ΝΑΖΙ 001: Ο κ. Media Markt είχε παρασημοφορηθεί από τον Χίτλερ!

        O πρώην «SS» που έγινε ... κροίσος !!!

Πέθανε όπως έζησε, μέσα στις σκιές. Χωρίς να γίνουν γνωστές λεπτομέρειες, χωρίς να απαντηθούν κρίσιμα ερωτήματα.
 Ο Οτο Μπάισχαϊμ βρέθηκε νεκρός την περασμένη Δευτέρα από έναν υπηρέτη του στο πάτωμα ενός μπάνιου στην έπαυλή του στο Ρόταχ Εγκερν της Βαυαρίας.

Πλάι του βρέθηκε ένα όπλο, αυτό που χρησιμοποίησε για να αυτοκτονήσει. Ηταν 89 ετών και υπέφερε, σύμφωνα με ανακοίνωση του ιδρύματός του, από «ανίατη ασθένεια».
 Η περιουσία του υπολογίζεται σε 3,5 δισ. ευρώ, η αυτοκρατορία των καταστημάτων του απασχολεί 300.000 ανθρώπους. 

Πολλά από τα καταστήματα αυτά είναι γνωστά - Metro (ή Makro στην Ελλάδα και αλλού), Saturn, Media Markt... Λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Μπάισχαϊμ ήταν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέλος μιας επίλεκτης μεραρχίας των SS. Δεν του άρεσε να μιλάει γι' αυτό. Στην πραγματικότητα, δεν του άρεσε να μιλάει δημοσίως για τίποτα. Και σπάνια τον είχε αιχμαλωτίσει ο δημόσιος φακός.

Γιος θυρωρού, ο Μπάισχαϊμ γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1924 κοντά στην Εσση. Η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή· αντί να πάει στο γυμνάσιο, λοιπόν, ασχολήθηκε με το εμπόριο δερμάτων. 

Στον πόλεμο έγινε μέλος της 1ης Μεραρχίας των SS Leibstandarte Adolf Hitler, ενός επίλεκτου σώματος που ξεκίνησε ως προσωπική φρουρά του Χίτλερ και κατέληξε να ενσωματωθεί στα Waffen SS. 

Κανείς δεν γνωρίζει αν ο Μπάισχαϊμ στρατολογήθηκε με τη θέλησή του, ή αν συμμετείχε σε κάποιο από τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε η επίμαχη μεραρχία· το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν απέκτησε ποτέ βαθμό υψηλότερο από εκείνον του δεκανέα. 
Σε κάθε περίπτωση, αυτή η σκιά έγινε γνωστή μόλις το 2006 και ο ίδιος δεν τη σχολίασε ποτέ. Κάποιοι πάντως πιστεύουν πως η εμμονή του να ζει όσο το δυνατόν πιο αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια οφειλόταν (και) στην επιθυμία του να κρύψει το παρελθόν του.

Μετά τον πόλεμο ο Μπάισχαϊμ εργάσθηκε ως χονδρέμπορος ηλεκτρονικών ειδών. 

Κάποια στιγμή, ταξίδεψε στις ΗΠΑ και είδε πώς πωλούνταν εκεί εμπορεύματα απευθείας από τις αποθήκες στους πελάτες, έναντι μετρητών. Επιστρέφοντας στη Γερμανία, ίδρυσε το 1964 το Metro, την πρώτη χονδρεμπορική επιχείρηση cash-and-carry (πληρωμή-παραλαβή) της Γερμανίας. Αργότερα ένωσε τις δυνάμεις του με τις οικογένειες Χάνιελ και Σμιτ-Ρούτενμπεκ επεκτείνοντας  την επιχείρηση. Ο όμιλος Metro, που περιλαμβάνει και τα Saturn και τα Media Markt, τις υπεραγορές Real και την αλυσίδα καταστημάτων Kaufhof, ιδρύθηκε μέσω συγχώνευσης πολλών εταιρειών το 1996.

 "Berlin Beisheim Center"

Λένε πως, ακόμα και στις συνελεύσεις των μετόχων της εταιρείας του, ο Μπάισχαϊμ εμφανιζόταν περιστασιακά «μασκαρεμένος» ως «κ. Μιούλερ», ένας απλός μέτοχος. 

Λένε επίσης πως του άρεσε να μετακινείται - ανάμεσα στη βίλα του στο Λουγκάνο της Ελβετίας, της οποίας έγινε υπήκοος για φορολογικούς λόγους το 1988, στην άλλη βίλα του στη Βαυαρία ή στο διαμέρισμά του στο Μαϊάμι - με το ιδιωτικό του τζετ ή το προσωπικό του ελικόπτερο. Παράλληλα, όμως, «ζέσταινε μόνος τον καφέ του κάθε πρωί στα μικροκύματα» και ήταν μάλλον «σφιχτός» με τις αναγκαίες καθημερινές δαπάνες των πολυτελών κατοικιών του.

