Είναι δύσκολο να εξάγει κανείς συμπεράσματα, σχετικά
με τα τρομακτικά γεγονότα της Γαλλίας, εκτός από το ότι θα αυξηθεί η
αστυνόμευση, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία που προηγούνται της εγκαθίδρυσης
φασιστικών καθεστώτων
Ο φανατισμός δεν διαφέρει από την απογοήτευση μόνο
όσον αφορά την τυφλότητα του απέναντι στο επιχείρημα αλλά, κυρίως, στο γεγονός
ότι, η εθελοτυφλία του είναι πολύ πιο έντονη.
Όπως είχε πει άλλωστε ένας Γάλλος διανοούμενος το
18ο αιώνα, ο φανατισμός είναι ένας τυφλός και παθιασμένος ζήλος, ο οποίος
πηγάζει από δεισιδαίμονες πεποιθήσεις.
Οδηγεί σε άδικες και σκληρές πράξεις, όχι μόνο χωρίς
ντροπή & τύψεις, αλλά με ένα είδος εσωτερικής χαράς &
ικανοποίησης.
Αυτό ακριβώς διαπιστώθηκε ότι συνέβη χθες στο
Παρίσι, από ζωσμένους με εκρηκτικά ισλαμιστές τρομοκράτες, οι οποίοι πιθανότατα
πίστευαν πως διεξάγουν έναν ιερό πόλεμο εναντίον μίας χώρας της Δύσης που
βομβαρδίζει ανηλεώς τη δική τους.
Καταδικάζει βέβαια κανείς αυτές τις βάρβαρες
τρομοκρατικές επιθέσεις ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη ζωή, ούτε
τη δική τους, ούτε των άλλων.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος, αφού
μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η Δύση έχει αλλάξει εντελώς
νοοτροπία.
Στο όνομα της ελευθερίας διεξάγει πολέμους
αδιαφορώντας για το Διεθνές Δίκαιο, όπως στην περίπτωση του Κοσσόβου,
εφευρίσκει από το πουθενά δήθεν αποδείξεις ενοχής για να δικαιολογήσει τις
στρατιωτικές της εισβολές (Ιράκ), σκοτώνει άμαχο πληθυσμό στο Αφγανιστάν με τη
χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (Drones), βυθίζει μία χώρα στο χάος (Λιβύη)
και βομβαρδίζει μία ολόκληρη περιοχή (Μέση Ανατολή), για να αναχαιτίσει μία
ισλαμική οργάνωση.
Δεν έχει λοιπόν κανένα λόγο να παραπονιέται για τη
μαζική εισβολή τρομοκρατημένων προσφύγων στα εδάφη της, αφού η ίδια την
προκάλεσε.