήθειες, αρπαχτές, μίζες. Και στην κορυφή, το σκάνδαλο των σκανδάλων: Siemens...

 Ατελείωτα χειρόγραφα. Στην κυριολεξία. Με χαρτί και στιλό. Χωρίς PC, πληκτρολόγια, editorial, εκτυπωτές.

 Πάνω από τρία χρόνια, μέρα παρά μέρα, κάθε τόσο, με σχεδόν τους ίδιους διαλόγους, κάπως σαν έθιμο. Κι έπειτα, η αλλαγή καθηκόντων. Ενας όροφος διαφορά, αλλά πάντα κοντά.

 Υστερα ήρθαν τα σύννεφα. Διπλή δοκιμασία. Η περιπέτεια της κλονισμένης υγείας και αμέσως μετά η περιπέτεια της εφημερίδας.

 Και πριν από λίγες μέρες:

 - Τι κάνεις;

 - Βγήκα απ' το νοσοκομείο. Αλλά πονάω. Πώς τα πάτε στην εφημερίδα; Ξέρεις, πρέπει να...

 - Ασε τι πρέπει. Κοίτα πρώτα τον εαυτό σου. Από βδομάδα που θα νιώθεις καλύτερα, πάρε με να τα πούμε, με την ησυχία μας.

 Χθες το μεσημέρι είδα το alert. «Εφυγε η Αριστέα»! Και τα τηλέφωνα να χτυπάνε συνεχώς. Σοκ! Τα λόγια φτωχαίνουν, τα πάντα μοιάζουν τόσο τετριμμένα και τόσο αδύναμα. Η αρχάγγελος της ερευνητικής, αποκαλυπτικής, ανεξάρτητης δημοσιογραφίας φτερουγίζει πια στις γειτονιές των αγγέλων. Η κορυφαία Ελληνίδα ρεπόρτερ! Οσοι τη γνωρίσαμε, δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για τον «τίτλο» αυτό. Ξέρουμε ότι αφήνει ένα κενό μη αναπληρώσιμο. Στην εφημερίδα, στη δημοσιογραφία, στις καρδιές μας.

 Κ.Ξ.

Το ουσιώδες

Νιώθω την ανάγκη να γράψω 200 λέξεις για την Αριστέα. 200 λέξεις μόνο. Επειδή κάπου τόσες της είχα κλέψει συνολικά από τα ρεπορτάζ της, που ως συντάκτης ύλης έχω επιμεληθεί. Συνήθως για λόγους χώρου της σελίδας. Παρά τα δύσκολα θέματα που χειριζόταν, είχε «σφιχτή» γραφή. Κι αν τύχαινε να ζητήσω διευκρινίσεις για κάποιο εύρημά της, έδειχνε άλλα δέκα που το υποστήριζαν και δεν τα έγραφε. Επειδή ως καλή δημοσιογράφος ξεχώριζε το ουσιώδες από το δευτερεύον.

Στη δύσκολη σχέση μεταξύ ρεπόρτερ και συντάκτη ύλης, εκεί όπου μετριέται η στιβαρότητα ενός κειμένου σε αντιδιαστολή με ένα λίβελο ή μια πατάτα, η Αριστέα έπαιρνε εύκολα το πάνω χέρι αραδιάζοντας ντοκουμέντα κι όχι εύκολες απόψεις ή απροσδιόριστες πηγές. Θυμάμαι το πρωί της Παρασκευής, τον Ιούλιο του 2011, όταν έδωσε το πρώτο από τη σειρά των ρεπορτάζ που αποκαθήλωσαν τον ισχυρό τότε Λαυρεντιάδη. Ηταν τόσο δυνατό που η περισσότερη συζήτηση έγινε όχι για το ίδιο το κείμενο, αλλά για τις επιθέσεις που προβλέπαμε. Και ήρθαν πολλές, από πολιτικούς και «συναδέλφους» της άλλων ΜΜΕ, για τις οποίες φτάσαμε να κάνουμε πλάκα, καθώς με κάθε νέο ρεπορτάζ τούς αποστόμωνε.

 Εγραψε το τελευταίο θέμα, για τις χορηγίες του ΟΠΑΠ σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πριν από τρεις βδομάδες, στο σπίτι, με αφόρητους πόνους από την καταραμένη αρρώστια. Αλλά στο τηλέφωνο δεν ήθελε να μιλάει για τον πόνο, ήθελε να μιλήσει για την επανέκδοση της «Ελευθεροτυπίας»: «Να κάνουμε καλή δημοσιογραφία, αυτό έχει σημασία». Ναι, Αριστέα, έχει σημασία...

Γ.Μπ.