Το ευρώ είναι ένα θνησιγενές νόμισμα, εάν παραμείνει
ως έχει, ενώ οι αντοχές του δοκιμάζονται από την ελληνική κρίση, όπως επίσης η
βιωσιμότητα της Ευρωζώνης – τυχόν «διάρρηξη» της οποίας θα έχει σοβαρότατες
συνέπειες για το δολάριο και τον πλανήτη
“Η θεωρία της συνωμοσίας στην κοινωνία είναι η άποψη
ότι, η εξήγηση ενός κοινωνικού φαινομένου συνίσταται στην ανακάλυψη των
ανθρώπων ή των ομάδων, οι οποίοι ενδιαφέρονται να συμβεί αυτό το φαινόμενο - ενώ το έχουν σχεδιάσει και συνωμοτήσει για να το προκαλέσουν.
Η άποψη αυτή πηγάζει από τη αντίληψη πως, οτιδήποτε
συμβαίνει στην κοινωνία (ιδιαίτερα, φαινόμενα όπως ο πόλεμος, η ανεργία, η
φτώχεια και οι διάφορες ελλείψεις - καταστάσεις που κατά κανόνα όλοι οι
άνθρωποι απεχθάνονται), αποτελεί αποτέλεσμα άμεσου σχεδίου ορισμένων ισχυρών
ανθρώπων ή ομάδων” (K.Popper).
Άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου
Για να προβλέψει κανείς τα σημερινά ή/και τα
μελλοντικά προβλήματα της Ευρωζώνης, καθώς επίσης του κοινού νομίσματος,
αρκούσε ανέκαθεν η κοινή λογική.
Δεν ήταν δηλαδή απαραίτητο να είναι προφήτης ή
οικονομολόγος, γεγονός που αποδεικνύεται από ένα άρθρο του 1992, πολύ πριν
υιοθετηθεί το ευρώ - από το έτος ουσιαστικά που αποφασίσθηκε η θεσμική οικοδόμηση της
νομισματικής ένωσης.
Ειδικότερα το κεντρικό πρόβλημα του ευρώ, το «προπατορικό
αμάρτημα» όπως αποκαλείται, είναι το ότι αφαιρεί από τις χώρες που το υιοθετούν
τη δυνατότητα να ασκούν τη δική τους νομισματική πολιτική, χωρίς να τους
παρέχει κάποιο «υποκατάστατο» σε ευρωπαϊκό επίπεδο – έναν μηχανισμό δηλαδή, ο
οποίος να μεταφέρει χρήματα μεταξύ των περιοχών που δεν αποτελούν ανεξάρτητα
κράτη, αφού δεν μπορούν πλέον να υποτιμήσουν τα νομίσματα τους.
