Η κρίση αρρωσταίνει τους ανθρώπους ψυχικά!!!

Tης Ντάνι Βέργου - "Εφημερίδα των Συντακτών"

Απονομιμοποίηση της πολιτικής, απόλυτη ανισότητα που αρρωσταίνει και συλλογική απόγνωση που ζητάει εναγώνια τη λήψη μέτρων διαφορετικά μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο – αυτές είναι οι διαπιστώσεις για την κατάσταση των ανθρώπων στην Ελλάδα` διαπιστώσεις που τον φοβίζουν. 
Ο Γκέοργκ Πίπερ, διακεκριμένος Γερμανός ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής, που ειδικεύεται στο τραύμα και στις κρίσεις, βρέθηκε πριν από λίγο καιρό στη χώρα μας. Τoν έφερε η αλληλεγγύη του για ένα σεμινάριο προς τους συναδέλφους του. Δεν ήταν η πρώτη του φορά εδώ. Αυτή όμως ήταν διαφορετική.

 Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο τον τρόμαξε. «Ο ταξιτζής φώναζε πως θα σκοτώσει τους πολιτικούς, θα πάρει ένα όπλο και θα τους πυροβολήσει. Ηταν έξαλλος “Εχω δύο παιδιά στο σπίτι και δεν μπορώ να τους προσφέρω αρκετό φαγητό”». Απαιτούσε να του δώσει περισσότερα λεφτά γιατί είναι Γερμανός. «Αρα έχεις».

 Ο Γκέοργκ Πίπερ άφησε τον οδηγό να ξεσπάσει. «Τον άκουσα με προσοχή, παρ” όλο που κάποια στιγμή πίστεψα ότι ίσως δεν θα έφτανα στο ξενοδοχείο». Μετά του μίλησε για τον λόγο της επίσκεψής του στη χώρα μας. Τον καθησύχασε. Εδωσαν τα χέρια πριν αποχαιρετιστούν.

«Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα του ταξιτζή» λέει στην «Εφ.Συν». «Αντρας που χάνει τον παραδοσιακό ρόλο του αρσενικού. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται σ” αυτή τη χώρα. Χτυπιέται από κατάθλιψη. Του είναι αδιανόητο να πάει σε ψυχολόγο και να παραδεχτεί ότι δεν τα βγάζει πέρα. Βρίσκει άλλη λύση για το πρόβλημά του: επιθετικότητα, αλκοολισμό, ναρκωτικά, βία, μέσα στην οικογένεια, έξω από την οικογένεια. Επιλέγει ακραία ως ψηφοφόρος. Ψηφίζει το ναζιστικό κόμμα...

Είναι πολύ πιο δύσκολο για τον Ελληνα άντρα. Ο ρόλος του είναι περισσότερο παραδοσιακός από οπουδήποτε αλλού. Εμαθαν να είναι οι κουβαλητές, να πληρώνουν για τα πάντα, να παρέχουν στις οικογένειές τους».