 Ηταν παντρεμένος επί 50 χρόνια με την Ινγκε Μπάισχαϊμ· η Ινγκε πέθανε το 1999, πέντε χρόνια αργότερα ο Μπάισχαϊμ έδωσε το όνομά της σε μια πλατεία του Βερολίνου, στο κέντρο ενός συμπλέγματος κτιρίων που κατασκεύασε αντί 450 εκατομμυρίων ευρώ πλάι στην Πότσνταμερ Πλατς. Στη διαθήκη της η Ινγκε είχε δώσει ρητή εντολή να μην παραστεί στην κηδεία της μια Δανή ονόματι Λίζα Εβερς. Η Λίζα Εβερς, μια γυναίκα πολύ μικρότερη από τον Οτο Μπάισχαϊμ, υπήρξε τα τελευταία τρία χρόνια, μέχρι την αυτοκτονία, σύζυγός του.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Ο Otto ήταν ιδιοκτήτης της Metro Group και συνιδιοκτήτης επιχειρήσεων όπως η Media Markt, Makro, Saturn, Real και Kaufhof. 

Ο Beisheim ίδρυσε τη Metro το 1964. Σήμερα είναι η τρίτη μεγαλύτερη αλυσίδα καταστημάτων στην Ευρώπη...

Όπως αναφέρει το itabloid, στα νιάτα του, ο Beisheim, εντάχθηκε στη χιτλερική νεολαία. Ήταν τόσο αφοσιωμένος που γρήγορα μπήκε στα Waffen SS. Και, σύντομα, ως δεκανέας, στη Leibstandarte SS Adolf Hitler (στη φωτογραφία ο Beisheim και άλλα μέλη της μεραρχίας με τον Χίτλερ). Την 1η Μεραρχία των SS, την προσωπική φρουρά του Χίτλερ. Τους επίλεκτους του Χίτλερ.

 Η φρουρά αυτή, είχε αναλάβει από «νωρίς» από το 1934 το αιματηρό ξεκαθάρισμα των SA και όλων των πολιτικών και μη αντιπάλων του Χίτλερ. Οι άντρες του, θεωρούνταν αδίστακτοι και είχαν τυφλή εμπιστοσύνη στον Χίτλερ. Αφού ο Αδόλφος Χίτλερ «ξεκαθάρισε» την κατάσταση στο εσωτερικό της Γερμανίας και άρχισε ο πόλεμος, σκόπευε να κρατήσει τη συγκεκριμένη μονάδα στη Γερμανία. 

Όμως η λυσσασμένη αντίσταση που συνάντησε ο Άξονας από τους Έλληνες και η πρώτη -απρόσμενη- ήττα από την μικρή και αδύναμη Ελλάδα, ανάγκασε τον Χίτλερ να στείλει τους καλύτερούς του στα Βαλκάνια.

 Ο Χίτλερ δεν «ξέπεσε» όπως ο Μουσολίνι να επιβλέπει ο ίδιος από κοντά τις πολεμικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα, όμως, αντ' αυτού, ήρθε η προσωπική φρουρά του. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, αναλάμβανε την πρώτη γραμμή, όπου συναντούσε μεγάλη αντίσταση.

Όπως στην Κλεισούρα, όπου ένα περιστατικό για το πώς η Leibstandarte έσπασε την ελληνική γραμμή άμυνας, είναι αρκετό για να δείξει τη σκληρότητα αυτής της μονάδας. Τότε, η μονάδα που εκτελούσε χρέη αναγνωριστικής εμπροσθοφυλακής, συνάντησε λυσσαλέα αντίσταση από τους Έλληνες, κάνοντας τους Γερμανούς να διστάζουν να προχωρήσουν.

Τότε, ο διοικητής της μονάδας, Sturmbannführer Kurt Meyer, "έπεισε" τους άντρες του να ορμήσουν προς τους Έλληνες, πετώντας τους (στους άνδρες του!) μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα στα πόδια τους!

 Η Leibstandarte SS Adolf Hitler μετείχε και στη μάχη της Σοβιετικής Ένωσης και στην τελική μάχη, στο Βερολίνο. Στην ομάδα «χρεώθηκαν» τουλάχιστον 4.000 εκτελέσεις αιχμαλώτων. 

Τα περισσότερα από τα μέλη της καταδικάστηκαν σε θάνατο για εγκλήματα πολέμου, στη Δίκη της Νυρεμβέργης. 

Ο Beisheim, είχε παρασημοφορηθεί για τη δράση του στον ΄Β ΠΠ από τον Αδόλφο Χίτλερ. 

Είχε και φωτογραφίες μαζί του. Κι όμως, κατάφερε να το κρατήσει κρυφό, μέχρι λίγο πριν από το θάνατό του.