Από το σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ στο σύμφωνο
Τσακαλώτου - Ντάισελμπλουμ
Επί Στάλιν, την εξόντωση των θυμάτων ακολουθούσε η
εξαφάνισή τους
από τις ομαδικές φωτογραφίες στις οποίες κάποτε εμφανίζονταν.
από τις ομαδικές φωτογραφίες στις οποίες κάποτε εμφανίζονταν.
Ο
έλεγχος της Ιστορίας από τον Στάλιν με την επιβολή του πάνω στο κόμμα που
εκπροσωπούσε την «ιστορική αναγκαιότητα» ήταν απόλυτη.
Τα θύματά του πίστευαν
σε κάποια ιδεολογικά προτάγματα, ενώ ο Στάλιν τα χρησιμοποιούσε για την
προσωπική επιβολή του.
Η Ιστορία άφησε πίσω της τις «ομολογίες» των Ζηνόβιεφ,
Κάμενεφ, συντρόφων του Στάλιν που εκτελέστηκαν το 1936
γιατί δήθεν συνωμοτούσαν εναντίον της Επανάστασης.
Κάμενεφ, συντρόφων του Στάλιν που εκτελέστηκαν το 1936
γιατί δήθεν συνωμοτούσαν εναντίον της Επανάστασης.
Στον ματωμένο κατάλογο:
Μπουχάριν, Τρότσκι,
Τουχατσέφσκι, Ρίκοφ…[1]
Οι καρικατούρες του Στάλιν, του Λένιν και των
μπολσεβίκων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, αυτό το τριτοκοσμικό τσίρκο
αντιευρωπαϊστών και αντιδυτικών τσαρλατάνων, ιδεοληπτικών ή και παραφρόνων
(χωρίς όμως το ελαφρυντικό του ακαταλόγιστου) που κυβέρνησε - τρόπος του λέγειν - τη χώρα επί 213 μερόνυχτα...