Θεωρεί ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο ευέλικτες επειδή έχουν περισσότερους ρόλους και η κρίση δεν τις πλήττει το ίδιο.
 «Οι άνθρωποι πρέπει να αισθάνονται ότι οι ανάγκες τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Οτι υπάρχει πρόθεση βοήθειας. Ε, αυτό δεν το εισπράττουν» παρατηρεί.
 Τι τον φοβίζει; «Εχει χαθεί η πίστη στην πολιτική. Ο μισός κόσμος δεν θέλει να ψηφίσει. Ο ταξιτζής είπε ότι θα προτιμούσε να πάρει ένα όπλο να πυροβολήσει τους πολιτικούς. Αν δεν ληφθούν γρήγορα μέτρα απέναντι σε αυτήν τη συλλογική απόγνωση, η κατάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε εμφύλιο. Αυτός είναι ο μεγάλος μου φόβος».
 Οσο για τους πολίτες; «Οχι μόνο δεν νιώθουν ότι ακούγονται, αλλά καλούνται να αναλάβουν και την πολιτική ευθύνη της ανεπαρκούς διακυβέρνησης δεκαετιών. Από παντού βάλλονται οι Ελληνες. Ακόμα και από τους δικούς τους».
 Για παράδειγμα: «Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος βγήκε και είπε ότι όλοι φοροδιαφεύγουν, «μαζί τα φάγαμε» είπε. Η ευθύνη αδειάζεται πάνω στους πολίτες. Μπαίνουν σε μία πολύ δύσκολη θέση. Φορτώνονται συναισθήματα ενοχής. Δεν πρέπει να διαμαρτύρεστε, λέει ο Πάγκαλος. Πρέπει να αισθάνεστε υπεύθυνοι. Αυτό που τους ζητάει να νιώσουν είναι ακόμα πιο καταθλιπτικό απ” ό,τι είναι η απόγνωση και ο φόβος».
 Μας μιλά για τη «διάχυτη αίσθηση αδικίας στη χώρα: άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν για να έχουν θέρμανση στα σπίτια τους, κόβουν ξύλα και τα καίνε σε σόμπες. Δεν έχουν να αγοράσουν τρόφιμα για να φάνε. Και από την άλλη βλέπουν συμπολίτες τους να συνεχίζουν να αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα, ρούχα, αξεσουάρ, διαβάζουν για τη λίστα Λαγκάρντ, για λογαριασμούς στο εξωτερικό.
 Αυτή η απόλυτη ανισότητα αρρωσταίνει τους ανθρώπους ψυχικά. Ο θυμός είναι αναπόφευκτος. Κι εμένα με θυμώνει. Τόσοι Ελληνες αγοράζουν πανάκριβα διαμερίσματα, τώρα στη Γερμανία, που ποτέ δεν θα μπορούσα να αγοράσω ούτε ο ίδιος»!
 Ωστόσο διαπιστώνει μια διαφορετική εικόνα στην επαρχία από αυτήν της πρωτεύουσας: «Στην Σάμο δεν ένιωσα να βρίσκομαι σε μία χώρα που διανύει οικονομική κρίση. Οι άνθρωποι ήταν χαλαροί. Μιλούσαν για την οικονομική κατάσταση. Εχουν τα μποστάνια τους, με τις ντομάτες, τις ελιές για το λάδι, τα ζώα τους για το γάλα και το τυρί, το ψάρεμα. Μου έδωσαν την αίσθηση που πάντα μου δημιουργούσε η Ελλάδα όποτε την επισκεπτόμουν, προ κρίσης. Είναι δύσκολα, μου έλεγαν, αλλά θα το ξεπεράσουμε».
 «Δεν είμαι οικονομολόγος, για να βοηθήσω με άλλους τρόπους. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να πω στους Γερμανούς πολίτες πόσο υποφέρουν οι Ελληνες. Τα χρήματα δεν πηγαίνουν σ” αυτούς. Πηγαίνουν στις τράπεζες. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να ξυπνήσω τους Γερμανούς πολίτες», μας λέει.
 Μετά τη συνέντευξή του στη Frankfurte Allgemeine που είχε παραχωρήσει τον περασμένο μήνα, τον κάλεσαν πολλά γερμανικά ΜΜΕ. Γιατί; «Είπα κάτι καινούργιο. Κάτι που δεν γνώριζε ο γερμανικός λαός. Μάθαινε για μυθικά ποσά –ένα μέρος των οποίων προερχόταν από τις δικές του φορολογικές κρατήσεις– να πηγαίνουν στην Ελλάδα. Εκείνο που αγνοούσε είναι ότι τα χρήματα αυτά πηγαίνουν στις τράπεζες και ότι οι Ελληνες πολίτες περνούν πολύ δύσκολα».
 Παραμένει όμως αισιόδοξος: «Μέσα σε κάθε κρίση δημιουργείται μια νέα δύναμη που μας βοηθάει να βγούμε από αυτήν. Οπως η δική σας περίπτωση. Αυτή της «Εφημερίδας των Συντακτών». Ανθρωποι που η εφημερίδα στην οποία εργάζονταν σταμάτησε να τους πληρώνει. Τους πέταξε στον δρόμο. Ομως, δεν το έβαλαν κάτω.
 Σήμερα εκδίδουν μέσα από έναν συνεταιρισμό που έφτιαξαν τη δική τους εφημερίδα. Αυτό είναι ένα πολύ άμεσο κι αισιόδοξο μήνυμα. Αυτό χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος. Να βρίσκει μέσα του μια νέα δύναμη –που συνήθως επίκεντρο έχει μία ιδέα, κάτι που αγαπάει– και να απογειώνεται. Κι αν δεν μπορεί να τη βρει μέσα του, μπορεί να κοιτάξει γύρω του και να πάρει θάρρος».