«ει δε τις των
ιδίων και μάλιστα των οικείων ου προνοεί, την πίστιν ήρνηται και έστιν απίστου
χείρων»
προς Τιμόθεον Α, ε’, 8
Η μεγαλύτερη σύγχυση τούτη την παμπόνηρη εποχή
εντοπίζεται στην στάση των Ελλήνων έναντι των λαθρομεταναστών.
(Ο κοινός νους
λέει ότι αν κάποιος εισβάλλει στην χώρα σου, όντας απρόσκλητος και
ανεπιθύμητος, λαθραίως και παρανόμως, σύμφωνα με τα έγκυρα λεξικά, ονομάζεται
λαθρομετανάστης.
Όπως λέγεται λαθροθήρας αυτός που κυνηγά χωρίς άδεια, ο
λαθροϋλοτόμος και ο λαθρεπιβάτης.
Ο κυρ-Φίλης υπουργός, στην πρόσφατη επιστολή
του στα σχολεία, ταυτίζει τους Έλληνες, Χριστιανούς Ορθοδόξους του ’22, τους
διωκόμενους και σφαγιασθέντες από τους μωαμεθανούς γενοκτόνους μας του Κεμάλ,
με τους νυν λαθρομετανάστες, οι οποίοι, αντί να καταφύγουν στις ομόδοξες τους
χώρες του Ισλάμ, καταφεύγουν στην άπιστη Ευρώπη.
Θλιβερές συγκρίσεις από έναν
αρνητή της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής).
Περίεργη και επαμφοτερίζουσα είναι και η στάση κάποιων
χριστιανών.
«Τι θα έκανε ο Χριστός στη θέση μας;», «αγαπάτε αλλήλους»,
είναι οι
συνήθεις…παραπομπές.
Καρυκεύουν την ερώτηση και με αναφορές στον Καλό
Σαμαρείτη ή στο ευαγγελικό ανάγνωσμα «ξένος ήμην και συνηγάγετε με»(Ματθ. ΚΕ,
35).
Οπότε οφείλουμε «να ανοίξουμε την αγκαλιά μας» (κατά
κυρ-Φίλη) και να «συναγάγουμε» τους ξένους λαθρομετανάστες, διότι είναι
ευαγγελική επιταγή.
Ερωτώ και απευθύνομαι κυρίως στους «προοδευτικούς»
ιερωμένους που αποκοιμίζουν τον κόσμο με τις αγαπολογίες τους:
Ο Κολοκοτρώνης,
όταν «αποφάσισε να κάμει» την Επανάσταση, για να εκδιώξει την μισητή ημισέληνο,
έτσι σκεφτόταν;