Εκπαιδευτικοί και γονείς καταγγέλουν περιπτώσεις παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο νηστικά, που φτάνουν να τρώνε ακόμα και απο τα σκουπίδια, που πηγαίνουν στο σχολείο Δεκέμβρη μήνα με καλοκαιρινά παπούτσια, που αρρωσταίνουν και δεν έχουν χρήματα για γιατρό και θεραπεία ...στο Μαρούσι "την ανθρώπινη πόλη της νέας εποχής".
Αυτό δείχνει πώς εκφράζεται στο σχολείο η βαρβαρότητα στην οποία έχει καταδικαστεί η λαϊκή οικογένεια. Η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση που έχουν καταδικάσει τις εργατικές, λαικές οικογένειες, η οικονομική κρίση και η πολιτική αντιμετώπισης της σε όφελος των κερδών του κεφαλαίου, φέρνουν πείνα στα παιδιά και στούς γονείς τους. 
Η διάλυση του κράτους πρόνοιας και η ιδιωτικοποίηση της υγείας, αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά για ποιόν δουλεύουν οι κυβερνήσεις αφήνοντας ξεκρέμαστους, στην τύχη τους τους εργαζόμενους. Ομως απο την κατάσταση αυτή ξεπηδούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που αποδεικνύουν στην πράξη πως η κοινή πάλη με τα άλλα λαικά στρώματα μπορεί να οδηγήσει σε διέξοδο.
Πρωτοβουλίες που καμία σχέση δεν έχουν με το "δήθεν φιλανθρωπικό" χαρακτήρα των ευαγών ιδρυμάτων, χορηγών και ΜΚΟ, που μοιράζουν ξεροκόμματα για την πείνα για να πνίξουν το ταξικό μίσος που θεριεύει, αλλά πηγάζουν απο την ταξική αλληλεγγύη. Απο τους μαθητές που αφήνουν σε απόμερο μέρος της αυλής του σχολείου τους τυρόπιτες, για να τις πάρουν οι συμμαθητές τους που δεν έχουν να φάνε μέχρι τις οργανωμένες διεκδικήσεις που γίνεται πράξη το:
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Καλούμε μαθητές, γονείς, δασκάλους, καθηγητές, όλοι μαζί, μια γροθιά, να μην αφήσουμε κανένα παιδί, καμιά οικογένεια στην πείνα.
